กลอนนี้เพราะเรื่องสั้นเรื่องนั้นเชียว

อาบอวลไออาทิตย์อัสดง วินาทีคงเคลื่อนเลื่อนขยับ กล่นหม่นเมฆมัวหมองรอคำนับ คลี่ขับปรับวันขานจารเวลา ฟ้าขมอมส้มทองครรลองไล้ คล้ายข่มข้ามอาลัยในผืนหล้า นางนวลกางปีกร่อนผ่อนกายา คลายเหนื่อยล้าประโลมโน้มกล

วันนี้พานางเอกของเรา (น้ำเมย) มาขอบคุณทุกๆ คนค่ะ ขอขอบคุณ มาโซคิส ถูกใจ,kdunagin ถูกใจ, nine tail fox ถูกใจ, turtle_cheesecake หลงรัก, kasareev ซึ้ง และนักอ่านทุกๆ คนที่เข้ามาอ่านและร่วมโหวตนิยายเรื่

0 ดู-น้ำฟ้าหล่นเส้นไม่เว้นช่วง ฤาจะร่วมหล่นร่วงบำบวงสวรรค์ ? คีตะรสก็ครวญคร่ำร่วมรำพัน ประคองขวัญอัญชลิตนิมิตกรรม 0 รูปเนตรลอบเหลือบชม้ายคลับคล้ายว่า ร่วมตีตราตรึงตรวนรับครวญคร่ำ แฝงลมฝนท่วงทีเหมือนชี

แดนกันดารไกลลับสุดขอบฟ้า ล้วนพนาขุนเขาไศลศรี เถื่อนทุรนซับซ้อนซ่อนพงพี แต่ยังมีหมอชายแดนช่วยผู้คน แม้สุดแสนยากไร้แต่พยายาม ไม่ครั่นคร้ามทุกข์เข็ญเป็นมรรคผล แม้ผู้คนแร้นแค้นและทุกข์ทน ยังดั้งด้นบุกป่า

ประณมมือ วันทา ขอลาบวช กราบขอโทษ ญาติสนิท มิตรสหาย ทั้งคุณลุง คุณตา ปู่ย่ายาย ทั้งเจ้านาย เวรกรรม ที่ทำมา กราบขอโทษ สรรพสัตว์ ทั้งสิบทิศ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ที่ปกป้อง พระศาสนา กราบขอโทษ ฟ้าดิน สิ้นพสุธา