เส้นทางนักเขียนของแม่โอ๋เรนเจอร์ ตอนที่ 7 โลกใบนี้สีเทา

เมื่อตอนที่ฉันยังเป็นเด็ก
เคยมีเพื่อนคนหนึ่งถามฉันว่า
ฉันมองโลกใบนี้เป็นสีอะไร
ฉันตอบอย่างไม่ลังเลว่า…

“ สีดำ กับ สีขาว ”

แล้วเมื่อฉันถามเธอกลับ
คำตอบที่ฉันได้รับก็คือ เธอมองโลกใบนี้เป็น “ สีเทา ”


ฉันหัวเราะเสียงดัง แล้วบอกเธอว่ามันจะเป็นไปได้อย่างไร
ในโลกนี้ก็มีแค่เพียง คนดี กับ คนชั่ว เท่านั้นแหละ!!!


เมื่อกาลเวลาผ่านไป
ฉันเริ่มโตขึ้น มีประสบการณ์ต่อสิ่งต่าง ๆ บนโลกใบนี้มากขึ้น
ฉันเริ่มเห็นจริงดั่งที่เธอเคยว่า…


คนบางคน ที่ฉันเคยมองว่าเป็น สีขาว
แท้จริงแล้ว พวกเค้าล้วนแล้วแต่เป็น สีเทา
คนบางคนเป็น สีเทา จนเกือบจะเป็น สีขาว
และคนบางคนก็เป็น สีเทา จนแทบจะเป็น สีดำ
ไม่มีเลยสักคน ที่เป็น สีดำ หรือ สีขาว อย่างชัดเจน


แม้ว่าชีวิตของฉันจะได้พบเจอกับคนเทาเทามากมาย
แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันยึดมั่นอยู่ในใจเสมอ นั่นก็คือ “ ความจริงใจ ”
เพราะฉันเชื่อว่า “ ความจริงใจ คือ จุดเริ่มต้นของทุกสิ่ง… ”


แม้วันนี้ชีวิตของฉันจะเต็มไปด้วยบาดแผล
และรายล้อมไปด้วยผู้คนสีเทาเทา
แต่ฉันก็คงมิอาจปฏิเสธตัวเองได้
ว่า ฉัน ในวันนี้ ก็เป็น คนสีเทา เช่นเดียวกัน

เพียงแต่… ถ้าฉันเลือกที่จะเป็นได้


...ฉันขอเลือกเป็นคนที่มีสีเทาเบาบางที่สุดก็แล้วกัน…