สวัสดีครับ
ผมมีเรื่องอยากจะระบาย และเพื่อเป็นเรื่องราว แนวคิดใหม่ๆ สอนใจแก่ผู้อื่นที่ อาจเป็นคุณที่ครั้งหนึ่ง เคยมีรักแต่ไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผล อะไรก็ตามมากมาย
แต่ในเรื่องที่ผมจะเล่า ต่อไปนี้ เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงในชีวิตผมไม่นานมานี้ ซึ่งในเนื้อหานี้มันอาจฟังดูแปลกๆหรือเป็นการสร้างแนวคิดผิดๆก็เป็นได้ แต่ผมอยากให้ทุกท่านได้ลองฟัง และเปิดมุมมองใหม่ ของคนที่กำลังมีรัก หรือในอดีตที่ผ่านมา และกำลังเป็อยู่ในปัจจุบัน
เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อ 6เดือนที่แล้ว
ผมได้เล่นเกมออนไลน์บนมือถือ จนได้รู้จักกับผู้หญิง คนหนึ่ง
ที่อยู่ชลบุรี และ เดินทางเข้ามาฝึกงาน ของมหาลัย ที่เมืองทอง ในกรุงเทพ
เป็นเวลา เกือบปี เลย
แล้วเธอไม่เคยเที่ยวหรืออยู่เมืองกรุงมาก่อน การเดินทางไปไหนมาไหนเลยเป็นเรื่องลำบาก ในเส้นทางที่เธอไม่คุ้นเคย
แล้วบังเอิญว่า ผมอาศัยอยู่ใน ระแวกนั้นๆอยู่แล้ว และมีรถส่วนตัว ขับขี่ ใบขับขี่พร้อม
เลย ถือวิสาสะ เป็นไกด์นำเที่ยวกรุงเทพ เอง โดย ผมและเธอ จะมีเวลาที่พบเจอกัน อาทิตย์ละ 3วัน ที่จะได้พาเธอเที่ยว ตลอดระยะเวลา 5 เดือนที่เธอจะอยู่ทำงานที่นี้
ซึ่งการพบกันครั้งแรก นอกจอ ผมสร้างความประทับใจให้เธอมากมาย ไม่ว่าจะพาไปนั้นไปนี้ หรือแม้แต่ เธอ ให้ผมขึ้นห้องของเธอ โดยที่ผมไม่ได้ ทำมิดีมิร้ายอะไรกับเธอเลย
จนมีครั้งหนึ่งที่ผมถามเธอว่า เธอมีแฟนหรือยัง ซึ่งเธอตอบกลับผมมาว่า ไม่มี
ใช่ผมก็แอบยิ้มแล้วดีใจ มาก เพราะ เธอช่างน่ารัก และเป็นคนที่ดีกับผม จริงๆ เราเข้ากันได้ ในหลายๆเรื่อง และผมรู้สึกว่า ผมอาจตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกพบ ฟังแล้วอาจจะแบบ เออไร้สาระไปหน่อย ฮ่าๆๆ แต่ มันกำลังเปลี่ยนชีวิตผมไปตลอดกาล
นับจากวันที่ เธอได้เล่าเรื่อง ราว ว่า เธอเคยเจอ คนเลวๆผ่านมาในชีวิตเธอ และเธอ ให้โอกาศเขา แต่เขายังเลว กับเธอ ไม่ยอมหยุด มันทำให้ความรู้สึกที่จุกอัดแน่นในใจผม พลั้ง ปาก เสียงดัง ว่า ผมรักเธอ
เธออึ้งไปเลยครับ แล้วถามว่า มีเหตุผลมั้ยทำไมถึงมารักเขา เราเองก็พึ่งจะรู้จักกันไม่นาน
ผมบอกไปว่า ผมไม่ทราบ แต่ ผมรู้สึกว่า ผมไม่สามารถโกหกความรู้สึกตัวเองต่อไปได้อีกแล้ว นับแต่นั้นมาเวลาผ่านไป 1 เดือน ที่เราได้เจอ ได้เที่ยว กัน ความสัมพันธ์ ของเราสองคน เริ่ม ดีขึ้นเรื่อยๆ เป็นลำดับ โดยที่เราสองคน ยังไม่ได้เป็นแฟนกัน แต่ อยู่ในสถานะ คนรู้ใจ ที่ดูๆกันไปเรื่อยๆ ในฐานะเพื่อนสนิท
แต่แล้ว ฝันของผมก็สลาย และพังในพริบตา หลังจากนั้น เมื่อเธอ บอกผมว่า หลังเรียนจบปี4 เธอจะไปอยู่อเมริกา และอาจไม่ได้กลับมาอีก
และความเศร้าเหล่านั้น มันพังทลายเพิ่มเข้าไปมากกว่าเดิม เมื่อผม จับได้ว่า ที่เธอบอกผมว่าเธอ ไม่มีแฟน เป็นเรื่องโกหก
ใช่ครับ เธอโกหกผม ว่า เธอไม่มีแฟน แต่ในความเป็นจริง เธอมีแฟน เป็นตัวเป็นตนอยู่แล้ว และคบกันมา 7ปี
และ มันพังทลายมาก หลังจากรู้ความจริง เพราะก่อนหน้า ที่ผมจะรู้ความจริง ความสัมพัน ของเราที่ ใกล้จะชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ คือเราได้มีอะไรกันไปแล้ว
แล้วพอผมมารู้ความจริงแบบนี้ ผมแทบบ้า คลั่งจนทำลายข้าวของในห้องตัวเอง พยายามฝืนควบคุมสติตัวเอง
แล้วคุยกับเขา ว่า ถ้ายังอยากเป็นเพื่อนหรืออยากรู้จักกันอีก....
เย็นนี้ช่วยออกมาพบผม และอธิบายความจริง ทั้งหมดให้ผมฟังด้วย....
ซึ่งเธอมา....และเธอยอมรับผิด สำนึกผิดด้วยใจจริงกับเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น
ทุกอย่างความสุขที่เราสร้าง มันแค่ฝันไป....สุขชั่วครู่แต่ตราบาปชั่วนิรันดร์
เธอยอมรับว่าตั้งแต่รู้จักผม ใจเธอโลเลมาก และถ้าได้โกหกไปแล้ว ย่อมต้องโกหกต่อไปเรื่อยๆ เพราะเธอ ก็ไม่รู้จะทำยังไง หรืออธิบายในความรู้สึกของเราสองคนได้ เธอไม่รู้ว่าเธอรักผมหรือป่าว เรื่องที่เรามีอะไรกัน เธอให้ว่า มันแค่อารมพาไป ชั่ววูป
เธอขอโทษผมหลายๆรอบทั้งน้ำตา เธอหวังว่าเราจะกลับมาเป็นเพื่อนกันได้อีก
ซึ่งผมช็อคกับสิ่งที่ได้ยิน และมันคงใช้เวลาสักพักใหญ่ๆในการ ปรับความรู้สึกที่ได้มาใหม่นี้
ผมเลยบอกเธอว่า
ผมไม่ได้โกรธกับสิ่งที่เธอทำ ผมเข้าใจดีว่าเธอรู้สึกยังไง แต่...ผมก็ไม่สามารถบอกเธอได้นะว่า หลังจากนี้ เราจะยังเป็นเพื่อนสนิทที่แท้จริงกันได้มั้ย ผมอาจจะเป็นเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ หรือไม่อาจ ควบคุมความรู้สึกของตัวเองได้นะ
งั้นผม จะขออยู่....เพื่อเป็นเครื่องพิสูจน์ให้หัวใจของเธอแล้วกัน ผมจะยอมเป็น คนร้าย ที่จะพิสูจน์ตัวเธอ ให้เธอ...ต้องคิดและนึกถึงแฟนตัวเองให้มากๆ ผมจะยอมเป็นพวก มารร้ายมาพิสูจน์ ใจเธอเอง
และถ้าผมไม่สามารถคิดกับเธอแบบเพื่อนได้ เธอยังอยากที่จะให้ผมรู้จักและคุยกันอีกหรอ ผมอาจทำให้เธอกับเขาต้องแตกกันได้เลยนะ
เธอบอกว่าเธอไม่รู้ แต่เธอรู้ว่า เธอไม่อยากเสียผมไป ถ้าเป็นไปได้ ให้เธอจากไปยังจะดีซะกว่าที่เห็นผมต้องทรมานกับความรู้สึกนี้ที่เธอทำร้ายผม
ผมเลยบอกเธอว่า ไม่ต้องไปไหนหรอก ในเมื่อเธอไม่อยากจะเสียผมไป ผมเองก็ไม่อยากจะเสียเธอไป ไม่ว่าจะในสถานะใดๆเลยก็ตาม
ไม่ใช่แฟนกันก็ไม่เป็นไร ยังดีกว่าเราต้องกลายเป็นคนไม่รู้จักกันอีก
ตั้งแต่วันนั้น....จากที่ปกติ ตอนผมไปห้องเธอ ได้นอนเตียงเดียวกับเธอ กลายเป็นว่า ผมเสนอขอนอนพื้นซะเอง
ผ่านไป หลายอาทิตย์ที่ผมนอนพื้น จู่ๆคืนหนึ่ง ตอนเที่ยงคืน เธอลุกออกจากที่นอน แล้วเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้ผมสงสัยและเป็นห่วงเธอ ผมนอนไม่หลับ รอเธอกลับห้องมา เธอหายไป1ชั่วโมงกว่าเต็มๆ สภาพที่ผมเห็นคือ สีหน้าไม่ค่อยสู้ดี คล้ายคนอยากเมา แต่เมาไม่ได้ เพราะ ผมก็คิดในใจว่า นี้มัน เที่ยงคืนแล้ว คงไม่มีร้านไหน มาขายเหล้า ของมึนเมาทั้งหลายให้เธอหรอก
แต่สภาพของเธอ เหมือนคนพึ่งร้องไห้อะไรมาเลย เธอไม่รู้ตัวว่าผมยังไม่นอน พอเธอลงไปนอนบนเตียงของเธอ และหลับสนิท
เธอ ครางร้องเรียกชื่อผมขึ้นมาเบาๆ ใจผมสั่นรัวจิกหมอนตัวเองที่อยู่กับพื้นแน่นมาก ในการหักห้ามใจตัวเอง
แต่จนแล้วจนรอด ผมก็ไม่สามารถหักห้ามใจตัวเองไหว ได้อีก เลยเดินเข้าไปหาเธอ และกอดเธออย่างถนุถนอม
จนเธอหยุดร้อง....และหลับไปเหมือนปกติ พอเธอหลับ ผมจึงแอบลุกแล้วกลับไปนอน ที่พื้นต่อ
พอรุ่งเช้า เธอรู้ว่า เมื่อคืน ผมแอบไปกอดเธอ แถมยัง ห่มผ้า ดูแลอย่างดี ตอนแรกผมกลัวว่าเธอจะโกรธ แต่เปล่าเลย เธอไม่ได้โกรธผม
แล้วบอกผมว่า นับจากวันนี้ไป ผมอย่านอนพื้นอีกนะ....เธอรู้สึกไม่ดีเวลาที่เห็นผมนอนพื้น ถือซะว่าเธอขอ....
ครับ และผมก็ทำตาม มาตลอด และไม่ต้องคิดไปไหนไกล ...... เรื่องเลวๆไว้ใจได้เลย เพราะ หลังจากนั้น ที่เธอตัดสินใจให้ เรากลับไปนอนด้วยกันอีก เราก็บรรเลงเพลงรักกัน ต่อเนื่อง อย่างโหยหาและเรียกร้อง มอบความสุขความรักให้กันและ
แล้วทำเรื่องชั่วๆ กับรักต้องห้ามกันต่อเนื่อง โดยที่ แฟนของเธอ ไม่รู้เรื่องอะไรเลย และเธอ ก็ ยังไม่ ยอมทิ้งแฟนของเธอไปเช่นกัน
โดยเฉพาะผมที่ไม่ยอมหยุดเอง กระทำอย่างต่อเนื่องร่วมกันกับเธอ และใช้เวลากับเธอ ราวกับคนรักกัน อย่างไม่รู้สึกเสียใจหรือ ละอายใจอะไรกันอีก
สมกับชายชั่วหญิงเลวเลยละครับ
จนความรักสุกงอก และวันหนึ่ง เธอได้บอกเลิกกับแฟนของเธอเพราะ ทะเลาะกันในหลายๆปัญหา รวมทั้งเรื่องของผม
แต่ผมก็บอกเธอว่าถึงเธอกับเขาจะทะเลาะกันผมก็ไม่คิดที่จะไปสวมรอย อะไรต่อ ไม่ต้องเรียกผมว่าแฟน ผมแค่หวังว่า เธอจะได้เวลาคิดทบทวน อยู่ตัวคนเดียวสักพักบ้างไรบ้าง ยังไงผมก็รอเธอจนกว่าเธอจะมั่นใจในตัวผมได้อยู่แล้วละ
ครับ....สุดท้ายเธอ กลับไปขอคืนดีกับแฟน.....
ผมร้องไห้อย่างเจ็บปวดสาหัสมากมาย แต่ทำไรไม่ได้ สมควรแล้วที่เราจะต้องเสียใจเพราะตัวเองก็ทำเลวหลายเรื่องเอาไว้เหมือนกัน
จนวันหนึ่ง ผมได้มีโอกาศไปส่งเธอที่ ชลบุรี แล้วแฟนของเธอมารับเธอต่อจากผม โดยเธอโกหกแฟนเธอว่า พึ่งลงจากรถตู้
และไม่ยอมบอกผมว่าจะให้แฟนของเธอมารับเธอต่อ
ผมกลับกรุงเทพทั้งน้ำตา เปิดเพลงดังๆ แล้ว ร้องอ๊ากกกก ดังระงมไปทั่วรถ อย่างคนเสียสติ
ผมนอนร้องไห้ทำไรไม่ถูก หาทางออกไม่ได้ เจ็บปวดเหลือเกิน แต่แล้วผมก็เจอบางอย่างในอินเทอร์เน็ต
นั้นคือ การสอบชิงทุนไปเรียนต่อที่อเมริกา หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา ผมเก็บเอาความเสียใจของตัวเอง มาเป็นแรงบัลดาลใจเป็นพลังที่จะสู้ชีวิตตัวเองต่อ ให้ดีขึ้น ด้วยการส่งเรื่องชิงทุน ได้สำเร็จ!
อย่างน้อยถ้าผมไปอเมริกา ใช่
ผมได้อยู่กับเธอ ได้เฝ้ามองเธอห่างๆได้ปกป้องเธอ ถึงจะไม่ได้ครอบครองเธอ ก็ขอให้ผมได้รักเธอ อย่างงี้ ตลอดไป นี้คือสิ่งที่ผมปูทางให้ตัวเองในอนาคต
ลบทั้งคำสบประมาทของเธอ ที่เธอเคยพูดว่า ยังไงเธอก็ต้องไปอเมริกา ยังไงเรื่องของเราก็เป็นไปไม่ได้
และถ้าเธอไปอเมริกา เธอก็จะ ขอเลิกกับแฟนของเธอ แน่นอนอยู่แล้ว เพราะไม่อยากผูกมัด
และไหนจะทำให้ผม อาจมีชีวิตที่ดีมากขึ้น ได้ทำงานที่นั้น สร้างอนาคตให้ตัวเองเลยก็ได้
ซึ่งผมมองว่ามันเป็นทางออกที่ผมจะทำ และข่าวนี้ที่ผมสอบชิงทุนสำเร็จ ไปถึงเธอ เธอตกใจมากในความพยายามของผมที่ทำทุกอย่างเพื่อให้เราสองคนได้อยู่ด้วยกันอีกครั้ง
เธอเริ่มเข้าใจแล้วว่าผมรักเธอมากแค่ไหนถึงได้ยอมทิ้งชีวิตตัวเอง ที่กรุงเทพ ตามรักไปอยู่อเมริกา
แต่ถึงอย่างงั้น เธอก็อยากให้เรื่องระหว่างเรามันเป็นเรื่องของอนาคต ปัจจุบันเธอได้เลือกเส้นทาง ที่กลับคืนไปหาแฟนของเธอแล้ว ทุกอย่างมันสายเกินไป แม้ในวันสุดท้ายก่อนที่เธอ จะกลับไปชลบุรีอย่างสมบูนณ์ เธอจะรักผม และบอกรักผมจากใจจริงก็ตาม
แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เส้นทางที่เธอเลือกไปแล้วเปลี่ยนแปลงไป
จนกว่าสักวันมันจะทำให้เธอคิดได้ หรือมีเหตุการณ์บางอย่าง ที่ทำให้เธอเปลี่ยนใจอีกครั้ง
ซึ่งไม่ว่าจะนานแค่ไหนผมก็จะรอเธอ
นี้คือรักแท้ที่ผมได้เรียนรู้ นี้คือรักแท้ในแบบฉบับของผม
โดยที่ผมทุกวันนี้ เฝ้ามองเธอ เห็นรอยยิ้มของเธออย่างมีความสุข ผมก็มีความสุขแล้ว
และหลังจากวันสุดท้ายที่เราได้พบกัน ผมสัญญากับตัวเองแน่วแน่ ว่าจะไม่รักใครอีก จะขออยู่ตัวคนเดียว สร้างอนาคต ตัวเองดูแล ครอบครัวที่เหลืออยู่ และทำตามความฝันที่จะสร้างบ้าน เลี้ยงแมวหลายๆตัว เหมือนอย่างที่ เราสองคนฝันเอาไว้ ให้สำเร็จ เพื่อคิดถึงเธอ
เธอเองก็รักผมมากเช่นกัน แต่เธอเคยรับปากแฟนของเธอไว้นานแล้วว่า ถ้าเธอจะไปอเมริกาแล้วต้องเลิกกับเขาจริงๆงั้น ขอให้เราได้ใช้เวลาดีๆร่วมกันเป็นครั้งสุดท้ายละกัน และแฟนของเธอก็ไม่ได้ทำผิดอะไรต่อเธอ เลยไม่มีเหตุผลที่เธอจะเลิกกับเขาจริงๆ
แต่ความรักของเรามันล้วนบริสุทธิ์ใจ เพราะเรารักกัน แต่เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน
ต่างคนต่างต้องทำหน้าที่ของกันและกันให้ดีที่สุด
วันสุดท้ายที่เราจะได้อยู่ด้วยกัน ผมกล่างอำลาเธอ และ บอกเธอว่า ผมจะออกจากชีวิตของเธอ เราจะต้องไม่เจอกันอีกเพื่อ ชีวิตใหม่ของเธอ ที่ไม่สมควรมีผมอยู่บนเส้นทางนั้น จนกว่าเธอ จะรู้สึกว่า ผมเป็นคนที่เธอขาดไม่ได้ในสักวัน และถ้าเวลาผ่านไป เวลาได้ย้อนให้เราสองคนกลับมาบรรจบกันอีกครั้ง
ถึงเวลานั้นถ้าเธอยังรักผม เราก็คงจะได้อยู่ด้วยกันอีกครั้ง
ลาก่อนที่รัก
ผมรักคุณ จากนี้และตลอดไป คุณได้ให้เวลาสั้นๆแต่ชั่วนิรันดร์สำหรับคนๆหนึ่ง ที่อยากมีรักแท้ แล้วละ ถึงมันจะข่มขื่น เศร้า ก็ตาม รักแท้ก็คือรักแท้
การครองครองล้วนเป็นสิ่งที่เราสมตติ ว่าเขาเป็นของเรา หรือเราเป็นของเขานั้นเอง
มันอาจเริ่มต้นผิดๆ แต่มันก็ไม่เคยแปลว่า....มันไม่ใช่รักแท้ ตลอดมา
เราอาจเป็นคนที่ใช่ต่อกัน แต่เวลาอาจยังไม่ยอมให้เราได้อยู่ด้วยกันและรู้ว่าเรารักกันจริงหรือป่าว
ทุกเส้นทางคือบทพิสูจน์ สักวันถ้าเราเกิดมาเพื่อคู่กันจริงๆ เวลา จะทำให้เราได้เป็นคนที่ใช่ และชัดเจนต่อกันเอง
เมื่อเรารักกันแต่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน
ผมมีเรื่องอยากจะระบาย และเพื่อเป็นเรื่องราว แนวคิดใหม่ๆ สอนใจแก่ผู้อื่นที่ อาจเป็นคุณที่ครั้งหนึ่ง เคยมีรักแต่ไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผล อะไรก็ตามมากมาย
แต่ในเรื่องที่ผมจะเล่า ต่อไปนี้ เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงในชีวิตผมไม่นานมานี้ ซึ่งในเนื้อหานี้มันอาจฟังดูแปลกๆหรือเป็นการสร้างแนวคิดผิดๆก็เป็นได้ แต่ผมอยากให้ทุกท่านได้ลองฟัง และเปิดมุมมองใหม่ ของคนที่กำลังมีรัก หรือในอดีตที่ผ่านมา และกำลังเป็อยู่ในปัจจุบัน
เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อ 6เดือนที่แล้ว
ผมได้เล่นเกมออนไลน์บนมือถือ จนได้รู้จักกับผู้หญิง คนหนึ่ง
ที่อยู่ชลบุรี และ เดินทางเข้ามาฝึกงาน ของมหาลัย ที่เมืองทอง ในกรุงเทพ
เป็นเวลา เกือบปี เลย
แล้วเธอไม่เคยเที่ยวหรืออยู่เมืองกรุงมาก่อน การเดินทางไปไหนมาไหนเลยเป็นเรื่องลำบาก ในเส้นทางที่เธอไม่คุ้นเคย
แล้วบังเอิญว่า ผมอาศัยอยู่ใน ระแวกนั้นๆอยู่แล้ว และมีรถส่วนตัว ขับขี่ ใบขับขี่พร้อม
เลย ถือวิสาสะ เป็นไกด์นำเที่ยวกรุงเทพ เอง โดย ผมและเธอ จะมีเวลาที่พบเจอกัน อาทิตย์ละ 3วัน ที่จะได้พาเธอเที่ยว ตลอดระยะเวลา 5 เดือนที่เธอจะอยู่ทำงานที่นี้
ซึ่งการพบกันครั้งแรก นอกจอ ผมสร้างความประทับใจให้เธอมากมาย ไม่ว่าจะพาไปนั้นไปนี้ หรือแม้แต่ เธอ ให้ผมขึ้นห้องของเธอ โดยที่ผมไม่ได้ ทำมิดีมิร้ายอะไรกับเธอเลย
จนมีครั้งหนึ่งที่ผมถามเธอว่า เธอมีแฟนหรือยัง ซึ่งเธอตอบกลับผมมาว่า ไม่มี
ใช่ผมก็แอบยิ้มแล้วดีใจ มาก เพราะ เธอช่างน่ารัก และเป็นคนที่ดีกับผม จริงๆ เราเข้ากันได้ ในหลายๆเรื่อง และผมรู้สึกว่า ผมอาจตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกพบ ฟังแล้วอาจจะแบบ เออไร้สาระไปหน่อย ฮ่าๆๆ แต่ มันกำลังเปลี่ยนชีวิตผมไปตลอดกาล
นับจากวันที่ เธอได้เล่าเรื่อง ราว ว่า เธอเคยเจอ คนเลวๆผ่านมาในชีวิตเธอ และเธอ ให้โอกาศเขา แต่เขายังเลว กับเธอ ไม่ยอมหยุด มันทำให้ความรู้สึกที่จุกอัดแน่นในใจผม พลั้ง ปาก เสียงดัง ว่า ผมรักเธอ
เธออึ้งไปเลยครับ แล้วถามว่า มีเหตุผลมั้ยทำไมถึงมารักเขา เราเองก็พึ่งจะรู้จักกันไม่นาน
ผมบอกไปว่า ผมไม่ทราบ แต่ ผมรู้สึกว่า ผมไม่สามารถโกหกความรู้สึกตัวเองต่อไปได้อีกแล้ว นับแต่นั้นมาเวลาผ่านไป 1 เดือน ที่เราได้เจอ ได้เที่ยว กัน ความสัมพันธ์ ของเราสองคน เริ่ม ดีขึ้นเรื่อยๆ เป็นลำดับ โดยที่เราสองคน ยังไม่ได้เป็นแฟนกัน แต่ อยู่ในสถานะ คนรู้ใจ ที่ดูๆกันไปเรื่อยๆ ในฐานะเพื่อนสนิท
แต่แล้ว ฝันของผมก็สลาย และพังในพริบตา หลังจากนั้น เมื่อเธอ บอกผมว่า หลังเรียนจบปี4 เธอจะไปอยู่อเมริกา และอาจไม่ได้กลับมาอีก
และความเศร้าเหล่านั้น มันพังทลายเพิ่มเข้าไปมากกว่าเดิม เมื่อผม จับได้ว่า ที่เธอบอกผมว่าเธอ ไม่มีแฟน เป็นเรื่องโกหก
ใช่ครับ เธอโกหกผม ว่า เธอไม่มีแฟน แต่ในความเป็นจริง เธอมีแฟน เป็นตัวเป็นตนอยู่แล้ว และคบกันมา 7ปี
และ มันพังทลายมาก หลังจากรู้ความจริง เพราะก่อนหน้า ที่ผมจะรู้ความจริง ความสัมพัน ของเราที่ ใกล้จะชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ คือเราได้มีอะไรกันไปแล้ว
แล้วพอผมมารู้ความจริงแบบนี้ ผมแทบบ้า คลั่งจนทำลายข้าวของในห้องตัวเอง พยายามฝืนควบคุมสติตัวเอง
แล้วคุยกับเขา ว่า ถ้ายังอยากเป็นเพื่อนหรืออยากรู้จักกันอีก....
เย็นนี้ช่วยออกมาพบผม และอธิบายความจริง ทั้งหมดให้ผมฟังด้วย....
ซึ่งเธอมา....และเธอยอมรับผิด สำนึกผิดด้วยใจจริงกับเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น
ทุกอย่างความสุขที่เราสร้าง มันแค่ฝันไป....สุขชั่วครู่แต่ตราบาปชั่วนิรันดร์
เธอยอมรับว่าตั้งแต่รู้จักผม ใจเธอโลเลมาก และถ้าได้โกหกไปแล้ว ย่อมต้องโกหกต่อไปเรื่อยๆ เพราะเธอ ก็ไม่รู้จะทำยังไง หรืออธิบายในความรู้สึกของเราสองคนได้ เธอไม่รู้ว่าเธอรักผมหรือป่าว เรื่องที่เรามีอะไรกัน เธอให้ว่า มันแค่อารมพาไป ชั่ววูป
เธอขอโทษผมหลายๆรอบทั้งน้ำตา เธอหวังว่าเราจะกลับมาเป็นเพื่อนกันได้อีก
ซึ่งผมช็อคกับสิ่งที่ได้ยิน และมันคงใช้เวลาสักพักใหญ่ๆในการ ปรับความรู้สึกที่ได้มาใหม่นี้
ผมเลยบอกเธอว่า
ผมไม่ได้โกรธกับสิ่งที่เธอทำ ผมเข้าใจดีว่าเธอรู้สึกยังไง แต่...ผมก็ไม่สามารถบอกเธอได้นะว่า หลังจากนี้ เราจะยังเป็นเพื่อนสนิทที่แท้จริงกันได้มั้ย ผมอาจจะเป็นเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ หรือไม่อาจ ควบคุมความรู้สึกของตัวเองได้นะ
งั้นผม จะขออยู่....เพื่อเป็นเครื่องพิสูจน์ให้หัวใจของเธอแล้วกัน ผมจะยอมเป็น คนร้าย ที่จะพิสูจน์ตัวเธอ ให้เธอ...ต้องคิดและนึกถึงแฟนตัวเองให้มากๆ ผมจะยอมเป็นพวก มารร้ายมาพิสูจน์ ใจเธอเอง
และถ้าผมไม่สามารถคิดกับเธอแบบเพื่อนได้ เธอยังอยากที่จะให้ผมรู้จักและคุยกันอีกหรอ ผมอาจทำให้เธอกับเขาต้องแตกกันได้เลยนะ
เธอบอกว่าเธอไม่รู้ แต่เธอรู้ว่า เธอไม่อยากเสียผมไป ถ้าเป็นไปได้ ให้เธอจากไปยังจะดีซะกว่าที่เห็นผมต้องทรมานกับความรู้สึกนี้ที่เธอทำร้ายผม
ผมเลยบอกเธอว่า ไม่ต้องไปไหนหรอก ในเมื่อเธอไม่อยากจะเสียผมไป ผมเองก็ไม่อยากจะเสียเธอไป ไม่ว่าจะในสถานะใดๆเลยก็ตาม
ไม่ใช่แฟนกันก็ไม่เป็นไร ยังดีกว่าเราต้องกลายเป็นคนไม่รู้จักกันอีก
ตั้งแต่วันนั้น....จากที่ปกติ ตอนผมไปห้องเธอ ได้นอนเตียงเดียวกับเธอ กลายเป็นว่า ผมเสนอขอนอนพื้นซะเอง
ผ่านไป หลายอาทิตย์ที่ผมนอนพื้น จู่ๆคืนหนึ่ง ตอนเที่ยงคืน เธอลุกออกจากที่นอน แล้วเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้ผมสงสัยและเป็นห่วงเธอ ผมนอนไม่หลับ รอเธอกลับห้องมา เธอหายไป1ชั่วโมงกว่าเต็มๆ สภาพที่ผมเห็นคือ สีหน้าไม่ค่อยสู้ดี คล้ายคนอยากเมา แต่เมาไม่ได้ เพราะ ผมก็คิดในใจว่า นี้มัน เที่ยงคืนแล้ว คงไม่มีร้านไหน มาขายเหล้า ของมึนเมาทั้งหลายให้เธอหรอก
แต่สภาพของเธอ เหมือนคนพึ่งร้องไห้อะไรมาเลย เธอไม่รู้ตัวว่าผมยังไม่นอน พอเธอลงไปนอนบนเตียงของเธอ และหลับสนิท
เธอ ครางร้องเรียกชื่อผมขึ้นมาเบาๆ ใจผมสั่นรัวจิกหมอนตัวเองที่อยู่กับพื้นแน่นมาก ในการหักห้ามใจตัวเอง
แต่จนแล้วจนรอด ผมก็ไม่สามารถหักห้ามใจตัวเองไหว ได้อีก เลยเดินเข้าไปหาเธอ และกอดเธออย่างถนุถนอม
จนเธอหยุดร้อง....และหลับไปเหมือนปกติ พอเธอหลับ ผมจึงแอบลุกแล้วกลับไปนอน ที่พื้นต่อ
พอรุ่งเช้า เธอรู้ว่า เมื่อคืน ผมแอบไปกอดเธอ แถมยัง ห่มผ้า ดูแลอย่างดี ตอนแรกผมกลัวว่าเธอจะโกรธ แต่เปล่าเลย เธอไม่ได้โกรธผม
แล้วบอกผมว่า นับจากวันนี้ไป ผมอย่านอนพื้นอีกนะ....เธอรู้สึกไม่ดีเวลาที่เห็นผมนอนพื้น ถือซะว่าเธอขอ....
ครับ และผมก็ทำตาม มาตลอด และไม่ต้องคิดไปไหนไกล ...... เรื่องเลวๆไว้ใจได้เลย เพราะ หลังจากนั้น ที่เธอตัดสินใจให้ เรากลับไปนอนด้วยกันอีก เราก็บรรเลงเพลงรักกัน ต่อเนื่อง อย่างโหยหาและเรียกร้อง มอบความสุขความรักให้กันและ
แล้วทำเรื่องชั่วๆ กับรักต้องห้ามกันต่อเนื่อง โดยที่ แฟนของเธอ ไม่รู้เรื่องอะไรเลย และเธอ ก็ ยังไม่ ยอมทิ้งแฟนของเธอไปเช่นกัน
โดยเฉพาะผมที่ไม่ยอมหยุดเอง กระทำอย่างต่อเนื่องร่วมกันกับเธอ และใช้เวลากับเธอ ราวกับคนรักกัน อย่างไม่รู้สึกเสียใจหรือ ละอายใจอะไรกันอีก
สมกับชายชั่วหญิงเลวเลยละครับ
จนความรักสุกงอก และวันหนึ่ง เธอได้บอกเลิกกับแฟนของเธอเพราะ ทะเลาะกันในหลายๆปัญหา รวมทั้งเรื่องของผม
แต่ผมก็บอกเธอว่าถึงเธอกับเขาจะทะเลาะกันผมก็ไม่คิดที่จะไปสวมรอย อะไรต่อ ไม่ต้องเรียกผมว่าแฟน ผมแค่หวังว่า เธอจะได้เวลาคิดทบทวน อยู่ตัวคนเดียวสักพักบ้างไรบ้าง ยังไงผมก็รอเธอจนกว่าเธอจะมั่นใจในตัวผมได้อยู่แล้วละ
ครับ....สุดท้ายเธอ กลับไปขอคืนดีกับแฟน.....
ผมร้องไห้อย่างเจ็บปวดสาหัสมากมาย แต่ทำไรไม่ได้ สมควรแล้วที่เราจะต้องเสียใจเพราะตัวเองก็ทำเลวหลายเรื่องเอาไว้เหมือนกัน
จนวันหนึ่ง ผมได้มีโอกาศไปส่งเธอที่ ชลบุรี แล้วแฟนของเธอมารับเธอต่อจากผม โดยเธอโกหกแฟนเธอว่า พึ่งลงจากรถตู้
และไม่ยอมบอกผมว่าจะให้แฟนของเธอมารับเธอต่อ
ผมกลับกรุงเทพทั้งน้ำตา เปิดเพลงดังๆ แล้ว ร้องอ๊ากกกก ดังระงมไปทั่วรถ อย่างคนเสียสติ
ผมนอนร้องไห้ทำไรไม่ถูก หาทางออกไม่ได้ เจ็บปวดเหลือเกิน แต่แล้วผมก็เจอบางอย่างในอินเทอร์เน็ต
นั้นคือ การสอบชิงทุนไปเรียนต่อที่อเมริกา หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา ผมเก็บเอาความเสียใจของตัวเอง มาเป็นแรงบัลดาลใจเป็นพลังที่จะสู้ชีวิตตัวเองต่อ ให้ดีขึ้น ด้วยการส่งเรื่องชิงทุน ได้สำเร็จ!
อย่างน้อยถ้าผมไปอเมริกา ใช่
ผมได้อยู่กับเธอ ได้เฝ้ามองเธอห่างๆได้ปกป้องเธอ ถึงจะไม่ได้ครอบครองเธอ ก็ขอให้ผมได้รักเธอ อย่างงี้ ตลอดไป นี้คือสิ่งที่ผมปูทางให้ตัวเองในอนาคต
ลบทั้งคำสบประมาทของเธอ ที่เธอเคยพูดว่า ยังไงเธอก็ต้องไปอเมริกา ยังไงเรื่องของเราก็เป็นไปไม่ได้
และถ้าเธอไปอเมริกา เธอก็จะ ขอเลิกกับแฟนของเธอ แน่นอนอยู่แล้ว เพราะไม่อยากผูกมัด
และไหนจะทำให้ผม อาจมีชีวิตที่ดีมากขึ้น ได้ทำงานที่นั้น สร้างอนาคตให้ตัวเองเลยก็ได้
ซึ่งผมมองว่ามันเป็นทางออกที่ผมจะทำ และข่าวนี้ที่ผมสอบชิงทุนสำเร็จ ไปถึงเธอ เธอตกใจมากในความพยายามของผมที่ทำทุกอย่างเพื่อให้เราสองคนได้อยู่ด้วยกันอีกครั้ง
เธอเริ่มเข้าใจแล้วว่าผมรักเธอมากแค่ไหนถึงได้ยอมทิ้งชีวิตตัวเอง ที่กรุงเทพ ตามรักไปอยู่อเมริกา
แต่ถึงอย่างงั้น เธอก็อยากให้เรื่องระหว่างเรามันเป็นเรื่องของอนาคต ปัจจุบันเธอได้เลือกเส้นทาง ที่กลับคืนไปหาแฟนของเธอแล้ว ทุกอย่างมันสายเกินไป แม้ในวันสุดท้ายก่อนที่เธอ จะกลับไปชลบุรีอย่างสมบูนณ์ เธอจะรักผม และบอกรักผมจากใจจริงก็ตาม
แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เส้นทางที่เธอเลือกไปแล้วเปลี่ยนแปลงไป
จนกว่าสักวันมันจะทำให้เธอคิดได้ หรือมีเหตุการณ์บางอย่าง ที่ทำให้เธอเปลี่ยนใจอีกครั้ง
ซึ่งไม่ว่าจะนานแค่ไหนผมก็จะรอเธอ
นี้คือรักแท้ที่ผมได้เรียนรู้ นี้คือรักแท้ในแบบฉบับของผม
โดยที่ผมทุกวันนี้ เฝ้ามองเธอ เห็นรอยยิ้มของเธออย่างมีความสุข ผมก็มีความสุขแล้ว
และหลังจากวันสุดท้ายที่เราได้พบกัน ผมสัญญากับตัวเองแน่วแน่ ว่าจะไม่รักใครอีก จะขออยู่ตัวคนเดียว สร้างอนาคต ตัวเองดูแล ครอบครัวที่เหลืออยู่ และทำตามความฝันที่จะสร้างบ้าน เลี้ยงแมวหลายๆตัว เหมือนอย่างที่ เราสองคนฝันเอาไว้ ให้สำเร็จ เพื่อคิดถึงเธอ
เธอเองก็รักผมมากเช่นกัน แต่เธอเคยรับปากแฟนของเธอไว้นานแล้วว่า ถ้าเธอจะไปอเมริกาแล้วต้องเลิกกับเขาจริงๆงั้น ขอให้เราได้ใช้เวลาดีๆร่วมกันเป็นครั้งสุดท้ายละกัน และแฟนของเธอก็ไม่ได้ทำผิดอะไรต่อเธอ เลยไม่มีเหตุผลที่เธอจะเลิกกับเขาจริงๆ
แต่ความรักของเรามันล้วนบริสุทธิ์ใจ เพราะเรารักกัน แต่เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน
ต่างคนต่างต้องทำหน้าที่ของกันและกันให้ดีที่สุด
วันสุดท้ายที่เราจะได้อยู่ด้วยกัน ผมกล่างอำลาเธอ และ บอกเธอว่า ผมจะออกจากชีวิตของเธอ เราจะต้องไม่เจอกันอีกเพื่อ ชีวิตใหม่ของเธอ ที่ไม่สมควรมีผมอยู่บนเส้นทางนั้น จนกว่าเธอ จะรู้สึกว่า ผมเป็นคนที่เธอขาดไม่ได้ในสักวัน และถ้าเวลาผ่านไป เวลาได้ย้อนให้เราสองคนกลับมาบรรจบกันอีกครั้ง
ถึงเวลานั้นถ้าเธอยังรักผม เราก็คงจะได้อยู่ด้วยกันอีกครั้ง
ลาก่อนที่รัก
ผมรักคุณ จากนี้และตลอดไป คุณได้ให้เวลาสั้นๆแต่ชั่วนิรันดร์สำหรับคนๆหนึ่ง ที่อยากมีรักแท้ แล้วละ ถึงมันจะข่มขื่น เศร้า ก็ตาม รักแท้ก็คือรักแท้
การครองครองล้วนเป็นสิ่งที่เราสมตติ ว่าเขาเป็นของเรา หรือเราเป็นของเขานั้นเอง
มันอาจเริ่มต้นผิดๆ แต่มันก็ไม่เคยแปลว่า....มันไม่ใช่รักแท้ ตลอดมา
เราอาจเป็นคนที่ใช่ต่อกัน แต่เวลาอาจยังไม่ยอมให้เราได้อยู่ด้วยกันและรู้ว่าเรารักกันจริงหรือป่าว
ทุกเส้นทางคือบทพิสูจน์ สักวันถ้าเราเกิดมาเพื่อคู่กันจริงๆ เวลา จะทำให้เราได้เป็นคนที่ใช่ และชัดเจนต่อกันเอง