เมื่อวานนี้ผมกลับจากทำงาน
ประมาณ 6 โมงเย็นก็เตรียมคลุกข้าวให้ไอ้หง่าวที่บ้านตามปรกติ ...
คลุกเสร็จวางไว้ เดินไปเรียกมันที่หลังบ้าน ... เรียกอยู่นานก็ไม่โผล่
ซึ่งผิดปรกติมาก หากเวลานี้บางทีไม่ต้องเรียกด้วยซ้ำมันก็จำเวลากินข้าวมันได้ และ จะโผล่มากินเอง
หลังจากเรียกนานกว่า 30 นาที ผมก็เริ่มเหนื่อย และกำลังหันหลังกลับเดินเข้าบ้าน
ผมเห็นไอ้หง่าวค่อยเดินออกมาจากประตูหลังบ้านที่ปิดอยู่ ... มันเดินออกมากลางประตูที่ไม่มีช่องอะไรเลย มันเดินออกมาได้ยังไง
ผมคงตาฝาดไป ผมจึงอุ้มมันเข้าบ้านและให้มันกินข้าว
หลังจากนั้นก่อนจะนอนก็เล่นกับมันซะหน่อย จับหัว ตบกระบาลมัน เอาขนนกผูกเชือกกับเบ็ตตกปลาเด็กเล่น ไหมพรมปั้นเป็นก้อนโยนเล่นกับมัน
ซึ่งเป็นเรื่องปรกติที่ทำทุกวัน ... พอเล่นกันซักพักผมก็นอน
แต่พอนอนได้ไม่นานผมรู้สึกถึงกลิ่นอะไรบางอย่าง ... ผมพยายามหาที่มาของกลิ่น
ผมเดินไปรอบห้อง ค้นตามตู้ ระเบียงข้างหน้าต่าง ไม่เจออะไร .... ซักพัก ไหมพรมก้อนนั้นที่ผมเล่นกับไอ้หง่าวเมื่อกี้ มันกลิ้งออกมาจากใต้เตียง
ผมจึงก้มลงดูใต้เตียง ... แต่สิ่งที่ผมเห็นคือ
ไอ้หง่าวของผม มันนอนตาย สภาพแข็งตัว เหมือนตายมาแล้วไม่ต่ำกว่า 4-5 วัน
ผมลากศพมันออกมาด้วยความประหลาดใจ ตกใจ สงสาร และ สงสัย
แล้วที่ผ่านมาคืออะไร ... ผมให้ข้าวมันกินทุกวัน เมื่อกี้ก็เพิ่งเล่นกับมัน มันตายได้ยังไง และ ทำไมถ้ามันตายหลายวันแล้วผมเพิ่งได้กลิ่นวันนี้
ผมยืนอึ้งทำไรไม่ถูก ... ก่อนที่จะนำศพมันออกมาฝั่งที่หลังบ้าน ซึ่งขณะนั้นเป็นเวลา ตีหนึ่งกว่าแล้ว
ผมฝังมันด้วยความ งง กับ คำถามมากมาย ...
หลังจากที่ผมฝังมันเสร็จ ขณะที่ผมกำลังเดินกลับเข้าบ้าน ... ขนนก ก็ร่วงลงมาจากฟ้ามืด ๆ ผมเก็บมันขึ้นมาแต่สิ่งที่ทำให้ผมนิ่งไปอีกพักนึงคือ
ขนนกนั้นมันผูกเชือกไหมพรม ที่ผมผูกไว้กับเบ็ตตกปลาของเล่น เวลาไว้เล่นกับแมว ... แล้วขนนกอันนี้ที่ผมเพิ่งเล่นกับไอ้หง่าวไป
มันตกลงมานอกบ้านจากฟ้ามืด ๆ ตอนตีหนึ่งได้ยังไง ...
ผมค่อย ๆ หันหลังกลับไปมองหลุมฝังศพไอ้หง่าวของผม ... สิ่งที่ผมเห็นเหมือนกลุ่มก้อนดำ ๆ บนหลุมศพ ซึ่งก้อนดำ ๆ นั้น มันมืด มันดำ กว่าความมืดในยามค่ำคืนซะอีก ... เป็นกลุ่มก้อนดำ ๆ ที่เด่นชัดมาก
ผมยืนมองอยู่พักนึงกลุ่มก้อนดำ ๆ นั้นก็ค่อยหายไป
ผมกลับมานอนคึดถึงเรื่องราวทั้งหมดบนเตียง ... ผมแทบไม่เชื่อว่าไอ้หง่าวของผมมันได้จากไปแล้ว ทั้งที่เมื่อกี้ยังเล่นกับมันอยู่เลย
และเหตุการณ์เมื่อซักครู่นี้เหมือนกับเป็นคำบอกลาของไอ้หง่าว ...
ผู้ชายกลัดมัน เลี้ยงแมวอย่างผม ค่อยๆ มีน้ำตาไหล ที่อธิบายอารมย์ไม่ถูก ใหลออกมา
แล้วเมื่อเช้านี้ผมก็ตื่นมา และ ยังคงคลุกข้าวกับปลาทู ให้มันเหมือนเดิม
ผมเอาชามข้าวไปวางไว้หน้าหลุมศพของมัน แล้วบอกกับมันว่า ...
ว่าง ๆ มาเล่นกันอีกนะ ไอ้หง่าว
ว่าง ๆ มาเล่นกันอีกนะ
ประมาณ 6 โมงเย็นก็เตรียมคลุกข้าวให้ไอ้หง่าวที่บ้านตามปรกติ ...
คลุกเสร็จวางไว้ เดินไปเรียกมันที่หลังบ้าน ... เรียกอยู่นานก็ไม่โผล่
ซึ่งผิดปรกติมาก หากเวลานี้บางทีไม่ต้องเรียกด้วยซ้ำมันก็จำเวลากินข้าวมันได้ และ จะโผล่มากินเอง
หลังจากเรียกนานกว่า 30 นาที ผมก็เริ่มเหนื่อย และกำลังหันหลังกลับเดินเข้าบ้าน
ผมเห็นไอ้หง่าวค่อยเดินออกมาจากประตูหลังบ้านที่ปิดอยู่ ... มันเดินออกมากลางประตูที่ไม่มีช่องอะไรเลย มันเดินออกมาได้ยังไง
ผมคงตาฝาดไป ผมจึงอุ้มมันเข้าบ้านและให้มันกินข้าว
หลังจากนั้นก่อนจะนอนก็เล่นกับมันซะหน่อย จับหัว ตบกระบาลมัน เอาขนนกผูกเชือกกับเบ็ตตกปลาเด็กเล่น ไหมพรมปั้นเป็นก้อนโยนเล่นกับมัน
ซึ่งเป็นเรื่องปรกติที่ทำทุกวัน ... พอเล่นกันซักพักผมก็นอน
แต่พอนอนได้ไม่นานผมรู้สึกถึงกลิ่นอะไรบางอย่าง ... ผมพยายามหาที่มาของกลิ่น
ผมเดินไปรอบห้อง ค้นตามตู้ ระเบียงข้างหน้าต่าง ไม่เจออะไร .... ซักพัก ไหมพรมก้อนนั้นที่ผมเล่นกับไอ้หง่าวเมื่อกี้ มันกลิ้งออกมาจากใต้เตียง
ผมจึงก้มลงดูใต้เตียง ... แต่สิ่งที่ผมเห็นคือ
ไอ้หง่าวของผม มันนอนตาย สภาพแข็งตัว เหมือนตายมาแล้วไม่ต่ำกว่า 4-5 วัน
ผมลากศพมันออกมาด้วยความประหลาดใจ ตกใจ สงสาร และ สงสัย
แล้วที่ผ่านมาคืออะไร ... ผมให้ข้าวมันกินทุกวัน เมื่อกี้ก็เพิ่งเล่นกับมัน มันตายได้ยังไง และ ทำไมถ้ามันตายหลายวันแล้วผมเพิ่งได้กลิ่นวันนี้
ผมยืนอึ้งทำไรไม่ถูก ... ก่อนที่จะนำศพมันออกมาฝั่งที่หลังบ้าน ซึ่งขณะนั้นเป็นเวลา ตีหนึ่งกว่าแล้ว
ผมฝังมันด้วยความ งง กับ คำถามมากมาย ...
หลังจากที่ผมฝังมันเสร็จ ขณะที่ผมกำลังเดินกลับเข้าบ้าน ... ขนนก ก็ร่วงลงมาจากฟ้ามืด ๆ ผมเก็บมันขึ้นมาแต่สิ่งที่ทำให้ผมนิ่งไปอีกพักนึงคือ
ขนนกนั้นมันผูกเชือกไหมพรม ที่ผมผูกไว้กับเบ็ตตกปลาของเล่น เวลาไว้เล่นกับแมว ... แล้วขนนกอันนี้ที่ผมเพิ่งเล่นกับไอ้หง่าวไป
มันตกลงมานอกบ้านจากฟ้ามืด ๆ ตอนตีหนึ่งได้ยังไง ...
ผมค่อย ๆ หันหลังกลับไปมองหลุมฝังศพไอ้หง่าวของผม ... สิ่งที่ผมเห็นเหมือนกลุ่มก้อนดำ ๆ บนหลุมศพ ซึ่งก้อนดำ ๆ นั้น มันมืด มันดำ กว่าความมืดในยามค่ำคืนซะอีก ... เป็นกลุ่มก้อนดำ ๆ ที่เด่นชัดมาก
ผมยืนมองอยู่พักนึงกลุ่มก้อนดำ ๆ นั้นก็ค่อยหายไป
ผมกลับมานอนคึดถึงเรื่องราวทั้งหมดบนเตียง ... ผมแทบไม่เชื่อว่าไอ้หง่าวของผมมันได้จากไปแล้ว ทั้งที่เมื่อกี้ยังเล่นกับมันอยู่เลย
และเหตุการณ์เมื่อซักครู่นี้เหมือนกับเป็นคำบอกลาของไอ้หง่าว ...
ผู้ชายกลัดมัน เลี้ยงแมวอย่างผม ค่อยๆ มีน้ำตาไหล ที่อธิบายอารมย์ไม่ถูก ใหลออกมา
แล้วเมื่อเช้านี้ผมก็ตื่นมา และ ยังคงคลุกข้าวกับปลาทู ให้มันเหมือนเดิม
ผมเอาชามข้าวไปวางไว้หน้าหลุมศพของมัน แล้วบอกกับมันว่า ...
ว่าง ๆ มาเล่นกันอีกนะ ไอ้หง่าว