ประมาณหัวค่ำวันศุกร์ 19.00 น. ได้
ผมเดินผ่านหน้าห้างแฟชั่นมอลล์ เจอผญคนนึง เสื้อสีขาว กำลังเดินจะออกมาจากห้าง
ในใจผมคิดนะ น่ารักดี แล้วก็เดินผ่านไป กำลังจะลงบันไดไป
แล้วอยู่ๆ ผมก็หยุดชะงัก ผมรู้สึกอยากจะรู้จักเขาขึ้นมา ,,จึงหันหลังกลับไป
และก็พบว่า เหมือนเธอคนนั้น ก็มองมาหาผมเหมือนกัน
ผมรุ้สึกว่า เรามองหน้ากัน เราสบตากัน ผมรุ้สึกเขิล ,,จึงก้มหน้ากดโทสับ และหยุดเดิน
และผมก็เงยหน้าขึ้นมองเธออีก เธอก็มองผมน้ะ 555 ผมก็เลยก้มหน้าอีก
แล้วจากนั้น ผมก็คิดว่า ไม่ได้ล้ะ เดินเข้าไปหาเลยดีกว่า
จะขอไลน์ ขอเฟส ขอเบอร์ ขอไรก็ได้ ที่ทำให้ผมได้รู้จักเขา
แต่เมื่อผมเงยหน้าขึ้นมา ผู้คนเต็มไปหมด ผมมองไม่เห็นเธอแล้ว
ผมเดินไปมา มั่วไปหมด ผมหาเธอแทบทั่วอนุสาวรีย์ แต่อย่างว่าล่ะ เจอก็บังเอิญไปละ
แต่ในใจก็คิดว่าขอให้มันบังเอิญอีกสักครั้งเถอะ
ถ้าเจอเธออีกครั้ง ผมสาบานเลยว่า ผมจะไม่ยอมปล่อยให้เดินผ่านไปเฉยๆอีกแน่
จะขอไลน์ ขอเฟส ขอเบอร์ ยั้นเบอร์พ่ออ่ะ
ถ้าเธอคนนั้นเห็นกระทู้นี้ ช่วยติดต่อผมกลับมาด้วยนะ ผมหวังว่าเธอจะเห็นนะ
ช่วยผมด้วยนะ แชร์ให้เธอได้เห็นกระทู้นี้ที ขอบคุณคับ
ช่วยแชร์หน่อยคั้บ..ตามหา ผญ ชุดขาว ที่มองมาที่ผม ชุดสีแดง ที่อนุสาวรีย์คั้บ
ผมเดินผ่านหน้าห้างแฟชั่นมอลล์ เจอผญคนนึง เสื้อสีขาว กำลังเดินจะออกมาจากห้าง
ในใจผมคิดนะ น่ารักดี แล้วก็เดินผ่านไป กำลังจะลงบันไดไป
แล้วอยู่ๆ ผมก็หยุดชะงัก ผมรู้สึกอยากจะรู้จักเขาขึ้นมา ,,จึงหันหลังกลับไป
และก็พบว่า เหมือนเธอคนนั้น ก็มองมาหาผมเหมือนกัน
ผมรุ้สึกว่า เรามองหน้ากัน เราสบตากัน ผมรุ้สึกเขิล ,,จึงก้มหน้ากดโทสับ และหยุดเดิน
และผมก็เงยหน้าขึ้นมองเธออีก เธอก็มองผมน้ะ 555 ผมก็เลยก้มหน้าอีก
แล้วจากนั้น ผมก็คิดว่า ไม่ได้ล้ะ เดินเข้าไปหาเลยดีกว่า
จะขอไลน์ ขอเฟส ขอเบอร์ ขอไรก็ได้ ที่ทำให้ผมได้รู้จักเขา
แต่เมื่อผมเงยหน้าขึ้นมา ผู้คนเต็มไปหมด ผมมองไม่เห็นเธอแล้ว
ผมเดินไปมา มั่วไปหมด ผมหาเธอแทบทั่วอนุสาวรีย์ แต่อย่างว่าล่ะ เจอก็บังเอิญไปละ
แต่ในใจก็คิดว่าขอให้มันบังเอิญอีกสักครั้งเถอะ
ถ้าเจอเธออีกครั้ง ผมสาบานเลยว่า ผมจะไม่ยอมปล่อยให้เดินผ่านไปเฉยๆอีกแน่
จะขอไลน์ ขอเฟส ขอเบอร์ ยั้นเบอร์พ่ออ่ะ
ถ้าเธอคนนั้นเห็นกระทู้นี้ ช่วยติดต่อผมกลับมาด้วยนะ ผมหวังว่าเธอจะเห็นนะ
ช่วยผมด้วยนะ แชร์ให้เธอได้เห็นกระทู้นี้ที ขอบคุณคับ