รู้สึกเหมือนโดนหักหน้า

เหมือนโดนนินทามากกว่าเรื่องมีอยู่ว่า เราถามครูคนหนึ่งเป็นเรื่องที่บางคนถือบางคนก็ไม่ถือ แล้วครูเขาก็ตอบประมาณว่ามันเสียมารยาท อย่าไปถามแบบนี้กับใคร ฝรั่งเขาถือบลาๆ เราก็อ้อค่ะ ตั้งหน้ารับความผิดและอายมากๆ เพื่อนที่อยู่ข้างๆก็พยายามช่วยแก้ต่าง แล้วทีนี้คือเราก็เอาเรื่องนี้ไปปรึกษาเพื่อนที่คิดเราสนิทกับเขา นิสัยเพื่อนเหมือนดูไม่ค่อยเต็มด้วยแหละ เขาก็เอาเรื่องนี้ไปบอกครูคนอื่นอีก แต่ดีที่ครูเขาเป็นคนรูแนะแนว แล้วเพื่อนที่เดินอยู่ข้างหน้าครูได้ยินที่เป็นเพื่อนกับเราอีกทีนึงเขาก็เอามาบอก จริงๆแล้วเราก็เดินอยู่ข้างหน้า เพื่อนคนนั้น สัก 10 เมตร แล้วเราก็เลยหยุดรอเพื่อนคนที่เดิรอยู่ข้างหน้าครู ทีนี้เราเห็นครูชี้มาที่เรา เราก็ว่าเรื่องอะไรก็หว่า? แต่ก็ไม่ได้สนใจ จนเพื่อนมาเล่าให้ฟังเนี่ยแหละ คือเราจะต้องเอาไงกับชีวิตเราดีคะ รู้สึกอายและขายหน้ามากๆ แต่ในใจคิดว่าครูแนะแนวไม่น่าจะเป็นอะไรเพราะเขาน่าจะมีหน้าที่ให้คำปรึกษาอยู่แล้ว แต่กับครูที่เราถามเขานี่สิจะทำไงดี แล้วก็อีเพื่อนคนนี้อีก เลิกคบไปเลยดีไหม ลืมเล่าค่ะ เล่าโทรไปบอกว่าเรารู้นะ ว่าแกเอาเรื่องนี้ไปบอกครูแนะแนว มันกลับหัวเราะแล้วก็บอกว่าแกไม่ได้บอกหนิว่าห้ามบอกคนอื่น คือโอ๊ยยย จะบ้าตาย เรื่องแค่นี้ก็ควรจะรู้ไหม อุตส่าห์ไว้ใจไปรึกษา