ตัวผมอายุ18 ปกติเวลาผมเดินกลับบ้านก็คิดไรเรื่อยเปื่อย แล้วลองมาย้อนถึงตอนเด็กกับตอนปัจุบันและอนาคต
ผมเลยตระหนักถึงว่า ยิ่งโตขึ้น ความรักผิดชอบภาระขึ้นและอะไรต่างๆก็ยากขึ้น อย่างเช่นตอนเด็กๆ ที่โรงเรียนผมเรียนผมเล่นกับเพื่อนสนุกเฮฮาเรียนเรื่องต่างๆก็ไม่ซับซ้อนเช่นคณิตศาตร์ก็เรียพวก + - * หาร ไม่มีอะไรซับซ้อนมาก แต่ตอนนี้ผมเรียน ม.ปลาย ต้องเรียนศึกษา คณิต ก็พวก tri geometri สมการซับซ้อนไรพวกนี้ แล้วเรียนอีกหลายวิชา ที่ก็ต้องใช้ความตั้งใจเหมือนกัน แล้วผมลองมาคิดว่า ถ้าผมโตไป เรียนมหาลัยต้องเจอไรที่หนักกว่านี้ แล้วตอนทำงาน อาจจะมีภาระมากขึ้น เช่น ต้องหาตังเลี้ยงดูตัวเอง จ่ายค่าบ้าน หารถมาขับ ไรต่างๆ คิดแล้วบางครั้งก็รู้สึก
หนัก แต่ก็ได้ศึกษาธรรม มาหน่อยหนึ่ง พระท่านก็บอกว่า ถ้าคนอื่นทำได้ เราก็ต้องทำได้ด้วย จาก อารมณ์ หนักก็เบาลงมาหน่อย แต่ดีหน่อยผมเกิดในครอบครัวที่ว่า ถ้าผมล้มลงหรือไม่ประสบความสำเร็จอย่างที่ตั้งใจไว้ ก็มีครอบครัวเป็นที่พึ่งให้ได้แต่ไม่อยากพึ่งใคร อยากยืนด้วยขาตัวเองดีกว่า แต่ไม่แน่ใจว่าจะเรียกว่าโชคดีได้รึเปล่า เพราะบางคนเกิดมาจน เลยพยายามอย่างหนักจนรวยหรือมีฐานะที่ดีได้ แต่ถ้าคนรวย รู้อยู่แล้วว่ารวย ก็อาจจะ
ไม่ ขยัน ไม่มีความเพียร ไม่มีความตั้งใจ มากพอ เพื่อจะทำตามดังฝันได้
แต่คนเราจะรวยหรือจน ถ้ามีความพยายาม มีความรู้ มีความตั้งใจ ทำอะไรก็สำเร็จหมด
เลยอยากถาม คับว่า ท่านๆที่ อาจจะเรียนอยู่ หรือเรียนไปด้วยทำงานด้วย หรือทำงาน แล้วก็มีภาระเช่นเลี้ยงดูพ่อแม่และครอบครัว ค่าเช่าบ้าน อีกๆหลายอย่าง ท่านรับมือหรือ มี mindset มีความคิดอย่างไรกับภาระพวกนี้คับ แล้วเวลารู้สึกเหนื่อยหรือบางทีก็ท้อทำไง (บางคนก็มีเพื่อนหรือพ่อแม่คนรอบข้างให้กำลังใจ)
ปล. ภาระในที่นี่ ผมหมายถึงความรับผิดชอบนะคับ ไม่ใช่เห็นพ่อแม่เป็นภาระ เพราะยังไงเราในฐานะลูกก็ควรเลี้ยงดูพ่อแม่
ปัญหา ยิ่งอายุมากขึ้นความรับผิดชอบก็มากขึ้นต่างๆ
ผมเลยตระหนักถึงว่า ยิ่งโตขึ้น ความรักผิดชอบภาระขึ้นและอะไรต่างๆก็ยากขึ้น อย่างเช่นตอนเด็กๆ ที่โรงเรียนผมเรียนผมเล่นกับเพื่อนสนุกเฮฮาเรียนเรื่องต่างๆก็ไม่ซับซ้อนเช่นคณิตศาตร์ก็เรียพวก + - * หาร ไม่มีอะไรซับซ้อนมาก แต่ตอนนี้ผมเรียน ม.ปลาย ต้องเรียนศึกษา คณิต ก็พวก tri geometri สมการซับซ้อนไรพวกนี้ แล้วเรียนอีกหลายวิชา ที่ก็ต้องใช้ความตั้งใจเหมือนกัน แล้วผมลองมาคิดว่า ถ้าผมโตไป เรียนมหาลัยต้องเจอไรที่หนักกว่านี้ แล้วตอนทำงาน อาจจะมีภาระมากขึ้น เช่น ต้องหาตังเลี้ยงดูตัวเอง จ่ายค่าบ้าน หารถมาขับ ไรต่างๆ คิดแล้วบางครั้งก็รู้สึก หนัก แต่ก็ได้ศึกษาธรรม มาหน่อยหนึ่ง พระท่านก็บอกว่า ถ้าคนอื่นทำได้ เราก็ต้องทำได้ด้วย จาก อารมณ์ หนักก็เบาลงมาหน่อย แต่ดีหน่อยผมเกิดในครอบครัวที่ว่า ถ้าผมล้มลงหรือไม่ประสบความสำเร็จอย่างที่ตั้งใจไว้ ก็มีครอบครัวเป็นที่พึ่งให้ได้แต่ไม่อยากพึ่งใคร อยากยืนด้วยขาตัวเองดีกว่า แต่ไม่แน่ใจว่าจะเรียกว่าโชคดีได้รึเปล่า เพราะบางคนเกิดมาจน เลยพยายามอย่างหนักจนรวยหรือมีฐานะที่ดีได้ แต่ถ้าคนรวย รู้อยู่แล้วว่ารวย ก็อาจจะ ไม่ ขยัน ไม่มีความเพียร ไม่มีความตั้งใจ มากพอ เพื่อจะทำตามดังฝันได้
แต่คนเราจะรวยหรือจน ถ้ามีความพยายาม มีความรู้ มีความตั้งใจ ทำอะไรก็สำเร็จหมด
เลยอยากถาม คับว่า ท่านๆที่ อาจจะเรียนอยู่ หรือเรียนไปด้วยทำงานด้วย หรือทำงาน แล้วก็มีภาระเช่นเลี้ยงดูพ่อแม่และครอบครัว ค่าเช่าบ้าน อีกๆหลายอย่าง ท่านรับมือหรือ มี mindset มีความคิดอย่างไรกับภาระพวกนี้คับ แล้วเวลารู้สึกเหนื่อยหรือบางทีก็ท้อทำไง (บางคนก็มีเพื่อนหรือพ่อแม่คนรอบข้างให้กำลังใจ)
ปล. ภาระในที่นี่ ผมหมายถึงความรับผิดชอบนะคับ ไม่ใช่เห็นพ่อแม่เป็นภาระ เพราะยังไงเราในฐานะลูกก็ควรเลี้ยงดูพ่อแม่