แค่ให้ความสำคัญ กับสิ่งที่ละครควรให้ความสำคัญ
ก็แค่ “เคารพบทประพันธ์” ไม่ปรับเปลี่ยนตามอำเภอใจของผู้สร้าง
แค่ “แคสติ้ง” พระเอกนางเอกให้ตรงกับบทประพันธ์ แค่ “งานโปรดัคชั่น” ที่ไม่สุกเอาเผากิน
แต่ก็ยังนึกสงสัยอยู่ดีแหละ ว่าแล้วทำไมล่ะ อะไรล่ะ ที่ทำให้ผู้สร้าง "รัตนาวดี" ถึงสามารถทำอะไรที่ถูกต้องที่ควรทำ
จนสามารถเรียกศรัทธาความชื่นชมจากคนดูได้มากมาย
หลายคนบอกว่า ไม่ได้ดูละครมาตั้งนานแล้ว แต่กลับมาเพราะ “รัตนาวดี”
หลายล็อกอินไม่โพสต์ในทู้มานานมากแล้ว แต่ก็ขอกลับมาเพราะ “รัตนาวดี”
ส่วนตัวดิชั้นเอง ในฐานะคนดูคนนึง รู้สึกว่าละครเรื่องนี้ แทบจะไม่มีที่ติเลย
แน่นอนว่าทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ ไม่มีอะไรเพอร์เฟ็คท์ ไม่มีอะไรที่ไม่มีที่ติ
แต่ทำไม ข้อบกพร่องเหล่านั้น ถึงได้ไม่มีผลลดทอนความชื่นชมของดิชั้น ที่มีต่อละครเรื่องนี้ได้เลย
ทำไมละคร “รัตนาวดี” ถึง “ได้ใจ” ของดิชั้นไปจนหมด
ผู้สร้าง “รัตนาวดี” มีอะไรที่แตกต่างตรงไหนหรือ
มีอยู่เพียงสิ่งเดียว
“การให้เกียรติคนดู”
เพราะให้เกียรติคนดู จึงนำไปสู่การ “เคารพบทประพันธ์”
เคารพบทประพันธ์ สำหรับดิชั้น ไม่ได้หมายความว่าปรับเปลี่ยนอะไรไม่ได้เลย
แต่เคารพบทประพันธ์ หมายความว่า ไม่ปรับเปลี่ยน จนกระทั่งสร้างความ “เสียหาย” ต่อบทประพันธ์เดิม
หรือกระทบกับแก่นเรื่อง หรือเนื้อเรื่องสำคัญ
ไม่ใช่ปรับเปลี่ยนตามอำเภอใจของผู้สร้าง จนแทบไม่เหลือเค้าของบทประพันธ์เดิมเลย
หรือถึงขนาดเปลี่ยนแก่นเรื่อง จนทำลายคุณค่าของบทประพันธ์เดิม
เพราะให้เกียรติคนดู จึงให้ความสำคัญกับการแคสติ้งพระเอกนางเอก ให้ตรงกับในบทประพันธ์ในสาระสำคัญ
ส่วนที่ยังไม่ตรง ก็ชดเชยด้วยมนต์แห่งมายาในโลกของละคร ใช้เสื้อผ้าหน้าผมเข้าช่วย
และที่สำคัญคือ มนต์เสน่ห์ของการแสดง
การแสดงของ กรรณ กับ ญีน่า เป็นธรรมชาติมากจริงๆ
เหมือนกับเป็นท่านชายท่านหญิงกันมาตั้งแต่เกิด ทั้งสองคน born to be ท่านดนัย กับ ท่านหญิงรัตน์ จริงๆ
เป็นท่านดนัยกับท่านหญิงรัตน ที่เดินทะลุหนังสือออกมา เพื่อจะทะลุเข้าไป สถิตอยู่กลางใจคนดู
การให้เกียรติคนดู แท้จริงแล้ว ไม่ใช่อะไรอื่นเลย หากคือ การให้เกียรติตัวเอง เคารพตัวเองของผู้สร้าง หยิ่งในศักดิ์ศรีของคนทำงาน
คนที่เคารพตัวเอง ไม่มีวันที่จะผลิตผลงานที่สุกเอาเผากิน
น่าแปลกที่ “รัตนาวดี” เป็นเหมือนเทพนิยาย เหมือนนิทานก่อนนอนสำหรับเด็ก มีเจ้าชายเจ้าหญิง
และจบลงด้วยการที่เจ้าชายเจ้าหญิงก็ได้แต่งงานกัน และอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขตลอดไป
เป็นนิยายที่เหมือนความฝัน เกินกว่าจะเป็นจริง
แต่ “รัตนาวดี” เวอร์ชั่น 2015 กลับทำออกมาได้ "เรียล” มากที่สุด เป็นธรรมชาติมากที่สุด
พูดในฐานะคนดูธรรมดาๆ คนนึง นี่เป็นงานโปรดัคชั่นละครที่เป็นสุดยอดงานคุณภาพชิ้นนึง เท่าที่ดิชั้นเคยเห็นมา
ดิชั้นเชื่อว่า ความมีคุณภาพสูงของละครเรื่องนี้ จะเป็นที่โจษขานกล่าวขวัญถึงไปอีกนาน
เห็นความโหดหินในการถ่ายทำ ความทุ่มเทในการทำงานอย่างละเอียดลออ ซึ่งต้องอาศัยงานค้นคว้าอย่างละเอียดยิบ
เพื่อให้ “รัตนาวดี” ออกมาดีที่สุดแล้ว
ดิชั้น “ยอมใจ” ให้ทีมผู้สร้างเลยจริงๆ
และในเมื่อผู้สร้าง “ให้ใจ” แก่คนดูถึงขนาดนี้
ก็สมควรอย่างยิ่งแล้ว ที่จะ “ได้ใจ” จากคนดู เป็นเครื่องตอบแทนกลับคืนไป
บอกแล้ว “รัตนาวดี” ไม่ได้ทำอะไรมากเลย
เป็นแค่การ “ใช้ใจแลกใจ” ระหว่างผู้สร้างกับคนดู เท่านั้นเอง
“รัตนาวดี” เป็นละครที่ก็ไม่ได้ทำอะไรมาก ก็แค่ทำในสิ่งที่ละครควรทำ
ก็แค่ “เคารพบทประพันธ์” ไม่ปรับเปลี่ยนตามอำเภอใจของผู้สร้าง
แค่ “แคสติ้ง” พระเอกนางเอกให้ตรงกับบทประพันธ์ แค่ “งานโปรดัคชั่น” ที่ไม่สุกเอาเผากิน
แต่ก็ยังนึกสงสัยอยู่ดีแหละ ว่าแล้วทำไมล่ะ อะไรล่ะ ที่ทำให้ผู้สร้าง "รัตนาวดี" ถึงสามารถทำอะไรที่ถูกต้องที่ควรทำ
จนสามารถเรียกศรัทธาความชื่นชมจากคนดูได้มากมาย
หลายคนบอกว่า ไม่ได้ดูละครมาตั้งนานแล้ว แต่กลับมาเพราะ “รัตนาวดี”
หลายล็อกอินไม่โพสต์ในทู้มานานมากแล้ว แต่ก็ขอกลับมาเพราะ “รัตนาวดี”
ส่วนตัวดิชั้นเอง ในฐานะคนดูคนนึง รู้สึกว่าละครเรื่องนี้ แทบจะไม่มีที่ติเลย
แน่นอนว่าทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ ไม่มีอะไรเพอร์เฟ็คท์ ไม่มีอะไรที่ไม่มีที่ติ
แต่ทำไม ข้อบกพร่องเหล่านั้น ถึงได้ไม่มีผลลดทอนความชื่นชมของดิชั้น ที่มีต่อละครเรื่องนี้ได้เลย
ทำไมละคร “รัตนาวดี” ถึง “ได้ใจ” ของดิชั้นไปจนหมด
ผู้สร้าง “รัตนาวดี” มีอะไรที่แตกต่างตรงไหนหรือ
มีอยู่เพียงสิ่งเดียว
“การให้เกียรติคนดู”
เพราะให้เกียรติคนดู จึงนำไปสู่การ “เคารพบทประพันธ์”
เคารพบทประพันธ์ สำหรับดิชั้น ไม่ได้หมายความว่าปรับเปลี่ยนอะไรไม่ได้เลย
แต่เคารพบทประพันธ์ หมายความว่า ไม่ปรับเปลี่ยน จนกระทั่งสร้างความ “เสียหาย” ต่อบทประพันธ์เดิม
หรือกระทบกับแก่นเรื่อง หรือเนื้อเรื่องสำคัญ
ไม่ใช่ปรับเปลี่ยนตามอำเภอใจของผู้สร้าง จนแทบไม่เหลือเค้าของบทประพันธ์เดิมเลย
หรือถึงขนาดเปลี่ยนแก่นเรื่อง จนทำลายคุณค่าของบทประพันธ์เดิม
เพราะให้เกียรติคนดู จึงให้ความสำคัญกับการแคสติ้งพระเอกนางเอก ให้ตรงกับในบทประพันธ์ในสาระสำคัญ
ส่วนที่ยังไม่ตรง ก็ชดเชยด้วยมนต์แห่งมายาในโลกของละคร ใช้เสื้อผ้าหน้าผมเข้าช่วย
และที่สำคัญคือ มนต์เสน่ห์ของการแสดง
การแสดงของ กรรณ กับ ญีน่า เป็นธรรมชาติมากจริงๆ
เหมือนกับเป็นท่านชายท่านหญิงกันมาตั้งแต่เกิด ทั้งสองคน born to be ท่านดนัย กับ ท่านหญิงรัตน์ จริงๆ
เป็นท่านดนัยกับท่านหญิงรัตน ที่เดินทะลุหนังสือออกมา เพื่อจะทะลุเข้าไป สถิตอยู่กลางใจคนดู
การให้เกียรติคนดู แท้จริงแล้ว ไม่ใช่อะไรอื่นเลย หากคือ การให้เกียรติตัวเอง เคารพตัวเองของผู้สร้าง หยิ่งในศักดิ์ศรีของคนทำงาน
คนที่เคารพตัวเอง ไม่มีวันที่จะผลิตผลงานที่สุกเอาเผากิน
น่าแปลกที่ “รัตนาวดี” เป็นเหมือนเทพนิยาย เหมือนนิทานก่อนนอนสำหรับเด็ก มีเจ้าชายเจ้าหญิง
และจบลงด้วยการที่เจ้าชายเจ้าหญิงก็ได้แต่งงานกัน และอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขตลอดไป
เป็นนิยายที่เหมือนความฝัน เกินกว่าจะเป็นจริง
แต่ “รัตนาวดี” เวอร์ชั่น 2015 กลับทำออกมาได้ "เรียล” มากที่สุด เป็นธรรมชาติมากที่สุด
พูดในฐานะคนดูธรรมดาๆ คนนึง นี่เป็นงานโปรดัคชั่นละครที่เป็นสุดยอดงานคุณภาพชิ้นนึง เท่าที่ดิชั้นเคยเห็นมา
ดิชั้นเชื่อว่า ความมีคุณภาพสูงของละครเรื่องนี้ จะเป็นที่โจษขานกล่าวขวัญถึงไปอีกนาน
เห็นความโหดหินในการถ่ายทำ ความทุ่มเทในการทำงานอย่างละเอียดลออ ซึ่งต้องอาศัยงานค้นคว้าอย่างละเอียดยิบ
เพื่อให้ “รัตนาวดี” ออกมาดีที่สุดแล้ว
ดิชั้น “ยอมใจ” ให้ทีมผู้สร้างเลยจริงๆ
และในเมื่อผู้สร้าง “ให้ใจ” แก่คนดูถึงขนาดนี้
ก็สมควรอย่างยิ่งแล้ว ที่จะ “ได้ใจ” จากคนดู เป็นเครื่องตอบแทนกลับคืนไป
บอกแล้ว “รัตนาวดี” ไม่ได้ทำอะไรมากเลย
เป็นแค่การ “ใช้ใจแลกใจ” ระหว่างผู้สร้างกับคนดู เท่านั้นเอง