เกริ่นก่อนนะคะ คือซอยบ้านเรารถเก๋งเข้าไม่ได้ เข้าได้แต่มอไซต์
ที่ตรงข้ามบ้านมีร้านขายข้าวแกง ซึ่งจะเป็นดั่งสมาคมเมียจ๋า คือจะมีแก็งค์มนุษย์ป้า(40+) มารวมตัวเม้ามอยกันทุกวันเสียงดังมากกก
เราก็พยายามทำใจเพราะช่วงบ่ายๆ พวกนางก็สลายแล้ว (แต่ช่วงเช้าหนวกหูมากจิงๆ) ซึ่งคู่กรณีขอเรียกว่า พี่ ว.เป็นคนที่เสียงดังที่สุด
ปากตลาดที่สุด
พี่ว.แกขี่มอไซ แกชอบมาจอดหน้าบ้านเรา เราก็ไม่อะไรนะถ้าจะจอดตรงกำแพงหรือที่ว่างที่มันเลยประตูไป
แต่นางชอยมาจอดขวางประตู เราเลยบอกแล้วว่าอย่าขวาง นางก็กระฟัดกระเฟียด ตอนเราเข้าบ้านมาแล้ว
ได้ยินนางด่าประมาณว่า บ้านตัวเองไม่มีรถเข้าออกซะหน่อย มันจะไปขวางอะไร (ซึ่งจิงๆบ้านเรามีมอไซ)
เราก็ปล่อยไป..คิดว่าน่าจะสำนึกแล้ว
มาวันนี้ล่าสุด เอาอีกแล้ว จอดมอไซขวางประตู เหมือนเดิม ที่ว่างๆ ข้างๆมีไม่จอด
(คงเอาสะดวกตัวเอง เพราะขี้เกียจเลื่อนถอยมาจอดที่ว่าง)
แต่เราไม่ยอม ออกไปยิ้ม มองที่รถ มองไปที่พี่ว. ซึ่งนางก็มองเราอยู่เช่นกัน
เรา : รถใครคะ
ว. : รถพี่เอง (น้ำเสียงกระแทก)
เราพูดยิ้มๆ : มันขวางทางอ่ะค่ะ ช่วยเลื่อนไปได้มั้ยคะ จอดตรงนี้ก็ได้ที่ว่างๆ นี่จอดได้เลยค่ะ แต่อย่าจอดตรงนี้เลย
ว.ขึ้นเสียง : ไอ้จอย(พี่อีกคน) เอารถเลื่อนออกมา!
พี่จอยเลื่อนรถบ่นไปพลางๆ : ก็ไปจอกขวางหน้าบ้านเค้า...
แล้วเราก็แกล้งออกเดินไปซื้อน้ำ ขากลับได้ยินเลยจ้า
ว.ขึ้นเสียง : เมื่อกี๊ก็มองอยู่ดูซิมันจะพูดอะไรมั้ย
เราเดินผ่านมาพอดี พวกนั้น.......เงียบ
เราเข้าบ้านได้ยินมันนินทาต่อเบาๆแบบกระซิบ เนี่ยไม่มีเพื่อนหรอก ทำนิสัยอย่างนี้ไม่มีใครคบ ใครจะเอา
ดูมันแต่งตัวสิ แต่งตัวกระเซอะกระเซิง แต่งตัวบ้าอะไรก็ไม่รู้ และอะไรก็ไม่รู้ได้ยินไม่ถนัด
..............................เดี๋ยวนะ มันเกี่ยวไรฟะ
บอกตรงๆตอนนั้นขึ้นมากที่ นอกจากจะไม่ยอมรับความผิดแล้วยังมาด่าเรา ด่าไปยันเรื่องส่วนตัว
ทั้งๆที่เราพูดดีๆ ด้วยแล้ว(กล้ายืนยัน) อยากจะออกไปฉะจริงๆ
ตอนนี้เลยไม่รู้จะทำไงกับคนพวกนี้ ที่ต้องเจอหน้ากันทุกเช้าแค่คิดก็เซ็งแล้ว
เมื่อคนที่จอดรถขวางหน้าบ้านด่าเรา เพราะเราขอให้ขยับหน่อย
ที่ตรงข้ามบ้านมีร้านขายข้าวแกง ซึ่งจะเป็นดั่งสมาคมเมียจ๋า คือจะมีแก็งค์มนุษย์ป้า(40+) มารวมตัวเม้ามอยกันทุกวันเสียงดังมากกก
เราก็พยายามทำใจเพราะช่วงบ่ายๆ พวกนางก็สลายแล้ว (แต่ช่วงเช้าหนวกหูมากจิงๆ) ซึ่งคู่กรณีขอเรียกว่า พี่ ว.เป็นคนที่เสียงดังที่สุด
ปากตลาดที่สุด
พี่ว.แกขี่มอไซ แกชอบมาจอดหน้าบ้านเรา เราก็ไม่อะไรนะถ้าจะจอดตรงกำแพงหรือที่ว่างที่มันเลยประตูไป
แต่นางชอยมาจอดขวางประตู เราเลยบอกแล้วว่าอย่าขวาง นางก็กระฟัดกระเฟียด ตอนเราเข้าบ้านมาแล้ว
ได้ยินนางด่าประมาณว่า บ้านตัวเองไม่มีรถเข้าออกซะหน่อย มันจะไปขวางอะไร (ซึ่งจิงๆบ้านเรามีมอไซ)
เราก็ปล่อยไป..คิดว่าน่าจะสำนึกแล้ว
มาวันนี้ล่าสุด เอาอีกแล้ว จอดมอไซขวางประตู เหมือนเดิม ที่ว่างๆ ข้างๆมีไม่จอด
(คงเอาสะดวกตัวเอง เพราะขี้เกียจเลื่อนถอยมาจอดที่ว่าง)
แต่เราไม่ยอม ออกไปยิ้ม มองที่รถ มองไปที่พี่ว. ซึ่งนางก็มองเราอยู่เช่นกัน
เรา : รถใครคะ
ว. : รถพี่เอง (น้ำเสียงกระแทก)
เราพูดยิ้มๆ : มันขวางทางอ่ะค่ะ ช่วยเลื่อนไปได้มั้ยคะ จอดตรงนี้ก็ได้ที่ว่างๆ นี่จอดได้เลยค่ะ แต่อย่าจอดตรงนี้เลย
ว.ขึ้นเสียง : ไอ้จอย(พี่อีกคน) เอารถเลื่อนออกมา!
พี่จอยเลื่อนรถบ่นไปพลางๆ : ก็ไปจอกขวางหน้าบ้านเค้า...
แล้วเราก็แกล้งออกเดินไปซื้อน้ำ ขากลับได้ยินเลยจ้า
ว.ขึ้นเสียง : เมื่อกี๊ก็มองอยู่ดูซิมันจะพูดอะไรมั้ย
เราเดินผ่านมาพอดี พวกนั้น.......เงียบ
เราเข้าบ้านได้ยินมันนินทาต่อเบาๆแบบกระซิบ เนี่ยไม่มีเพื่อนหรอก ทำนิสัยอย่างนี้ไม่มีใครคบ ใครจะเอา
ดูมันแต่งตัวสิ แต่งตัวกระเซอะกระเซิง แต่งตัวบ้าอะไรก็ไม่รู้ และอะไรก็ไม่รู้ได้ยินไม่ถนัด
..............................เดี๋ยวนะ มันเกี่ยวไรฟะ
บอกตรงๆตอนนั้นขึ้นมากที่ นอกจากจะไม่ยอมรับความผิดแล้วยังมาด่าเรา ด่าไปยันเรื่องส่วนตัว
ทั้งๆที่เราพูดดีๆ ด้วยแล้ว(กล้ายืนยัน) อยากจะออกไปฉะจริงๆ
ตอนนี้เลยไม่รู้จะทำไงกับคนพวกนี้ ที่ต้องเจอหน้ากันทุกเช้าแค่คิดก็เซ็งแล้ว