ผมเชื่อนะครับว่าใครหลายคนคงเคยตกอยู่ภาวะนั้น ....
"ภาวะจำยอม" ....
ยอมทำในสิ่งที่เลวร้ายกับคนที่เรารัก
ยอมเป็นคนเลวในสายตาคนอื่น
ยอมโดนด่าว่ารักตัวเอง
ยอมถูกตราหน้าว่าเห็นแก่ตัว
ยอมเป็นฝ่ายที่จากไปก่อน
ยอมเป็นฝ่ายที่หายไปก่อน
ยอมเป็นฝ่ายที่ถอยไปก่อน
ทั้งๆที่ไม่ใช่ความต้องการของเรา
ไม่ใช่สิ่งที่เราอยากจะทำ
แต่ด้วยสถาณการณ์หรืออะไรก็แล้วแต่
เลยทำให้เราต้องทำลงไปแบบนั้น
เราอาจจะทำลงไปเพื่อเขา หรือ..
เราอาจจะทำลงไปเพื่อตัวเอง
เราอาจจะทำเพื่อเขา...
เราหวังดีกับเขา
เราอยากให้เขา
ได้พบ ได้เจอ... กับคนดีๆ
เราไม่อยากให้เขา
ต้องอยู่ ต้องทน ... กับคนอย่างเรา
เราอาจจะทำเพื่อตัวเอง...
เราเหนื่อยเหลือเกิน
เราล้าเหลือเกิน
เรามองไม่เห็นปลายทาง
เรามองไม่เห็นทางออก
สำหรับความรักครั้งนี้
เราตัดสินใจ
เป็นฝ่ายที่จบมันเองหมดทุกอย่าง
โดยที่ตอนจบ...
เราไม่สามารถหาคำอะไรมาแก้ตัว
เพื่อลดโทษให้กับตัวเองได้เลย
เพราะตอนนี้...
เราอาจกลายเป็น "ผู้ร้ายที่เลวที่สุด"
ในสายตาเขา....
ในสายตาใคร....
ไปแล้วก็ได้
สุดท้าย...
ถ้าหากคนที่คุณไปทำร้ายได้มาอ่าน
อยากบอกอะไรกับเขาครับ ?
ตอนนี้ผมกำลังตกอยู่ในภาวะนี้
ผมตกอยู่ในภาวะจำยอมเป็นผู้ร้ายผู้ให้ความหวัง
ผมคุยอยู่กับคนๆนึงแต่เขาไม่มีความชัดเจน
ทั้งๆที่ผมชัดเจนกับเขานะ
ไอตัวผมก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงกลัวเขาคิดไม่เหมือนเรา
ผมเลยไม่อยากรออยู่กับอะไรที่มันคลุมเครือเลยเป็นฝ่ายที่หายไปก่อน
แต่สุดท้ายแล้วเธอคนนั้นกลับเอาผมไปพูดว่ามาให้ความหวังแล้วก็จากไป
สุดท้าย..
ถ้าคนที่ผมเป็นฝ่ายไปทำร้ายเขาผ่านมาอ่าน
ผมอยากบอกเธอว่า
"อืม...แล้วแต่"
"ภาวะจำยอม" ..... ใครเคยตกอยู่ในภาวะนี้บ้างครับ ?
"ภาวะจำยอม" ....
ยอมทำในสิ่งที่เลวร้ายกับคนที่เรารัก
ยอมเป็นคนเลวในสายตาคนอื่น
ยอมโดนด่าว่ารักตัวเอง
ยอมถูกตราหน้าว่าเห็นแก่ตัว
ยอมเป็นฝ่ายที่จากไปก่อน
ยอมเป็นฝ่ายที่หายไปก่อน
ยอมเป็นฝ่ายที่ถอยไปก่อน
ทั้งๆที่ไม่ใช่ความต้องการของเรา
ไม่ใช่สิ่งที่เราอยากจะทำ
แต่ด้วยสถาณการณ์หรืออะไรก็แล้วแต่
เลยทำให้เราต้องทำลงไปแบบนั้น
เราอาจจะทำลงไปเพื่อเขา หรือ..
เราอาจจะทำลงไปเพื่อตัวเอง
เราอาจจะทำเพื่อเขา...
เราหวังดีกับเขา
เราอยากให้เขา
ได้พบ ได้เจอ... กับคนดีๆ
เราไม่อยากให้เขา
ต้องอยู่ ต้องทน ... กับคนอย่างเรา
เราอาจจะทำเพื่อตัวเอง...
เราเหนื่อยเหลือเกิน
เราล้าเหลือเกิน
เรามองไม่เห็นปลายทาง
เรามองไม่เห็นทางออก
สำหรับความรักครั้งนี้
เราตัดสินใจ
เป็นฝ่ายที่จบมันเองหมดทุกอย่าง
โดยที่ตอนจบ...
เราไม่สามารถหาคำอะไรมาแก้ตัว
เพื่อลดโทษให้กับตัวเองได้เลย
เพราะตอนนี้...
เราอาจกลายเป็น "ผู้ร้ายที่เลวที่สุด"
ในสายตาเขา....
ในสายตาใคร....
ไปแล้วก็ได้
สุดท้าย...
ถ้าหากคนที่คุณไปทำร้ายได้มาอ่าน
อยากบอกอะไรกับเขาครับ ?
ตอนนี้ผมกำลังตกอยู่ในภาวะนี้
ผมตกอยู่ในภาวะจำยอมเป็นผู้ร้ายผู้ให้ความหวัง
ผมคุยอยู่กับคนๆนึงแต่เขาไม่มีความชัดเจน
ทั้งๆที่ผมชัดเจนกับเขานะ
ไอตัวผมก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงกลัวเขาคิดไม่เหมือนเรา
ผมเลยไม่อยากรออยู่กับอะไรที่มันคลุมเครือเลยเป็นฝ่ายที่หายไปก่อน
แต่สุดท้ายแล้วเธอคนนั้นกลับเอาผมไปพูดว่ามาให้ความหวังแล้วก็จากไป
สุดท้าย..
ถ้าคนที่ผมเป็นฝ่ายไปทำร้ายเขาผ่านมาอ่าน
ผมอยากบอกเธอว่า
"อืม...แล้วแต่"