อันนี้เป็นรักออนไลน์นะค่ะ เราไม่เคยเจอกันเลย เคยคุยกล้องกัน1ครั้ง
เริ่มแรกคือเขาแอดเพื่อนเรามาค่ะ แล้วชวนคุย เราก็คุยถูกคออ่ะค่ะ เขาก็หยอดเรื่อยๆ ก็สอบถามประวัติกันอย่างนั้นอย่างนี้ เล่าเรื่องแฟนเก่าให้ฟังกัน ตอนแรกๆเราคุยกันทั้งวันค่ะ ยันตี1-2 คุยแบบนี้ประมาณ2เดือน เข้าเดือนที่3 เขาเริ่มอ่านหนังสือสอบ เขาเรียนรามนะค่ะ เขาก็บอกเราว่า เขาต้องอ่านหนังสือสอบนะ แรกๆก็พอจะตอบอยู่นะค่ะ พอวันหนึ่งเขาบอกว่าเขาป่วย ไปหาหมอ หมอบอกเครียดพักผ่อนไม่เพียงพอ เขาก็ได้ยามากิน หลังจากนั้นเราก็คุยกันน้อยลง น้อยมา คุยแค่ 2ทุ่มถึง3ทุ่มเขาก็ขอไปนอน พอเราทักไปก็อ่านแต่ไม่ตอบ เป็นแบบนี้อยู่สักพัก เราก็ทะเลาะกัน เราก็ดราม่าใส่ยาวๆ555 เราเป็นงี้เง่านะค่ะตอนนั้น เขาก็อ่านแต่ไม่ตอบ นานๆเขาจะมาตอบว่า "ก็เคยตกลงกันแล้วไงว่าพี่หายไปเราก็ทนได้ไง" อะไรอย่างนี้ หลังจากนั้นมาเขาก็หายเงียบไป อ่านแต่ไม่ตอบ อาทิตย์หนึ่งจะตอบแค่1ครั้ง แค่สั้นง่ายๆแล้วหายไป จนเราทนไม่ไหว ก็เลยบอกเขา แล้วลบไลน์ ลบเบอร์ เอาสถานะเฟสออก แล้วคือก็พอทำใจได้แล้ว แล้วเขาก็กลับมาบอกว่า "เขาจะเข้าวัดละนะ" (คือก่อนหน้านี้ที่เราคุยกันเขาก็ตั้งแต่วันแรกแล้วว่าเขาจะบวชอะไรแบบนี้) เราก็ถามบวชวันไหนเขาก็บอก แล้วเขาก็บอกขอโทษที่หายไป เราก็ถามแล้วหายไปเพราะอะไร เขาก็ไม่ตอบแล้ว ที่นี้เขาก็โทรไลน์มาหาเราก็ร้องไห้ออกมา เขาก็วางสายไป แล้วพิมพ์บอกว่าไม่อยากตรอกย้ำเรา เราก็บอกว่าเปล่าแล้วเขาก็โทรมาอีก เราคุยกันนานนะค่ะ เป็นชั่วโมง เขาก็บอกว่าเราเป็นพี่น้องก็เนอะ ไม่ใช่พี่น้องท้องเดียวกันนะ อะไรแบบนี้แล้วเขาก็ขอตัวไปนอน หลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยกัน จนเกรดของเราออกค่ะ เลยบอกเขา เช้ามาเขาก็อ่านแล้วบอกดีใจด้วย นานๆทีเขาจะตอบเราก็ชวนคุยสิค่ะ แหม่ ยาวเลย เราก็ถามเขาว่าเราต้องรอถึงเมื่อไรเขาก็บอกว่า ก็เคยบอกไปแล้วไง เราก็บอก เดือนพฤศจิกาหรอ เขาก็บอกใช่ เราก็พูดออกมาว่า "ไม่น่าเชื่อเลยเนอะว่า...รอพี่ได้มาจรถึงตอนนี้" เขาก็บอกว่า "ใช่ ต้องคิดใหม่แล้วละนู๋...มั่นคง" เราชอบคำพูดของพี่เขานะค่ะ เขาชอบพูดคำว่าค่ะ คุยกับเขาเราก็มีความสุขปนความทุกข์ แล้วก็คุยไปเรื่อยจนถึงเวลาที่เขาจะนอน เราเหมือนชินแล้วอ่ะ ที่เขาหายไป เขาก็ไป มาคุยกันอีกทีก็ตอนที่เราไปเที่ยวจังหวัดของเขา พี่แกตอบค่ะ ตอบตอน10โมง แทบกรี๊ด555 เราก็คุย พี่เขาก็บอกอย่างนั้นอย่างนี้ พิมพ์ตอบจนไม่มองทางเดินอ่ะ น้องมันเลยจับพาเดิน (บ้าขั้นรุนแรง พิมพ์ไปยิ้มไปอ่ะ) น้องมันก็ด่า "ว่าบ้า ยิ้มอยู่" คือก็นานๆทีจะตอบป่ะ แล้วพอเราขึ้นรถกลับ เขาก็โทรไลน์มาหา ที่นี้เขิลหน้าบานเลย แบบคุยไปยิ้มไป น้องมันแซว แม่ก็บอกว่า "ปล่อยมันไปนานๆทีเขาจะโทรมาหา" (คือแม่รู้นะค่ะว่าคบกับใคร เขาอยู่ที่ไหน เรียนอะไร คนนี้เหมือนแม่เขาไม่ได้ว่าอะไร เพราะคนก่อนหน้านี้ทำให้เราร้องไห้เสียใจ) พอคุยได้สักพักเขาก็ไปอีกตามเคย มาอีกทีคือเขาเตรียมจัดบ้านเตรียมงาน เราก็ไม่วายชวนทะเลาะก่อนที่เขาจะหายไป
เขาบวชตั้งแต่เข้าพรรษา จนตอนนี้เขาก็ไม่ได้อ่านไลน์หรือติดต่อไม่ได้อีกเลยค่ะ เราควรจะรอหรือหยุดรอค่ะ แล้วความรักที่เขามอบให้ตอนแรกมันจริงหรือเปล่า!? เราพิมพ์ทักทายบอกเราเรื่องราวของเราไปให้เขาทุกวัน เหมือนคนบ้าที่พิมพ์อยู่คนเดียว ตอนนี้ก็ยังรออยู่ค่ะ ยังรักอยู่ไหม ก็ยังรักอยู่ค่ะ ไม่รู้ว่ารักเพราะอะไรเหมือนกัน เราควรจะรอหรือพอสักที
ควรจะรอหรือพอสักที
เริ่มแรกคือเขาแอดเพื่อนเรามาค่ะ แล้วชวนคุย เราก็คุยถูกคออ่ะค่ะ เขาก็หยอดเรื่อยๆ ก็สอบถามประวัติกันอย่างนั้นอย่างนี้ เล่าเรื่องแฟนเก่าให้ฟังกัน ตอนแรกๆเราคุยกันทั้งวันค่ะ ยันตี1-2 คุยแบบนี้ประมาณ2เดือน เข้าเดือนที่3 เขาเริ่มอ่านหนังสือสอบ เขาเรียนรามนะค่ะ เขาก็บอกเราว่า เขาต้องอ่านหนังสือสอบนะ แรกๆก็พอจะตอบอยู่นะค่ะ พอวันหนึ่งเขาบอกว่าเขาป่วย ไปหาหมอ หมอบอกเครียดพักผ่อนไม่เพียงพอ เขาก็ได้ยามากิน หลังจากนั้นเราก็คุยกันน้อยลง น้อยมา คุยแค่ 2ทุ่มถึง3ทุ่มเขาก็ขอไปนอน พอเราทักไปก็อ่านแต่ไม่ตอบ เป็นแบบนี้อยู่สักพัก เราก็ทะเลาะกัน เราก็ดราม่าใส่ยาวๆ555 เราเป็นงี้เง่านะค่ะตอนนั้น เขาก็อ่านแต่ไม่ตอบ นานๆเขาจะมาตอบว่า "ก็เคยตกลงกันแล้วไงว่าพี่หายไปเราก็ทนได้ไง" อะไรอย่างนี้ หลังจากนั้นมาเขาก็หายเงียบไป อ่านแต่ไม่ตอบ อาทิตย์หนึ่งจะตอบแค่1ครั้ง แค่สั้นง่ายๆแล้วหายไป จนเราทนไม่ไหว ก็เลยบอกเขา แล้วลบไลน์ ลบเบอร์ เอาสถานะเฟสออก แล้วคือก็พอทำใจได้แล้ว แล้วเขาก็กลับมาบอกว่า "เขาจะเข้าวัดละนะ" (คือก่อนหน้านี้ที่เราคุยกันเขาก็ตั้งแต่วันแรกแล้วว่าเขาจะบวชอะไรแบบนี้) เราก็ถามบวชวันไหนเขาก็บอก แล้วเขาก็บอกขอโทษที่หายไป เราก็ถามแล้วหายไปเพราะอะไร เขาก็ไม่ตอบแล้ว ที่นี้เขาก็โทรไลน์มาหาเราก็ร้องไห้ออกมา เขาก็วางสายไป แล้วพิมพ์บอกว่าไม่อยากตรอกย้ำเรา เราก็บอกว่าเปล่าแล้วเขาก็โทรมาอีก เราคุยกันนานนะค่ะ เป็นชั่วโมง เขาก็บอกว่าเราเป็นพี่น้องก็เนอะ ไม่ใช่พี่น้องท้องเดียวกันนะ อะไรแบบนี้แล้วเขาก็ขอตัวไปนอน หลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยกัน จนเกรดของเราออกค่ะ เลยบอกเขา เช้ามาเขาก็อ่านแล้วบอกดีใจด้วย นานๆทีเขาจะตอบเราก็ชวนคุยสิค่ะ แหม่ ยาวเลย เราก็ถามเขาว่าเราต้องรอถึงเมื่อไรเขาก็บอกว่า ก็เคยบอกไปแล้วไง เราก็บอก เดือนพฤศจิกาหรอ เขาก็บอกใช่ เราก็พูดออกมาว่า "ไม่น่าเชื่อเลยเนอะว่า...รอพี่ได้มาจรถึงตอนนี้" เขาก็บอกว่า "ใช่ ต้องคิดใหม่แล้วละนู๋...มั่นคง" เราชอบคำพูดของพี่เขานะค่ะ เขาชอบพูดคำว่าค่ะ คุยกับเขาเราก็มีความสุขปนความทุกข์ แล้วก็คุยไปเรื่อยจนถึงเวลาที่เขาจะนอน เราเหมือนชินแล้วอ่ะ ที่เขาหายไป เขาก็ไป มาคุยกันอีกทีก็ตอนที่เราไปเที่ยวจังหวัดของเขา พี่แกตอบค่ะ ตอบตอน10โมง แทบกรี๊ด555 เราก็คุย พี่เขาก็บอกอย่างนั้นอย่างนี้ พิมพ์ตอบจนไม่มองทางเดินอ่ะ น้องมันเลยจับพาเดิน (บ้าขั้นรุนแรง พิมพ์ไปยิ้มไปอ่ะ) น้องมันก็ด่า "ว่าบ้า ยิ้มอยู่" คือก็นานๆทีจะตอบป่ะ แล้วพอเราขึ้นรถกลับ เขาก็โทรไลน์มาหา ที่นี้เขิลหน้าบานเลย แบบคุยไปยิ้มไป น้องมันแซว แม่ก็บอกว่า "ปล่อยมันไปนานๆทีเขาจะโทรมาหา" (คือแม่รู้นะค่ะว่าคบกับใคร เขาอยู่ที่ไหน เรียนอะไร คนนี้เหมือนแม่เขาไม่ได้ว่าอะไร เพราะคนก่อนหน้านี้ทำให้เราร้องไห้เสียใจ) พอคุยได้สักพักเขาก็ไปอีกตามเคย มาอีกทีคือเขาเตรียมจัดบ้านเตรียมงาน เราก็ไม่วายชวนทะเลาะก่อนที่เขาจะหายไป
เขาบวชตั้งแต่เข้าพรรษา จนตอนนี้เขาก็ไม่ได้อ่านไลน์หรือติดต่อไม่ได้อีกเลยค่ะ เราควรจะรอหรือหยุดรอค่ะ แล้วความรักที่เขามอบให้ตอนแรกมันจริงหรือเปล่า!? เราพิมพ์ทักทายบอกเราเรื่องราวของเราไปให้เขาทุกวัน เหมือนคนบ้าที่พิมพ์อยู่คนเดียว ตอนนี้ก็ยังรออยู่ค่ะ ยังรักอยู่ไหม ก็ยังรักอยู่ค่ะ ไม่รู้ว่ารักเพราะอะไรเหมือนกัน เราควรจะรอหรือพอสักที