Page เรื่องสั้น หลากหลายอารมณ์ T_Tละหน้า

"เขียน อ่าน รู้สึก ด้วยมือ ตา และใจ"


การระบายอักษรลงบนกระดาษแผ่นหนึ่ง
เราใช้อะไรปรุงแต่ง ปลายเส้นจะออกมาเป็นเช่นไร
มืดมน หรือใสหวาน ขึ้นอยู่กับตัวตน และสิ่งที่รู้สึก
ผ่านหนทางที่หลากหลาย ละคร หรือ ชีวิต
เรื่องราวแตกต่าง แล้วแต่จะสรรค์สร้าง


www.facebook.com/TTLaHna






"วัน"
‪#‎T_T‬
วิทยาคว้าแก้วกาแฟสีแดงแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะ เขาจิบช้าๆ ไอร้อนพลันจับที่แว่นตา เขาถอนหายใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นประจำทุกๆวัน
"พ่อขา" เสียงเล็กๆ ที่ลอดผ่านฝ้าที่ดวงตาของเขาเข้ามา เด็กหญิงตัวน้อยในชุดนักเรียนประถมวิ่งมาเกาะขาเขา วิทยาอุ้มเธอขึ้นมานั่งบนตัก
"วันนี้วันเกิดหนู วันนี้คุณพ่อกลับเร็วมาอยู่กับหนูใช่มั้ยคะ"
เขายิ้มและกอดลูกสาวเแน่นขึ้นพร้อมตอบว่า "ได้สิลูก"
"วันนี้ ชั้นไม่ว่างตอนเย็นด้วยนะ คุณจะกลับเร็วอยู่แล้ว ไปรับลูกด้วยเลยแล้วกัน" ภรรยาตะโกนพร้อมกับกำลังหยิบส้นสูงออกมาจากตู้รองเท้า ท่าทางรีบเร่ง "ไปก่อนนะคะพ่อ เจอกันตอนเย็นนะคะ"
วิทยายิ้ม พร้อมบอกภรรยา "ขับรถดีๆนะคุณ" ประตูปิด วิทยาถอนหายใจอีกครั้ง และหยิบบุหรี่ออกมาจากกระเป๋ามาวางบนโต๊ะ เขานั่งนิ่งอยู่ชั่วขณะ
ไอร้อนจากไฟแช๊ก และแสงลุกวาบ ควันสีเทาลอยฟุ้งห้อง เสียงปิดประตูดังอีกครั้งพร้อมเสียงพัดลมดูดที่ถูกทิ้งเอาไว้
"พี่วิทคะ หัวหน้าเรียกพบค่ะ"
"อ้อ ครับไปเดี่ยวนี้เลยครับ"
เขาลุกขึ้นจากโต๊ะทำงาน หญิงสาวคว้าแขนวิทยาไว้
"เมื่อวานพี่บอกจะมาหา เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า"
"เอ่อ เดี่ยวเราค่อยคุยกันได้มั้ย ดา"
เขาหลบตาแล้วรีบเดินไป ห้องผู้จัดการแผนกอยู่ตรงสุดทาง เขาหยุดเดินก่อนสูดหายใจหนึ่งครั้ง และเคาะประตูสองครั้ง
"ผมวิทยาเองครับ"
"เชิญๆ" เสียงทุ้มใหญ่ลอดออกมาจากห้อง
เขาเปิดเข้าห้องช้าๆ
"สวัสดีครับคุณประวิทย์"
"เอ้า นั่งก่อนสิวิท"
เขาเลื่อนเกาอี้และทิ้งตัวลงนั่ง ความเงียบได้เข้ามาปกคลุมชั่วขณะ
"วิทเรื่องที่เราเคยคุยกันคราวก่อน วิทสัญญากับผมแล้วนะว่าจะไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก คุณปล่อยให้มันเกิดขึ้นอีกได้ไง"
"มันสุดวิสัยจริงๆครับหัวหน้า ถ้าผมทำได้มากกว่านี้ผมคงทำไปแล้ว"
บทสนธนายังคงดำเนินต่อไป หลายนาที
"ผมสัญญาครับหัวหน้าผมจะไม่ให้มันเกิดขึ้นอีกแน่นอน หัวหน้าให้โอกาสผมอีกครั้งนะครับ"
"เธอพูดแบบนี้มากี่ครั้งแล้ววิท เอาเถอะ ครั้งนี้ครั้งสุดท้ายแล้วนะ ที่ผมจะยอมให้คุณแบบนี้"
วิทยายิ้ม และกล่าวขอบคุณ ก่อนเดินออกจากห้องมา เขาเดินออกมาตรงทางหนีไฟ เสียงปิดประตูดังอีกครั้ง ไอร้อนจากไฟแช๊ก และแสงลุกวาบ ควันสีเทาลอยฟุ้ง เขาบอกภรรยาว่าเลิกมันไปแล้ว แต่หลังจากนั้นทุกๆวัน ก็ยังมีควันบุหรี่ผ่านปอดเขาอยู่เสมอ เพียงแค่เธอไม่รู้ หรือเธอไม่พูด แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจ
บ่ายสามโมง วิทยาคว้ากุญแจรถ พร้อมบอกพี่ศักดิ์ ที่นั่งข้างๆ เขาว่า
"วันนี้ผมติดธุระด่วนต้องออกไปรับมีนที่โรงเรียนอะครับพี่ พี่ศักดิ์ช่วยปิดหัวหน้าให้ผมหน่อยนะครับ ช่วงนี้ผมโดนหนักเลย"
"วิทเอ็งให้พี่ช่วยแบบนี้อีกแล้วนะ พี่ชักลำบากใจแล้วว่ะ"
"ครั้งสุดท้ายนะครับ" วิทยาพูดพลางยิ้มและรีบเดินออกไปอย่างรวดเร็ว
เขาเดินมาถึงรถ เปิดประตู และชะงักไป
"พี่วิทจะรีบไปไหน วันนี้ดาลางานไปแล้ว พี่ผิดนัดดาเมื่อวาน วันนี้ดาไม่ยอมแล้วนะ"
วิทยานิ่งไปชั่วครู่ก่อนบอกให้หญิงสาวรอ เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดเบอร์โทรด่วนไปที่สายๆหนึ่ง
หญิงสาวมองแผ่นหลังของชายหนุ่ม มีเสียงดังมาเป็นพักๆ จากการโทรศัพท์ เขาใช้เวลาไม่นานแล้วก็หันกลับมา
"ขึ้นรถสิ ดา" วิทยายิ้มและรถก็แล่นออกไป
.........................
.........................
.........................
‪#‎aprilfoolsday‬


ที่มา  https://www.facebook.com/TTLaHna/photos/a.344334542331793.77470.344297375668843/562982473800331/?type=3&theater