ออกตัวก่อนนะครับ ว่าความรักของเราเป็นแบบ ชาย-ชาย
เราเจอกับเเฟนเมื่อ ปีก่อน ในโปรแกรมกบ และก็ปกติครับ มีคนทักมาจีบก็เรื่อยเปื่อยคือ คิดว่าในโปรแกรมนี้ยังไม่ก็ไม่มีคนจริงใจ ก้เล่นไปเฉยๆนะครับ สนุกๆ ไม่ได้ตั้งใจจะหาแฟน เพราะรักแท้คงหายากในโลกออนไลน์ และยิ่งคู่เกยือีกคงจะยิ่งยากไปใหญ่
แต่สุดท้ายผมก็ได้เจอเขาครับ เขาทำให้ผมเปลี่ยนความคิดไปเลย เขาจริงใจ และแสดงออกมากว่าเขารัก และคิดจะใช้ชีวิตคู่ของเราต่อไปนานๆ
แต่ปัญหามันก็เกิด เพราะผมอยู่ ตจว ครับ เเฟนอยู่กทม เราก็ไปมาหาสู่กันตามปกตินะครับ เดือนละครั้ง สองเดือนครั้งบ้าง
ระหว่างนี้เขาก็เป็นคนเงียบๆนะครับ ไม่มีปัญหาเรื่องมีกิ๊กหรืออะไรแนวนั้นแน่นอน ประเด็นนี้ค่อนข้างมั่นใจ
แต่เนื่องมาจากที่เราไกลกัน เลยทำให้ ความติดเกมส์ หรือ ไม่ชอบคุย แถมไม่ชอบแชทเท่าไรอีก มีแต่เล่นในโปรแกรมกบ
เฟสบุ๊คก็ไม่ค่อยออนสักเท่าไร เลยทำให้หลังจากที่คบมาประมาน 1 ปี 3 เดือน ก็เริ่มรู้สึกว่า มันห่างเกินไปรึป่าว
อาจเป็นเพราะช่วงนี้สอบแล้วเครียดมากๆ เลยเหมือนมันก็ฉุกคิดขึ้นมาว่า เอ้อ! เรามีแฟนหนิ
ทำไม ช่วงที่เครียดๆอย่างนี้ไม่มีคนอยู่ใกล้ๆเลย ไม่มีกำลังใจจากเขาเลย ก็บอกเขาไปตรงๆแล้วครับ
ช่วงนั้นเขาก้ดีขึ้นโทรมาติดต่อกันประมาน 4 5 วัน แล้วก้ ห่างหายไปอีกครั้ง
โดยส่วนตัวคือเป้นคนค่อนข้างคาดหวังว่า ถ้าเห็นจุดเขียวในเฟสบุ๊ค หรือเห็นเขาออนในโปรแกรมกบ ก็น่าจะทักเราบ้าง
แต่ไม่มีครับ เขาไม่ค่อยจะเป็นคนเริ่มบทสนทนา ผมจะต้องเป็นคนเริ่มตลอด เริ่มรู้สึกท้อเเท้ จนบ้างครั้งก็มีแว๊บมาในสมองบ้างว่า
สมัยก่อนทำไมเวลาว่างๆเราอยุ่ได้ ไม่เห็นคิดไรเลย เล่นเน็ต ดูหนังฟังเพลง ก็ดีอยุ่แล้ว แต่หลังจากมีแฟน ก็คาดหวังกับเขาอยู่เสมอ
เริ่มรู้สึกเหนื่อยแล้วครับ ที่ต้องค่อยตามอยู่อย่างนี้ วันนี้เลยอยากมาถามว่าใครเคยมีประสบการณ์แนวนี้ อยากให้ร่วมแชร์ หรือ ช่วงหาแนวทางการแก้ไขได้ไหมครับ คืออยากเห็นความคิดของ พี่ๆน้องๆ ครับ
ปล.นี่เป็นรักครั้งแรกของผมด้วยครับ
ปัญหาคนไกลแฟน และการโทรศัพท์
เราเจอกับเเฟนเมื่อ ปีก่อน ในโปรแกรมกบ และก็ปกติครับ มีคนทักมาจีบก็เรื่อยเปื่อยคือ คิดว่าในโปรแกรมนี้ยังไม่ก็ไม่มีคนจริงใจ ก้เล่นไปเฉยๆนะครับ สนุกๆ ไม่ได้ตั้งใจจะหาแฟน เพราะรักแท้คงหายากในโลกออนไลน์ และยิ่งคู่เกยือีกคงจะยิ่งยากไปใหญ่
แต่สุดท้ายผมก็ได้เจอเขาครับ เขาทำให้ผมเปลี่ยนความคิดไปเลย เขาจริงใจ และแสดงออกมากว่าเขารัก และคิดจะใช้ชีวิตคู่ของเราต่อไปนานๆ
แต่ปัญหามันก็เกิด เพราะผมอยู่ ตจว ครับ เเฟนอยู่กทม เราก็ไปมาหาสู่กันตามปกตินะครับ เดือนละครั้ง สองเดือนครั้งบ้าง
ระหว่างนี้เขาก็เป็นคนเงียบๆนะครับ ไม่มีปัญหาเรื่องมีกิ๊กหรืออะไรแนวนั้นแน่นอน ประเด็นนี้ค่อนข้างมั่นใจ
แต่เนื่องมาจากที่เราไกลกัน เลยทำให้ ความติดเกมส์ หรือ ไม่ชอบคุย แถมไม่ชอบแชทเท่าไรอีก มีแต่เล่นในโปรแกรมกบ
เฟสบุ๊คก็ไม่ค่อยออนสักเท่าไร เลยทำให้หลังจากที่คบมาประมาน 1 ปี 3 เดือน ก็เริ่มรู้สึกว่า มันห่างเกินไปรึป่าว
อาจเป็นเพราะช่วงนี้สอบแล้วเครียดมากๆ เลยเหมือนมันก็ฉุกคิดขึ้นมาว่า เอ้อ! เรามีแฟนหนิ
ทำไม ช่วงที่เครียดๆอย่างนี้ไม่มีคนอยู่ใกล้ๆเลย ไม่มีกำลังใจจากเขาเลย ก็บอกเขาไปตรงๆแล้วครับ
ช่วงนั้นเขาก้ดีขึ้นโทรมาติดต่อกันประมาน 4 5 วัน แล้วก้ ห่างหายไปอีกครั้ง
โดยส่วนตัวคือเป้นคนค่อนข้างคาดหวังว่า ถ้าเห็นจุดเขียวในเฟสบุ๊ค หรือเห็นเขาออนในโปรแกรมกบ ก็น่าจะทักเราบ้าง
แต่ไม่มีครับ เขาไม่ค่อยจะเป็นคนเริ่มบทสนทนา ผมจะต้องเป็นคนเริ่มตลอด เริ่มรู้สึกท้อเเท้ จนบ้างครั้งก็มีแว๊บมาในสมองบ้างว่า
สมัยก่อนทำไมเวลาว่างๆเราอยุ่ได้ ไม่เห็นคิดไรเลย เล่นเน็ต ดูหนังฟังเพลง ก็ดีอยุ่แล้ว แต่หลังจากมีแฟน ก็คาดหวังกับเขาอยู่เสมอ
เริ่มรู้สึกเหนื่อยแล้วครับ ที่ต้องค่อยตามอยู่อย่างนี้ วันนี้เลยอยากมาถามว่าใครเคยมีประสบการณ์แนวนี้ อยากให้ร่วมแชร์ หรือ ช่วงหาแนวทางการแก้ไขได้ไหมครับ คืออยากเห็นความคิดของ พี่ๆน้องๆ ครับ
ปล.นี่เป็นรักครั้งแรกของผมด้วยครับ