ตอนนี้หนูอายุ 22ปี กำลังเรียนอยู่เลยค่ะ หนูไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้ และไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับหนู
ทั้งชีวิตที่ผ่านมาหนูอยู่ในกรอบในระเบียบ เป็นเด็กว่านอนสอนง่าย เชื่อฟังผู้ใหญ่มาตลอด ตั้งใจเรียนหนังสือ จนสอบติดเภสัช
หนูพลาดไปมีอะไรกับแฟน ประจำเดือนหนูมาครั้งสุดท้ายประมาณกลางเดือนตุลา58 แต่มีอะไรกันครั้งสุดท้ายเมื่อ13พฤศจิกา58 แฟนไม่ใส่ถุงยาง แต่ก็ไม่ได้มีอะไรกันจนสุด เพราะต่างก็รู้สึกไม่ดี และหลังมีเพศสัมพันหนูก็กินยาฉุกเฉินแล้วนะค่ะ
จนวันนี้หนูเพิ่งรู้ตัวเองว่าท้อง หลังจากสังเกตอาการตัวเองมานาน และตรวจด้วยเครื่องทดสอบการตั้งครรภ์เมื่อเช้า โลกทั้งใบเหมือนหล่นทับหนู หนูไม่รู้ว่าเรื่องจริงหรือตรวจผิด หรือเครื่องมีปัญหา มันคือเรื่องจริงใช่ไหมค่ะ หนูไม่รู้จะไปยังไงต่อเลย ก่อนหน้านี้สามวันเพิ่งกลับบ้านไปหาพ่อมา ทุกคนที่บ้านยังยิ้ม ยังหัวเราะ ยังคุยกันอย่าร่าเริง หนูไม่อยากให้ภาพเหล่านั้นหายไปเลย คงมีใครคิดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้จากคนอย่างหนู หนูไม่รู้จะคุยกับใคร จะถามใคร จะปรึกษาใครเลยค่ะ กับแม่ซึ่งเป็นคนที่สนิทกับหนูมากที่สุดหนูก็ยังไม่กล้าจะบอกท่านเลย คุยได้แต่กับแฟน แต่เราทั้งคู่ก็ไม่มีประสบการณ์ทั้งสองฝ่าย นั่งมืดแปดด้านกันทั้งคู่ แฟนก็บอกถ้าไม่พร้อมเราเอาออกไหม แต่หนูก็กลัว กลัวอาการที่ตามมา กลัวผลข้างเคียง กลัวเป็นอันตราย และไม่รู้วิธีที่ปลอดภัย ไม่รู้สถานที่ๆน่าเชื่อถือได้
หนูควรเริ่มจากทำอะไรดีค่ะ ควรเอาออกไหม แล้วถ้าเอาออก ไปโรงพยาบาลได้ไหมค่ะ จะได้ปลอดภัยและน่าเชื่อถือ
หนูเคยอ่านเจอว่าการทำแท้งผิดกฎหมาย แต่ก็ทำได้บางกรณี เช่น ครรภ์นั้นเป็นอันตราย หรือโดนข่มขืน แล้วถ้ากรณีหนู หนูจะทำได้ไหมค่ะ และอยากได้รับความปลอดภัยด้วยค่ะ
หรือว่าควรจะเก็บไว้ ไม่เอาออกค่ะ แล้วพ่อแม่ญาิตพี่น้องจะเข้าใจไหม แม่พ่อจะเสียใจขนาดไหน หนูไม่อยากให้พ่อกับแม่สิ้นหวัง ท่านก็อายุมากแล้วด้วยไม่อยากให้ท่านรับรู้เรื่องนี้เลยค่ะ แต่หนูเคยอ่านเจอโครงการบ้านพักฉุกเฉิน สำหรับคนตั้งครรภ์ไม่พร้อม จะคอยดูแลเรื่องสุขภาพอนามัย การคลอด รวมไปถึงรับเลี้ยงเด็กด้วย ในกรณีแม่ไม่พร้อมจะดูแล
แบบไหนคือทางที่สว่างที่สุดกันค่ะ
หนูสับสนเหลือเกิน ช่วยชี้แนวทาง ท่านก็อายุมากแล้วด้วยที่หนูสามารถไปต่อได้ให้หนูหน่อยนะค่ะ หนูยังไร้เดียงสามากกับเรื่องแบบนี้ นี่คงเป็นบทเรียนใหญ่มากในชีวิตหนู หนูคงเข็ดกับเรื่องแบบนี้ไปอีกนาน และแน่นอนว่าไม่อยากรู้สึกแบบนี้อีกแล้วค่ะ
ขอบคุณที่มีช่องทางติดต่อพูดคุยแบบนี้ขึ้นมานะค่ะ อย่างน้อยก็ทำให้คนอย่างหนูมีที่ปรึกษา
ทำผิดพลาดไปแล้ว จะแก้ไขยังไงดี ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ
ทั้งชีวิตที่ผ่านมาหนูอยู่ในกรอบในระเบียบ เป็นเด็กว่านอนสอนง่าย เชื่อฟังผู้ใหญ่มาตลอด ตั้งใจเรียนหนังสือ จนสอบติดเภสัช
หนูพลาดไปมีอะไรกับแฟน ประจำเดือนหนูมาครั้งสุดท้ายประมาณกลางเดือนตุลา58 แต่มีอะไรกันครั้งสุดท้ายเมื่อ13พฤศจิกา58 แฟนไม่ใส่ถุงยาง แต่ก็ไม่ได้มีอะไรกันจนสุด เพราะต่างก็รู้สึกไม่ดี และหลังมีเพศสัมพันหนูก็กินยาฉุกเฉินแล้วนะค่ะ
จนวันนี้หนูเพิ่งรู้ตัวเองว่าท้อง หลังจากสังเกตอาการตัวเองมานาน และตรวจด้วยเครื่องทดสอบการตั้งครรภ์เมื่อเช้า โลกทั้งใบเหมือนหล่นทับหนู หนูไม่รู้ว่าเรื่องจริงหรือตรวจผิด หรือเครื่องมีปัญหา มันคือเรื่องจริงใช่ไหมค่ะ หนูไม่รู้จะไปยังไงต่อเลย ก่อนหน้านี้สามวันเพิ่งกลับบ้านไปหาพ่อมา ทุกคนที่บ้านยังยิ้ม ยังหัวเราะ ยังคุยกันอย่าร่าเริง หนูไม่อยากให้ภาพเหล่านั้นหายไปเลย คงมีใครคิดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้จากคนอย่างหนู หนูไม่รู้จะคุยกับใคร จะถามใคร จะปรึกษาใครเลยค่ะ กับแม่ซึ่งเป็นคนที่สนิทกับหนูมากที่สุดหนูก็ยังไม่กล้าจะบอกท่านเลย คุยได้แต่กับแฟน แต่เราทั้งคู่ก็ไม่มีประสบการณ์ทั้งสองฝ่าย นั่งมืดแปดด้านกันทั้งคู่ แฟนก็บอกถ้าไม่พร้อมเราเอาออกไหม แต่หนูก็กลัว กลัวอาการที่ตามมา กลัวผลข้างเคียง กลัวเป็นอันตราย และไม่รู้วิธีที่ปลอดภัย ไม่รู้สถานที่ๆน่าเชื่อถือได้
หนูควรเริ่มจากทำอะไรดีค่ะ ควรเอาออกไหม แล้วถ้าเอาออก ไปโรงพยาบาลได้ไหมค่ะ จะได้ปลอดภัยและน่าเชื่อถือ
หนูเคยอ่านเจอว่าการทำแท้งผิดกฎหมาย แต่ก็ทำได้บางกรณี เช่น ครรภ์นั้นเป็นอันตราย หรือโดนข่มขืน แล้วถ้ากรณีหนู หนูจะทำได้ไหมค่ะ และอยากได้รับความปลอดภัยด้วยค่ะ
หรือว่าควรจะเก็บไว้ ไม่เอาออกค่ะ แล้วพ่อแม่ญาิตพี่น้องจะเข้าใจไหม แม่พ่อจะเสียใจขนาดไหน หนูไม่อยากให้พ่อกับแม่สิ้นหวัง ท่านก็อายุมากแล้วด้วยไม่อยากให้ท่านรับรู้เรื่องนี้เลยค่ะ แต่หนูเคยอ่านเจอโครงการบ้านพักฉุกเฉิน สำหรับคนตั้งครรภ์ไม่พร้อม จะคอยดูแลเรื่องสุขภาพอนามัย การคลอด รวมไปถึงรับเลี้ยงเด็กด้วย ในกรณีแม่ไม่พร้อมจะดูแล
แบบไหนคือทางที่สว่างที่สุดกันค่ะ
หนูสับสนเหลือเกิน ช่วยชี้แนวทาง ท่านก็อายุมากแล้วด้วยที่หนูสามารถไปต่อได้ให้หนูหน่อยนะค่ะ หนูยังไร้เดียงสามากกับเรื่องแบบนี้ นี่คงเป็นบทเรียนใหญ่มากในชีวิตหนู หนูคงเข็ดกับเรื่องแบบนี้ไปอีกนาน และแน่นอนว่าไม่อยากรู้สึกแบบนี้อีกแล้วค่ะ
ขอบคุณที่มีช่องทางติดต่อพูดคุยแบบนี้ขึ้นมานะค่ะ อย่างน้อยก็ทำให้คนอย่างหนูมีที่ปรึกษา