เรื่องมีอยู่ว่าเรากับแฟนเลิกกันแล้ว โดยที่เค้าเป็นฝ่ายบอกเลิกเราแต่ไม่ได้ใช้คำว่าเลิกนะคะใช้คำว่า 'เป็นพี่น้องกันดีกว่า' ซึ่งเราทำใจไม่ได้อยู่ๆจะให้มาเป็นพี่น้อง
มันเกิดขึ้นไวและกระทันหันเกินไปเพราะเค้าไม่มีท่าทีว่าจะบอกเลิกเราเลย ซึ่งเราตั้งตัวไม่ทันจริงๆทุกอย่างมันจุกไปหมด
ทีแรกเราก็ไม่ยอมนะคะแต่สุดท้ายก็ยอมแพ้ค่ะเพราะรู้ว่าเราเปลี่ยนใจคนไม่ได้
หลังจากวันนั้นเราก็บล็อคไลน์ลบทุกอย่างเท่าที่ทำได้หมดเลยค่ะ ทั้งเจ็บใจและเสียใจในเวลาเดียวกัน ช่วงเวลานั้นเราร้องไห้ตาบวมโทรมมากๆเลยค่ะ
จนเวลาผ่านไป.. เราเริ่มทำใจได้ตัดสินใจว่าจะเริ่มใหม่จะไม่กลับไป เราเริ่มมีคนคุยโดยที่เข้ามาใหม่เรื่อยๆ แต่เราก็คุยกับใครได้ไม่นานเพราะรู้สึกว่าตัวเองยังนึกถึงเค้าตลอดเวลาเลยค่ะ ยิ่งอยากลืมมันยิ่งจำจริงๆ การทำใจได้ของเรามันอยู่ในช่วงเวลาสั้นๆเท่านั้น แต่พอเวลาได้ยินเพลงหรือนึกถึงเหตุการร์ในความทรงจำของเราเรากลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ทุกทีเลย.. เราพยายามแล้วนะคะแต่เราใจยังไม่แข็งพอจริงๆ
จนวันนึงเราแอดไลน์เค้าไปค่ะ (เราจำไอดีเค้าได้ค่ะ) จำไว้นะคะเวลาเลิกกับใครอย่าจำไอดีได้มันลบๆแอดๆอยู่อย่างงั้นแหระค่ะ555TT
เราทักเค้าไปว่า 'คิดถึง' ประมาณ2วันผ่านไป เค้าก็ตอบเรากลับมาว่า 'คิดถึงเหมือนกัน' เราดีใจนะคะแต่ก็คิดๆอยู่ว่าจะคิดถึงเราทำไมในเมื่อเป็นฝ่ายเดินออกไปเอง
แล้วเราก็คุยกับเค้ามาเรื่อยๆค่ะ แต่เค้าไม่ค่อยตอบหรอกค่ะนานๆ จะตอบทีมากกว่า กลับเหมือนว่าเราเป็นฝ่ายวิ่งตามเค้าถึงเค้าจะไม่ได้ขอ
เราก็รู้สึกเหนื่อยนะแต่อีกใจมันก็อยากคุยกับเค้า อยากทักไปถึงเค้าจะไม่ตอบหรืออะไรก็ตาม
เรารู้ตัวนะคะว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกับเค้าแล้วแต่การได้คุยกับเค้ามันทำให้เรารู้สึกไปเองว่าเค้ายังคงคิดกับเราเหมือนเดิม แต่ความจริงคือเค้าต้องการให้เราเป็นพี่น้อง
พยายามคุยพยายามให้เค้ากลับมาเหมือนเดิมแต่หนทางมันยากเหลือเกินค่ะ คิดจะหยุดนะคะไม่อยากทรมานตัวเองไปมากกว่านี้ แต่เราไม่รู้จะทำยังไงแล้วมัน2จิต2ใจ อีกใจอยากลืม อีกใจอยากจำ..
ใครพอจะมีวิธีเด็ดขาดที่จะทำให้เราตัดใจจากเค้าได้จริงๆสักทีไหมคะ เราเหนื่อยมากเลยค่ะไม่อยากเป็นแบบนี้แล้ว
สับสนกับใจตัวเองมากเลย
มันเกิดขึ้นไวและกระทันหันเกินไปเพราะเค้าไม่มีท่าทีว่าจะบอกเลิกเราเลย ซึ่งเราตั้งตัวไม่ทันจริงๆทุกอย่างมันจุกไปหมด
ทีแรกเราก็ไม่ยอมนะคะแต่สุดท้ายก็ยอมแพ้ค่ะเพราะรู้ว่าเราเปลี่ยนใจคนไม่ได้
หลังจากวันนั้นเราก็บล็อคไลน์ลบทุกอย่างเท่าที่ทำได้หมดเลยค่ะ ทั้งเจ็บใจและเสียใจในเวลาเดียวกัน ช่วงเวลานั้นเราร้องไห้ตาบวมโทรมมากๆเลยค่ะ
จนเวลาผ่านไป.. เราเริ่มทำใจได้ตัดสินใจว่าจะเริ่มใหม่จะไม่กลับไป เราเริ่มมีคนคุยโดยที่เข้ามาใหม่เรื่อยๆ แต่เราก็คุยกับใครได้ไม่นานเพราะรู้สึกว่าตัวเองยังนึกถึงเค้าตลอดเวลาเลยค่ะ ยิ่งอยากลืมมันยิ่งจำจริงๆ การทำใจได้ของเรามันอยู่ในช่วงเวลาสั้นๆเท่านั้น แต่พอเวลาได้ยินเพลงหรือนึกถึงเหตุการร์ในความทรงจำของเราเรากลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ทุกทีเลย.. เราพยายามแล้วนะคะแต่เราใจยังไม่แข็งพอจริงๆ
จนวันนึงเราแอดไลน์เค้าไปค่ะ (เราจำไอดีเค้าได้ค่ะ) จำไว้นะคะเวลาเลิกกับใครอย่าจำไอดีได้มันลบๆแอดๆอยู่อย่างงั้นแหระค่ะ555TT
เราทักเค้าไปว่า 'คิดถึง' ประมาณ2วันผ่านไป เค้าก็ตอบเรากลับมาว่า 'คิดถึงเหมือนกัน' เราดีใจนะคะแต่ก็คิดๆอยู่ว่าจะคิดถึงเราทำไมในเมื่อเป็นฝ่ายเดินออกไปเอง
แล้วเราก็คุยกับเค้ามาเรื่อยๆค่ะ แต่เค้าไม่ค่อยตอบหรอกค่ะนานๆ จะตอบทีมากกว่า กลับเหมือนว่าเราเป็นฝ่ายวิ่งตามเค้าถึงเค้าจะไม่ได้ขอ
เราก็รู้สึกเหนื่อยนะแต่อีกใจมันก็อยากคุยกับเค้า อยากทักไปถึงเค้าจะไม่ตอบหรืออะไรก็ตาม
เรารู้ตัวนะคะว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกับเค้าแล้วแต่การได้คุยกับเค้ามันทำให้เรารู้สึกไปเองว่าเค้ายังคงคิดกับเราเหมือนเดิม แต่ความจริงคือเค้าต้องการให้เราเป็นพี่น้อง
พยายามคุยพยายามให้เค้ากลับมาเหมือนเดิมแต่หนทางมันยากเหลือเกินค่ะ คิดจะหยุดนะคะไม่อยากทรมานตัวเองไปมากกว่านี้ แต่เราไม่รู้จะทำยังไงแล้วมัน2จิต2ใจ อีกใจอยากลืม อีกใจอยากจำ..
ใครพอจะมีวิธีเด็ดขาดที่จะทำให้เราตัดใจจากเค้าได้จริงๆสักทีไหมคะ เราเหนื่อยมากเลยค่ะไม่อยากเป็นแบบนี้แล้ว