ตามหาพี่รุ่ง สรรพคุณ ค่ะ
ไม่ได้เจอพี่เค้ามาประมาณ 20 ปีแล้วค่ะ
ขอเล่าย้อมกลับไปเมื่อประมาณปี 2538 เราเป็นเด็กพื้นเมืองทางภาคเหนือใช้ภาษาเหนือในหารสื่อสาร โรงเรียนเราก็ไกลปืนเที่ยงมาก โรงเรียนได้รับการสนับสนุนสนับหรืออุปการะคุณจากธนาคารไทยทนุ (หุหุ นานจริงๆ) ปัจจุบันธนาคารนี้เทคโอเวอร์ไปแล้วค่ะ ทางโรงเรียนกับธนาคารจะมีกิจกรรมพาเด็กนักเรียนไปเที่ยวปีละ 1 ครั้ง ให้มาเที่ยวทะเล (เด็กดอยไม่เคยเห็นทะเลค่ะ) และในปีนั้นชั้นก็เป็นหนึ่งในเด็กที่ได้มาเที่ยว ก็มีพี่รุ่ง สรรพคุณ คนนี้ เป็นเหมือนพี่เลี้ยงคอยดูแล เราประทับใจในตัวพี่เค้ามาก พี่เขาชอบเวลาที่ฉันพูดเหนือ แต่เขาบอกว่าเขาฟังไม่รู้เรื่องแต่ชอบฟังสำเนียงที่ฉันพูด หลังจากกลับมา พี่เขาก็ส่งรูปตอนที่คณะเราไปเที่ยวมาให้ สมัยนั้นเราเพิ่งอายุ 8-9 ขวบเอง เราไม่รู้จะตอบจดหมายพี่เขายังไง ก็เลยไม่เคยตอบพี่ไปเลยซักครั้ง พี่เขาเคยบอกว่า เราอาจจะมีโอกาสเจอกันอีกครั้งแต่ไม่รู้เมื่อไหร่ บางทีอาจเป็นวันแต่งงานของฉัน ในวันนี้ฉันอยากเจอพี่เขา ฉันอยากให้เขามาร่วมงานแต่งฉัน คิดถึงพี่ชายที่ชื่อ รุ่ง สรรพคุณ จริงๆ
ตามหาพี่รุ่ง สรรพคุณ ค่ะ
ไม่ได้เจอพี่เค้ามาประมาณ 20 ปีแล้วค่ะ
ขอเล่าย้อมกลับไปเมื่อประมาณปี 2538 เราเป็นเด็กพื้นเมืองทางภาคเหนือใช้ภาษาเหนือในหารสื่อสาร โรงเรียนเราก็ไกลปืนเที่ยงมาก โรงเรียนได้รับการสนับสนุนสนับหรืออุปการะคุณจากธนาคารไทยทนุ (หุหุ นานจริงๆ) ปัจจุบันธนาคารนี้เทคโอเวอร์ไปแล้วค่ะ ทางโรงเรียนกับธนาคารจะมีกิจกรรมพาเด็กนักเรียนไปเที่ยวปีละ 1 ครั้ง ให้มาเที่ยวทะเล (เด็กดอยไม่เคยเห็นทะเลค่ะ) และในปีนั้นชั้นก็เป็นหนึ่งในเด็กที่ได้มาเที่ยว ก็มีพี่รุ่ง สรรพคุณ คนนี้ เป็นเหมือนพี่เลี้ยงคอยดูแล เราประทับใจในตัวพี่เค้ามาก พี่เขาชอบเวลาที่ฉันพูดเหนือ แต่เขาบอกว่าเขาฟังไม่รู้เรื่องแต่ชอบฟังสำเนียงที่ฉันพูด หลังจากกลับมา พี่เขาก็ส่งรูปตอนที่คณะเราไปเที่ยวมาให้ สมัยนั้นเราเพิ่งอายุ 8-9 ขวบเอง เราไม่รู้จะตอบจดหมายพี่เขายังไง ก็เลยไม่เคยตอบพี่ไปเลยซักครั้ง พี่เขาเคยบอกว่า เราอาจจะมีโอกาสเจอกันอีกครั้งแต่ไม่รู้เมื่อไหร่ บางทีอาจเป็นวันแต่งงานของฉัน ในวันนี้ฉันอยากเจอพี่เขา ฉันอยากให้เขามาร่วมงานแต่งฉัน คิดถึงพี่ชายที่ชื่อ รุ่ง สรรพคุณ จริงๆ