Pantip.com ร่วมกับ SCB ต้อนรับวันพ่อขอเชิญเพื่อนๆ แชร์เรื่องราวในหัวข้อ MY DAD MY HERO ลุ้นรับ เงินรางวัลรวม 20,000 บาท

เรื่องที่อยากแชร์เกี่ยวกับฮีโร่สุดของวีคือคุณพ่อของวีเองคะ มมันเหมือนเป็นเรื่องเล่ามากกว่าคะ เพราะวีเรียงความไม่เก่ง

เอาเรื่องแรกก่อนนะคะ  เรื่องที่คุณพ่อได้ไปเป็นทหารและไปออกรบเมื่อหลายยี่สิบปีมาแล้ว พ่อบอกว่าไปรบร่มเกล้าอะไรสักอย่างคะ  พ่อเป็นทหารเกณต์ พ่อชอบเปิดรูปตอนที่พ่อเป็นทหารให้วีดูและเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับการเป็นให้ทหารของพ่อให้วีฟังตลอดฟังกี่ทีก็ไม่รู้จักเบื่อเลยคะ  เพราะฟังทีไร รู้สึกว่า ฮุ้ยยยยพ่อฉันเป็นสกยอดฮีโร่มากก   ใส่ชุดทหารเท่สุดๆ ถือปืนนี่ ดูน่าย้ำเกรงมาก อ่อๆลืมบอกไปคะ พ่อวีเป็นคนตัวเล็ก สูงแค่ 165 ซ.ม. แต่พ่อแข็งแรงสุดๆ สามารถถือปืนที่มีรูปทรงหัวปลีได้คนเดียว วีเลยตั้งฉายาให้พ่อว่า ป๊อบอาย พ่อเป็นป๊อบอายกลับชาติมาเกิดรึป่าวไม่รู้นะคะ  นี้แหละคะ  เรื่องฮีโร่ตอนที่ 1 ของพ่อวี
......
ต่อไปก็ อีกเรื่องคะ  ตอนนั้นวีไปเรียนที่ นนท์ เป็นโรงเรียนประจำและเป็นโรงเรียนคนพิการคะ ลืมบอกไปคะว่าวีพิการมาตั้งแต่กำเนิด เดินไม่ได้คะ พ่อแม่เลยส่งให้ไปอยู่โรงเรีนประจำอยู่กับคุณหมอและนักกายภาพบำบัด  ส่วนพ่อกับแม่ก็ทำงานอยู่ที่ชลบุรี ปิดเทอมทีหนึ่งวีถึงจะได้กลับบ้าน  และเหตุการณ์ที่ตอนกลับบ้านนี่แหละคะเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้  รู้สึกว่าช่วงนั้นจะเป็นฤดูฝน พ่อกับแม่ก็มารับวีไปเที่ยวที่ชลบุรี และไปนอนบ้านพักของพ่อกับแม่ เป็นบ้านไม้หลังคามุงสังกะสี ใต้ถุนบ้านก็มีดินขี้โคลนเต็มไปหมดเนื่องจากฝนตก  แน่นอนคะ เมื่อฝนตก สัตว์ต่างๆนาๆก็ต่างพากันหนีน้ำ  คืนนั้น ทั้งวี แม่ พ่อ ก็นอนหลับ อยู่ๆรู้สึกได้ว่า มีตัวอะไรสักอย่างเลื่อยมาที่หลังวีและผ่านมือแม่ที่กำลังกอดวีอยู่  แม่ตกใจสะดุงตื่น เปิดไฟและปลุกวีจับวีผลิกตัวไปมา ปรากฏว่า เป็นตะขาบ โหยยยตัวอย่างยักษ์มากจ้าาาา  แม่รับอุ้มวีขึ้น  ส่วนพ่อก็ไล่จับไอ้ตะขาบตัวนั้น รู้ไหมพ่อใช้อะไรจับ ???  
คือพ่อใช้มือเปล่าจับโดยไม่กลัวสักนิด  แล้วตะขาบก็กัดเข้าที่นิ้วมือพ่อ  คิดดูสิ  ว่ามันเจ็บแค่ไหน  พ่อบอกว่า ให้มันกัดพ่อดีกว่าต้องไปกัดลูก
......
คือวีอยากจะบอกว่าพ่อของวีไม่เหมือนพ่อคนอื่น เพราะพ่อของวีเป็นซุปเปอร์ฮีโร่คะ  พ่อสามารถพาลูกที่พิการอย่างวีไปได้ทุกที่  ที่คนปกติเค้าไปกัน ไม่ว่าจะไปเที่ยวน้ำตก งานวัด สวนสัตว์ เข้าป่าก็ไปมาแล้วนะคะ ไปเข้าค่ายลูกเสือ  สนุกมากตอนที่ขึ้นเขา พ่อเอาผ้าขาวม้ามัดที่เอวของพ่อไว้และมัดติดกับรถเข็นวี  แล้วลากขึ้นทั้งคนทั้งรถเข็น มันเหมือนเป็นการผจญภัยบนรถเข็นเข็นมากเลยคะ  ถึงพ่อจะตัวเล็กแต่พ่อก็แข็งแรงมาก  สามาถอุ้มวีไปได้ทุกที่ ที่คนปกติเค้าไปกัน  พ่อไม่เคยมองว่าวีเป็นคนพิการ  พ่อไม่เคยแคร์สายตาใครๆที่มองมาที่วี  พ่อจะสอนวีเสมอว่า  ถ้าเค้ามองเรา แสดงว่าเราเป็นที่น่าสนใจสำหรับเค้า เห็นดาราไหม ดาราเป็นที่น่าสนใจแล้วมีแต่คนมอง งั้นเราก็คิดสิ ว่าเราเป็นดารา  จะได้ทำให้เรามีความสุข

เรื่องราวประทับใจของฮีโร่อย่างพ่อของวียังมีอีกมายมากคะ  แต่ที่วีเล่ามานี้ คือ เรื่องที่วีประทับใจที่สุด  
ด้วยรักจากใจ สุขสันต์วันพ่อนะคะ คุณพ่อทุกคน
ปวีนุช  แก้วงค์ (วี)
ติดตามได้ที่ FB: เจ้าหญิงน้อย บนรถเข็น