สวัสดีครับ วันนี้ผมเล่าเรื่องที่ผมได้เจอกับตัวเองมาครับ ขอเริ่มเลยน่ะครับ
ผมเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยแถวๆสมุทรปราการครับ บ้านของผมอยู่ฝั่งธน ผมเลยขอพ่อแม่อยู่หอครับ
แล้วผมก็ได้เจอกับหอหนึ่งที่ราคากลางๆขนาดห้องพอใจ โดยตัวหอมีทั้งหมด 8 ชั้น มีสองอาคารหันหน้าเช้าหากัน โดยมีตรงกลางเว้นไว้เป็นสวนพักผ่อนครับ หอนี้เป็นหอที่มีมานานมากแล้วเท่าที่ถามรุ่นพี่ดูครับ โดยเรื่องราวแปลกๆก็เกิดขึ้นกับผม เมื่อเข้าเดือนที่สองที่ผมอยู่ครับ
ทุกคืนผมจะนั่งเล่นเกม ตามภาษาคนติดเกมครับ^^ โดยโต๊ะคอม ของผมจะตั้งชิดกับผนังที่ต่อกับห้องข้างๆ
ผมมักจะได้ยินเสียงคนตะโกนคุยกันจากข้างห้องแต่ผมฟังไม่ออกเพราะมันเหมือนเป็นภาษาจีน หรือภาษาไรซักอย่าง แน่ๆคือไม่ใช่ภาษาไทยครับ
แต่ผมก็ไม่สนอะไร จนบางวันมัน หนักขึ้น ดังขึ้น ผมเลยตัดสินใจตอนเช้าก่อนไปเรียนบอกพี่ พนักงานหอว่า ฝากเตื่อนห้องข้างๆให้เบาเสียงตอนค่ำหน่อยครับ พี่พนักก็ ทำหน้า มึนและมองหน้าผมแปลกแต่ก็ตอบกลับมาว่า "ได้ค่ะ เดี๋ยวไปบอกให้ค่ะ"
แต่สุดท้ายก็ยังเหมือนเดิม จนมีคืนหนึ่งตอนนั้นประมาณเที่ยงคืนเพือนมาทำงานกลุ่มที่ห้องผม ด้วยความที่หิวมากเลยชวนกันลงไปเซเว่น เพื่อนผมก็ไปกดลิฟ รอผม
ขณะที่ผมอยู่หน้าห้องกำลังล็อคห้อง ผมก็เห็น ผู้หญิง ยืนหน้าห้องหนึ่ง ซึ้งไม่ใกล้ไม่ไกล ข้างห้องผมเอง แต่ผมไม่เห็นหน้าเพราะเธอก้มหน้าอยู่ แล้วผมที่ยาวของเธอบังหน้าเธอ แต่ผมก็มองด้วยสงสัยว่ายืนทำอะไร ทำไมไม่เข้าห้องแล้วก็อยากเดินไปบอกให้ ตอนกลางคืนช่วยเบาๆหน่อย(จะเล่นเกมคุยกับคนในทีมไม่รู้เรื่องโว้ยย)
แต่ก็ไม่ได้ทำเพราะเพื่อนตะโกนเรียก "ไอ้ ... จะยืนล็อคห้องอีกนานมะ?" เท่านั้นผมก็รีบเข้าไปที่ลิฟ
แล้วจากนั้นผมและเพื่อนก็มาทำงานกันต่อ ทำไปได้ซักพัก ผมก็ชวนเพื่อนออกไปสูบบุหรี่ ตรงระเบียงห้องผม โดย ระเบียงห้องผม จะมีโต๊ะเล็กกับเก้าอี้ 2 ตัว หันหน้าเข้าหากัน เหมือนๆที่นั่งร้านกาแฟละครับ โดยผมนั่งเก้าอี้ฝั่งที่มองไปแล้วจะเห็นระเบียงของข้างห้อง ตอนแรกเราก็สูบไปคุยไป ซักพัก
ผมเห็น ผู้หญิงคนเดิมออกมา ผมก็พยายามมองหน้าแต่ก็มองไม่เห็นเพราะสายตาสั้นและมันดึกและมืดมาก ตอนนั้นประมาณ ตีสองกว่าๆได้ครับ ผมก็ มองว่าเธอออกมาทำอะไร เพื่อจะชวนสูบบุหรี่ด้วยแล้วจะได้บอกความในใจที่ทรฟังเสียงมานาน แต่เธอก็กลับเข้าห้องไป แล้วหลังจากนั้นเธอก็ออกมาอีก แต่ครั้งนี้ทำให้ผมต้องลุกขึ้นยืน บุหรี่หลุดจากมือ ตาค้าง เหมือนกินกาแฟ แล้วต่อด้วยเอ็มร้อย คือ รอบสองที่เธอคนนั้นออกมา เธอ วิ่งออกมาจากห้องแล้วกระโดดลงไป ตอนนั้นผมก็รีบมองลงไปที่สวนข้างล่างผมเห็นศพของเธอ นอนอยู่ ผมเรียกเพื่อนที่สูบบุหรี่มาดูว่า " เมิงงงง แจ้งตำรวจเร็วมีคนโดดตึกตาย" เพื่อนผมก็ ลุกขึ้นแล้วมองไปที่สวนข้างล่าง คำตอบของมันทำผมช็อค รอบสอง คือ "เมาไรนิ ใครกระโดดตึก ก็ไม่มีไรเลย "
วินาทีนั้น ผมรู้สึก ตกใจและกลัวจนไม่กล้านอนคนเดียวเลยขอให้เพื่อนคนนั้นนอนด้วย แต่ก็ไม่ได้บอกอะไร ผมเกรียนๆไปว่าแกล้งโกหกให้ตกใจ จน ตอนเช้าผมตื่นไปทิ้งขยะ เจอป้าแม่บ้านหอ ผมเลยอยากถามความจริงจาก แกเพราะพี่พนักงานคงไม่บอกผมแน่นอน
ผมถามไปว่า "ป้าๆห้อง813 มีคนอยู่ไหมครับพอดีผมอยู่ข้างห้องนั่น คนห้องนั้นเสียงดังมาก"
ป้าแกทำหน้าตกใจแล้วตอบผมว่า "หนู ห้องนั้นไม่มีคนอยู่ พอมีคนอยู่ก็อยู่ได้ไม่นาน บ้างก็บอกเห็นอะไรแปลกๆ ได้ยินเสียงคนพูดอะไรแปลกๆ ป้าก็พึงมาทำที่นี้ได้ปีกว่าๆ ป้าไม่รู้อะไรมากหรอก ป้าว่าหนูไปถามพนักงงานดีกว่า" โหป้าตั๊ลลาคคค ป้าใจดีมากที่บอก หลังจากนั้นผมก็ย้ายหอเลยจ้าทิ้งมัดจำโดยตอนทำเรื่องย้าย ทำเหวี่ยงๆพนักงานไปนิสส
เรื่องทั้งหมดก็มีเท่านี้ครับ ถ้าพิมตก พิมผิดเว้นช่องผิดก็ขอโทษด้วยครับ
คนข้างห้อง
ผมเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยแถวๆสมุทรปราการครับ บ้านของผมอยู่ฝั่งธน ผมเลยขอพ่อแม่อยู่หอครับ
แล้วผมก็ได้เจอกับหอหนึ่งที่ราคากลางๆขนาดห้องพอใจ โดยตัวหอมีทั้งหมด 8 ชั้น มีสองอาคารหันหน้าเช้าหากัน โดยมีตรงกลางเว้นไว้เป็นสวนพักผ่อนครับ หอนี้เป็นหอที่มีมานานมากแล้วเท่าที่ถามรุ่นพี่ดูครับ โดยเรื่องราวแปลกๆก็เกิดขึ้นกับผม เมื่อเข้าเดือนที่สองที่ผมอยู่ครับ
ทุกคืนผมจะนั่งเล่นเกม ตามภาษาคนติดเกมครับ^^ โดยโต๊ะคอม ของผมจะตั้งชิดกับผนังที่ต่อกับห้องข้างๆ
ผมมักจะได้ยินเสียงคนตะโกนคุยกันจากข้างห้องแต่ผมฟังไม่ออกเพราะมันเหมือนเป็นภาษาจีน หรือภาษาไรซักอย่าง แน่ๆคือไม่ใช่ภาษาไทยครับ
แต่ผมก็ไม่สนอะไร จนบางวันมัน หนักขึ้น ดังขึ้น ผมเลยตัดสินใจตอนเช้าก่อนไปเรียนบอกพี่ พนักงานหอว่า ฝากเตื่อนห้องข้างๆให้เบาเสียงตอนค่ำหน่อยครับ พี่พนักก็ ทำหน้า มึนและมองหน้าผมแปลกแต่ก็ตอบกลับมาว่า "ได้ค่ะ เดี๋ยวไปบอกให้ค่ะ"
แต่สุดท้ายก็ยังเหมือนเดิม จนมีคืนหนึ่งตอนนั้นประมาณเที่ยงคืนเพือนมาทำงานกลุ่มที่ห้องผม ด้วยความที่หิวมากเลยชวนกันลงไปเซเว่น เพื่อนผมก็ไปกดลิฟ รอผม
ขณะที่ผมอยู่หน้าห้องกำลังล็อคห้อง ผมก็เห็น ผู้หญิง ยืนหน้าห้องหนึ่ง ซึ้งไม่ใกล้ไม่ไกล ข้างห้องผมเอง แต่ผมไม่เห็นหน้าเพราะเธอก้มหน้าอยู่ แล้วผมที่ยาวของเธอบังหน้าเธอ แต่ผมก็มองด้วยสงสัยว่ายืนทำอะไร ทำไมไม่เข้าห้องแล้วก็อยากเดินไปบอกให้ ตอนกลางคืนช่วยเบาๆหน่อย(จะเล่นเกมคุยกับคนในทีมไม่รู้เรื่องโว้ยย)
แต่ก็ไม่ได้ทำเพราะเพื่อนตะโกนเรียก "ไอ้ ... จะยืนล็อคห้องอีกนานมะ?" เท่านั้นผมก็รีบเข้าไปที่ลิฟ
แล้วจากนั้นผมและเพื่อนก็มาทำงานกันต่อ ทำไปได้ซักพัก ผมก็ชวนเพื่อนออกไปสูบบุหรี่ ตรงระเบียงห้องผม โดย ระเบียงห้องผม จะมีโต๊ะเล็กกับเก้าอี้ 2 ตัว หันหน้าเข้าหากัน เหมือนๆที่นั่งร้านกาแฟละครับ โดยผมนั่งเก้าอี้ฝั่งที่มองไปแล้วจะเห็นระเบียงของข้างห้อง ตอนแรกเราก็สูบไปคุยไป ซักพัก
ผมเห็น ผู้หญิงคนเดิมออกมา ผมก็พยายามมองหน้าแต่ก็มองไม่เห็นเพราะสายตาสั้นและมันดึกและมืดมาก ตอนนั้นประมาณ ตีสองกว่าๆได้ครับ ผมก็ มองว่าเธอออกมาทำอะไร เพื่อจะชวนสูบบุหรี่ด้วยแล้วจะได้บอกความในใจที่ทรฟังเสียงมานาน แต่เธอก็กลับเข้าห้องไป แล้วหลังจากนั้นเธอก็ออกมาอีก แต่ครั้งนี้ทำให้ผมต้องลุกขึ้นยืน บุหรี่หลุดจากมือ ตาค้าง เหมือนกินกาแฟ แล้วต่อด้วยเอ็มร้อย คือ รอบสองที่เธอคนนั้นออกมา เธอ วิ่งออกมาจากห้องแล้วกระโดดลงไป ตอนนั้นผมก็รีบมองลงไปที่สวนข้างล่างผมเห็นศพของเธอ นอนอยู่ ผมเรียกเพื่อนที่สูบบุหรี่มาดูว่า " เมิงงงง แจ้งตำรวจเร็วมีคนโดดตึกตาย" เพื่อนผมก็ ลุกขึ้นแล้วมองไปที่สวนข้างล่าง คำตอบของมันทำผมช็อค รอบสอง คือ "เมาไรนิ ใครกระโดดตึก ก็ไม่มีไรเลย "
วินาทีนั้น ผมรู้สึก ตกใจและกลัวจนไม่กล้านอนคนเดียวเลยขอให้เพื่อนคนนั้นนอนด้วย แต่ก็ไม่ได้บอกอะไร ผมเกรียนๆไปว่าแกล้งโกหกให้ตกใจ จน ตอนเช้าผมตื่นไปทิ้งขยะ เจอป้าแม่บ้านหอ ผมเลยอยากถามความจริงจาก แกเพราะพี่พนักงานคงไม่บอกผมแน่นอน
ผมถามไปว่า "ป้าๆห้อง813 มีคนอยู่ไหมครับพอดีผมอยู่ข้างห้องนั่น คนห้องนั้นเสียงดังมาก"
ป้าแกทำหน้าตกใจแล้วตอบผมว่า "หนู ห้องนั้นไม่มีคนอยู่ พอมีคนอยู่ก็อยู่ได้ไม่นาน บ้างก็บอกเห็นอะไรแปลกๆ ได้ยินเสียงคนพูดอะไรแปลกๆ ป้าก็พึงมาทำที่นี้ได้ปีกว่าๆ ป้าไม่รู้อะไรมากหรอก ป้าว่าหนูไปถามพนักงงานดีกว่า" โหป้าตั๊ลลาคคค ป้าใจดีมากที่บอก หลังจากนั้นผมก็ย้ายหอเลยจ้าทิ้งมัดจำโดยตอนทำเรื่องย้าย ทำเหวี่ยงๆพนักงานไปนิสส
เรื่องทั้งหมดก็มีเท่านี้ครับ ถ้าพิมตก พิมผิดเว้นช่องผิดก็ขอโทษด้วยครับ