เราอยากขอคำปรึกษา,คำเเนะนำคะ สมมติว่าเพื่อนเราชื่อAนะคะ เราอยู่มหาลัยคะ พักกันเป็นกลุ่ม เเต่เพื่อนสนิทเราคือ A คะ
เราไม่รู้ว่าใครเคยเจอเเบบเรานะคะ เเต่ที่เราเจอคือ เราได้อยู่มหาลัยเดียวกับA ตอนเเรกเราดีใจมากคะ เพราะอยู่ต่างจังหวัดเลยดีใจที่มีเพื่อนเเต่พอมาอยู่จริงๆเเล้วมันก็ไม่ได้ดีอย่างที่คิด เรากลับรู้สึกไม่สนิทใจกันเหมือนเดิม รู้สึกมีเพื่อนเเต่ทำไมรู้สึกเหมือนอยู่คนเดียว บางครั้งเรารู้สึกเหมือนโดนทิ้งเลยคะ เเต่เราก็พยายามคิดว่าเราคิดมากไปเองคะ เราพยายามไม่คิดเเบบนั้น เเต่บางครั้งมันมากจนเรารู้สึกเเบบนั้นจริงๆ เช่น ตอนเดินไปไหน เราก็เดินคนเดียว ทั้งที่เราพักเป็นกลุ่มคะ เวลาเราพูด,เสนออะไรก็ไม่มีคนสนใจ เเต่ถ้าเป็นคนอื่นก็จะเห็นด้วย ขนาดเพื่อนสนิทเรายังไม่เข้าข้างเราเลย ชวนAไปไหนก็ชอบบอก ให้เราไป เดี๋ยวรอตรงนี้ คือบางทีที่ชวนคืออยากให้ไปด้วยกัน เเต่พอตอบเเบบนี้เเล้วเราก็ไม่อยากไปเลย เรากลายเป็นคนเงียบๆพูดน้อยในสายตาคนในกลุ่มทั้งๆที่เราเป็นคนพูดเก่งมากๆคะ บางเหตุการณ์เราคิดว่าเพื่อนน่าจะรู้สึกว่าเราคิดยังไง เเต่ก็ดูเหมือนไม่รู้ คิดว่าเราโอเค เราเศร้ามากๆเลยคะ นอกจากนี้ เพื่อนในกลุ่มเราก็ดูไม่ค่อยตั้งใจเรียนเท่าไหร่ เเบบพอใกล้เรียนเเล้ว เราก็บอกให้เพื่อนไป เเต่ทุกคนก็ชอบบอกว่าเดี๋ยวๆๆ /รีบทำไม สุดท้ายก็ไปสาย เเล้วเพื่อนๆก็ชอบคิดว่าเราตั้งใจเรียนเกินไป คือเราไม่ได้ตั้งใจขนาดนั้นนะคะ เเต่เราก็ไม่ควรที่จะไปสาย ในความคิดเรานะ พอเราเข้ามหาลัยก็อยากตั้งใจเรียน เหมือนเริ่มต้นใหม่ เเต่Aกับเพื่อนในกลุ่มกลับไม่ค่อยตั้งใจ ชอบโดดบ่อยๆ บางครั้งมาสายก็ไม่เข้าเรียนเลยคะ บางครั้งมีเราเข้าอยู่คนเดียว เราต้องนั่งคนเดียวเหงามากๆคะ บางครั้งเพื่อนๆมาสาย ก็ไปนั่งหลังห้องเพราะไม่อยากให้อาจารย์เห็น ทั้งๆที่เห็นว่าเรานั่งอยู่คนเดียว ปกติเราก็ควรที่จะไปนั่งกับเพื่อนใช่มั้ยคะ เรารู้สึกเเย่มากๆ ถูกปล่อยให้นั่งคนเดียว ทั้งที่อุตส่านั่งรอเพื่อนเเท้ๆ บางครั้งก็คิดว่าทำไมไม่ตั้งใจเรียน เราก็อยากจะเตือน เเต่เตือนเเล้วไม่ค่อยฟัง พอเตือนมากๆก็จะดูน่ารำคาญ จนหลังเราเริ่มชินคะ เเล้วก็Aก็ชอบตามคนอื่นง่ายมากๆ เเค่เพื่อนคนอื่นโดดเรียนก็โดดด้วย ทั้งๆที่เพื่อนบางคนเอาตัวรอด เเต่Aเอาตัวไม่รอด สุดท้ายพอผลสอบออก Aก็ได้คะเเนนไม่ดี เราก็ไม่รู้จะช่วยยังไงคะ เราเคยคิดว่าถ้าอยู่ห่างกันอาจจะดีกว่า อย่างน้อยความรู้สึกดีๆต่อกันอาจจะมีมากกว่าอยู่ใกล้กัน เราก็คิดว่า เราต้องใช้ชีวิตด้วยตัวเองให้ได้ ไม่ติดเพื่อน เพราะบางครั้งเราอาจจะติดเพื่อนมากเกินไปคะ ไม่ก็คิดมากเกินไป มีใครเคยเจอเหตุการณ์เเบบนี้บ้างคะ เราคิดมากไปมั้ยคะ ขอบคุณมากคะ
เพื่อนมหาลัย ใครเคยเจอเเบบนี้บ้างคะ
เราไม่รู้ว่าใครเคยเจอเเบบเรานะคะ เเต่ที่เราเจอคือ เราได้อยู่มหาลัยเดียวกับA ตอนเเรกเราดีใจมากคะ เพราะอยู่ต่างจังหวัดเลยดีใจที่มีเพื่อนเเต่พอมาอยู่จริงๆเเล้วมันก็ไม่ได้ดีอย่างที่คิด เรากลับรู้สึกไม่สนิทใจกันเหมือนเดิม รู้สึกมีเพื่อนเเต่ทำไมรู้สึกเหมือนอยู่คนเดียว บางครั้งเรารู้สึกเหมือนโดนทิ้งเลยคะ เเต่เราก็พยายามคิดว่าเราคิดมากไปเองคะ เราพยายามไม่คิดเเบบนั้น เเต่บางครั้งมันมากจนเรารู้สึกเเบบนั้นจริงๆ เช่น ตอนเดินไปไหน เราก็เดินคนเดียว ทั้งที่เราพักเป็นกลุ่มคะ เวลาเราพูด,เสนออะไรก็ไม่มีคนสนใจ เเต่ถ้าเป็นคนอื่นก็จะเห็นด้วย ขนาดเพื่อนสนิทเรายังไม่เข้าข้างเราเลย ชวนAไปไหนก็ชอบบอก ให้เราไป เดี๋ยวรอตรงนี้ คือบางทีที่ชวนคืออยากให้ไปด้วยกัน เเต่พอตอบเเบบนี้เเล้วเราก็ไม่อยากไปเลย เรากลายเป็นคนเงียบๆพูดน้อยในสายตาคนในกลุ่มทั้งๆที่เราเป็นคนพูดเก่งมากๆคะ บางเหตุการณ์เราคิดว่าเพื่อนน่าจะรู้สึกว่าเราคิดยังไง เเต่ก็ดูเหมือนไม่รู้ คิดว่าเราโอเค เราเศร้ามากๆเลยคะ นอกจากนี้ เพื่อนในกลุ่มเราก็ดูไม่ค่อยตั้งใจเรียนเท่าไหร่ เเบบพอใกล้เรียนเเล้ว เราก็บอกให้เพื่อนไป เเต่ทุกคนก็ชอบบอกว่าเดี๋ยวๆๆ /รีบทำไม สุดท้ายก็ไปสาย เเล้วเพื่อนๆก็ชอบคิดว่าเราตั้งใจเรียนเกินไป คือเราไม่ได้ตั้งใจขนาดนั้นนะคะ เเต่เราก็ไม่ควรที่จะไปสาย ในความคิดเรานะ พอเราเข้ามหาลัยก็อยากตั้งใจเรียน เหมือนเริ่มต้นใหม่ เเต่Aกับเพื่อนในกลุ่มกลับไม่ค่อยตั้งใจ ชอบโดดบ่อยๆ บางครั้งมาสายก็ไม่เข้าเรียนเลยคะ บางครั้งมีเราเข้าอยู่คนเดียว เราต้องนั่งคนเดียวเหงามากๆคะ บางครั้งเพื่อนๆมาสาย ก็ไปนั่งหลังห้องเพราะไม่อยากให้อาจารย์เห็น ทั้งๆที่เห็นว่าเรานั่งอยู่คนเดียว ปกติเราก็ควรที่จะไปนั่งกับเพื่อนใช่มั้ยคะ เรารู้สึกเเย่มากๆ ถูกปล่อยให้นั่งคนเดียว ทั้งที่อุตส่านั่งรอเพื่อนเเท้ๆ บางครั้งก็คิดว่าทำไมไม่ตั้งใจเรียน เราก็อยากจะเตือน เเต่เตือนเเล้วไม่ค่อยฟัง พอเตือนมากๆก็จะดูน่ารำคาญ จนหลังเราเริ่มชินคะ เเล้วก็Aก็ชอบตามคนอื่นง่ายมากๆ เเค่เพื่อนคนอื่นโดดเรียนก็โดดด้วย ทั้งๆที่เพื่อนบางคนเอาตัวรอด เเต่Aเอาตัวไม่รอด สุดท้ายพอผลสอบออก Aก็ได้คะเเนนไม่ดี เราก็ไม่รู้จะช่วยยังไงคะ เราเคยคิดว่าถ้าอยู่ห่างกันอาจจะดีกว่า อย่างน้อยความรู้สึกดีๆต่อกันอาจจะมีมากกว่าอยู่ใกล้กัน เราก็คิดว่า เราต้องใช้ชีวิตด้วยตัวเองให้ได้ ไม่ติดเพื่อน เพราะบางครั้งเราอาจจะติดเพื่อนมากเกินไปคะ ไม่ก็คิดมากเกินไป มีใครเคยเจอเหตุการณ์เเบบนี้บ้างคะ เราคิดมากไปมั้ยคะ ขอบคุณมากคะ