อ่านกระทู้เก่าก่อนนะครับ
http://pantip.com/topic/34463613
เรื่องสืบเนื่องมาจากกระทู้เก่าครับ ที่คนรักของผมนั้นแอบเข้ากลุ่มคนโสดแล้วคุยกุ๊กกิ๊กๆกับหนุ่มในไลน์ จากวันนั้นจนวันนี้ก็ไม่รู้กี่วันแล้วครับเพราะไม่รู้ว่าเริ่มคุยกันตั้งแต่เมื่อไหร่ เข้าเรื่องกันดีกว่า เมื่อวานผมได้แอบส่องมือถือของแฟนอีกครับแต่หลักฐานในไลน์ไม่เหลือเลยพันทิปก็ล็อคเอาท์ออก (เริ่มมีการป้องกันที่ดีแล้วครับ) พอเธอตื่นมาผมก็นอนกอดเธอพร้อมกับแสร้งยิ้มมีความสุขให้แล้วผมก็ถามเธอว่า "ที่รักอยากแต่งงานกับไม๊?" (พูดแล้วผมก็อมยิ้ม) แฟนผมเธอก็จะตอบคำเดียวครับว่าอยากสิก็ตัวเองน่ารักขนาดนี้ ผมก็แสร้งยิ้มออกไปคำหวานของเธอมันเริ่มดูไม่มีความหมายสำหรับผมแล้ว หลายวันที่ผมไม่ได้ตรวจมือถือเธอก็ใช่ว่าเธอจะไม่ได้แอบคุยกับใคร แล้วที่ไม่มีข้อความหลักฐานปรากฏหลงเหลืออยู่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะไม่ได้แอบไปคุยกุ๊กกิ๊กกับใครเช่นกัน อย่างว่าตอนแรกผมไว้ใจเธอมากแต่เธอทำตัวเองเองอะครับ จวนจะสองปีแล้วโตๆกันแล้ววางอนาคตกันไว้แล้วสัญญงสัญญากันไว้ดิบดีถ้าหากทำไม่ได้ผมก็ไม่มั่นใจว่าผมจะเลือกเธอเป็นคนสุดท้ายเช่นกันทุกคำพูดของผมตอนนี้มันเต็มไปด้วยความหลอกลวงคือผมสัญญากันว่าจะอยู่ด้วยกันนานๆแต่ผมเริ่มไม่มั่นใจในคำนั่นแล้วล่ะ (รู้ว่าคุณมองว่ามันดูเด็กๆแต่ถ้าคุณรักใครจริงๆซักรนคุณเองก็อาจจะหนีไม่พ้นโมเม้นนี้เหมือนกัน) เมื่อคืนวานนี่ผมปลดบล็อคหนุ่มๆของเธอแล้วคุยนจนรู้ว่าเธอยังคุยจิ๊จ๊ะอยู่กับเขาเหล่านั้นประจำ คุยเสร็จผมก็คิดกลอุบายขึ้นมาอย่างหนึ่งคือจะทำอย่างไรให้ทั้งสามหนุ่มในช้อยของเธอได้มาพบปะกับเธอโดยไม่ได้นัดหมาย ก็นัดเจอกันที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่งในห้างนั้น และบอกอีกว่าให้มาถึงก่อนเวลานัดนะไม่งั้นจะโกรธ ก็พิมพ์ไปตามมุกคำพูดของแฟนผมครับ นัดเสร็จก็บล็อคไว้เช่นเดิมครับและอย่าหวังว่าเธอจะได้รู้ว่าผมแอบไปนัดหนุ่มๆของเธอไว้ครับเพราะวันนี้ผมจะดูแลมือถือเธอเอง หลังขากนั้นผมก็ชวนเธอไปเที่ยวห้างสรรพสินค้าที่ว่าครับ ตอนแรกเธอก็มีที่ท่าหวั่นๆนะครับที่จะเอามือถือไว้กับผมแต่ผมก็หาข้ออ้างว่าผมลืมมือถือเดี๋ยวขอยืมมือเข้าเฟสแชทกับแม่ได้ปุ๊บก็ยึดยาวครับ ในที่สุดเราก็ไปถึงร้านอาหารแห่งหนึ่งของห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งจนได้ เราสั่งอาหารแล้วผมก็ขอเธอเข้าห้องน้ำครับ ในห้องน้ำนั่นเองผมหยิบมือถือของเธอ ปลดบล็อคหนุ่มในช้อยของเธอแล้วแชทเร่งอย่างด่วนมีบางคนอยากโทรหาแต่ผมก็อ้างไปว่าโทรไม่ได้แบตจะหมดแชทเอานะ ทุกคนต่างก็อยู่ในห้างแห่งนั้นแล้วผมก็แชทบอกไปว่า "อ้อถ้าเจอผู้ชายอยู่กับเราอะนั่นเพื่อนเรานะมาเดี๋ยวเดียวเดี๋ยวก็กลับ สามหนุ่มก็โอเค ตอนนั้นเองผมก็ออกมาจากห้องน้ำครับรีบไปให้ใกล้ร้านอาหารแห่งนั้นผมเห็นผู้ชายสามคนยืนงงๆกันหน้าร้านและแล้วก็มีคนนึงเข้าไปครับแต่ดูเหมือนว่าอีกสองคนจะไม่กล้าผมก็กลัวเชลยจะกลับครับเลยรีบเดินไปยังสถานที่เกิดเหตุแล้วบอกพวกหนุ่มสองคนข้างนอกว่าพวกคุณครับเพื่อนผมรอคุณนานแล้วนะเข้าไปก่อนผมเห็นหน้าแฟนผมตะลึ่งมากหนุ่มที่เดินเข้าไปหาก็เลยถามแฟนผมว่า ...พวกนั้นน่ะเพื่อนหรอผมก็จับแขนสองคนหน้าประตูเข้าไปครับพร้อมกับแสร้งยิ้มว่าเป็นเพื่อน ผมเห็นน้ำตาแฟนคลอๆแล้วครับสีหน้านี่คงอยากจะขอโทษแต่ช่วยไม่ได้ครับให้โอกาสกันแล้ว อีกสองคนที่ผมจับแขนเข้ามายังอึ้งๆอยู่
มีคนนึงข้างขวาของผมถามเธอว่ามาสายไปไหม ? ผมเห็นแฟนผมไม่พูดอะไรทำท่าจะร้องไห้แล้วผมเลยบอกไปว่า ไม่สายหรอกผมนี่แหละนัดมาเองทุกคนอึ้งครับแฟนผมน้ำตาไหลไอ้หนุ่มที่เดินเข้ามาคนแรกมันถามผมอีกว่า " ยังไงกันครับ ?" (อยากรู้นักใช่มะ?) ผมเป็นแฟน...... ครับ ผมบอกไปไอ้พวกหนุ่มค้างครับ ผมบอกอีกว่าเค้ารู้หมดแล้วนะว่าตัวเองแอบคุยกับสามคนนี้อยู่ถึงวันนี้อะ คราวที่แล้วเค้าจับได้ตัวเองก็ไม่เลิก แฟนผมก็ร้องไห้ไปพูดไปว่าตัวเองทำแบบนี้ทำไมเค้าแค่คุยกันเล่นๆเฉยๆทำไมตัวเองต้องทำแบบนี่ด้วย ผมก็บอกเธอว่า ถ้าคุยเล่นๆจริงๆคงไม่นัดเจอนัดกินข้าวนัดดูหนังทับที่เค้าแบบนี้หรอกตัวเองคิดดูนะเค้าไว้ใจตัวเองขนาดไหนแต่ก่อนตัวเองทำตัวเองเองนะความรักให้ได้ความดีให้ได้แต่ความไว้ใจมันให้กันไม่ได้นะคนสองคนต่องสร้างขึ้นมาเอง ตอนนี้เค้ายังไม่รู้เลยว่าตัวเองร้องไห้เพราะอะไรตัวเองกลัวจะเสียสามคนนั้นไปหรือตัวเองกลัวจะเสียเค้าไป? แฟนผมก็บอกกลัวเสียตัวเองสิแล้วก็ปาดน้ำตา แต่ผมไม่รับฟังแล้วช่วงนั้น ผมบอกเธอไปอีกว่า ถ้ารักแล้วไว้ใจไม่ได้ก็ไม่ต้องรักทุกอย่างที่ให้ได้ให้หมดถ้าจะตอบแทนเค้าแบบนี้เราก็เลิกกันเถอะเค้ายอมเลิกเองก็ได้ผมก็ทิ้งกุญแจรถไว้ให้เธอแล้วก็เดินออกจากร้านในใจตอนนั้นคิดว่าถ้าเกิดเธอตัดสินใจจะเลิก ณ เวลานั้นแล้วโด้รถผมขึ้นมาจะไปแจ้งความในใจจริงๆที่ทิ้งกุญแจรถไว้คือผมกลัวเธอกลับห้องไม่ได้ แล้วก็กลัวเธอไม่กลับห้องด้วยครับ กลัวจะไปอาศัยห้องผู้ชายเ้วย แล้วผมก็ขึ้นรถเมย์กลับ ประมาณหกโมงเธอก็กลับห้องครับ ในใจผมก็คิดว่า(ยังจะมีกะจิตกะใจเที่ยวต่อรึไงวะ) ค่อยข้างปลงครับตอนนั้นคืนนั้นไม่ได้นอนด้วยกันครับผมลงไปนอนที่พื้นแล้วบอกเธอว่ากลับมาเย็นพรุ้งนี้ผมจะเก็บของ ห้องนี้เธอก็ใช้ไปไม่ได้รักกันจริงก็อย่าอยู่ด้วยกันเลยสงสารตัวเอง แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยครับการที่จะเดินไปจากคนที่รักวันนี้ผมเตรียมตัวเก็บของขึ้นรถ แต่พอจะเก็บจริงๆผมก็อดน้ำตาไหลไม่ได้เก็บไปร้องไห้ไปครับ แฟนผมก็ก้มหน้าก้มตาขอโทษ สุดท้ายผมก็ไปจากเธอไม่ได้จริงๆครับ ผมเข้าไปกอดเธอแล้วบอกว่าอย่าทำอีกนะ แต่ต่อไปนี้เธอจะต้องให้ผมตรวจมือถือทุกวันอย่าเข้ากลุ่มไลน์เหงาโสดอีกอย่าหาผู้ชายมาคุยในไลน์ ทำเหมือนเค้าซื่อสัตย์เกมือนเค้าให้ได้ตัวเองรักเค้าจริงตัวเองต้องทำได้แฟนผมก็ตกลง
หนุ่มๆอื่นก็เช็คมือถือแฟนบ้างนะครับเทคโนโลยีเดี๋ยวนี้มันเร็ว ไว้ใจให้พองามแล้วกัน
เพื่อนๆคิดว่าผมทำดีไหมครับที่ให้โอกาสเธอคนนี้ลงความเห็นหน่อยครับ
ปัญเรื่องแฟนไม่พอซักทีครับ(ยาวนะ) เป็นกระทู้เตือนใจหนุ่มๆที่มีแฟนด้วยครับ
http://pantip.com/topic/34463613
เรื่องสืบเนื่องมาจากกระทู้เก่าครับ ที่คนรักของผมนั้นแอบเข้ากลุ่มคนโสดแล้วคุยกุ๊กกิ๊กๆกับหนุ่มในไลน์ จากวันนั้นจนวันนี้ก็ไม่รู้กี่วันแล้วครับเพราะไม่รู้ว่าเริ่มคุยกันตั้งแต่เมื่อไหร่ เข้าเรื่องกันดีกว่า เมื่อวานผมได้แอบส่องมือถือของแฟนอีกครับแต่หลักฐานในไลน์ไม่เหลือเลยพันทิปก็ล็อคเอาท์ออก (เริ่มมีการป้องกันที่ดีแล้วครับ) พอเธอตื่นมาผมก็นอนกอดเธอพร้อมกับแสร้งยิ้มมีความสุขให้แล้วผมก็ถามเธอว่า "ที่รักอยากแต่งงานกับไม๊?" (พูดแล้วผมก็อมยิ้ม) แฟนผมเธอก็จะตอบคำเดียวครับว่าอยากสิก็ตัวเองน่ารักขนาดนี้ ผมก็แสร้งยิ้มออกไปคำหวานของเธอมันเริ่มดูไม่มีความหมายสำหรับผมแล้ว หลายวันที่ผมไม่ได้ตรวจมือถือเธอก็ใช่ว่าเธอจะไม่ได้แอบคุยกับใคร แล้วที่ไม่มีข้อความหลักฐานปรากฏหลงเหลืออยู่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะไม่ได้แอบไปคุยกุ๊กกิ๊กกับใครเช่นกัน อย่างว่าตอนแรกผมไว้ใจเธอมากแต่เธอทำตัวเองเองอะครับ จวนจะสองปีแล้วโตๆกันแล้ววางอนาคตกันไว้แล้วสัญญงสัญญากันไว้ดิบดีถ้าหากทำไม่ได้ผมก็ไม่มั่นใจว่าผมจะเลือกเธอเป็นคนสุดท้ายเช่นกันทุกคำพูดของผมตอนนี้มันเต็มไปด้วยความหลอกลวงคือผมสัญญากันว่าจะอยู่ด้วยกันนานๆแต่ผมเริ่มไม่มั่นใจในคำนั่นแล้วล่ะ (รู้ว่าคุณมองว่ามันดูเด็กๆแต่ถ้าคุณรักใครจริงๆซักรนคุณเองก็อาจจะหนีไม่พ้นโมเม้นนี้เหมือนกัน) เมื่อคืนวานนี่ผมปลดบล็อคหนุ่มๆของเธอแล้วคุยนจนรู้ว่าเธอยังคุยจิ๊จ๊ะอยู่กับเขาเหล่านั้นประจำ คุยเสร็จผมก็คิดกลอุบายขึ้นมาอย่างหนึ่งคือจะทำอย่างไรให้ทั้งสามหนุ่มในช้อยของเธอได้มาพบปะกับเธอโดยไม่ได้นัดหมาย ก็นัดเจอกันที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่งในห้างนั้น และบอกอีกว่าให้มาถึงก่อนเวลานัดนะไม่งั้นจะโกรธ ก็พิมพ์ไปตามมุกคำพูดของแฟนผมครับ นัดเสร็จก็บล็อคไว้เช่นเดิมครับและอย่าหวังว่าเธอจะได้รู้ว่าผมแอบไปนัดหนุ่มๆของเธอไว้ครับเพราะวันนี้ผมจะดูแลมือถือเธอเอง หลังขากนั้นผมก็ชวนเธอไปเที่ยวห้างสรรพสินค้าที่ว่าครับ ตอนแรกเธอก็มีที่ท่าหวั่นๆนะครับที่จะเอามือถือไว้กับผมแต่ผมก็หาข้ออ้างว่าผมลืมมือถือเดี๋ยวขอยืมมือเข้าเฟสแชทกับแม่ได้ปุ๊บก็ยึดยาวครับ ในที่สุดเราก็ไปถึงร้านอาหารแห่งหนึ่งของห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งจนได้ เราสั่งอาหารแล้วผมก็ขอเธอเข้าห้องน้ำครับ ในห้องน้ำนั่นเองผมหยิบมือถือของเธอ ปลดบล็อคหนุ่มในช้อยของเธอแล้วแชทเร่งอย่างด่วนมีบางคนอยากโทรหาแต่ผมก็อ้างไปว่าโทรไม่ได้แบตจะหมดแชทเอานะ ทุกคนต่างก็อยู่ในห้างแห่งนั้นแล้วผมก็แชทบอกไปว่า "อ้อถ้าเจอผู้ชายอยู่กับเราอะนั่นเพื่อนเรานะมาเดี๋ยวเดียวเดี๋ยวก็กลับ สามหนุ่มก็โอเค ตอนนั้นเองผมก็ออกมาจากห้องน้ำครับรีบไปให้ใกล้ร้านอาหารแห่งนั้นผมเห็นผู้ชายสามคนยืนงงๆกันหน้าร้านและแล้วก็มีคนนึงเข้าไปครับแต่ดูเหมือนว่าอีกสองคนจะไม่กล้าผมก็กลัวเชลยจะกลับครับเลยรีบเดินไปยังสถานที่เกิดเหตุแล้วบอกพวกหนุ่มสองคนข้างนอกว่าพวกคุณครับเพื่อนผมรอคุณนานแล้วนะเข้าไปก่อนผมเห็นหน้าแฟนผมตะลึ่งมากหนุ่มที่เดินเข้าไปหาก็เลยถามแฟนผมว่า ...พวกนั้นน่ะเพื่อนหรอผมก็จับแขนสองคนหน้าประตูเข้าไปครับพร้อมกับแสร้งยิ้มว่าเป็นเพื่อน ผมเห็นน้ำตาแฟนคลอๆแล้วครับสีหน้านี่คงอยากจะขอโทษแต่ช่วยไม่ได้ครับให้โอกาสกันแล้ว อีกสองคนที่ผมจับแขนเข้ามายังอึ้งๆอยู่
มีคนนึงข้างขวาของผมถามเธอว่ามาสายไปไหม ? ผมเห็นแฟนผมไม่พูดอะไรทำท่าจะร้องไห้แล้วผมเลยบอกไปว่า ไม่สายหรอกผมนี่แหละนัดมาเองทุกคนอึ้งครับแฟนผมน้ำตาไหลไอ้หนุ่มที่เดินเข้ามาคนแรกมันถามผมอีกว่า " ยังไงกันครับ ?" (อยากรู้นักใช่มะ?) ผมเป็นแฟน...... ครับ ผมบอกไปไอ้พวกหนุ่มค้างครับ ผมบอกอีกว่าเค้ารู้หมดแล้วนะว่าตัวเองแอบคุยกับสามคนนี้อยู่ถึงวันนี้อะ คราวที่แล้วเค้าจับได้ตัวเองก็ไม่เลิก แฟนผมก็ร้องไห้ไปพูดไปว่าตัวเองทำแบบนี้ทำไมเค้าแค่คุยกันเล่นๆเฉยๆทำไมตัวเองต้องทำแบบนี่ด้วย ผมก็บอกเธอว่า ถ้าคุยเล่นๆจริงๆคงไม่นัดเจอนัดกินข้าวนัดดูหนังทับที่เค้าแบบนี้หรอกตัวเองคิดดูนะเค้าไว้ใจตัวเองขนาดไหนแต่ก่อนตัวเองทำตัวเองเองนะความรักให้ได้ความดีให้ได้แต่ความไว้ใจมันให้กันไม่ได้นะคนสองคนต่องสร้างขึ้นมาเอง ตอนนี้เค้ายังไม่รู้เลยว่าตัวเองร้องไห้เพราะอะไรตัวเองกลัวจะเสียสามคนนั้นไปหรือตัวเองกลัวจะเสียเค้าไป? แฟนผมก็บอกกลัวเสียตัวเองสิแล้วก็ปาดน้ำตา แต่ผมไม่รับฟังแล้วช่วงนั้น ผมบอกเธอไปอีกว่า ถ้ารักแล้วไว้ใจไม่ได้ก็ไม่ต้องรักทุกอย่างที่ให้ได้ให้หมดถ้าจะตอบแทนเค้าแบบนี้เราก็เลิกกันเถอะเค้ายอมเลิกเองก็ได้ผมก็ทิ้งกุญแจรถไว้ให้เธอแล้วก็เดินออกจากร้านในใจตอนนั้นคิดว่าถ้าเกิดเธอตัดสินใจจะเลิก ณ เวลานั้นแล้วโด้รถผมขึ้นมาจะไปแจ้งความในใจจริงๆที่ทิ้งกุญแจรถไว้คือผมกลัวเธอกลับห้องไม่ได้ แล้วก็กลัวเธอไม่กลับห้องด้วยครับ กลัวจะไปอาศัยห้องผู้ชายเ้วย แล้วผมก็ขึ้นรถเมย์กลับ ประมาณหกโมงเธอก็กลับห้องครับ ในใจผมก็คิดว่า(ยังจะมีกะจิตกะใจเที่ยวต่อรึไงวะ) ค่อยข้างปลงครับตอนนั้นคืนนั้นไม่ได้นอนด้วยกันครับผมลงไปนอนที่พื้นแล้วบอกเธอว่ากลับมาเย็นพรุ้งนี้ผมจะเก็บของ ห้องนี้เธอก็ใช้ไปไม่ได้รักกันจริงก็อย่าอยู่ด้วยกันเลยสงสารตัวเอง แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยครับการที่จะเดินไปจากคนที่รักวันนี้ผมเตรียมตัวเก็บของขึ้นรถ แต่พอจะเก็บจริงๆผมก็อดน้ำตาไหลไม่ได้เก็บไปร้องไห้ไปครับ แฟนผมก็ก้มหน้าก้มตาขอโทษ สุดท้ายผมก็ไปจากเธอไม่ได้จริงๆครับ ผมเข้าไปกอดเธอแล้วบอกว่าอย่าทำอีกนะ แต่ต่อไปนี้เธอจะต้องให้ผมตรวจมือถือทุกวันอย่าเข้ากลุ่มไลน์เหงาโสดอีกอย่าหาผู้ชายมาคุยในไลน์ ทำเหมือนเค้าซื่อสัตย์เกมือนเค้าให้ได้ตัวเองรักเค้าจริงตัวเองต้องทำได้แฟนผมก็ตกลง
หนุ่มๆอื่นก็เช็คมือถือแฟนบ้างนะครับเทคโนโลยีเดี๋ยวนี้มันเร็ว ไว้ใจให้พองามแล้วกัน
เพื่อนๆคิดว่าผมทำดีไหมครับที่ให้โอกาสเธอคนนี้ลงความเห็นหน่อยครับ