"นี่เราจะนัดเจอกันวางแพลนได้ยัง?" ไลน์กลุ่มเที่ยวเวียดนามเด้งขึ้นมาก่อนหน้าไฟล์ทบิน 1 สัปดาห์
กลุ่มที่เราจะไปนี่เป็นกลุ่มที่ทำงานเก่า ซึ่งมีเราคนเดียวที่เพิ่งย้ายงานมาที่ใหม่
เลยไม่มีเวลาที่จะเจอและวางแพลนไปเที่ยวกัน
งั้นเอางี้ ไป 4 วัน 4 คน แยกกันไปแพลนมาคนละวันเลยละกัน ง่ายดี
โอเคแกรรรร เจอกันวันบินเลยนะ .. เราได้แพลนวันแรก
*เราบินของ Air Asia จองไว้เมื่อ 7 เดือนก่อน (นานมากกกกกกกกกกก) ได้โปร ไป-กลับประมาณ 2,200 บาทไทย
**หน่วยเงินของเวียดนาม คิดง่ายๆ ตัด 000 แล้วคูณ 1.65 (rate เงิน ณ ตอนที่แลกไป)
***อาจมีคำหยาบบ้างเล็กน้อย เพื่ออรรถรสเนอะ
20 - 23 Nov 2015
Ho chi minh - Da lat - Mui ne - Ho chi minh
DAY1 : ho chi minh - มา ทำ ไม
ถึงสนามบินดอนเมืองกัน ตี 5 ครึ่ง ไม่มีใครเลท ไม่มีใครสาย อ่ะถือว่าดี
เซอไพรส์ตรงที่คนเยอะมากกก วันศุกร์แท้ๆ ไม่ได้มีวันหยุดยาว หรือวันพิเศษอะไรเลย
ความตื่นเต้นเริ่มบังเกิดละแกรร เราอาจตื่นเต้นกว่าคนอื่นนิดหน่อย เพราะ
- โดดงานมา ยังลาไม่ได้ ยังไม่ผ่านโปร ต้องโดดศุกร์ กะ จันทร์ หัวหน้าจะโทรตามมั้ย !!
- ไอ่แพลนที่ให้แยกย้ายกันไปวางน่ะ เรายังไม่ได้วางเลย !!!!!! ไม่เป็นไร เนียนๆไป เพื่อนร่วมชะตากรรมจะรู้เพราะรีวิวนี้แหละ
พร้อมแล้ววววว
.
.
.
9 โมงกว่าๆ เราก็มาถึงสนามบินไซง่อน
แวะซื้อซิมกันที่ร้านนี้ก่อนเลย มีหลายร้านให้เลือก เดินไปถามๆก่อนได้
แต่เราซื้ออันนี้เพราะมีกลุ่มคนไทยอีกกลุ่มมาซื้อร้านนี้เหมือนกันเลยตามๆ กันมา
หน้าตาแบบนี้นะ (290,000VND/ 478 บาท) ซื้ออันเดียวพอ ค่อยไปแชร์ให้กันได้
เบอร์โทรคือ ไอ่ที่ไฮไลท์สีเหลืองๆ อะ เดี๋ยวมันจะได้ใช้ อย่าเพิ่งทิ้ง
หลังจากที่ได้ซิมเป็นคนเวียดนามเต็มตัวแล้ว
ปี๊นน ปี๊นนนนนนนนนนนนนน
เสียงแตรลากยาว รัวระงม ต้อนรับแขกคนไทยอย่างเราทันทีที่ก้าวท้าวออกนอกอาคารผู้โดยสาร
ผิด !!!!!!!!! ไม่ใช่นี่หว่า !!!!!!!!
ก็ภาพตรงหน้า บวกกับเสียงแตร ทำให้มโนไปแบบนั้น
เดินออกมาไม่ไกล จะมีป้ายรถเมล์ (ไม่เชิงเป็นป้ายซะทีเดียวอะ)
เราต้องยืนรอรถกันตรงนี้ใช่ป้ะ ?? ถามใคร?? ก็เราไง คนวางแพลนวันแรก TT
"นี่เราจะไปไหนกัน"
(ซวยละตรู)
"ฟามงูหลาว" เราต้องไปฟามงูหลาวก่อน เพราะมันมีทุกสิ่งอย่าง มันคือใจกลาง
มันคือที่ที่เราจะจองตั๋วรถนอนไปดาลัทคืนนี้ค่ะ โอเค เรารอด
รอรถสาย "152" นะ
เห้ยยยย รถมาแล้ว วิ่งค่ะวิ่งงงงง คนเยอะมากกกก เยอะโคตรๆ
อาศัยตัวเล็ก และกระเป๋าเป้คนละใบ เบียดจนได้นั่งจนได้
บรรยากาศบนรถที่โคตรจะรับไม่ได้ มีทั้งคนไทย ทั้งอาเจ่ก ทั้งแหม่ม กลิ่นจุ๊กกรู๊แร้ก็มาาา
โอยยย แอร์ก็ไม่เย็น ดีที่ยังได้นั่งหน้าตรงริมประตูทางขึ้นพอจะมีลมบ้างเวลาประตูเปิด
จริงๆ ค่ารถคนละ 5,000VND/ 8.25บาท/คน แต่อีตากระเป๋ารถเมล์นี่พอเห็นกระเป๋าเราใบใหญ่ก็จะคิดค่ากระเป๋าไปด้วย
งกไปอิ้กกกกกก กระเป๋าชั้นก็วางบนตักตัวเองนะ หึ
นี่มันมหกรรมอะไรเนี่ย มีแข่งรถหรอ ... อึ้งไปสิบวิ !! ไม่ใช่ทั้งนั้นอ้ะ
ที่นี่มอไซค์เยอะมากก ลูกเล็กเด็กแดงมาหมด คลุมหน้าคลุมตา ปิดจมูกปาก หมวกกันน็อคครบ
ไฟแดงเยอะ แยกเยอะ รถติด ที่สำคัญคืออีรถเมล์นี่ มันจอดทุกป้ายยย
คนขับคะ ช่วยดูคนบนรถนิดนึงโน๊ะ ถ้าเกาะล้อได้ นั่งหลังคาได้นี่คงนั่งกันแล้วค่ะ
คือประตูจะปิดไม่ได้แล้ว แต่ยังจอดรับอีกก ฝรั่งหลังรถร้อง Oh my god ไปหลายรอบ
มนุษย์ป้าคนนี้ค่ะ วิ่งมาขึ้นรถตอนที่รถจอดป้าย
ก้าวขึ้นมาขานึงแล้ว ตัดสินใจไม่ไปเพราะรถเต็ม พอก้าวลงเท่านั้นแหละ รถออก !!
ล้มลงไปกองกับพื้นต่อหน้าต่อตาเราเลยแกรเอ๊ยย สงสารก็สงสาร ไม่มีใครช่วย
รถก็ไปต่อ ป้าแกก็เดินกะเผลกกลับไปที่ป้าย
สองนางนี้ นั่งหลังเรา อารมณ์ดีเกินมนุษย์ ใส่หูฟังร้องเพลงกันเสียงดังเหมือนหยอดตู้คาราโอเกะ
ในขณะที่การจราจร กับเสียงแตรที่เข้าหูทุกวินาทีกำลังบอกเราว่า
ถ้าจะเช่ามอไซค์ขับ คิดผิดน๊าา หาทางอื่นน๊าา
เราสี่คน หันมามองหน้ากันเป็นระยะ สายตาทุกคนเหมือน อีกนิดจะร้องละนะ T___T
นี่เรามาทำไมวะเนี่ยยย นอนอยู่บ้านดีๆ ไม่ชอบ ในใจก็เริ่มกลัว แต่เอาวะ ไหนๆ ก็มาแล้ว ลองดูซักตั้ง
กว่าเราจะมาถึงฟามงูหลาว เล่นเอาท้อใจไปหลายตลบ
กลุ่มพี่ๆ คนไทยที่นั่งรถมาด้วยกัน
แบ่งแพลนที่ปริ้นมาหลายชุด ให้พวกเราชุดนึง ใจดีมาก ดีใจมาก ด้วยเช่นกัน ขอบคุณนะคะ
เราแบกเป้ กับลากเท้ากันไป เพื่อตามหาบริษัทที่จะจองรถนอนเพื่อไปดาลัทคืนนี้กัน
ใช้กูเกิลแมพเลย มีเน็ต1 เครื่องก็ช่วยได้เยอะนะ
เจอแล้ววว 'Futa Bus' ไม่รอช้า เข้าไปจองทันที
"เต็มทุกรอบ" คำตอบที่ได้รับกลับมา
เอ้าาาาา แกรรรรรรร เอาไงล่ะทีนี้ ยืนอึนกันซักพัก
เท่าที่อ่านรีวิวมา มันมีอีกบริษัทนึงนี่นาาา ไปค่ะ
อยู่ไม่ไกลกันมาก ของ 'The Sinh Tourist'
ถามเลยค่ะ คนนี้จัดแจงให้เราทุกอย่าง พูดอังกฤษโอเคมาก (คนเวียดนามส่วนใหญ่ที่เจอพูดอังกฤษไม่ค่อยได้)
โฮจิมินห์ - ดาลัท รถนอน 6 ชั่วโมง (159,000VND/ 262บาท/คน)
ด้วยความกลัวขากลับจะไม่มีรถ อีนางพวกนี้เลยซื้อไว้หมดเลยข่าาา
ดาลัท - มุยเน่ (99,000VND/163บาท/คน)
มุยเน่ - โฮจิมินห์ (89,000VND/ 147บาท/คน)
อ่อ อย่าลืมเอาเบอร์โทรจากหลังซิมให้พี่แกไปด้วยนะ ถ้าเรามาช้าแกจะโทรตาม
ที่ The Sinh เป็นห้องแอร์ มีที่ให้นั่งรอ มีที่รับฝากกระเป๋า ดูโอเคกว่า Futa bus เมื่อกี้นะ
เราฝากกระเป๋ากันเรียบร้อย ตามเราไปตะลุยเมืองโฮจิมินห์กันเถ้ออ
สรุปแล้วคือเราจะเที่ยวเมืองนี้ด้วยวิธีการเดิน เดินเท่านั้น เพราะมอไซค์คงเอาชีวิตไม่รอดแน่ (แล้วเดินคิดว่าจะรอดไหม)
ทางม้าลายไง โคตรดีใจ มีทางม้าลายด้วย คิดว่าจะรอดแล้ว
คือทางม้าลายที่นี่ มีไว้งั้นอะ รถไม่หยุดให้คนข้าม จะข้ามก็หาจังหวะเอาเอง
เสียงแตรนี่รัวๆ ไม่หยุด ตั้งแต่มาถึงเมืองนี้ได้ยินเสียงแตรไม่พัก
การข้ามถนนครั้งแรกเป็นอะไรที่.... กลับไทยไป สัญญาว่าจะข้ามสะพานลอย คิดถึงมากกกก
เห้ยแกรรรรรร ยังมีชีวิตรอดมาได้จนถึงบ่ายว่ะ ฉลองด้วยน้ำส้มข้างทางนี่แหละ
เดินกันจนหิวมาก แต่หาอะไรกินไม่ได้ เพราะดูๆแล้ว เหมือนจะกินไม่เป็นอะ หน้าตาอาหารแปลกๆทั้งนั้น
อารมณ์ตัวเมืองโฮจิมินห์ ประมาณว่าสนามหลวง บวกกับ สยาม
คือมีทั้งสวนสาธารณะ มีป้ายรถเมล์ มีหาบเร่ขายของ มีร้านกาแฟชิวๆ มีห้างหรูๆติดถนนใหญ่
ที่นี่คือ?? ไม่รู้ว่าคืออะไรอะ - -*
เดินกันจนขาลากแล้ว หิวจนทนไม่ไหว ต้องยอมลองกินอาหารแปลกๆ แล้วแหละ
จริงๆ ที่ไม่ยอมกินกันเพราะกลัวท้องเสียด้วยเพราะแต่ละร้านอยู่ริมถนน โต๊ะตามร้านนี่จะสูงประมาณหัวเข่า
แล้วใช้เก้าอี้ตัวเล็กๆ คล้ายๆนั่งยองนั่งกัน
ถึงได้บอกว่าต้องมาก่อนแก่นะ ถ้าแก่จะมานั่งยองกินข้าวแบบนี้ทำไม่ได้นะแกรรร
ลงเอยกันที่ร้านนี้ มีขายเมนูเดียว จัดมาคนละ1ชาม
หน้าตาแบบนี้ ชื่อว่า 'บุ๊น ถึด นึ๊ง' (ถามสามรอบ กว่าจะได้ชื่อมา)
เป็นเส้นๆสีขาวคล้ายขนมจีน ใส่แตงกวา ถั่วงอกดิบ แครอท หัวไชเท้า ต้นหอมซอย ถั่วลิสง
ด้านบนโปะด้วยหมูย่าง กับ แจ๋ยอ (แป้งกรอบๆ ข้างในเป็นวุ้นเส้น) ราดด้วยน้ำอะไรซักอย่าง
ชามละ 40,000VND/ 66บาท
ส่วนผสมแต่ละอย่างดูแล้วไม่น่าจะเข้ากันได้เลย แต่ มันอร่อยยย
อร่อยมากกกก จริงๆ ไม่ประชด ไม่โม้ ถ้าไปต้องไปกินให้ได้
ร้านจะแอบอยู่ตรงซอกนี้
อันนี้เหมือนจะเป็นศูนย์บัญชาการอะไรซักอย่าง จำชื่อไม่ได้แฮะ เสียค่าเข้าด้วย ขอถ่ายข้างนอกละกัน
จะข้ามถนนที ก็ต้องทำใจที
โบสถ์ Notre Dame Cathedral
อากาศร้อนมาก แดดเปรี้ยงเลย หนีร้อนมาเจอร้อนกว่า ชัดๆ
Saigon Central Post Office
ส่งโปสการ์ดกลับไทยก็ (ไม่) ได้นะ
คือเราส่งกัน 4 คน แต่ได้รับแค่คนเดียว เราเป็นหนึ่งในคนที่ไม่ได้ด้วยแก เศร้าใจ
ไม่ได้ขี่มอไซค์เทพอย่างเดียวนะ หลับบนมอไซค์ก็ได้นะเอออออ ยอมพี่แกจริงๆ
เจอร้านเฝอน่ากินมากกกก แต่ยังอิ่มกันอยู่เลย ไว้จะมาวันสุดท้ายนะแปะไว้ก่อน
มีตรอกเล็กๆ เข้ามาให้นั่งกินด้วย
[CR] ตาม 4 สาว หอบ หั ว ใ จ ไปฟังเสียงแตรที่ โ ฮ จิ มิ น ห์ [เวียดนามใต้ 4 วัน 3 คืน] **ต้องไปก่อนแก่**
กลุ่มที่เราจะไปนี่เป็นกลุ่มที่ทำงานเก่า ซึ่งมีเราคนเดียวที่เพิ่งย้ายงานมาที่ใหม่
เลยไม่มีเวลาที่จะเจอและวางแพลนไปเที่ยวกัน
งั้นเอางี้ ไป 4 วัน 4 คน แยกกันไปแพลนมาคนละวันเลยละกัน ง่ายดี
โอเคแกรรรร เจอกันวันบินเลยนะ .. เราได้แพลนวันแรก
*เราบินของ Air Asia จองไว้เมื่อ 7 เดือนก่อน (นานมากกกกกกกกกกก) ได้โปร ไป-กลับประมาณ 2,200 บาทไทย
**หน่วยเงินของเวียดนาม คิดง่ายๆ ตัด 000 แล้วคูณ 1.65 (rate เงิน ณ ตอนที่แลกไป)
***อาจมีคำหยาบบ้างเล็กน้อย เพื่ออรรถรสเนอะ
20 - 23 Nov 2015
Ho chi minh - Da lat - Mui ne - Ho chi minh
DAY1 : ho chi minh - มา ทำ ไม
ถึงสนามบินดอนเมืองกัน ตี 5 ครึ่ง ไม่มีใครเลท ไม่มีใครสาย อ่ะถือว่าดี
เซอไพรส์ตรงที่คนเยอะมากกก วันศุกร์แท้ๆ ไม่ได้มีวันหยุดยาว หรือวันพิเศษอะไรเลย
ความตื่นเต้นเริ่มบังเกิดละแกรร เราอาจตื่นเต้นกว่าคนอื่นนิดหน่อย เพราะ
- โดดงานมา ยังลาไม่ได้ ยังไม่ผ่านโปร ต้องโดดศุกร์ กะ จันทร์ หัวหน้าจะโทรตามมั้ย !!
- ไอ่แพลนที่ให้แยกย้ายกันไปวางน่ะ เรายังไม่ได้วางเลย !!!!!! ไม่เป็นไร เนียนๆไป เพื่อนร่วมชะตากรรมจะรู้เพราะรีวิวนี้แหละ
พร้อมแล้ววววว
.
.
.
9 โมงกว่าๆ เราก็มาถึงสนามบินไซง่อน
แวะซื้อซิมกันที่ร้านนี้ก่อนเลย มีหลายร้านให้เลือก เดินไปถามๆก่อนได้
แต่เราซื้ออันนี้เพราะมีกลุ่มคนไทยอีกกลุ่มมาซื้อร้านนี้เหมือนกันเลยตามๆ กันมา
หน้าตาแบบนี้นะ (290,000VND/ 478 บาท) ซื้ออันเดียวพอ ค่อยไปแชร์ให้กันได้
เบอร์โทรคือ ไอ่ที่ไฮไลท์สีเหลืองๆ อะ เดี๋ยวมันจะได้ใช้ อย่าเพิ่งทิ้ง
หลังจากที่ได้ซิมเป็นคนเวียดนามเต็มตัวแล้ว
ปี๊นน ปี๊นนนนนนนนนนนนนน
เสียงแตรลากยาว รัวระงม ต้อนรับแขกคนไทยอย่างเราทันทีที่ก้าวท้าวออกนอกอาคารผู้โดยสาร
ผิด !!!!!!!!! ไม่ใช่นี่หว่า !!!!!!!!
ก็ภาพตรงหน้า บวกกับเสียงแตร ทำให้มโนไปแบบนั้น
เดินออกมาไม่ไกล จะมีป้ายรถเมล์ (ไม่เชิงเป็นป้ายซะทีเดียวอะ)
เราต้องยืนรอรถกันตรงนี้ใช่ป้ะ ?? ถามใคร?? ก็เราไง คนวางแพลนวันแรก TT
"นี่เราจะไปไหนกัน"
(ซวยละตรู)
"ฟามงูหลาว" เราต้องไปฟามงูหลาวก่อน เพราะมันมีทุกสิ่งอย่าง มันคือใจกลาง
มันคือที่ที่เราจะจองตั๋วรถนอนไปดาลัทคืนนี้ค่ะ โอเค เรารอด
รอรถสาย "152" นะ
เห้ยยยย รถมาแล้ว วิ่งค่ะวิ่งงงงง คนเยอะมากกกก เยอะโคตรๆ
อาศัยตัวเล็ก และกระเป๋าเป้คนละใบ เบียดจนได้นั่งจนได้
บรรยากาศบนรถที่โคตรจะรับไม่ได้ มีทั้งคนไทย ทั้งอาเจ่ก ทั้งแหม่ม กลิ่นจุ๊กกรู๊แร้ก็มาาา
โอยยย แอร์ก็ไม่เย็น ดีที่ยังได้นั่งหน้าตรงริมประตูทางขึ้นพอจะมีลมบ้างเวลาประตูเปิด
จริงๆ ค่ารถคนละ 5,000VND/ 8.25บาท/คน แต่อีตากระเป๋ารถเมล์นี่พอเห็นกระเป๋าเราใบใหญ่ก็จะคิดค่ากระเป๋าไปด้วย
งกไปอิ้กกกกกก กระเป๋าชั้นก็วางบนตักตัวเองนะ หึ
นี่มันมหกรรมอะไรเนี่ย มีแข่งรถหรอ ... อึ้งไปสิบวิ !! ไม่ใช่ทั้งนั้นอ้ะ
ที่นี่มอไซค์เยอะมากก ลูกเล็กเด็กแดงมาหมด คลุมหน้าคลุมตา ปิดจมูกปาก หมวกกันน็อคครบ
ไฟแดงเยอะ แยกเยอะ รถติด ที่สำคัญคืออีรถเมล์นี่ มันจอดทุกป้ายยย
คนขับคะ ช่วยดูคนบนรถนิดนึงโน๊ะ ถ้าเกาะล้อได้ นั่งหลังคาได้นี่คงนั่งกันแล้วค่ะ
คือประตูจะปิดไม่ได้แล้ว แต่ยังจอดรับอีกก ฝรั่งหลังรถร้อง Oh my god ไปหลายรอบ
มนุษย์ป้าคนนี้ค่ะ วิ่งมาขึ้นรถตอนที่รถจอดป้าย
ก้าวขึ้นมาขานึงแล้ว ตัดสินใจไม่ไปเพราะรถเต็ม พอก้าวลงเท่านั้นแหละ รถออก !!
ล้มลงไปกองกับพื้นต่อหน้าต่อตาเราเลยแกรเอ๊ยย สงสารก็สงสาร ไม่มีใครช่วย
รถก็ไปต่อ ป้าแกก็เดินกะเผลกกลับไปที่ป้าย
สองนางนี้ นั่งหลังเรา อารมณ์ดีเกินมนุษย์ ใส่หูฟังร้องเพลงกันเสียงดังเหมือนหยอดตู้คาราโอเกะ
ในขณะที่การจราจร กับเสียงแตรที่เข้าหูทุกวินาทีกำลังบอกเราว่า
ถ้าจะเช่ามอไซค์ขับ คิดผิดน๊าา หาทางอื่นน๊าา
เราสี่คน หันมามองหน้ากันเป็นระยะ สายตาทุกคนเหมือน อีกนิดจะร้องละนะ T___T
นี่เรามาทำไมวะเนี่ยยย นอนอยู่บ้านดีๆ ไม่ชอบ ในใจก็เริ่มกลัว แต่เอาวะ ไหนๆ ก็มาแล้ว ลองดูซักตั้ง
กว่าเราจะมาถึงฟามงูหลาว เล่นเอาท้อใจไปหลายตลบ
กลุ่มพี่ๆ คนไทยที่นั่งรถมาด้วยกัน
แบ่งแพลนที่ปริ้นมาหลายชุด ให้พวกเราชุดนึง ใจดีมาก ดีใจมาก ด้วยเช่นกัน ขอบคุณนะคะ
เราแบกเป้ กับลากเท้ากันไป เพื่อตามหาบริษัทที่จะจองรถนอนเพื่อไปดาลัทคืนนี้กัน
ใช้กูเกิลแมพเลย มีเน็ต1 เครื่องก็ช่วยได้เยอะนะ
เจอแล้ววว 'Futa Bus' ไม่รอช้า เข้าไปจองทันที
"เต็มทุกรอบ" คำตอบที่ได้รับกลับมา
เอ้าาาาา แกรรรรรรร เอาไงล่ะทีนี้ ยืนอึนกันซักพัก
เท่าที่อ่านรีวิวมา มันมีอีกบริษัทนึงนี่นาาา ไปค่ะ
อยู่ไม่ไกลกันมาก ของ 'The Sinh Tourist'
ถามเลยค่ะ คนนี้จัดแจงให้เราทุกอย่าง พูดอังกฤษโอเคมาก (คนเวียดนามส่วนใหญ่ที่เจอพูดอังกฤษไม่ค่อยได้)
โฮจิมินห์ - ดาลัท รถนอน 6 ชั่วโมง (159,000VND/ 262บาท/คน)
ด้วยความกลัวขากลับจะไม่มีรถ อีนางพวกนี้เลยซื้อไว้หมดเลยข่าาา
ดาลัท - มุยเน่ (99,000VND/163บาท/คน)
มุยเน่ - โฮจิมินห์ (89,000VND/ 147บาท/คน)
อ่อ อย่าลืมเอาเบอร์โทรจากหลังซิมให้พี่แกไปด้วยนะ ถ้าเรามาช้าแกจะโทรตาม
ที่ The Sinh เป็นห้องแอร์ มีที่ให้นั่งรอ มีที่รับฝากกระเป๋า ดูโอเคกว่า Futa bus เมื่อกี้นะ
เราฝากกระเป๋ากันเรียบร้อย ตามเราไปตะลุยเมืองโฮจิมินห์กันเถ้ออ
สรุปแล้วคือเราจะเที่ยวเมืองนี้ด้วยวิธีการเดิน เดินเท่านั้น เพราะมอไซค์คงเอาชีวิตไม่รอดแน่ (แล้วเดินคิดว่าจะรอดไหม)
ทางม้าลายไง โคตรดีใจ มีทางม้าลายด้วย คิดว่าจะรอดแล้ว
คือทางม้าลายที่นี่ มีไว้งั้นอะ รถไม่หยุดให้คนข้าม จะข้ามก็หาจังหวะเอาเอง
เสียงแตรนี่รัวๆ ไม่หยุด ตั้งแต่มาถึงเมืองนี้ได้ยินเสียงแตรไม่พัก
การข้ามถนนครั้งแรกเป็นอะไรที่.... กลับไทยไป สัญญาว่าจะข้ามสะพานลอย คิดถึงมากกกก
เห้ยแกรรรรรร ยังมีชีวิตรอดมาได้จนถึงบ่ายว่ะ ฉลองด้วยน้ำส้มข้างทางนี่แหละ
เดินกันจนหิวมาก แต่หาอะไรกินไม่ได้ เพราะดูๆแล้ว เหมือนจะกินไม่เป็นอะ หน้าตาอาหารแปลกๆทั้งนั้น
อารมณ์ตัวเมืองโฮจิมินห์ ประมาณว่าสนามหลวง บวกกับ สยาม
คือมีทั้งสวนสาธารณะ มีป้ายรถเมล์ มีหาบเร่ขายของ มีร้านกาแฟชิวๆ มีห้างหรูๆติดถนนใหญ่
ที่นี่คือ?? ไม่รู้ว่าคืออะไรอะ - -*
เดินกันจนขาลากแล้ว หิวจนทนไม่ไหว ต้องยอมลองกินอาหารแปลกๆ แล้วแหละ
จริงๆ ที่ไม่ยอมกินกันเพราะกลัวท้องเสียด้วยเพราะแต่ละร้านอยู่ริมถนน โต๊ะตามร้านนี่จะสูงประมาณหัวเข่า
แล้วใช้เก้าอี้ตัวเล็กๆ คล้ายๆนั่งยองนั่งกัน
ถึงได้บอกว่าต้องมาก่อนแก่นะ ถ้าแก่จะมานั่งยองกินข้าวแบบนี้ทำไม่ได้นะแกรรร
ลงเอยกันที่ร้านนี้ มีขายเมนูเดียว จัดมาคนละ1ชาม
หน้าตาแบบนี้ ชื่อว่า 'บุ๊น ถึด นึ๊ง' (ถามสามรอบ กว่าจะได้ชื่อมา)
เป็นเส้นๆสีขาวคล้ายขนมจีน ใส่แตงกวา ถั่วงอกดิบ แครอท หัวไชเท้า ต้นหอมซอย ถั่วลิสง
ด้านบนโปะด้วยหมูย่าง กับ แจ๋ยอ (แป้งกรอบๆ ข้างในเป็นวุ้นเส้น) ราดด้วยน้ำอะไรซักอย่าง
ชามละ 40,000VND/ 66บาท
ส่วนผสมแต่ละอย่างดูแล้วไม่น่าจะเข้ากันได้เลย แต่ มันอร่อยยย
อร่อยมากกกก จริงๆ ไม่ประชด ไม่โม้ ถ้าไปต้องไปกินให้ได้
ร้านจะแอบอยู่ตรงซอกนี้
อันนี้เหมือนจะเป็นศูนย์บัญชาการอะไรซักอย่าง จำชื่อไม่ได้แฮะ เสียค่าเข้าด้วย ขอถ่ายข้างนอกละกัน
จะข้ามถนนที ก็ต้องทำใจที
โบสถ์ Notre Dame Cathedral
อากาศร้อนมาก แดดเปรี้ยงเลย หนีร้อนมาเจอร้อนกว่า ชัดๆ
Saigon Central Post Office
ส่งโปสการ์ดกลับไทยก็ (ไม่) ได้นะ
คือเราส่งกัน 4 คน แต่ได้รับแค่คนเดียว เราเป็นหนึ่งในคนที่ไม่ได้ด้วยแก เศร้าใจ
ไม่ได้ขี่มอไซค์เทพอย่างเดียวนะ หลับบนมอไซค์ก็ได้นะเอออออ ยอมพี่แกจริงๆ
เจอร้านเฝอน่ากินมากกกก แต่ยังอิ่มกันอยู่เลย ไว้จะมาวันสุดท้ายนะแปะไว้ก่อน
มีตรอกเล็กๆ เข้ามาให้นั่งกินด้วย