กระทู้นี้เป็นกระทู้ที่ผมปรารถนาเอาไว้ว่าจะตั้งกระทู้ที่แชร์ แบ่งปัน แลกเปลี่ยน ข้อคิดในเชิงพุทธศาสนา วันละ1กระทู้ จนถึงวันเกิดของผม ขอความร่วมมือในการตอบกระทู้อย่างสร้างสรรด้วยครับ
ผมคิดว่าแต่ละคนอย่างน้อยต้องมีคนเคยฟังเรื่องผี อย่างน้อยก็ซักเรื่องหนึ่ง หรือสถานที่ฮิตๆอย่างพวกโค้งร้อยศพ หรือห้องพักที่มีคนฆ่าตัวตาย ซึ่งว่ากันว่าดวงวิญญาณยังวนเวียนอยู่ในสถานที่นั้นๆ
แต่....กระทู้นี้จะไม่พูดถึงเรื่องของคนตาย
หากว่าเลี้ยงทหารพันวันเพื่อใช้งานวันเดียว การฝึกสติชั่วชีวิต ก็เพื่อใช้แค่วาระจิตเดียวก็อาจจะไม่ผิดนัก คือหากไม่มีครุกรรม หรืออาจิรกรรม กรรมก่อนตายจะให้ผลก่อน พูดง่ายคือ คนที่มีจิตใจขุ่นมัว โน้มไปทากวิบาก ก็ค่อนข้างมั่นใจเลยว่าตายไปก็ไปเกิดอบายภูมิแน่ๆ แต่เมื่อคนมีสติ คิดดี ทำดี จิตก่อนตายก็ย่อมมีสิ่งดีๆ ชักพาให้ไปเกิดในภพภูมิที่ดี
แต่อย่างว่ากระทู้นี้ไม่พูดถึงเรื่องคนตาย
ซึ่งอุปมาว่าผู้ใดประมาทผู้นั้นย่อมเหมือนตายแล้ว ความประมาทก็มีหลายๆอย่าง ประมาทในการใช้ชีวิต ประมาทในศีล ประมาทในธรรมยังไม่พอยังมีจิตใจ ฟุ้งซ่าน มักโกรธ มักอิจฉา ริษยา หงุดหงิด คนแบบนี้แค่ไม่ตายใจก็เหมือนตกนรกอยู่ตลอดเวลา
และคนเดี๋ยวนี้ก็มักจะมีแบบนี้ซะเยอะ แค่ขับรถ บางที่รถติด ขับแย่ ก็มีด่าพ่อล่อแม่กันแล้ว แล้วแบบนี้จะไม่ถือว่าตกนรกได้อย่างไร หรือบางคนก็หนีไปเปิดเพลงฟังบ้าง คุยโทรศัพท์บ้าง สติก็ไม่ได้อยู่กับรถกับรา เผลอจะได้ลงนรกไปจริงๆก็มี
ซึ่งอย่างที่เล่า คนเราเดี๋ยวนี้แสวงหาความสุข แต่เรื่องเล้กๆน้อยๆประจำวันยังไม่สามารถทำให้ตัวเองเป็นสุขได้ ให้ใจโดนโทสะครอง ให้ใจโดน โลภะครอง ให้ใจโดนโมหะครอง แบบนี้มันก้ไม่ต่างอะไรกับการใช้ชีวิตท่ามกลางเปรต อสุรกาย แล้วแบบนี้จะไม่ให้เรียกว่าเรื่องเล่าเขย่าขวัญได้อย่างไร
หากชีวิตคนเมือง สถานที่หลักๆก็คือ ที่ทำงาน บ้าน รถ หากเราลองเปลี่ยนมองบ้านให้มีความสุข ทำให้ที่ทำงานมีความสุข ขับรถอย่างมีความสุข ผมว่าแค่นี้ชีวิตคนเมืองก็เหมือนอยู่บนสวรรค์ตั้งแต่หลับยันตื่นแล้ว
เรื่องเล่าเขย่าขวัญ
ผมคิดว่าแต่ละคนอย่างน้อยต้องมีคนเคยฟังเรื่องผี อย่างน้อยก็ซักเรื่องหนึ่ง หรือสถานที่ฮิตๆอย่างพวกโค้งร้อยศพ หรือห้องพักที่มีคนฆ่าตัวตาย ซึ่งว่ากันว่าดวงวิญญาณยังวนเวียนอยู่ในสถานที่นั้นๆ
แต่....กระทู้นี้จะไม่พูดถึงเรื่องของคนตาย
หากว่าเลี้ยงทหารพันวันเพื่อใช้งานวันเดียว การฝึกสติชั่วชีวิต ก็เพื่อใช้แค่วาระจิตเดียวก็อาจจะไม่ผิดนัก คือหากไม่มีครุกรรม หรืออาจิรกรรม กรรมก่อนตายจะให้ผลก่อน พูดง่ายคือ คนที่มีจิตใจขุ่นมัว โน้มไปทากวิบาก ก็ค่อนข้างมั่นใจเลยว่าตายไปก็ไปเกิดอบายภูมิแน่ๆ แต่เมื่อคนมีสติ คิดดี ทำดี จิตก่อนตายก็ย่อมมีสิ่งดีๆ ชักพาให้ไปเกิดในภพภูมิที่ดี
แต่อย่างว่ากระทู้นี้ไม่พูดถึงเรื่องคนตาย
ซึ่งอุปมาว่าผู้ใดประมาทผู้นั้นย่อมเหมือนตายแล้ว ความประมาทก็มีหลายๆอย่าง ประมาทในการใช้ชีวิต ประมาทในศีล ประมาทในธรรมยังไม่พอยังมีจิตใจ ฟุ้งซ่าน มักโกรธ มักอิจฉา ริษยา หงุดหงิด คนแบบนี้แค่ไม่ตายใจก็เหมือนตกนรกอยู่ตลอดเวลา
และคนเดี๋ยวนี้ก็มักจะมีแบบนี้ซะเยอะ แค่ขับรถ บางที่รถติด ขับแย่ ก็มีด่าพ่อล่อแม่กันแล้ว แล้วแบบนี้จะไม่ถือว่าตกนรกได้อย่างไร หรือบางคนก็หนีไปเปิดเพลงฟังบ้าง คุยโทรศัพท์บ้าง สติก็ไม่ได้อยู่กับรถกับรา เผลอจะได้ลงนรกไปจริงๆก็มี
ซึ่งอย่างที่เล่า คนเราเดี๋ยวนี้แสวงหาความสุข แต่เรื่องเล้กๆน้อยๆประจำวันยังไม่สามารถทำให้ตัวเองเป็นสุขได้ ให้ใจโดนโทสะครอง ให้ใจโดน โลภะครอง ให้ใจโดนโมหะครอง แบบนี้มันก้ไม่ต่างอะไรกับการใช้ชีวิตท่ามกลางเปรต อสุรกาย แล้วแบบนี้จะไม่ให้เรียกว่าเรื่องเล่าเขย่าขวัญได้อย่างไร
หากชีวิตคนเมือง สถานที่หลักๆก็คือ ที่ทำงาน บ้าน รถ หากเราลองเปลี่ยนมองบ้านให้มีความสุข ทำให้ที่ทำงานมีความสุข ขับรถอย่างมีความสุข ผมว่าแค่นี้ชีวิตคนเมืองก็เหมือนอยู่บนสวรรค์ตั้งแต่หลับยันตื่นแล้ว