เกลียดการสูญเสีย เกลียดการเปลี่ยนแปลง ของความรัก

เราเคยมีโลกที่เหงา แต่ไม่ทุกข์ใจ แต่พอวันนึง เวลาเหวี่ยงโลกของเราให้มาเจอกับคนนึงๆ แต่เรียนรู้ได้รู้จักกัน

แต่แล้ว "เวลา" ก็เหวี่ยงโลกของเราออกจากกัน จากคนแปลกน่า เป็นคนรู้จัก และจากคนที่ชิดใกล้ กลายเป็นคนไม่รู้จัก

เราโครตเกลียดความรู้สึกนี้เลย จนเกือบทำให้เราไม่อยากจะเริ่มต้นรักใครอีก เพราะกัวว่าวันนึงจะรับการเปลี่ยนแปลงไม่ไหว.....

แต่พออยู่คนเด่วมากๆมันก็เหงาน่ะ อยากมีใครสักคน ที่เราคุยกับเขาได้ทุกๆเรื่อง ค่อยปรึกษากัน เติมเตมบางอย่างที่ขาดให้กัน

บางทีก้สงสัยน่ะ ว่าคนที่เราเลิกไปแล้ว แต่เราคิดว่าเขาใช่ที่สุด ถ้าเวลาผ่านไปโลกจะเหวี่ยงเขากลับมาให้เราอีกไหม

แต่มันคงเป็นแค่ความเพ้อฝันของคนที่สูญเสียสิ่งที่เขารักมากๆ มีใครเป็นเหมือนเราบ้างไหม