กระทู้แรก อาจจะยาวไปขอโทษล่วงหน้า
ประสบการณ์ของเรา คือ เล่าเรื่องแรกๆรวมๆนะครั้งนึงเราชอบบเขาามากกจริงๆทุ่มให้เขาทุกอย่าง เขาก็รู้ว่าเราชอบเขาแต่เขาไม่ได้ตอบรับความรู้สึกเรานะ เขารู้จากการกระทำเรานี้แหละ เราลืมบอกว่าเขาคุยอยู่หลายคนเราก็เหมือนเป็นตัวเลือกของเขา แต่เราไม่ต้องการแบบนั้นทำให้เราตัดสินใจเดินออกมา และอีกอย่างคือเราท้อด้วย หลังจากที่เราทำแบบนี้เขากลับมาตามเรา บอกเราว่าแปลกไปทำไมทำแบบนี้ เราเลยถามว่าไม่เห็นแปลกไปเลยเขาบอกว่าเราไม่เคยจะไม่ใส่ใจเขา เมินเขา ฯลฯ สรุปเขาต้องการให้เราเป็นเหมือนเมื่อก่อนตอนที่เราทุ่มทุกอย่าง เราคิดหนักมากจนเราตัดสินใจเดินหน้าต่อไป "รักครั้งนี้ต้องสู้หน่อย" รู้ว่าเสี่ยงที่ต้องเจ็บหนัก คุยกันปกติเรื่อยๆจนมีเหตุการณ์ที่ทำให้เราได้เปิดใจกัน(จำตอนนั้นไม่ได้ว่าเรื่องอะไร) พวกเราได้นั่งคุยกันเขาตอบมาว่า เขาไม่รู้ว่ารู้สึกไงกับเรา
จากนั้นช่วงวาเลนไทน์(อาจจะสะกดผิด) เราก็ให้ช็อกโกแลตเขานะให้ติดๆกันหลายๆวันก่อนวาเลนไทน์ วันวาเลนไทน์เราไม่อยู่วันนั้นเขาก็ไม่อยู่เหมือนกัน อ่ออเราเขียนไดอารี่ก็เขียนเรื่อยๆคิดว่าเขียนให้ครบปีและให้วันเกิดเขาปีหน้า เราเขียนให้เรื่องที่เจอ เขาตั้งแต่ที่เจอครั้งแรก เรื่องราวในแต่ละวันที่มีเขา ความรู้สึกต่างๆก็อยู่ในนั้น คือเราไม่ค่อยพูดชอบทำให้รู้มากกว่า (โรแมนติกไหม) ทุ่มเทมากจริงๆ ไม่นานนักเราได้รู้ว่าเขาตกลงเป็นแฟนกับคนที่คุยกันขอตั่งชื่อว่า s เรารู้ก่อนหน้านี้แล้วว่า s บอกชอบเขา แต่เขาปฎิเสธ s ไปตอนแรก แต่ไม่รู้ยังไง พวกเขาถึงมาคบกัน s น่าจะตื้อ เราเลยให้ไดอารี่ก่อนเสร็จไปซึ่งเขาก็ดูดีใจนะ ที่มีคนทำให้เขาขนาดนี้ แต่ไดอารี่นี้บทสุดท้ายบอกเขาว่า ขอให้เขาคิดดีๆเพราะเลือกไปแล้ว เจ็บมาก็อย่าเสียใจหนักเพราะตัดสินใจเอง เราจะตัดใจ อารมณ์นี้เพราะเนื้อความจริงๆจำไม่ได้แล้ว
พวกเขาดูแฮปปี้มากก ลงรูปคู่กันส่วนเราซึมเลย เจ็บมาก หดหู่ เศร้าเสียใจ แต่เราได้เพื่อนๆช่วย หลังจากนั้นไม่นานเราก็ยังชอบเขาอยู่นะ 55555 (เรานี่ทนทานเหมือนกัน)บอกเลยว่าเจ็บมากจริงๆ ซึ่งหลังจากที่เขาไปมีแฟน เขาก็คุยกับเราปกติจนเราคิดว่าไม่ควรเป็นแบบนี้ เราเลยบอกเขาว่า เราชอบเขาวันที่ เขามาหาหล่ะ ที่เราบอกไปก็เพราะว่าถึงยังไงก็ดีกว่าไม่บอกอ่ะ ส่วนที่ไม่บอกไปตอนคุยเพราะไม่อยากให้เขาลำบากใจ กลัวเข้าหน้าไม่ติดกลัวว่าเขาจะตีตัวออกห่างเพราะเราชอบเขามาก เราได้คำตอบแล้วว่าเราคิดกับเราแค่ "เพื่อนที่ดี"
วันต่อมาเราจึงเขียนจดหมายไป สรุปใจความว่าเราจะกลับไปวันที่เราไม่ได้รู้สึกอะไรแล้วบริสุทธ์ใจแล้วจริงๆเราจะไม่ติดต่อกันไม่คุยกัน หลังจากนั้นก็ไม่ติดต่อกันจริงๆ แต่สิ่งที่เหลือคือ เขาคอยติดตามเฟสเราตลอดกดถูกใจเราตลอดแต่ เราไม่ได้กดกลับ กดเฉยที่เป็นเพื่อนของเพื่อนแต่มีเขาอยู่เท่านั้น จนมีเหตุการณ์นึง เขาตั้งเตตัสอารมณ์เสียใจกับอะไรสักอย่างที่หนักมากๆ(เราจำไม่ได้) ตัดสินใจ โพสต์หน้าวอตัวเองว่า ใจเย็นๆนะ เดี่ยวก็ดีขึ้น เขามากดไลค์ และตั้งตัสกลับมาหน้าวอเขาเอง แต่เรารู้ว่าเขาพูดถึงเรา และกลายเป็นว่าเราคุยกับผ่านตัสเฟสแต่ไม่บ่อย
ผ่านมาสักพักหลังจากเราไม่คุยกันเลยน่าจะ 5 เดือนเศษๆ วันนั้นเป็นวันเกิด เขาทักแชทมาว่าอยากพาเราไปเลี้ยงเหมือนที่เราเคยทำให้ เราจึงตอบตกลงไปเพราะว่า"วันเกิด" หลังจากวันเกิดเราไปเกิดเรื่องขึ้น เขาเลิกกัน s เรื่องความเจ้าชู้ เขาเครียด ไม่ชอบแบบนี้ ฯลฯ และกลับมา เขาบอกเราว่าเขารู้สึกกับเรา เราลำบากใจมากเรารู้นะว่า ทำเหมือนเป็นของตายอ่ะเราคิดว่านี้อาจจะเป็นอารมณ์ชั่ววูบของเขา เราให้เขากลับไปคิด เขาบอกว่าเขาอยู่คนเดียวไม่ได้ตอนนี้ (บอกก่อนว่าเรารู้ว่าเขาเป็นคนยังไงแต่เรารับเขาได้หมด) เราเลือกเสี่ยงเพราะคิดว่าเขาคงคิดได้จริงแล้วและเรายอมให้โอกาสตัวเองอีกสักครั้งอีกอย่างคือเราเตรียมใจไว้แล้วมากๆเพราะเขามาแบบนี้
จากนั้นเรากลับมาคุยกันสถานะคนคุยกัน แต่ไม่ให้เขาเต็มนะ ไม่นานเขาหายไปเราคิดแล้วว่าเขาคงกลับไปหา S เพราะเหมือนพวกเขาไม่เคลียร์ เราพยายามติดต่อเขา เขาไม่รับไม่ตอบเฟสไม่ตอบไลน์ สักพักใหญ่มากๆ เขาบอกเราว่าเขาคุยกับ S เราถามต่อว่ายังไงต่อ เขาว่าก็กลับมาคุยๆกัน คบกัน เราเลยตอบไปว่า ยินดีด้วย และจบประโยค เราก็รู้สึกผิดหวังมากนะแต่เหมือนเตรียมใจไว้แล้วเลยไม่หนัก เราตัดสินใจโทรไปหาเพื่อที่จะได้รู้เหตุผลที่เขากับไปคบกัน เขาบอกว่า น่าจะยังรู้สึกดีกับSอยู่เลยกลับไปคบ เราเลยถามต่อ มาทำแบบนี้ทำไม รู้ใช่ไหมว่าการทำแบบนั้นมันเห็นแก่ตัว แต่มันไม่ผิดเพราะคนเราต้องการสิ่งดีๆอยู่แล้ว แต่ไม่ควรทำแบบนี้เราเสียใจมาก เขาตอบกลับว่า เขาขอโทษ เขาไม่คิดให้ดีก่อนเอง ทำให้เราต้องเจ็บเขาจะไม่คุยกับเราอีก เขาจะไม่ทำอะไรให้เราต้องเจ็บปวดอีก แต่เขาอยากจะบอกว่าความรู้สึกวันนั้นที่อยู่ด้วยกันมันของจริงแต่ไม่อยากพูดให้ความหวังเรา เราก็บอกว่าเคร และจบประโยควางสายยยย เราได้ให้โอกาสตัวเองไปพอผลออกมาแบบนี้แล้วเราก็จะตัดใจจริงๆแล้ว
///////////จากตอนนั้นเรารู้สึกน้อยลงมากกกแล้วจนเราคิดว่า เราจะกลับไปคุยกับเขาในสถานะเพื่อนเพราะเรายังอยากคุยอยากติดต่อกันอยู่ต้องการสถานะเพื่อนจริงๆ อย่างน้อยก็เป็นเพื่อนของเพื่อนอยากเข้าหน้ากันติดด้วยย แต่กำลังคิดว่าจะกลับไปดีไหม เพราะยังไม่แน่ใจตัวเองเลยอยากจะถามว่า มีใครเคยทำบ้างไหม แล้วเป็นเพื่อนกันแบบบริสุทธิ์ใจได้จริงๆหรือเปล่า
เคยมีใครกลับไปคุยกับคนที่ชอบ แล้วกลายเป็นเพื่อนกันได้บ้างไหม
ประสบการณ์ของเรา คือ เล่าเรื่องแรกๆรวมๆนะครั้งนึงเราชอบบเขาามากกจริงๆทุ่มให้เขาทุกอย่าง เขาก็รู้ว่าเราชอบเขาแต่เขาไม่ได้ตอบรับความรู้สึกเรานะ เขารู้จากการกระทำเรานี้แหละ เราลืมบอกว่าเขาคุยอยู่หลายคนเราก็เหมือนเป็นตัวเลือกของเขา แต่เราไม่ต้องการแบบนั้นทำให้เราตัดสินใจเดินออกมา และอีกอย่างคือเราท้อด้วย หลังจากที่เราทำแบบนี้เขากลับมาตามเรา บอกเราว่าแปลกไปทำไมทำแบบนี้ เราเลยถามว่าไม่เห็นแปลกไปเลยเขาบอกว่าเราไม่เคยจะไม่ใส่ใจเขา เมินเขา ฯลฯ สรุปเขาต้องการให้เราเป็นเหมือนเมื่อก่อนตอนที่เราทุ่มทุกอย่าง เราคิดหนักมากจนเราตัดสินใจเดินหน้าต่อไป "รักครั้งนี้ต้องสู้หน่อย" รู้ว่าเสี่ยงที่ต้องเจ็บหนัก คุยกันปกติเรื่อยๆจนมีเหตุการณ์ที่ทำให้เราได้เปิดใจกัน(จำตอนนั้นไม่ได้ว่าเรื่องอะไร) พวกเราได้นั่งคุยกันเขาตอบมาว่า เขาไม่รู้ว่ารู้สึกไงกับเรา
จากนั้นช่วงวาเลนไทน์(อาจจะสะกดผิด) เราก็ให้ช็อกโกแลตเขานะให้ติดๆกันหลายๆวันก่อนวาเลนไทน์ วันวาเลนไทน์เราไม่อยู่วันนั้นเขาก็ไม่อยู่เหมือนกัน อ่ออเราเขียนไดอารี่ก็เขียนเรื่อยๆคิดว่าเขียนให้ครบปีและให้วันเกิดเขาปีหน้า เราเขียนให้เรื่องที่เจอ เขาตั้งแต่ที่เจอครั้งแรก เรื่องราวในแต่ละวันที่มีเขา ความรู้สึกต่างๆก็อยู่ในนั้น คือเราไม่ค่อยพูดชอบทำให้รู้มากกว่า (โรแมนติกไหม) ทุ่มเทมากจริงๆ ไม่นานนักเราได้รู้ว่าเขาตกลงเป็นแฟนกับคนที่คุยกันขอตั่งชื่อว่า s เรารู้ก่อนหน้านี้แล้วว่า s บอกชอบเขา แต่เขาปฎิเสธ s ไปตอนแรก แต่ไม่รู้ยังไง พวกเขาถึงมาคบกัน s น่าจะตื้อ เราเลยให้ไดอารี่ก่อนเสร็จไปซึ่งเขาก็ดูดีใจนะ ที่มีคนทำให้เขาขนาดนี้ แต่ไดอารี่นี้บทสุดท้ายบอกเขาว่า ขอให้เขาคิดดีๆเพราะเลือกไปแล้ว เจ็บมาก็อย่าเสียใจหนักเพราะตัดสินใจเอง เราจะตัดใจ อารมณ์นี้เพราะเนื้อความจริงๆจำไม่ได้แล้ว
พวกเขาดูแฮปปี้มากก ลงรูปคู่กันส่วนเราซึมเลย เจ็บมาก หดหู่ เศร้าเสียใจ แต่เราได้เพื่อนๆช่วย หลังจากนั้นไม่นานเราก็ยังชอบเขาอยู่นะ 55555 (เรานี่ทนทานเหมือนกัน)บอกเลยว่าเจ็บมากจริงๆ ซึ่งหลังจากที่เขาไปมีแฟน เขาก็คุยกับเราปกติจนเราคิดว่าไม่ควรเป็นแบบนี้ เราเลยบอกเขาว่า เราชอบเขาวันที่ เขามาหาหล่ะ ที่เราบอกไปก็เพราะว่าถึงยังไงก็ดีกว่าไม่บอกอ่ะ ส่วนที่ไม่บอกไปตอนคุยเพราะไม่อยากให้เขาลำบากใจ กลัวเข้าหน้าไม่ติดกลัวว่าเขาจะตีตัวออกห่างเพราะเราชอบเขามาก เราได้คำตอบแล้วว่าเราคิดกับเราแค่ "เพื่อนที่ดี"
วันต่อมาเราจึงเขียนจดหมายไป สรุปใจความว่าเราจะกลับไปวันที่เราไม่ได้รู้สึกอะไรแล้วบริสุทธ์ใจแล้วจริงๆเราจะไม่ติดต่อกันไม่คุยกัน หลังจากนั้นก็ไม่ติดต่อกันจริงๆ แต่สิ่งที่เหลือคือ เขาคอยติดตามเฟสเราตลอดกดถูกใจเราตลอดแต่ เราไม่ได้กดกลับ กดเฉยที่เป็นเพื่อนของเพื่อนแต่มีเขาอยู่เท่านั้น จนมีเหตุการณ์นึง เขาตั้งเตตัสอารมณ์เสียใจกับอะไรสักอย่างที่หนักมากๆ(เราจำไม่ได้) ตัดสินใจ โพสต์หน้าวอตัวเองว่า ใจเย็นๆนะ เดี่ยวก็ดีขึ้น เขามากดไลค์ และตั้งตัสกลับมาหน้าวอเขาเอง แต่เรารู้ว่าเขาพูดถึงเรา และกลายเป็นว่าเราคุยกับผ่านตัสเฟสแต่ไม่บ่อย
ผ่านมาสักพักหลังจากเราไม่คุยกันเลยน่าจะ 5 เดือนเศษๆ วันนั้นเป็นวันเกิด เขาทักแชทมาว่าอยากพาเราไปเลี้ยงเหมือนที่เราเคยทำให้ เราจึงตอบตกลงไปเพราะว่า"วันเกิด" หลังจากวันเกิดเราไปเกิดเรื่องขึ้น เขาเลิกกัน s เรื่องความเจ้าชู้ เขาเครียด ไม่ชอบแบบนี้ ฯลฯ และกลับมา เขาบอกเราว่าเขารู้สึกกับเรา เราลำบากใจมากเรารู้นะว่า ทำเหมือนเป็นของตายอ่ะเราคิดว่านี้อาจจะเป็นอารมณ์ชั่ววูบของเขา เราให้เขากลับไปคิด เขาบอกว่าเขาอยู่คนเดียวไม่ได้ตอนนี้ (บอกก่อนว่าเรารู้ว่าเขาเป็นคนยังไงแต่เรารับเขาได้หมด) เราเลือกเสี่ยงเพราะคิดว่าเขาคงคิดได้จริงแล้วและเรายอมให้โอกาสตัวเองอีกสักครั้งอีกอย่างคือเราเตรียมใจไว้แล้วมากๆเพราะเขามาแบบนี้
จากนั้นเรากลับมาคุยกันสถานะคนคุยกัน แต่ไม่ให้เขาเต็มนะ ไม่นานเขาหายไปเราคิดแล้วว่าเขาคงกลับไปหา S เพราะเหมือนพวกเขาไม่เคลียร์ เราพยายามติดต่อเขา เขาไม่รับไม่ตอบเฟสไม่ตอบไลน์ สักพักใหญ่มากๆ เขาบอกเราว่าเขาคุยกับ S เราถามต่อว่ายังไงต่อ เขาว่าก็กลับมาคุยๆกัน คบกัน เราเลยตอบไปว่า ยินดีด้วย และจบประโยค เราก็รู้สึกผิดหวังมากนะแต่เหมือนเตรียมใจไว้แล้วเลยไม่หนัก เราตัดสินใจโทรไปหาเพื่อที่จะได้รู้เหตุผลที่เขากับไปคบกัน เขาบอกว่า น่าจะยังรู้สึกดีกับSอยู่เลยกลับไปคบ เราเลยถามต่อ มาทำแบบนี้ทำไม รู้ใช่ไหมว่าการทำแบบนั้นมันเห็นแก่ตัว แต่มันไม่ผิดเพราะคนเราต้องการสิ่งดีๆอยู่แล้ว แต่ไม่ควรทำแบบนี้เราเสียใจมาก เขาตอบกลับว่า เขาขอโทษ เขาไม่คิดให้ดีก่อนเอง ทำให้เราต้องเจ็บเขาจะไม่คุยกับเราอีก เขาจะไม่ทำอะไรให้เราต้องเจ็บปวดอีก แต่เขาอยากจะบอกว่าความรู้สึกวันนั้นที่อยู่ด้วยกันมันของจริงแต่ไม่อยากพูดให้ความหวังเรา เราก็บอกว่าเคร และจบประโยควางสายยยย เราได้ให้โอกาสตัวเองไปพอผลออกมาแบบนี้แล้วเราก็จะตัดใจจริงๆแล้ว
///////////จากตอนนั้นเรารู้สึกน้อยลงมากกกแล้วจนเราคิดว่า เราจะกลับไปคุยกับเขาในสถานะเพื่อนเพราะเรายังอยากคุยอยากติดต่อกันอยู่ต้องการสถานะเพื่อนจริงๆ อย่างน้อยก็เป็นเพื่อนของเพื่อนอยากเข้าหน้ากันติดด้วยย แต่กำลังคิดว่าจะกลับไปดีไหม เพราะยังไม่แน่ใจตัวเองเลยอยากจะถามว่า มีใครเคยทำบ้างไหม แล้วเป็นเพื่อนกันแบบบริสุทธิ์ใจได้จริงๆหรือเปล่า