ไม่ได้ตั้งใจโสดเพื่อรอเค้ากลับมา แต่ยังหาคนที่ทำให้เรารักมากกว่าเค้าไม่ได้

ขอให้พื้นที่นี้เป็นพื้นทีระบายความรู้สึกของเราหน่อยนะ เพราะเราพูดกับใครเรื่องนี้ไม่ได้เลย
มันเหมือนไม่มีใครเข้าใจเราเลยว่ะ เรื่องเรามันอาจไร้สาระแต่ทนๆอ่านไปนะ

        คือเรื่องมีอยู่ว่า เราเคยมีแฟนที่เรารักเค้ามากสุดๆและเราก็คิดว่าเค้ารักเราไม่น้อยไปกว่าเราหรอก เราสองคนดูแลกันดีมากๆมาโดยตลอด
มีเรื่องอะไรก็ปรึกษากัน ต่อให้ช่วงเวลานั้นจะเจอปัญหาทุกข์เดือดร้อนแค่ไหนก็ไม่ทิ้งกันคอยอยู่ข้างๆกันตลอด (ลืมบอกไปว่าเราคบกันได้ประมาณเกือบปี อาจเป็นเวลาไม่นานแต่มันทำให้เราได้รู้จักความรักในมุมมองที่เป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก) ทั้งบ้านเราและบ้านเค้ารู้ว่าเราคบกัน
เค้าคือแฟนคนแรกของเราที่บ้านเราไม่ว่า อนุญาติให้คบได้(ที่บ้านหวง)เพราะเค้าดูแลเราตลอดเวลาที่เราป่วย มาเฝ้าที่ รพ. ทุกวัน เราแขนหักสระผมเองไม่ได้ เค้าก็สระผมให้เรา ซักผ้าให้เราด้วย(ตอนนั้นเราโคตรซึ้ง) เราอยากกินอะไรเค้าก็หามาให้เรากินทุกอย่าง เค้าอายุน้อยกว่าเราไป 1 ปี แต่เค้าดูเป็นผู้ใหญ่มากกว่าเราซะอีก เราเรียนอยู่มหาลัยเดียวกันแต่คนละคณะ แต่เราก็จะเจอกันทุกวัน รอกินข้าวด้วยกัน ไปไหนมาไหนด้วยกันเกือบจะทุกที่ มันมีกิจกรรมหนึ่งที่มหาลัยจัดขึ้นตอนปีหนึ่ง เราเลิกดึกมากซึ่งวันนั้นเป็นคืนวันที่ 13 กุมภา 2014 เรากลับหอไปก็เป็นวันที่ 14 กุมภา พอดี เค้าหาทุกอย่างที่เราชอบกิน และทุกอย่างที่เราเคยกินด้วยกันมาเตรียมไว้รอเรากลับไปกิน แค่นั้นไม่พอเค้าแอบทำเซอร์ไพรส์ด้วยการเอาช๊อคโกแลตซ่อนไว้ในตู้เย็นหวังให้เราไปเปิดเจอ แต่เรากลับไม่เห็นจนเค้าต้องบอกเอง 55555 มีการ์ดเป็นป็อบอัพที่เค้านั่งทำให้เราอีกด้วย เราโคตรซึ้งเลยอ่ะจากที่ทำกิจกรรมมาเหนื่อยๆก็หายเป็นปลิดทิ้ง  เราชอบขี่หลังเค้า แล้วเค้าก็จะเรียกเราว่า "ไอ่ลูกลิง" เราตูดใหญ่ เค้าก็เรียกเรา "ไอ่ตูด" (ในความเป็นจริงแล้วเค้าตูดใหญ่กว่าเราเยอะผู้ชายบ้าไรก็ไม่รู้55555) เราสองคนมีเอกลักษณ์ที่รู้กัน คือเวลาถ่ายรูปให้ทำปากจู๋ และยังมีคำเรียกกันสองคน ย่อๆละกันเนาะ - บ กับ บ - ไม่รู้สิ คือเราอธิบายไม่ถูกว่าตอนที่เราคบกันมันดีแค่ไหน คือเรารู้แค่ว่ามันดีมาก โคตรดี มีความสุขสุดๆ แม้ว่าตอนที่เราเศร้า เราทุกข์ เราก็มีกันอยู่ข้างๆ มันก็สบายใจขึ้นมาทันที

                     แต่วันหนึ่งก็มาถึงจุดหักเหของความรักเรา เราไม่รู้ว่าเราทำอะไรให้เค้าไม่พอใจรึป่าว เราจำได้ลางๆว่าเราทะเลาะกันแบบที่ไม่เคยทะเลาะมาก่อน แล้วเค้าก็เอ่ยประโยคนี้ขึ้นมา "เค้าว่าเราห่างกันเถอะ" รู้ป่ะเรานี้โคตรอึ้งเลย ร้องไห้ก็ร้องไม่ออก ตอนนั้นที่ทะเลาะกันคือเราอยู่กันคนละที่ ถ้าอยู่ด้วยกันเราคงจะกอดเค้าอ้อนวอนให้เค้าหายโกรธเราแล้วแหละ แต่เราทำอะไรไม่ได้ เค้าห้ามเราติดต่อกับเค้าเลย ทุกทาง!! ไม่ว่าจะเป็นทางไลน์ โทรศัพท์ ข้อความ เฟส แต่มันมีอยู่ครั้งหนึ่ง เราโคตรคิดถึงเป็นห่วงเค้าเลย เราอยากรู้ว่าเค้าเป็นไงบ้าง สบายดีมั้ย เราเลยตัดสินใจโทรไปหา แต่สิ่งที่เค้าทำกลับมาคือตัดสายเราทิ้ง พร้อมกับไลน์ที่เด้งขึ้นมาว่า "โทรมาทำไม?"  (น้ำตาตกเลยสิคะ) เราไปต่อไม่ถูกจริงๆ คือช่วงนั้นมันปิดเทอมเราไม่ได้เจอกันเลยคะ ระยะเวลาที่เค้าห่างหายจากเรานั้นคือ 1 เดือนเต็ม!! พอเปิดเทอมมา เค้าต้องมาเอาของที่เรา เราโคตรดีใจโคตรตื่นเต้นเลยที่จะได้เจอเค้าแต่เราทำตัวไม่ถูก เราไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวแบบไหนตอนเจอและเรายังมีสทธิ์อะไรบ้างในความสัมพันธ์แบบนั้น เรายื่นของให้เค้าเสร็จ เราก็ขี่รถไปเลย ไม่กล้ามองหน้า พอเจอกันที่มหาลัยตอนสายๆ เราเดินผ่านที่เค้ายื่นคะแต่เราไม่เห็นเพราะเราสายตาสั้น เพื่อนเค้าทักเรา เราเลยหันไป เอ้า!!! เค้าก็หันมายิ้มให้ เราสะดุ้งมาก รีบหันหน้าหนีแล้วเดินต่อไปเลย อีกวันต่อมา ตกดึกเราทนไม่ไหวแล้วคือเราคิดถึงเค้ามาก เราอยากให้ทุกอย่างมันกลับมาเป็นเหมือนเดิมตอนที่เรารักกันดี เราตัดสินใจโทรไปหาเค้าอีก เค้าก็รับ แต่เค้าบอกว่าไม่สะดวกคุย ให้คุยกันในไลน์

เรา : เรื่องของเรานี้ยังไงเหรอ?
เค้า : ถ้าเธอทนรอคนแบบเค้าไม่ไหว เราเลิกกันก็ได้นะ
เรา : ไม่เอาอ่ะ ไม่ได้อยากเลิกนะ เค้าอยากกลับมาเป็นเหมือนเดิม
เค้า : ไม่สะดวกคุยอ่ะ ไว้คุยกันนะ
------------ร้องไห้แบบไม่มีอะไรดีเลย------------

(เช้าวันต่อมา)
รู้มั้ย เราช๊อคมาก คือเค้าเอาสถานะที่เคยตั้งว่าคบกันในเฟสบุ้คออก เค้าลบเพื่อนในเฟสเรา
คือเราไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ร้องไห้ไม่ออกแล้วคะ เพราะเราร้องไห้ไปตั้งแต่ที่เค้าขอห่างเราไปหมดแล้ว แต่ช่วงเวลาที่ห่างกัน เราไม่เคยทำใจเผื่อไว้เลยนะว่าต้องเลิกกัน

มาถึงทุกวันนี้เรากับเค้าเลิกกันเกือบ 2 ปีเต็มแล้ว
ช่วงปีแรกเราฝันถึงเค้าทุกวันเลย ทั้งที่ตอนคบกันเราไม่เคยฝันถึงเค้าเลย
(ความจริงทุกวันนี้ก็ยังฝันถึงนะ)
เราผ่านที่ไหนที่เคยไปด้วยกันเราจะคิดถึงเค้าตลอด
เราจำได้หมด เค้าชอบกินอะไร แบบไหน (เราลืมบอกไปว่าเราไม่เคยเห็นใครกินเยอะเท่านี้มาก่อนเลย)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้คนอะไรไม่รู้กินโคตรเยอะ กินทุกอย่าง เรากินไม่หมดเค้าก็กินให้จนหมดทุกครั้งเลย
เราคิดถึงยิ้มหวานๆของเค้า เราเคยบอกเค้าว่า "อย่ายิ้มหวานแบบนี้ให้ใครนะ เค้าหวง"

ตอนนี้เค้ามีแฟนใหม่ไปแล้ว นั้นเจ็บหนักคะ
เราทรมานที่เห็นเค้ารักกัน เราเสียใจที่ตรงนั้นมันไม่ใช่ที่ของเราอีกแล้ว เราอยากไม่ต้องรู้สึกอะไรกับเค้านะ แต่ทำไมมันทำไม่ได้ก็ไม่รู้
มีคนเข้ามาหาเราเยอะ แต่เราไม่กล้าคุยกับใคร พอเราคุย สุดท้ายเราก็ต้องบอกไปว่า เรายังไม่ลืมคนเก่า อย่ามาคุยกับเราเลย
พอเราลองเปิดใจเต็มที่อีกครั้ง สุดท้าย มันก็ไม่มีใครมาทำให้เรารู้สึกว่าเราจะรักได้เหมือนเค้าแล้ว
และคนที่เข้ามาแต่ละคนก็นิสัยดีๆทั้งนั้น เรายังรู้สึกผิดเลย ที่ทิ้งคนดีๆหลายคนไปเพียงเพราะมีเค้าอยู่ในใจ
จนทุกวันนี้จากที่เราโสดนานสุดแค่ 2 เดือน ตอนนี้กลายมาเป็น 2 ปีไปแล้ว
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้"""""""""""ไม่ได้ตั้งใจจะโสดเพราะรอเค้ากลับมา แต่เรายังหาคนที่ทำให้เรารักมากกว่าเค้าไม่ได้"""""""""""

เอาตรงๆเราก็ยินดีกับเค้านะที่เห็นเค้ามีความสุขกับคนใหม่ของเค้า มันฟังดูนางเอกเนอะ แต่เราก็เพิ่งรู้ตอนนี้แหละว่าการที่เราเห็นคนที่เรารักมีความสุขเราก็มีความสุขตาม มันเป็นยังงี้นี้เอง....

สุดท้ายนี้
เราไม่ได้ว่าเรากำลังรอเค้ากลับมารักเราหรอกนะ แต่ถ้าเค้าไม่มีใครแล้วหันกลับมา
เราก็อยู่ตรงนี้แหละ

และสุดท้ายของสุดท้าย
เรายอมรับเลยว่าเรายังรักเค้าอยู่ไม่เคยเปลี่ยน