นี่เป็นกระทู้แรกของผมครับ หากมีอะไรผิดพลาดขอประทานโทษด้วย
เรื่องเกิดจากอาจารย์ท่านหนึ่ง ที่มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง ย่านดินแดง เนื่องด้วย น้อง นศ ที่ผมรู้จักได้มีอาการป่วยไม่สบายจนไม่สามารถมา มหาลัยเพื่อนำงานมาส่งได้
จึงได้วานผมเป็นธุระไปส่งงานให้ ผมก็รับอาสาเพราะผมเองก็เรียนที่นั้น และวันนั้นผมต้องไปทำงานพอดีจึงได้นำงานไปส่ง เมื่อถึงห้องผมเข้าไปหาอาจารย์ท่านนั้นเพื่อจะส่งงาน
และรีบไปทำธุระของตนเองต่อ เมื่อเข้าไปอาจารย์ทำการเปิด ยูทูป เพื่อสอน ผมเองเข้าไปคุยด้วยดี ว่าจะมาส่งงานแทน น้อง นศ ที่ป่วย แต่อาจารย์ท่านนั้นกลับไล่ผม อย่างไร้มารยาท
เสมอไม่ใช่คน ไปๆๆๆ ไปนั่ง ด้วยอารมหงุดหงิดใสอารมณ์มาก ผมพยามอธิบายว่าผมไม่ได้เรียนครับจะรีบไปทำธุระ แต่ยังไม่ทันพูดจบก็โดนไล่เหมือนเดิม เข้าใจครับว่าคุณกำลังสอนแต่แค่รับไว้ไม่ได้ทำให้การสอนคุณเสีย แต่ไม่เป็นไรผมยอมไปนั่ง รอจังหวะไปส่งใหม่ อาจารย์ท่านนั้น ก็เปิดคลิปโฆษณาภายในห้องซึ้งไม่มีการสอนหรือพูดแต่อย่างใด
ขณะดูคลิป ซึ้งผมคิดว่า ณ ตอนนั้นคุณให้ผมไปส่งก็ได้จะได้ไม่เสียเวลาทั้งสองฝ่าย แต่คุณไม่ทำผมก็นั้งรอจนจบคลิป ความยาวประมาณ4-5นาที พอจบคุณก็เมินผมสอนต่อหน้าตาเฉยแถมสิ่งทีทผมไม่เข้าใจคือ คุณเปิดคลิปเดิมซ้ำรอบสอง และไม่ไดัทำการสอนหรือพูดอะไรแต่อย่างใดขณะดูคลิป จนผมรอไม่ได้เพราะคุณเสียมารยาทกับผมมาก ผมจึงไร้มารยาทกับคุณผมลุกและนำรายงานของ นศ ที่ป่วยไปวางที่โต๊ะและเดินออกจากห้อง เข้าใจว่าไม่เหมาะสม จนมีน้อง นศ คนหนึ่งได้มาตามและขอให้ผมไปขอโทษ อาจารย์ ท่านนั้น
ผมเองก็รู้สึกไม่ดีที่แสดงกิริยาแบบนั้นและเห็นความตั้งใจของน้องเค้าเลยกลับไป ผมตั้งใจกลับไปขอโทษแต่สิ่งที่ผมเห็นทำให้ผมรับไม่ได้ อาจารย์ท่านนั้น ขีดฆ่ารายงานของ นศ ที่ป่วย ทิ้ง ผมได้ทำการอธิบายให้อาจารย์ท่านนั้นฟังด้วยเหตุผลว่าผมต้องไทำธุระต่อ คุณมีปัญหากับผม ผมไร้มารยาทผมยอมขอโทษ รู้ว่าผิด แต่สิ่งที่คุณทำมันใช่หรอ น้อง นศ เค้าตั้งใจทำรายงานไปถ่ายงานถึง ตจว หลายที่ หมดเงินเท่าไหร่ไม่รู้ คุณไม่ทันเปิดมันด้วยซ้ำ ขีดทิ้งเพียงเพราะมีปัณหากับผม จรรยาบรรณคุณไปไหน หรือไม่เคยมีแต่แรก ผมถามว่ามีปัญหาอย่าไปลงกับ นศได้มั้ย คุณไม่ตอบพูดแต่จะคุยกับ นศ เอง ผมก็ขอโทษอีกรอบก่อนเดินออกมา แต่คุณกับต่อว่า น้อง นศ ที่ป่วยทางโทรศัพ และขู่ว่าจะไม่รับงาน พูดเอาดีเข้าตัวว่าจะให้โอกาศน้อง นศ ไปทำงานมาใหม่ห้ามซ้ำเดิม คือ??? ความผิดน้องเค้าหรอครับ??? คุณมีปัญหากับผมนี่ ผมเองยอมขอโทษคุณกับไม่จบ ไปลงกับ นศ ให้เค้าทำงานใหม่ทั้งที่ป่วย จิตใจทำด้วยอะไร นอกจากหาความดีไม่ได้ ยังเลวอีก ผมเองก็รู้สึกผิดที่สร้างปัญหาให้กับน้องเค้า ผมไม่เข้าใจระบบการศึกษาไทย ระบบอำนาจ บ้าอำนาจใครจะพูดหรืออะไรไม่ได้เพียงเพราะคุณเป็นอาจารย์
อาจารย์ดีมีเยอะนะครับ ผมเองก็เป็นคนที่รักและเคารพในครูอาจารย์มากคนหนึ่ง เพียงแต่บางทีใจร้อนเกินไปซึ้งเป็นข้อเสีย และความผิดของผมเองแต่ผมลูกผู้ชายพอ ผิดแล้วรู้จักขอโทษปรับตัว ถ้าคุณใจกว้างพอต้องรู้จักให้อภัยเด็กและรับฟังไม่ใช่บ้าอำนาจเอาแต่ตัวเอง ใจเค้าใจเราครับ คุณทำให้ นศ คนหนึ่งต้องรำบาคใจลำบาคกายในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ทำไรผิด เพียงเพราะคุณไม่พอใจผมที่ส่งงานแทน ยังเรียกตัวเองว่าอาจารย์ได้อีกหรอแบบนี้ ละอายใจบ้างเวลาส่องกระจกนึกถึงสิ่งที่ตัวเองกลั่นแกล้งเด็ก นศ ที่เข้าเสียเงินมารำ่เรียนหาความรู้แต่กลับมาเจอพวกบ้าอำนาจแบบคุณ
จรรยาบรรณวิชาชีพครูหายไปไหน???
เรื่องเกิดจากอาจารย์ท่านหนึ่ง ที่มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง ย่านดินแดง เนื่องด้วย น้อง นศ ที่ผมรู้จักได้มีอาการป่วยไม่สบายจนไม่สามารถมา มหาลัยเพื่อนำงานมาส่งได้
จึงได้วานผมเป็นธุระไปส่งงานให้ ผมก็รับอาสาเพราะผมเองก็เรียนที่นั้น และวันนั้นผมต้องไปทำงานพอดีจึงได้นำงานไปส่ง เมื่อถึงห้องผมเข้าไปหาอาจารย์ท่านนั้นเพื่อจะส่งงาน
และรีบไปทำธุระของตนเองต่อ เมื่อเข้าไปอาจารย์ทำการเปิด ยูทูป เพื่อสอน ผมเองเข้าไปคุยด้วยดี ว่าจะมาส่งงานแทน น้อง นศ ที่ป่วย แต่อาจารย์ท่านนั้นกลับไล่ผม อย่างไร้มารยาท
เสมอไม่ใช่คน ไปๆๆๆ ไปนั่ง ด้วยอารมหงุดหงิดใสอารมณ์มาก ผมพยามอธิบายว่าผมไม่ได้เรียนครับจะรีบไปทำธุระ แต่ยังไม่ทันพูดจบก็โดนไล่เหมือนเดิม เข้าใจครับว่าคุณกำลังสอนแต่แค่รับไว้ไม่ได้ทำให้การสอนคุณเสีย แต่ไม่เป็นไรผมยอมไปนั่ง รอจังหวะไปส่งใหม่ อาจารย์ท่านนั้น ก็เปิดคลิปโฆษณาภายในห้องซึ้งไม่มีการสอนหรือพูดแต่อย่างใด
ขณะดูคลิป ซึ้งผมคิดว่า ณ ตอนนั้นคุณให้ผมไปส่งก็ได้จะได้ไม่เสียเวลาทั้งสองฝ่าย แต่คุณไม่ทำผมก็นั้งรอจนจบคลิป ความยาวประมาณ4-5นาที พอจบคุณก็เมินผมสอนต่อหน้าตาเฉยแถมสิ่งทีทผมไม่เข้าใจคือ คุณเปิดคลิปเดิมซ้ำรอบสอง และไม่ไดัทำการสอนหรือพูดอะไรแต่อย่างใดขณะดูคลิป จนผมรอไม่ได้เพราะคุณเสียมารยาทกับผมมาก ผมจึงไร้มารยาทกับคุณผมลุกและนำรายงานของ นศ ที่ป่วยไปวางที่โต๊ะและเดินออกจากห้อง เข้าใจว่าไม่เหมาะสม จนมีน้อง นศ คนหนึ่งได้มาตามและขอให้ผมไปขอโทษ อาจารย์ ท่านนั้น
ผมเองก็รู้สึกไม่ดีที่แสดงกิริยาแบบนั้นและเห็นความตั้งใจของน้องเค้าเลยกลับไป ผมตั้งใจกลับไปขอโทษแต่สิ่งที่ผมเห็นทำให้ผมรับไม่ได้ อาจารย์ท่านนั้น ขีดฆ่ารายงานของ นศ ที่ป่วย ทิ้ง ผมได้ทำการอธิบายให้อาจารย์ท่านนั้นฟังด้วยเหตุผลว่าผมต้องไทำธุระต่อ คุณมีปัญหากับผม ผมไร้มารยาทผมยอมขอโทษ รู้ว่าผิด แต่สิ่งที่คุณทำมันใช่หรอ น้อง นศ เค้าตั้งใจทำรายงานไปถ่ายงานถึง ตจว หลายที่ หมดเงินเท่าไหร่ไม่รู้ คุณไม่ทันเปิดมันด้วยซ้ำ ขีดทิ้งเพียงเพราะมีปัณหากับผม จรรยาบรรณคุณไปไหน หรือไม่เคยมีแต่แรก ผมถามว่ามีปัญหาอย่าไปลงกับ นศได้มั้ย คุณไม่ตอบพูดแต่จะคุยกับ นศ เอง ผมก็ขอโทษอีกรอบก่อนเดินออกมา แต่คุณกับต่อว่า น้อง นศ ที่ป่วยทางโทรศัพ และขู่ว่าจะไม่รับงาน พูดเอาดีเข้าตัวว่าจะให้โอกาศน้อง นศ ไปทำงานมาใหม่ห้ามซ้ำเดิม คือ??? ความผิดน้องเค้าหรอครับ??? คุณมีปัญหากับผมนี่ ผมเองยอมขอโทษคุณกับไม่จบ ไปลงกับ นศ ให้เค้าทำงานใหม่ทั้งที่ป่วย จิตใจทำด้วยอะไร นอกจากหาความดีไม่ได้ ยังเลวอีก ผมเองก็รู้สึกผิดที่สร้างปัญหาให้กับน้องเค้า ผมไม่เข้าใจระบบการศึกษาไทย ระบบอำนาจ บ้าอำนาจใครจะพูดหรืออะไรไม่ได้เพียงเพราะคุณเป็นอาจารย์
อาจารย์ดีมีเยอะนะครับ ผมเองก็เป็นคนที่รักและเคารพในครูอาจารย์มากคนหนึ่ง เพียงแต่บางทีใจร้อนเกินไปซึ้งเป็นข้อเสีย และความผิดของผมเองแต่ผมลูกผู้ชายพอ ผิดแล้วรู้จักขอโทษปรับตัว ถ้าคุณใจกว้างพอต้องรู้จักให้อภัยเด็กและรับฟังไม่ใช่บ้าอำนาจเอาแต่ตัวเอง ใจเค้าใจเราครับ คุณทำให้ นศ คนหนึ่งต้องรำบาคใจลำบาคกายในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ทำไรผิด เพียงเพราะคุณไม่พอใจผมที่ส่งงานแทน ยังเรียกตัวเองว่าอาจารย์ได้อีกหรอแบบนี้ ละอายใจบ้างเวลาส่องกระจกนึกถึงสิ่งที่ตัวเองกลั่นแกล้งเด็ก นศ ที่เข้าเสียเงินมารำ่เรียนหาความรู้แต่กลับมาเจอพวกบ้าอำนาจแบบคุณ