คุยกันแบบไม่มีสถานะ...คือมันก็...ดี หรือเปล่า ?

เรื่องมันมีอยู่ว่า....
          ผมไปแอบชอบน้องคนนึงตอนอยู่ปี 2 เรียกว่ารักแรกพบก็ว่าได้ ตอนนั้นน้องเค้าก็ยังไม่มีแฟนหรอก  ไอ้เราก็อยากเข้าไปทำความรู้จัก แต่ติดที่ใจยังไม่กล้าพอ แต่มีเพื่อนคนนึงในกลุ่มรู้จักกับน้องเค้า ผมเลยได้เฟสน้องเค้ามา ก็แบบกล้าๆกลัวๆที่จะทักไป พอได้คุยกันน้องเค้าก็แบบเป็นคนน่ารักคนนึงเลยล่ะ
         พอคุยกันได้ซักพัก น้องเค้าก็เปิดตัวแฟนแฟนเลยครับ สงสัยจะเพิ่งคบกันไม่นาน..ผมนี่แอบเสียใจนิดๆ   ตั้งแต่นั้นมาผมก็เก็บความรู้สึกที่มีในใจตลอดมา ได้แต่ทำหน้าที่เป็นพี่ชายพาไปนั้นไปนี่ แต่มีช่วงหลังๆนี่ล่ะครับ ที่ได้พาไปบ่อยหน่อย เพราะแฟนน้องเค้าไปฝึกงานที่ต่างจังหวัดแล้วก็ไม่ค่อยได้คุยกัน
รู้สึกเหมือนจะมีปัญหากัน จนไม่นานมานี้ล่ะครับผมก็บอกความรู้สึกของผมให้เธอฟังว่าแอบชอบเธอมาตั้งแต่ตอนไหนอะไรยังไง แล้วเธอก็ดูเงียบๆไป
         คือผมก็ไม่ได้ขอให้น้องเค้ามารัก...ผมแค่อยากบอกให้รู้ว่าผมรู้สึกยังไง แต่ก็ดีใจนะที่ในที่สุดก็กล้าพูดออกไปซักที ถ้าน้อง ได้เข้ามาอ่านพี่ก็ขอโทษด้วยนะครับที่บอกอะไรแบบนั้นไป แต่พี่พิสูจน์ได้ว่าพี่ก็รักน้องไม่แพ้ใครหรอก...พี่คงบอกน้องช้าไป...ยังไงพี่ก็จะรอนะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้NN