หลงรักคนที่ไม่มีความรู้สึก T_T 😭

เริ่มแรกเลยนะครับ หลังจากที่ผมโสดมานานเกือบสามปี เรื่องราวของผมกับแฟนเก่าก็ไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ เพราะเป็นเพื่อนกัน และคำที่เธอบอกลาผมก็คือ"เราเป็นเพื่อนกันนะ" ซึ่งเธออาจจะมีเหตุผลบางอย่าง หลังจากนั้นผมก็ทำใจได้ ผ่านมาระยะนึงก็ได้คุยกับใครหลายๆคน เจอทั้งคนที่ดีและไม่ดี ยอมรับว่าคุยเยอะมากๆ ตอนนี้ผม ม.6 ละคับ จนมาถึงเรื่องที่ได้ตั้งกระทู้นี้ก็คือ การได้คุยกับผู้หญิงคนนึงซึ่งก็น่าจะเริ่มรู้จักกันตอน ม.5 ตอนนั้นมีงานนึงที่ต้องทำด้วยกันกับคนอื่นอีกหลายๆคน ช่วงแรกก็ไม่ได้สนิทกันเท่าไหร่หรอก แต่ก็มีที่เจอเธอบ่อยๆก็งานนี้แหละ หลังจากนั้นเราสองคนก็คุยแบบเพื่อนกันปกตินี่แหละ จนถึงการแข่งขันโครงงาน ซึ่งได้ไปแข่งขันที่จังหวัดชลบุรี ในระหว่างการเดินทางก็มีเพื่อนๆเข้าร่วมการแข่งขันจำนวนไม่น้อยเลย ทำให้พื้นที่บนรถบัส VIP คันนั้นนั่งกันไม่พอ ต้องมีผู้เสียสละที่นั่ง 3 คน หนึ่งในนั้นก็มีผมครับ แต่ก็ผลัดๆกันนั่งบนเก้าอี้กับเพื่อนๆ นั่งแทรกกับคนโน้นบ้างคนนี้บ้าง และก็ได้นั่งข้างๆเธอ ตอนนั้นผมก็ยังไม่ได้คิดอะไร เธอพากล้องถ่ายรูปมาด้วย และผมเป็นคนที่ชอบเล่นกล้องมากๆ ผมก็เลยยึดกล้องเธอถ่ายรูปซะเลย 555 และระหว่างทางก็ได้ร้องเพลงกับเธอด้วย ตอนนั้นเธอร้องเพลงเพราะมากๆ (ในความรู้สึกผมตอนนั้นนะ) จนเราเดินทางถึงจังหวัดชลบุรี ซึ่งได้รับการต้อนรับจากเจ้าภาพเป็นอย่างดี และได้จัดเก็บสัมภาระ เพื่อที่จะเตรียมพร้อมนำเสนอโครงงานในวันรุ่งขึ้น ในระหว่างนั้นผมก็ได้รู้จักเธอมากขึ้น จนแข่งขันโครงงานเสร็จก็มีงานกินเลี้ยงนิดหน่อยก่อนกลับ และเราก็เดินทางกลับในวันรุ่งขึ้น และได้แวะพักค้างคืนที่จังหวัดนครปฐม และได้แวะซื้อของกันที่พระปฐมเจดีย์ และสักการะบูชา ในคืนวันนั้น เราได้พักกันที่โรงแรมแห่งหนึ่งพักห้องละ 2 คน แต่เรารวมกลุ่มกันมานั่งกินของในห้องของเพื่อนมากันสิบกว่าคนได้ ผมก็ได้นั่งข้างเธออีก ตอนนั้นผมรู้สึกว่าเธอเป็นคนที่ดูแลคนอื่นดีมากๆ เทคแคร์สุดๆอะครับ จนถึงตอนเดินทางกลับ ระหว่างทางเทอได้ซื้อสตรอเบอร์รี่ด้วย เพื่อนของเธอบอกว่าเธอชอบมากๆ เธอแบ่งให้ผมกินด้วย เธอน่ารักมากๆตอนนั้น จนกระทั่งกลับถึงโรงเรียน ผมก็ได้คุยแชทกับเธอปกติ แต่เธอทำให้ผมสัมผัสได้ว่า เธอจะถามไม่เหมือนกับคนอื่นๆที่ผมคุยอะครับ เธอถามดูเธอเป็นห่วงเป็นใยผมดี จนเราคุยมาสักพักนึง ผมก็โทรไปหาเธอครั้งแรก คุยกันชั่วโมงกว่าๆ แต่ยังไม่ได้คิดอะไรเกินเลยนะ(มั้ง) จนมาถึงช่วงกีฬาสีโรงเรียน เธอเป็นนักกีฬาวอลเลย์บอลของโรงเรียน ซึ่งโรงเรียนผมถ้ามีการแข่งขันกีฬา หากมีใครชอบใครก็มีการซักเสื้อให้กัน หลังจากที่คุยกับเธอไประยะนึง ระหว่างนั้นผมก็ไม่รู้ว่ารุ่นน้อง ม.5 ที่ค่อนข้างจะสนิทกับผมชอบเธอ แต่ตอนนั้นรู้ว่าเธอให้เสื้อน้องเค้าซัก ผมก็แอบหึงๆนะ แต่ก็ไม่ได้อะไร พอผมถามเธอ เธอบอกกับผมว่าเธอคิดกับรุ่นน้องแค่น้องชาย ผมก็เดินต่อสิครับ แต่การเดินต่อของผมก็ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับรุ่นน้องคนนั้นไม่ดีสักเท่าไร ในเมื่อเธอยืนยันกับผมแบบนั้นว่าเรื่องของเธอกับน้องมันเป็นไปไม่ได้ ผมก็เดินต่อครับ จนผมรู้สึกเริ่มชอบเธอแล้วแหละ(มั้ง) หลังจากวันนั้นเธอก็มีแข่งขันวอลเลย์ ผมก็ไปให้กำลังใจเธอนะ จนทำให้ผมกับเธอมีโอกาสที่จะเป็นไปได้ หลังจากนั้นผมกับเธอก็มีโอกาสได้คุยกัน และสนิทกันมากขึ้น คุยโทรศัพท์กันบ่อยขึ้น และมีอยู่วันนึง เธอก็เล่นวอลเลย์ปกตินี่แหละ ผมก็ไปนั่งรอข้างๆสนาม ไม่เห็นเธอสนใจอะไรผมก็เลยเดินกลับหอ เพราะปกติก็จะมานั่งคุยกันในห้องสมุด ผมก็ไม่รู้ว่าผมกลับหอไปทำไม จนมีเพื่อนโทรศัพท์มาหาผมบอกผมว่าให้ลงมาหาเธอหน่อย ผมก็งงเพราะไม่ได้ทำอะไรผิด เพื่อนบอกว่าลงมาเหอะนา เธอร้อง หลังจากวางสาย ผมรีบลงหอปละวิ่งด้วยความรวดเร็วไปหาเธอ เธอร้องจริงๆ  ผมจะเข้าไปคุยกับเธอ ตอนแรกเธอก็ไม่คุย ผมก็บอกเพื่อนเธอว่าพาเธอไปคุยกันที่ห้องสมุด ผมถามเธอว่าร้องทำไม เธอไม่ยอมบอก ผมก็ถามหลายๆรอบ สุดท้ายเธอบอกว่าเธออึดอัดที่ผมเป็นแบบนี้ ทำอะไรให้บอกเธอบ้าง ผมรู้สึกผิดเลยครับ