สวัสดีครับ
นี่เป็นการตั้งกระทู้ครั้งแรกของผม ไม่แน่ใจว่าจะเป็นการตั้งกระทู้ครั้งสุดท้ายด้วยรึเปล่า
ผมกำลังใช้ชีวิตอยู่ในมหาลัยแห่งหนึ่งครับ วันที่ 1 พย 2557 ผมได้เข้าไปเล่นเกมเกมหนึ่งใน Ipad แล้วก็ได้พบกับผู้หญิงคนหนึ่งครับ ในเกมจะมีระบบแชท สามารถคุยกับคนที่เล่นด้วยได้ ตอนที่ผมเจอเธอครั้งแรก เธอใช้ภาพโปรไฟล์เป็นรูปหญิงสาวน่ารัก (รูปจริงนะครับ) ผมก็ทักไปตามประสาคนอยากรู้จัก เพราะตอนนั้นเธอเล่นเก่งมาก จากการทักกัน คุยกัน ก็เริ่มเป็นการ add Line ผมก็ได้มีโอกาสคุยกับเธอเรื่อยๆ เธออายุมากกว่าผมปีนึงครับ เธอเป็นคนที่น่ารัก คุยเก่ง นิสัยดี กวนบ้างเป็นบางครั้ง หลังจากนั้นผมก็เริ่มรู้สึกชอบเธอครับ ผมเลยออกตัวเลยว่าชอบ แต่ตอนนั้น เธอไม่ได้ชอบผมเลยสักนิด เพราะว่าเธอเคยเจอเรื่องร้ายๆกับแฟนเก่าของเทอมาก่อน เธอเลยยังไม่เปิดใจ แล้วเธอก็ไม่ชอบคนที่อายุน้อยกว่า อีกอย่างก็คือผมมันแค่ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง ไม่ได้มีอะไรพิเศษสักหน่อย
หลังจากที่เราคุยกันมาได้สักพัก เราก็เริ่มที่จะสนิทกันมากขึ้น ผมบอกชอบเธอหลายครั้ง แต่ก็โดนเธอเบรคบ่อยๆ หลักๆเลยคือเป็นเรื่องที่เธอกำลังปิดใจอยู่บวกกับผมมีนิสัยเด็กกว่า ซึ่งเธอไม่ชอบเอามากๆ แต่ในใจของผม ผมคิดว่าผมชอบเธอจริงๆครับ ผมเลยไม่คิดที่จะไปไหน เราเลยเริ่มที่จะรู้จักกันมากขึ้น คุยกันทุกวัน จนวันหนึ่งผมขอเบอร์เธอ เธอให้เบอร์มาครับ แต่ไม่มีเลขสองตัวสุดท้าย ให้โอกาสผมเดาสามครั้ง ซึ่งแน่นอน ผมเดาผิดหมด แล้วผมก็ได้ทำเรื่องบ้าๆเรื่องนึงขึ้น ผมสุ่มโทรครับ สุ่มโทรเกือบทุกเลข แต่ก็ไม่ได้ผล(จริงๆมีตัวเลขที่ถูก แต่เธอไม่รับ) ผมก็เลยเลิกความพยายามไป แต่สุดท้ายผมก็ได้เบอร์ของเธอมาครับ ครั้งนี้เธอให้ผมเอง Event มันอาจจะตลกนิดหน่อย แต่ในเกมที่เราเล่นกันอะครับ มันจะมีโหมดแต่งงาน ซึ่งผมกับเธอแต่งงานกันในเกม แล้วผมก็ได้เบอร์เทอมาวันนั้นแหละ
ได้เบอร์มา ผมก็โทรหาเธอแทบทุกวันคุยกันทุกเรื่องอะครับ บางที ผมก็รู้สึก ว่าเธออาจจะมีใจให้ผมบ้างก็ได้นะ แต่ผมก็ไม่กล้าถามครับ คุยกันจนถึงจุดที่แบบ ไม่มีอะไรจะคุย เลยเงียบใส่กัน มันก็จะรู้สึกแปลกๆอะครับ ผมกับเธอก็เหมือนจะมีช่องว่างระหว่างกันมากขึ้น อีกอย่างเธอก็ไม่ได้คุยโทรศัพท์กับใครนานๆ ทุกวันแบบนี้ด้วย เธอก็เลยเหมือนห่างๆกันไป เป็นช่วงๆอะครับ มีครั้งนึงที่เธอบอกว่าเราไม่ควรไปกันต่อ ตอนนั้นผมร้องไห้ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมผมต้องร้อง หรือว่าผมจะรักเธอไปแล้ว?
แต่เราก็ประคับประครองกันมาเรื่อยๆครับ จนผมมั่นใจ ว่าเธอจะชอบผมจริงๆ ตอนนั้นผมดีใจครับ โลกเป็นสีชมพู ผมเคยถามตัวเองว่าเราจะรักคนที่เราไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนได้หรอ คำตอบอยู่ในเรื่องเล่าของผมแล้วครับ แล้วผมก็บอกรักเธอครั้งแรก เธอรับรู้ครับ แต่ไม่ได้ว่าอะไรต่อ เธออาจจะยังมองผมเป็นเด็กอยู่ก็ได้ เพราะความรักในความคิดของผม มันจะออกแนวเป็นความรักในอุดมคตินิดนึงอะครับ
เราคุยกันมาเรื่อยๆ จนผมเรียนชั้นีสูงขึ้น งานก็เริ่มเยอะขึ้นครับ เวลากับเธอก็เริ่มน้อยลง ผมต้องเดินทางไปดูงานที่ต่างประเทศเป็นเวลาสองอาทิตย์ครับ ครั้งนั้นผมไม่ค่อยมีเวลาให้เธอเท่าไหร่ ไม่ค่อยได้คุยกัน ไลน์ก็ไม่ได้คุย ก็เลยดูห่างๆกันครับ จนวันหนึ่งเธอบอกกับผมว่าควรจะหยุดอีกครั้ง เพราะต่างคนต่างก็มีหน้าที่ ผมก็มีงานที่จะต้องทำ ส่วนเธอก็กำลังจะวางแผนที่จะไปสมัครเป็นแอร์ครับ ผมได้ยินแบบนั้นแล้วก็ใจหายอยู่เหมือนกัน ผมรั้งเธอไว้ครับ ผมบอกเธอว่าถ้าเธอไปเป็นแอร์ แล้วถ้าผมเรียนจบ ผมจะหางานที่สามารถมีเวลาให้เธอเยอะๆได้ ผมจะทำทุกอย่างเพื่อเรา จากนั้นก็เป็นจุดหักเหครับ จากที่เรียกกันว่าเค้า เตง จากการทะเลาะกันครั้งนั้น ก็เปลี่ยนเป็น กับกู ที่ใช้มาจนทุกวันนี้
เรื่องระหว่างเราก็ดำเนินต่อไปเรื่อยๆครับ มีทะเลาะกัน ไม่เข้าใจกันบ้างบางครั้ง แต่ก็ผ่านมาได้ตลอด ผมรู้สึกว่าผมตกหลุมรักเธอ ผมรักเธอมาก ถึงแม้ยังไม่เคยเห็นตัวจริงของเธอเลย คุยไปคุยมามันก็ผ่านมาครึ่งปีแล้ว ก็ได้ระยะเวลานึงเหมือนกันครับ เราสนิทกันมาก คุยกันทุกวันครับ จนมาถึงวันที่เราจะนัดเจอกัน เป็นวันที่ 20 พย 58 ครับ ครบ 1 ปีที่คุยกัน ผมเลยทำวีดีโอให้เธอ กะว่าจะขอเป็นแฟนวันนั้น
แต่การนัดก็ต้องเลื่อนไปครับ เพราะเธอติดธุระบางอย่าง แต่เธอกับผมก็เป็นแฟนกันแล้วนะ วันที่ 11 พย 58 ผมมีความสุขมากที่สุด รู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดในโลก
แต่เรื่องมันไม่ได้ดีแบบนั้นเสมอไปครับ ผมมีเพื่อนสนิทเป็นผู้หญิง สนิทมากในระดับนึง ซึ่งผมก็เล่าเรื่องมันให้เธอฟังบ่อยๆ เกี่ยวกับการใช้ชีวิตของมั และ "Sex life" ซึ่งไม่ค่อยยดีเท่าไหร่อะครับ แล้วเพื่อนสนิทผมกับคู่หมั้นย้ายมาอยู่ห้องข้างๆผม(คู่หมั้นเค้าจะอยู่ตลอดเวลานะครับ) แฟนผมกลัวว่าผมจะไปมีอะไรกับเพื่อนสนิทของผม ซึ่งจริงๆแล้ว คำว่าเซกส์ สำหรับผม มันต้องเกิดจากความรักครับ ไม่ใช่ความสนุก ซึ่งผมยังไม่เคยมีเซกส์เลยจนตอนนี้อายุ 23 แล้วครับ ผมบอกให้แฟนไว้ใจผมได้ผมถือว่าแฟนผมรักผม ผมจะไม่ทำอะไรแบบนั้นให้แฟนผมเสียใจ แต่วันหนึ่ง เพื่อนผมเกิดหื่นใส่ผมขึ้นมาในไลน์ แต่ผม่ยังไม่ได้ทำอะไรเค้านะครับ ไม่เคยคิด แม้แต่จะแตะตัว ผมเล่าให้แฟนผมฟัง แล้วผมก็ไม่ได้คุยกับเพื่อนคนนั้นอีกแล้วครั เพราะผมก็ไม่ไว้ใจมันแล้ว แฟนผมเสียใจมาก ไม่ยอมคุยกับผมเลย ผมได้แต่อธิบาย อยากให้แฟนผมเข้าใจ แต่แฟนผมกำลังจะเลิกกับผมครับ เค้าบอกว่าเราอยู่ไกลกัน ไม่อยากอยู่แบบระแวง มันทรมาน
ผมเสียใจมากครับ ผมง้อแฟน ทำทุกทาง แฟนผมยังไม่ได้อ่านไลน์ผมเลย เบอร์ผมแฟนผมก็บลอคครับ ผมร้องไห้ ไม่อยากเสียเธอไป เราวาดภาพอนาคตกันไว้ไกลมากนะครับ ผมไม่อยากให้มันหมดไปกับเรื่องที่จะไม่มีวันเกิด เพราะผมมั่นใจครับ ว่ามันจะไม่มีทางเกิดอย่างแน่นอน ผมอยากให้แฟนผมเข้าใจ แล้วให้โอกาสใจผมอีกสักครั้ง ผมร้องไห้ไม่หยุด ทำอะไรไม่ได้เลยครับ ผมไม่อยากให้มันจบแบบนี้ TT
ถ้าอ่านอยู่
- เชื่อใจกูนะ อย่าเพิ่งทิ้งความฝันของเราไปนะ
- กูยอมทำทุกอย่าง ยอมย้ายหอ ไม่คุยกับเพื่อน หรือดรอปก็ยอม
- กลับมาคุยกันเหมือนเดิมเหอะนะ TT
รู้จัก พบรัก จุดหักเห เรื่องจริงจากผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง
นี่เป็นการตั้งกระทู้ครั้งแรกของผม ไม่แน่ใจว่าจะเป็นการตั้งกระทู้ครั้งสุดท้ายด้วยรึเปล่า
ผมกำลังใช้ชีวิตอยู่ในมหาลัยแห่งหนึ่งครับ วันที่ 1 พย 2557 ผมได้เข้าไปเล่นเกมเกมหนึ่งใน Ipad แล้วก็ได้พบกับผู้หญิงคนหนึ่งครับ ในเกมจะมีระบบแชท สามารถคุยกับคนที่เล่นด้วยได้ ตอนที่ผมเจอเธอครั้งแรก เธอใช้ภาพโปรไฟล์เป็นรูปหญิงสาวน่ารัก (รูปจริงนะครับ) ผมก็ทักไปตามประสาคนอยากรู้จัก เพราะตอนนั้นเธอเล่นเก่งมาก จากการทักกัน คุยกัน ก็เริ่มเป็นการ add Line ผมก็ได้มีโอกาสคุยกับเธอเรื่อยๆ เธออายุมากกว่าผมปีนึงครับ เธอเป็นคนที่น่ารัก คุยเก่ง นิสัยดี กวนบ้างเป็นบางครั้ง หลังจากนั้นผมก็เริ่มรู้สึกชอบเธอครับ ผมเลยออกตัวเลยว่าชอบ แต่ตอนนั้น เธอไม่ได้ชอบผมเลยสักนิด เพราะว่าเธอเคยเจอเรื่องร้ายๆกับแฟนเก่าของเทอมาก่อน เธอเลยยังไม่เปิดใจ แล้วเธอก็ไม่ชอบคนที่อายุน้อยกว่า อีกอย่างก็คือผมมันแค่ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง ไม่ได้มีอะไรพิเศษสักหน่อย
หลังจากที่เราคุยกันมาได้สักพัก เราก็เริ่มที่จะสนิทกันมากขึ้น ผมบอกชอบเธอหลายครั้ง แต่ก็โดนเธอเบรคบ่อยๆ หลักๆเลยคือเป็นเรื่องที่เธอกำลังปิดใจอยู่บวกกับผมมีนิสัยเด็กกว่า ซึ่งเธอไม่ชอบเอามากๆ แต่ในใจของผม ผมคิดว่าผมชอบเธอจริงๆครับ ผมเลยไม่คิดที่จะไปไหน เราเลยเริ่มที่จะรู้จักกันมากขึ้น คุยกันทุกวัน จนวันหนึ่งผมขอเบอร์เธอ เธอให้เบอร์มาครับ แต่ไม่มีเลขสองตัวสุดท้าย ให้โอกาสผมเดาสามครั้ง ซึ่งแน่นอน ผมเดาผิดหมด แล้วผมก็ได้ทำเรื่องบ้าๆเรื่องนึงขึ้น ผมสุ่มโทรครับ สุ่มโทรเกือบทุกเลข แต่ก็ไม่ได้ผล(จริงๆมีตัวเลขที่ถูก แต่เธอไม่รับ) ผมก็เลยเลิกความพยายามไป แต่สุดท้ายผมก็ได้เบอร์ของเธอมาครับ ครั้งนี้เธอให้ผมเอง Event มันอาจจะตลกนิดหน่อย แต่ในเกมที่เราเล่นกันอะครับ มันจะมีโหมดแต่งงาน ซึ่งผมกับเธอแต่งงานกันในเกม แล้วผมก็ได้เบอร์เทอมาวันนั้นแหละ
ได้เบอร์มา ผมก็โทรหาเธอแทบทุกวันคุยกันทุกเรื่องอะครับ บางที ผมก็รู้สึก ว่าเธออาจจะมีใจให้ผมบ้างก็ได้นะ แต่ผมก็ไม่กล้าถามครับ คุยกันจนถึงจุดที่แบบ ไม่มีอะไรจะคุย เลยเงียบใส่กัน มันก็จะรู้สึกแปลกๆอะครับ ผมกับเธอก็เหมือนจะมีช่องว่างระหว่างกันมากขึ้น อีกอย่างเธอก็ไม่ได้คุยโทรศัพท์กับใครนานๆ ทุกวันแบบนี้ด้วย เธอก็เลยเหมือนห่างๆกันไป เป็นช่วงๆอะครับ มีครั้งนึงที่เธอบอกว่าเราไม่ควรไปกันต่อ ตอนนั้นผมร้องไห้ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมผมต้องร้อง หรือว่าผมจะรักเธอไปแล้ว?
แต่เราก็ประคับประครองกันมาเรื่อยๆครับ จนผมมั่นใจ ว่าเธอจะชอบผมจริงๆ ตอนนั้นผมดีใจครับ โลกเป็นสีชมพู ผมเคยถามตัวเองว่าเราจะรักคนที่เราไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนได้หรอ คำตอบอยู่ในเรื่องเล่าของผมแล้วครับ แล้วผมก็บอกรักเธอครั้งแรก เธอรับรู้ครับ แต่ไม่ได้ว่าอะไรต่อ เธออาจจะยังมองผมเป็นเด็กอยู่ก็ได้ เพราะความรักในความคิดของผม มันจะออกแนวเป็นความรักในอุดมคตินิดนึงอะครับ
เราคุยกันมาเรื่อยๆ จนผมเรียนชั้นีสูงขึ้น งานก็เริ่มเยอะขึ้นครับ เวลากับเธอก็เริ่มน้อยลง ผมต้องเดินทางไปดูงานที่ต่างประเทศเป็นเวลาสองอาทิตย์ครับ ครั้งนั้นผมไม่ค่อยมีเวลาให้เธอเท่าไหร่ ไม่ค่อยได้คุยกัน ไลน์ก็ไม่ได้คุย ก็เลยดูห่างๆกันครับ จนวันหนึ่งเธอบอกกับผมว่าควรจะหยุดอีกครั้ง เพราะต่างคนต่างก็มีหน้าที่ ผมก็มีงานที่จะต้องทำ ส่วนเธอก็กำลังจะวางแผนที่จะไปสมัครเป็นแอร์ครับ ผมได้ยินแบบนั้นแล้วก็ใจหายอยู่เหมือนกัน ผมรั้งเธอไว้ครับ ผมบอกเธอว่าถ้าเธอไปเป็นแอร์ แล้วถ้าผมเรียนจบ ผมจะหางานที่สามารถมีเวลาให้เธอเยอะๆได้ ผมจะทำทุกอย่างเพื่อเรา จากนั้นก็เป็นจุดหักเหครับ จากที่เรียกกันว่าเค้า เตง จากการทะเลาะกันครั้งนั้น ก็เปลี่ยนเป็น กับกู ที่ใช้มาจนทุกวันนี้
เรื่องระหว่างเราก็ดำเนินต่อไปเรื่อยๆครับ มีทะเลาะกัน ไม่เข้าใจกันบ้างบางครั้ง แต่ก็ผ่านมาได้ตลอด ผมรู้สึกว่าผมตกหลุมรักเธอ ผมรักเธอมาก ถึงแม้ยังไม่เคยเห็นตัวจริงของเธอเลย คุยไปคุยมามันก็ผ่านมาครึ่งปีแล้ว ก็ได้ระยะเวลานึงเหมือนกันครับ เราสนิทกันมาก คุยกันทุกวันครับ จนมาถึงวันที่เราจะนัดเจอกัน เป็นวันที่ 20 พย 58 ครับ ครบ 1 ปีที่คุยกัน ผมเลยทำวีดีโอให้เธอ กะว่าจะขอเป็นแฟนวันนั้น
แต่การนัดก็ต้องเลื่อนไปครับ เพราะเธอติดธุระบางอย่าง แต่เธอกับผมก็เป็นแฟนกันแล้วนะ วันที่ 11 พย 58 ผมมีความสุขมากที่สุด รู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดในโลก
แต่เรื่องมันไม่ได้ดีแบบนั้นเสมอไปครับ ผมมีเพื่อนสนิทเป็นผู้หญิง สนิทมากในระดับนึง ซึ่งผมก็เล่าเรื่องมันให้เธอฟังบ่อยๆ เกี่ยวกับการใช้ชีวิตของมั และ "Sex life" ซึ่งไม่ค่อยยดีเท่าไหร่อะครับ แล้วเพื่อนสนิทผมกับคู่หมั้นย้ายมาอยู่ห้องข้างๆผม(คู่หมั้นเค้าจะอยู่ตลอดเวลานะครับ) แฟนผมกลัวว่าผมจะไปมีอะไรกับเพื่อนสนิทของผม ซึ่งจริงๆแล้ว คำว่าเซกส์ สำหรับผม มันต้องเกิดจากความรักครับ ไม่ใช่ความสนุก ซึ่งผมยังไม่เคยมีเซกส์เลยจนตอนนี้อายุ 23 แล้วครับ ผมบอกให้แฟนไว้ใจผมได้ผมถือว่าแฟนผมรักผม ผมจะไม่ทำอะไรแบบนั้นให้แฟนผมเสียใจ แต่วันหนึ่ง เพื่อนผมเกิดหื่นใส่ผมขึ้นมาในไลน์ แต่ผม่ยังไม่ได้ทำอะไรเค้านะครับ ไม่เคยคิด แม้แต่จะแตะตัว ผมเล่าให้แฟนผมฟัง แล้วผมก็ไม่ได้คุยกับเพื่อนคนนั้นอีกแล้วครั เพราะผมก็ไม่ไว้ใจมันแล้ว แฟนผมเสียใจมาก ไม่ยอมคุยกับผมเลย ผมได้แต่อธิบาย อยากให้แฟนผมเข้าใจ แต่แฟนผมกำลังจะเลิกกับผมครับ เค้าบอกว่าเราอยู่ไกลกัน ไม่อยากอยู่แบบระแวง มันทรมาน
ผมเสียใจมากครับ ผมง้อแฟน ทำทุกทาง แฟนผมยังไม่ได้อ่านไลน์ผมเลย เบอร์ผมแฟนผมก็บลอคครับ ผมร้องไห้ ไม่อยากเสียเธอไป เราวาดภาพอนาคตกันไว้ไกลมากนะครับ ผมไม่อยากให้มันหมดไปกับเรื่องที่จะไม่มีวันเกิด เพราะผมมั่นใจครับ ว่ามันจะไม่มีทางเกิดอย่างแน่นอน ผมอยากให้แฟนผมเข้าใจ แล้วให้โอกาสใจผมอีกสักครั้ง ผมร้องไห้ไม่หยุด ทำอะไรไม่ได้เลยครับ ผมไม่อยากให้มันจบแบบนี้ TT
ถ้าอ่านอยู่
- เชื่อใจกูนะ อย่าเพิ่งทิ้งความฝันของเราไปนะ
- กูยอมทำทุกอย่าง ยอมย้ายหอ ไม่คุยกับเพื่อน หรือดรอปก็ยอม
- กลับมาคุยกันเหมือนเดิมเหอะนะ TT