สวัสดีครับ ,, อันนี้เป็นกระทูแรกของผม ( ตั้งใจสมัครและมาระบายความรู้สึก , รับคำปรึกษา โดยเฉพาะเลยครับ )
ขอเกริ่นก่อนนิดนึงนะ ( บางทีอาจจะงงๆหน่อยนะ ปกติเป็นคนเขียนไม่เก่งอยู่แล้ว)
ผมก็เป็นเด็กมัธยมปลายคนหนึ่ง มีรสนิยมชอบไม้ป่าเดียวกัน 5555 ( คงไม่แปลกแล้วนะครับสมัยนี้ )
โรงเรียนของผมมีการจ้างอาจารย์จากต่างประเทศมาสอนภาษาอังกฤษให้กับเด็กนักเรียนตั้งแต่ ม.ต้น จนถึง ม.ปลาย โดยมีสัญญากับทางโรงเรียนอย่างน้อย 6 เดือน ถึง 1 ปี ซึ่งทุกๆเทอมก็จะเปลี่ยนอาจารย์ต่างชาติเรื่อยๆ บางปีก็เป็นผู้ชาย บางทีก็เป็นผู้หญิง สลับกัน แล้วแต่บริษัทจัดหาครูต่างชาติ
ผมเป็นคนที่ชื่นชอบภาษาอังกฤษตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว โดยสมัยสมัยประถมก็ถูกย้ายไปเรียนโรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งในจังหวัด (คือ ที่บ้านมีพี่น้อง 4 คน รวมผมเองด้วย เป็นพี่สาว 3 คน และผม ที่เป็นผู้ชาย 1 คน ,, ลักษณะนิสัยก็คล้ายๆกับผู้หญิง (แต่ก็ไม่ผู้หญิงจ๋านะ)เพราะอยู่กับพี่ๆผู้หญิงแต่เล็ก เพื่อนก็ไม่ค่อยมีเพื่อนผู้ชาย ชอบเล่นกับเพื่อนผู้หญิง เพราะตอนเด็กคิดว่าผู้ชายมันชอบต่อย มันเจ็บ 5555 พี่สาว 3 คนก็เก่งภาษาอังกฤษ ทางบ้านก็เลยส่งเราไปเรียนโรงเรียนเอกชน เพื่อที่จะได้เก็บเกี่ยวภาษาอังกฤษบ้าง)
เริ่มมาจริงจังด้านภาษาตอนเข้ามัธยม (ประถมก็ไม่ได้ชอบนะภาษาอังกฤษ) เพราะแม่พูดว่าถ้าเราได้ภาษาอังกฤษมันจะสบาย ไปไหนมาไหนติดต่อกันได้ เพราะเป็นถาษาสากล ใช้กันทั่วโลก ,, เราก็เชื่อฟังสิ่งที่แม่พูดอะเนอะ จากนั้นก็เริ่มฝึกภาษาอังกฤษแบบงูๆปลาๆ5555 โดยการเริ่มฟังเพลง ดูหนังที่มีซับไทย ท่องศัพท์ บลาๆๆๆ ,, แต่เราก็ไม่เคยใช้ภาษาอังกฤษสื่อสารกับชาวต่างชาติแบบตัวต่อตัวสักที
ครั้งแรกที่คุยกับฝรั่ง (ช่วง ม1)
เราเจอคนๆนึงอยู่ที่สถานีขนส่ง ความเป็นเด็กของเราอะเนอะ หน้าด้าน แล้วก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เราเห็นเค้าอยู่ตรงศูนย์อาหาร เราก็เข้าไปทักเลย ถามนั่นถามนี่เค้ามายังไง แล้วทำไมถึงมา จะไปเที่ยวไหน เมืองไทยสวยมั้ย บลาๆๆๆ สิ่งที่ได้จากอันนั้นคือหมากฝรั่ง 55555 เค้าก็ให้เรามา ในใจก็แอบคิดนะว่ามันตะมียาพิษมั้ย (เด็กอะเนอะ) 5555 นั่นเป็นครั้งแรกของเราเลยยย
ช่วง ม. 2 - 5 ก็ไม่มีอะไรเปรี้ยงปร้างขนาดนั้น ( ระหว่างช่วงวัยนั้นเราไม่เคยมีแฟนเลย มีแต่คนที่เราแอบชอบเค้า แต่ไม่ใช่ฝรั่งนะ คนไทยแหละ )
คือเราก็ศึกษาภาษาอังกฤษด้านการพูดจากการดูหนังนี่แหละ เราไม่เคยเรียนพิเศษด้านภาษาอังกฤษเลย เพราะเราอยู่บ้านนอก สิ่งเดียวที่ทำได้ก็ขวนขวายด้วยตัวของเราเองนั่นแหละ ,, ดูหนังอังกฤษก็หลายเรื่องหลายแนว แต่ส่วนมากเราชอบดูหนังรัก ,, เราเลยมีความคิดที่ว่า ความคิดของพวกเค้านั้นดูเป็นผู้ใหญ่ดีอะ เข้าอกเข้าใจกันดี ไม่งี่เง่า ง้องแง้ง (อันนี้ไม่ได้ว่าคนไทยนะคับ พูดในบริบทของคู่รัก เรื่องอื่นเราไม่ขอพูดดีกว่า) เราคงดูหนังฝรั่งมากเกินไปมั้ง จึงมีรสนิยมชอบฝรั่ง ชอบมากกกก 55555 จากนั้นเราก็ไม่ได้คุยหรือจริงจังกับคนไทยเท่าไหร่ แต่ไม่ถึงกับไม่วุ่นวายเลยนะ เราคนไทยก็อยู่กับคนไทย ไม่ได้แอนตี้หรืออะไรหรอกนะ ( รสนิยมส่วนตัวเราชอบฝรั่งไง )
ช่วง. ม.6
เทอมแรกของการเรียน ม.6 ก็มีอาจารยฝรั่งเข้ามาสอนโรงเรียนเราแหละ แล้วก็เป็นที่ปรึกษาห้องเราด้วย แต่เราก็ไม่ได้จริงจังอะไรกับเขามากนะ เพราะไม่ใช่สเปคของเรา ,, มากสุดก็แค่ได้คุยแลกเปลี่ยนกัน พาไปเที่ยว ไหว้พระ บลาๆๆๆ อาจารย์ฝรั่งเค้าก็เคยถามเรานะว่ามี ผญ ไทยสวยๆ บ้างไหม 5555 ( คือเหมือนมาสอนกะจะมาตั้งหลักปักฐานที่นี่เลยอะ) เราก็บอกว่ามีแหละ ก็เยอะแยะ ผญ ไทยสวย นิสัยดี ดูแลดีนะ อาจารย์เค้าก็ขำๆ ,, ต่อมาเวลาไม่นานเค้าก็มีแฟนแล้วแหละ โชคดีที่ได้แฟนดี (เจอแฟนในเว็บหาคู่นะ อาจารย์เล่าให้ฟัง)เพราะเค้าเคยพามาโรงเรียน มาแนะแนวเรื่องการศึกษาต่อในระดับอุดมศึกษา ตอนนี้ก็ได้ลาออกจากโรงเรียนเราไปละ ไปทำธุรกิจส่งออกชาไปต่างประเทศ อันนี้ก็โชคดีของนาง 5555
เข้าเรื่องกันเลยยยยย
เข้าช่วง ม.6 เทอม 2 ก็มีอาจารย์ใหม่มาแทนอาจารย์คนเก่า
ผมก็ไม่ได้คาดหวังว่าจะเจอคนที่หล่อ หน้าตาดี ตรงสเปค บลาๆๆๆ
และแล้วสิ่งที่ไม่ได้คาดหวังด็เกิดขึ้นนน ,, โอ้วววว
คือตอนเช้าเดินคุยกะเพื่อน กำลังเดินไปห้องแนะแนว ซึ่งห้องแนะแนวมันอยู่ติดกับห้องพักครูต่างชาติ เราก็เมาท์กะเพื่อนว่า เห้ยๆ ครูคนใหม่ๆ (แต่ตอนนั้นยังไม่เห็นหน้านะ เพราะกระจกห้องพักอาจารย์ต่างชาติมันทึบ เลยมองไม่เห็น ) แต่ก็เมาท์กะเพื่อนแหละว่าครูใหม่แน่นอน 55555
หลังจากเข้าแถวเสร็จ อาจารย์ก็ให้เข้าหอประชุมเพื่อประถมนิเทศน์ ... ก็มีฝ่ายปกครอง แนะแนว ธุรการ วิชาการ บลาๆๆๆๆ
พอถึงช่วงแนะนำอาจารย์ ผมนี่หันไปมองกะเพื่อนสนิท คือรู้เลยอะ 5555 ใจผมนี่สั่นระรัวๆมาก 555 คือเค้าหล่อมาก แต่ก็ไม่ถึงกะสเปคเรานะ แบบ เป็นครูต่างชาติมาจากประเทศที่ใหญ่เป็นอันดับ 2 ของโลก ( ไม่ขอพูดชื่อประเทศนะ อิอิ เดาเองๆ) คือเค้าไม่สูง ไม่ขาว ไม่เหมือนพระเอกหนังฝรั่ง แต่คือเค้าแบบ หุ่นล่ำๆ แขนใหญ่มว้ากกก ชอบบบ 5555 หน้าตาก็โอเคนะ คือเราชอบมากเลยอะ ใจสั่นระรัวๆ มาก ,, ช่วงตอนที่อาจารย์ออกไปแนะนำตัว คือเราและเพื่อนดูออกได้เลยอะว่าเค้า "เป็น" แน่นอน 100% 5555 คือแบบก็เข้าทางเราอะเนอะ อาจจะมีโอกาสเข้าหากันได้มากขึ้น
พักเที่ยงผมนี่ก็รีบเข้าห้องวิชาการเพื่อที่จะดูตารางสอนเลยครัช 5555 ว่ามีเรียนวันไหนบ้าง มีเรียนวันพฤหัสกะวันศุกร์ ( คาบเรียนน้อยไปป้ะ !!! ) แต่ก็ยังดีที่ได้เรียน 55555 อาทิตย์แรกไม่ได้เรียน เพราะผมไปทำกิจกรรมที่กรุงเทพ ตอนนั้นโครตเสัยดายอะ แบบอยากเจอตอนประทับใจครั้งแรกอะ คืออารมณ์นั้นแบบ in love at first sight ประมาณนี้เลยอะ
คือคืนนั้นผมพยายามหาเฟสอาจารย์เค้า ก็ไม่เจอ หาไปประมาณ 3 - 4 วัน เจออออ ปุ้บบบ เพราะมันมีเพื่อนร่วมกัน 1 คน เลยเจอ ผมก็แอดไป วันต่อมาวันที่ 13 พฤศจิกายน พักเที่ยง ผมก็ส่งข้อความไปเล้ยยยย แล้วก็แอพส่งข้อความไปขอโทษแกที่คาบที่แล้วเราไม่ได้เรียน (แต่เปล่าหรอก อยากให้เค้าเห็นเราไง 555555) หลังจากนั้นก็คุยกันไปเรื่อยๆ คือทุกครั้งที่เราคุยกันผมตื่นเต้นมากที่จะเปิดดูข้อความ 55555 คุยกันประมาณ 1 อาทิตย์ละ ทำไมผมจะส่องดูโพสต์เก่าๆของเค้าไม่ได้ ก็ส่งรูปที่เรารีเควสเฟรนด์ไป แล้วก็ถามเค้าว่าทำไมยังไม่รับแอดเราอีกหล่ะ ???? ,, ตอนนั้นเราช็อคมากกับคำตอบที่เค้าส่งมา คือเค้าตอบประมาณว่า "มันไม่เหมาะสมที่เราจะเป็นเพื่อนกันในเฟสบุ้ค ในขณะที่ผมยังเป็นผู้สอนของคุณอยู่ " คือเรางงมาก ตอนนั้นแบบสตั้นไปเลยอะ ปกติอาจารย์คนอื่นเราก็แอดเป็นเพื่อนกันได้ แต่นี่ทำไมรับแอดไม่ได้ เสียใจมาก
( แต่ก็เหมือนสงรรค์ยังเห็นใจ เค้าตอบกลับมาว่า ถ้าอยากคุยกันก็แอดไลน์ผมมา โอ้ววงว ตอนนั้นนี่ขอบคุณสวรรค์ที่ยังเห็นใจเรา ยังพอมีหวัง เราก็อยากคบกับอาจารย์อะเนอะ ,,
ได้ไลน์ ก็แอดไป คุยกันไปเรื่อยๆ แต่ตอนเราคุยกันกว่าเค้าจะตอบกลับเรานานมาก ,, เราจะเป็นฝ่ายทักเค้าไปบ่อยๆ เราพยายามหาเรื่องคุย ถามนั่น ถามนู่น ถามทุกอย่าง จนแบบหมดคำถามแล้วอะ แต่ต่อมาก็ถามเรื่องปกติ ตอนแรกเราคุยกันยาวมาก พักหลังคุยกันน้อย แล้วสิ่งที่เราสังเกตได้บ่อยๆก็คือ เวลาเข้าแถวเค้าจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เหมือนกำลังคุยกะใครอยู่อะ บางทีก็อมยิ้มๆ หัวเราะ คือตอนนั้นเราคิดว่าเค้าคงมีคนรักอยู่ในใจแล้วแหละมั้ง แต่ก็ไม่กล้าถามอะเนอะ เพราะอาจจะละลาบละล้วงเค้าเกินไปปป ,, ตัวเราก็ทำได้แค่คุยกับเค้า เพราะว่าเราอยากคุย อยากเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเค้าอะเนอะ ( เว่อร์เกิ้น 555)
พอผ่านไปสักพักเราก็น่าจะเดาออกแล้วแหละว่าเค้าคงมีคนในใจอยู่แล้ว แต่เราก็ไม่ถอยห่างจากการคุยทุกๆวันนะ ก็คุยแบบปกติ แต่นับวันความรู้สึกมันเริ่มไม่ชัดเจนแล้วอะ เราทำตัวไม่ถูก เรารู้สึกว่าเราเป็นอะไรก็ไม่รู้ เสียใจ น้อยใจ เหงา เศร้า หลายอารมณ์ อารมณ์สับสนมากๆ คือพูดไม่ออกบอกไม่ถูกว่าเรากำลังทำอะไรลงไป ความสัมพันธ์ระหว่างครูและนักเรียนมันจะมากกว่านั้นไปไม่ได้แล้วเหรอ มีหลายคำถามมากมายอยู่ในหัว ทำไมต้องมามีความรู้สึกกับคนนี้ด้วย คือเรางงตัวเองมากเลยเว่ย ( ตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่ ) เราเคยคิดนะว่าวันหนึ่งถ้าเราบอกความในใจของเราไป จะเกิดอะไรขึ้น เห้อออ ,, คือเราจะต้องทำตัวอย่างไรดี ผมสับสนกับความรู้สึกตัวเองจริงๆ อยากตัดใจแล้ว แต่พอเจอหน้าความรู้สึกมันก็กลับมาเหมือนเดิม ,, ผมอยากรู้เหลือเกินว่าการจีบกันของฝรั่งนี้ต้องทำยังไง เหมือนคนไทยมั้ย (ที่แบบคุยกันทุกวัน ถามความเป็นอยู่ คอยบอกฝันดีทุกคืน) ตอนนี้ความรู้สึกเศร้าใจเหลือเกิน
กระทู้นี้เป็นกระทู้แรก ถ้าพิมพ์ผิด หรือ พิมพ์ไม่รู้เรื่อง ก็อภัยด้วยนะครับ ถ้าอ่านแล้วขอคำแนะนำหน่อยนะคับ ว่าจะทำตัวยังไงดี
ผมหลงรักอาจารย์ต่างชาติไปสะแล้ว
ขอเกริ่นก่อนนิดนึงนะ ( บางทีอาจจะงงๆหน่อยนะ ปกติเป็นคนเขียนไม่เก่งอยู่แล้ว)
ผมก็เป็นเด็กมัธยมปลายคนหนึ่ง มีรสนิยมชอบไม้ป่าเดียวกัน 5555 ( คงไม่แปลกแล้วนะครับสมัยนี้ )
โรงเรียนของผมมีการจ้างอาจารย์จากต่างประเทศมาสอนภาษาอังกฤษให้กับเด็กนักเรียนตั้งแต่ ม.ต้น จนถึง ม.ปลาย โดยมีสัญญากับทางโรงเรียนอย่างน้อย 6 เดือน ถึง 1 ปี ซึ่งทุกๆเทอมก็จะเปลี่ยนอาจารย์ต่างชาติเรื่อยๆ บางปีก็เป็นผู้ชาย บางทีก็เป็นผู้หญิง สลับกัน แล้วแต่บริษัทจัดหาครูต่างชาติ
ผมเป็นคนที่ชื่นชอบภาษาอังกฤษตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว โดยสมัยสมัยประถมก็ถูกย้ายไปเรียนโรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งในจังหวัด (คือ ที่บ้านมีพี่น้อง 4 คน รวมผมเองด้วย เป็นพี่สาว 3 คน และผม ที่เป็นผู้ชาย 1 คน ,, ลักษณะนิสัยก็คล้ายๆกับผู้หญิง (แต่ก็ไม่ผู้หญิงจ๋านะ)เพราะอยู่กับพี่ๆผู้หญิงแต่เล็ก เพื่อนก็ไม่ค่อยมีเพื่อนผู้ชาย ชอบเล่นกับเพื่อนผู้หญิง เพราะตอนเด็กคิดว่าผู้ชายมันชอบต่อย มันเจ็บ 5555 พี่สาว 3 คนก็เก่งภาษาอังกฤษ ทางบ้านก็เลยส่งเราไปเรียนโรงเรียนเอกชน เพื่อที่จะได้เก็บเกี่ยวภาษาอังกฤษบ้าง)
เริ่มมาจริงจังด้านภาษาตอนเข้ามัธยม (ประถมก็ไม่ได้ชอบนะภาษาอังกฤษ) เพราะแม่พูดว่าถ้าเราได้ภาษาอังกฤษมันจะสบาย ไปไหนมาไหนติดต่อกันได้ เพราะเป็นถาษาสากล ใช้กันทั่วโลก ,, เราก็เชื่อฟังสิ่งที่แม่พูดอะเนอะ จากนั้นก็เริ่มฝึกภาษาอังกฤษแบบงูๆปลาๆ5555 โดยการเริ่มฟังเพลง ดูหนังที่มีซับไทย ท่องศัพท์ บลาๆๆๆ ,, แต่เราก็ไม่เคยใช้ภาษาอังกฤษสื่อสารกับชาวต่างชาติแบบตัวต่อตัวสักที
ครั้งแรกที่คุยกับฝรั่ง (ช่วง ม1)
เราเจอคนๆนึงอยู่ที่สถานีขนส่ง ความเป็นเด็กของเราอะเนอะ หน้าด้าน แล้วก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เราเห็นเค้าอยู่ตรงศูนย์อาหาร เราก็เข้าไปทักเลย ถามนั่นถามนี่เค้ามายังไง แล้วทำไมถึงมา จะไปเที่ยวไหน เมืองไทยสวยมั้ย บลาๆๆๆ สิ่งที่ได้จากอันนั้นคือหมากฝรั่ง 55555 เค้าก็ให้เรามา ในใจก็แอบคิดนะว่ามันตะมียาพิษมั้ย (เด็กอะเนอะ) 5555 นั่นเป็นครั้งแรกของเราเลยยย
ช่วง ม. 2 - 5 ก็ไม่มีอะไรเปรี้ยงปร้างขนาดนั้น ( ระหว่างช่วงวัยนั้นเราไม่เคยมีแฟนเลย มีแต่คนที่เราแอบชอบเค้า แต่ไม่ใช่ฝรั่งนะ คนไทยแหละ )
คือเราก็ศึกษาภาษาอังกฤษด้านการพูดจากการดูหนังนี่แหละ เราไม่เคยเรียนพิเศษด้านภาษาอังกฤษเลย เพราะเราอยู่บ้านนอก สิ่งเดียวที่ทำได้ก็ขวนขวายด้วยตัวของเราเองนั่นแหละ ,, ดูหนังอังกฤษก็หลายเรื่องหลายแนว แต่ส่วนมากเราชอบดูหนังรัก ,, เราเลยมีความคิดที่ว่า ความคิดของพวกเค้านั้นดูเป็นผู้ใหญ่ดีอะ เข้าอกเข้าใจกันดี ไม่งี่เง่า ง้องแง้ง (อันนี้ไม่ได้ว่าคนไทยนะคับ พูดในบริบทของคู่รัก เรื่องอื่นเราไม่ขอพูดดีกว่า) เราคงดูหนังฝรั่งมากเกินไปมั้ง จึงมีรสนิยมชอบฝรั่ง ชอบมากกกก 55555 จากนั้นเราก็ไม่ได้คุยหรือจริงจังกับคนไทยเท่าไหร่ แต่ไม่ถึงกับไม่วุ่นวายเลยนะ เราคนไทยก็อยู่กับคนไทย ไม่ได้แอนตี้หรืออะไรหรอกนะ ( รสนิยมส่วนตัวเราชอบฝรั่งไง )
ช่วง. ม.6
เทอมแรกของการเรียน ม.6 ก็มีอาจารยฝรั่งเข้ามาสอนโรงเรียนเราแหละ แล้วก็เป็นที่ปรึกษาห้องเราด้วย แต่เราก็ไม่ได้จริงจังอะไรกับเขามากนะ เพราะไม่ใช่สเปคของเรา ,, มากสุดก็แค่ได้คุยแลกเปลี่ยนกัน พาไปเที่ยว ไหว้พระ บลาๆๆๆ อาจารย์ฝรั่งเค้าก็เคยถามเรานะว่ามี ผญ ไทยสวยๆ บ้างไหม 5555 ( คือเหมือนมาสอนกะจะมาตั้งหลักปักฐานที่นี่เลยอะ) เราก็บอกว่ามีแหละ ก็เยอะแยะ ผญ ไทยสวย นิสัยดี ดูแลดีนะ อาจารย์เค้าก็ขำๆ ,, ต่อมาเวลาไม่นานเค้าก็มีแฟนแล้วแหละ โชคดีที่ได้แฟนดี (เจอแฟนในเว็บหาคู่นะ อาจารย์เล่าให้ฟัง)เพราะเค้าเคยพามาโรงเรียน มาแนะแนวเรื่องการศึกษาต่อในระดับอุดมศึกษา ตอนนี้ก็ได้ลาออกจากโรงเรียนเราไปละ ไปทำธุรกิจส่งออกชาไปต่างประเทศ อันนี้ก็โชคดีของนาง 5555
เข้าเรื่องกันเลยยยยย
เข้าช่วง ม.6 เทอม 2 ก็มีอาจารย์ใหม่มาแทนอาจารย์คนเก่า
ผมก็ไม่ได้คาดหวังว่าจะเจอคนที่หล่อ หน้าตาดี ตรงสเปค บลาๆๆๆ
และแล้วสิ่งที่ไม่ได้คาดหวังด็เกิดขึ้นนน ,, โอ้วววว
คือตอนเช้าเดินคุยกะเพื่อน กำลังเดินไปห้องแนะแนว ซึ่งห้องแนะแนวมันอยู่ติดกับห้องพักครูต่างชาติ เราก็เมาท์กะเพื่อนว่า เห้ยๆ ครูคนใหม่ๆ (แต่ตอนนั้นยังไม่เห็นหน้านะ เพราะกระจกห้องพักอาจารย์ต่างชาติมันทึบ เลยมองไม่เห็น ) แต่ก็เมาท์กะเพื่อนแหละว่าครูใหม่แน่นอน 55555
หลังจากเข้าแถวเสร็จ อาจารย์ก็ให้เข้าหอประชุมเพื่อประถมนิเทศน์ ... ก็มีฝ่ายปกครอง แนะแนว ธุรการ วิชาการ บลาๆๆๆๆ
พอถึงช่วงแนะนำอาจารย์ ผมนี่หันไปมองกะเพื่อนสนิท คือรู้เลยอะ 5555 ใจผมนี่สั่นระรัวๆมาก 555 คือเค้าหล่อมาก แต่ก็ไม่ถึงกะสเปคเรานะ แบบ เป็นครูต่างชาติมาจากประเทศที่ใหญ่เป็นอันดับ 2 ของโลก ( ไม่ขอพูดชื่อประเทศนะ อิอิ เดาเองๆ) คือเค้าไม่สูง ไม่ขาว ไม่เหมือนพระเอกหนังฝรั่ง แต่คือเค้าแบบ หุ่นล่ำๆ แขนใหญ่มว้ากกก ชอบบบ 5555 หน้าตาก็โอเคนะ คือเราชอบมากเลยอะ ใจสั่นระรัวๆ มาก ,, ช่วงตอนที่อาจารย์ออกไปแนะนำตัว คือเราและเพื่อนดูออกได้เลยอะว่าเค้า "เป็น" แน่นอน 100% 5555 คือแบบก็เข้าทางเราอะเนอะ อาจจะมีโอกาสเข้าหากันได้มากขึ้น
พักเที่ยงผมนี่ก็รีบเข้าห้องวิชาการเพื่อที่จะดูตารางสอนเลยครัช 5555 ว่ามีเรียนวันไหนบ้าง มีเรียนวันพฤหัสกะวันศุกร์ ( คาบเรียนน้อยไปป้ะ !!! ) แต่ก็ยังดีที่ได้เรียน 55555 อาทิตย์แรกไม่ได้เรียน เพราะผมไปทำกิจกรรมที่กรุงเทพ ตอนนั้นโครตเสัยดายอะ แบบอยากเจอตอนประทับใจครั้งแรกอะ คืออารมณ์นั้นแบบ in love at first sight ประมาณนี้เลยอะ
คือคืนนั้นผมพยายามหาเฟสอาจารย์เค้า ก็ไม่เจอ หาไปประมาณ 3 - 4 วัน เจออออ ปุ้บบบ เพราะมันมีเพื่อนร่วมกัน 1 คน เลยเจอ ผมก็แอดไป วันต่อมาวันที่ 13 พฤศจิกายน พักเที่ยง ผมก็ส่งข้อความไปเล้ยยยย แล้วก็แอพส่งข้อความไปขอโทษแกที่คาบที่แล้วเราไม่ได้เรียน (แต่เปล่าหรอก อยากให้เค้าเห็นเราไง 555555) หลังจากนั้นก็คุยกันไปเรื่อยๆ คือทุกครั้งที่เราคุยกันผมตื่นเต้นมากที่จะเปิดดูข้อความ 55555 คุยกันประมาณ 1 อาทิตย์ละ ทำไมผมจะส่องดูโพสต์เก่าๆของเค้าไม่ได้ ก็ส่งรูปที่เรารีเควสเฟรนด์ไป แล้วก็ถามเค้าว่าทำไมยังไม่รับแอดเราอีกหล่ะ ???? ,, ตอนนั้นเราช็อคมากกับคำตอบที่เค้าส่งมา คือเค้าตอบประมาณว่า "มันไม่เหมาะสมที่เราจะเป็นเพื่อนกันในเฟสบุ้ค ในขณะที่ผมยังเป็นผู้สอนของคุณอยู่ " คือเรางงมาก ตอนนั้นแบบสตั้นไปเลยอะ ปกติอาจารย์คนอื่นเราก็แอดเป็นเพื่อนกันได้ แต่นี่ทำไมรับแอดไม่ได้ เสียใจมาก
ได้ไลน์ ก็แอดไป คุยกันไปเรื่อยๆ แต่ตอนเราคุยกันกว่าเค้าจะตอบกลับเรานานมาก ,, เราจะเป็นฝ่ายทักเค้าไปบ่อยๆ เราพยายามหาเรื่องคุย ถามนั่น ถามนู่น ถามทุกอย่าง จนแบบหมดคำถามแล้วอะ แต่ต่อมาก็ถามเรื่องปกติ ตอนแรกเราคุยกันยาวมาก พักหลังคุยกันน้อย แล้วสิ่งที่เราสังเกตได้บ่อยๆก็คือ เวลาเข้าแถวเค้าจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เหมือนกำลังคุยกะใครอยู่อะ บางทีก็อมยิ้มๆ หัวเราะ คือตอนนั้นเราคิดว่าเค้าคงมีคนรักอยู่ในใจแล้วแหละมั้ง แต่ก็ไม่กล้าถามอะเนอะ เพราะอาจจะละลาบละล้วงเค้าเกินไปปป ,, ตัวเราก็ทำได้แค่คุยกับเค้า เพราะว่าเราอยากคุย อยากเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเค้าอะเนอะ ( เว่อร์เกิ้น 555)
พอผ่านไปสักพักเราก็น่าจะเดาออกแล้วแหละว่าเค้าคงมีคนในใจอยู่แล้ว แต่เราก็ไม่ถอยห่างจากการคุยทุกๆวันนะ ก็คุยแบบปกติ แต่นับวันความรู้สึกมันเริ่มไม่ชัดเจนแล้วอะ เราทำตัวไม่ถูก เรารู้สึกว่าเราเป็นอะไรก็ไม่รู้ เสียใจ น้อยใจ เหงา เศร้า หลายอารมณ์ อารมณ์สับสนมากๆ คือพูดไม่ออกบอกไม่ถูกว่าเรากำลังทำอะไรลงไป ความสัมพันธ์ระหว่างครูและนักเรียนมันจะมากกว่านั้นไปไม่ได้แล้วเหรอ มีหลายคำถามมากมายอยู่ในหัว ทำไมต้องมามีความรู้สึกกับคนนี้ด้วย คือเรางงตัวเองมากเลยเว่ย ( ตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่ ) เราเคยคิดนะว่าวันหนึ่งถ้าเราบอกความในใจของเราไป จะเกิดอะไรขึ้น เห้อออ ,, คือเราจะต้องทำตัวอย่างไรดี ผมสับสนกับความรู้สึกตัวเองจริงๆ อยากตัดใจแล้ว แต่พอเจอหน้าความรู้สึกมันก็กลับมาเหมือนเดิม ,, ผมอยากรู้เหลือเกินว่าการจีบกันของฝรั่งนี้ต้องทำยังไง เหมือนคนไทยมั้ย (ที่แบบคุยกันทุกวัน ถามความเป็นอยู่ คอยบอกฝันดีทุกคืน) ตอนนี้ความรู้สึกเศร้าใจเหลือเกิน
กระทู้นี้เป็นกระทู้แรก ถ้าพิมพ์ผิด หรือ พิมพ์ไม่รู้เรื่อง ก็อภัยด้วยนะครับ ถ้าอ่านแล้วขอคำแนะนำหน่อยนะคับ ว่าจะทำตัวยังไงดี