เชื่อแล้วกับคำที่ว่า คนที่รักมากคือคนแพ้

สวัสดีค่ะทุกคน ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าต้องมาตั้งกระทู้แบบนี้ แต่ตอนนี้มันเจ็บเหลือเกิน ต้องการกำลังใจและคำแนะนำจากทุกคนค่ะ

 

เรื่องก็มีอยู่ว่าเมื่อก่อนตอนเรียนมหาวิทยาลัยปีสุดท้ายเราได้คุยกับผู้ชายคนนึง จริงๆก็รู้จักกันตั้งแต่ปี 1 แล้วล่ะค่ะ ต้องทำกิจกรรมด้วยกันตอนปี 1

พอจบปี 1 ก็ไม่ค่อยได้เจอหรือพูดคุยกัน แต่พอปี 4 มีกิจกรรมที่ต้องกลับมาคลุกคลีใกล้ชิดกันอีกครั้ง ทำให้มันกลายเป็นความรู้สึกดีต่อกัน

จริงๆผู้ชายคนนี้ไม่ใช่สเปคเลย เค้าเป็นคนเงียบๆ เรียบร้อย พูดน้อย ไม่ค่อยแสดงออก แต่เค้าเป็นคนดีมาก สุภาพบุรุษสุดๆ คือตอนนั้นมันก็ดีมาก แต่ยังไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกัน

 

หลังจากเรียนจบเราต้องไปต่างประเทศประมาณ 1 ปี แต่เนื่องด้วยเค้าไปทำงานในที่ๆไม่มีอินเตอร์เนต เลยไม่ค่อยได้คุยกันสักเท่าไหร่

ตอนแรกๆ ก็พยายามนะค่ะ แต่สุดท้ายก็ห่างๆ กันไป ก็พอจะมีคุยๆกันบ้างนานๆครั้ง จนในที่สุดเราก็กลับไทย แต่เค้าก็ไม่เคยติดต่อมา และเราก็ไม่ได้ติดต่อไป

 

เวลาล่วงเลยไปเกือบ 2 ปี ไม่รู้ทำไมอยู่ดีๆ เราก็คิดถึงเค้ามาก ประกอบกับเราได้กลับไปมหาลัยได้ไปเจอบรรยากาศเก่าๆ ทำให้เรายิ่งคิดถึงเค้ามากๆ

บวกกับที่เราคิดว่าเรายังไม่ได้เคลียกันจริงๆจัง ๆ เราเลยกลับไปถามเค้าไปบอกเค้าว่าเรายังอยากคุย แล้วเค้าอยากกลับมาคุยกันไหม เค้าก็ตอบว่า “คุย”