เมื่อวานผมไปปั่นจักรยานที่บึงหนองบอนตั้งแต่บ่ายสามโมงครึ่ง ปั่นจนหกโมงครึ่งกว่าๆซึ่งมืดมากแล้วและไม่มีไฟทาง
รอบนั้นผมวอร์มดาวน์เป็นรอบสุดท้ายพอดี ขี่เบาๆช้าๆกินลมชมยุงไปเรื่อยๆ ตอนนั้นแทบไม่มีใครอยู่ในสนามแล้ว
ช่วงที่ปั่นไกล้ถึงหัวโค้งที่ลาดลงไปริมบึง อยู่ๆผมก็เหลือบไปเห็นคนลักษณะดำมืดโผล่ขึ้นมาจากกลางน้ำ
แล้วค่อยๆเลื่อนเข้ามาทางริมฝั่งไม่ค่อยเหมือนคนเดินในน้ำ อยู่ๆผมก็เย็นวาบกลางหลังขึ้นมาถึงหัว ติดสตันท์ทันที
เกือบแหกโค้งลงบึงพอดึงสติกลับมาได้ รออะไรล่ะครับ จากวอร์มดาวน์อยู่ดีๆก็โยกจนฮาร์ทเรทกระฉูด
พอปั่นมาถึงโรงสูบน้ำเห็นกลุ่ม รปภ.ถึงค่อยใจชื้นขึ้นหน่อยนึง พอปั่นมาฝั่งเลียบกำแพงเอาอีกแล้ว
เหลือดตัวคนเดียวไฟหน้าสว่างแต่มันก็น่ากลัวไม่กล้ามองลงไปในน้ำ ปั่นไปนี่เย็นสันหลังตลอดทาง
ไกล้ถึงที่จอดรถถึงหายเป็นปกติ คือปกติผมเป็นคนไม่เชื่อเรื่องผีๆสางๆนะและนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เจออะไรแปลกๆ
แต่ก็ไม่ได้กลัวนะแค่งงว่าเราเห็นอะไร และก็จะปั่นต่อไปตามปกตินั่นแหละแต่ถ้าคนเริ่มกลับบ้านก็คงพอ
ไม่กล้าฉายเดี่ยวมืดๆคนเดียวอีกแล้ว
ปล.อย่าให้รู้นะว่าใครลงไปเล่นน้ำตอนนั้น เจออีกทีจะจับมาหยิกหัวนมให้เข็ด
สงสัยว่าที่บึงหนองบอนตอนพลบค่ำนี่มันมีคนลงไปเล่นน้ำในบึงรึเปล่าครับ
รอบนั้นผมวอร์มดาวน์เป็นรอบสุดท้ายพอดี ขี่เบาๆช้าๆกินลมชมยุงไปเรื่อยๆ ตอนนั้นแทบไม่มีใครอยู่ในสนามแล้ว
ช่วงที่ปั่นไกล้ถึงหัวโค้งที่ลาดลงไปริมบึง อยู่ๆผมก็เหลือบไปเห็นคนลักษณะดำมืดโผล่ขึ้นมาจากกลางน้ำ
แล้วค่อยๆเลื่อนเข้ามาทางริมฝั่งไม่ค่อยเหมือนคนเดินในน้ำ อยู่ๆผมก็เย็นวาบกลางหลังขึ้นมาถึงหัว ติดสตันท์ทันที
เกือบแหกโค้งลงบึงพอดึงสติกลับมาได้ รออะไรล่ะครับ จากวอร์มดาวน์อยู่ดีๆก็โยกจนฮาร์ทเรทกระฉูด
พอปั่นมาถึงโรงสูบน้ำเห็นกลุ่ม รปภ.ถึงค่อยใจชื้นขึ้นหน่อยนึง พอปั่นมาฝั่งเลียบกำแพงเอาอีกแล้ว
เหลือดตัวคนเดียวไฟหน้าสว่างแต่มันก็น่ากลัวไม่กล้ามองลงไปในน้ำ ปั่นไปนี่เย็นสันหลังตลอดทาง
ไกล้ถึงที่จอดรถถึงหายเป็นปกติ คือปกติผมเป็นคนไม่เชื่อเรื่องผีๆสางๆนะและนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เจออะไรแปลกๆ
แต่ก็ไม่ได้กลัวนะแค่งงว่าเราเห็นอะไร และก็จะปั่นต่อไปตามปกตินั่นแหละแต่ถ้าคนเริ่มกลับบ้านก็คงพอ
ไม่กล้าฉายเดี่ยวมืดๆคนเดียวอีกแล้ว
ปล.อย่าให้รู้นะว่าใครลงไปเล่นน้ำตอนนั้น เจออีกทีจะจับมาหยิกหัวนมให้เข็ด