กลับมาอยู่บ้านนอกก็ดีนะ ไม่ต้องพบเจอพวกขี้อวดมือถือ เดินห้างสวนทางกับร้อยละร้อยต้องเดินเล่นมือถือ ขึ้นรถลงเรือก็เจอ

ห้างแถวบ้านเขาสนใจกับสิ่งแวดล้อม กับของ กับคน มากกว่ามือถือในมือ
คือ มันก็มีแหละนะ คนที่เล่น แต่นับหัวได้

ที่ทำงานก็เหมือนกัน แต่ก่อนอยู่ กทม เพื่อนร่วมงานว่างเป็นต้องหยิบมาเล่น กดๆ สไลด์ๆ ปาดๆ รำคาญสายตามาก เพราะมันน่ารำคาญนี่แหละเลยไม่ชอบ

พอมาทำงานเดิมที่ต่างจังหวัด พอว่าง พวกเพื่อนๆเขาก็คุย ชวนกันคุย ไม่มีใครหยิบมือถือเลยนะ งงมาก ถามเขาก็บอกไม่เล่น ไม่ได้ติดขนาดนั้น (เออดีจัง ชอบพวกคนแบบนี้)

ตอนผมอยู่ กทม ผมต้องเลี่ยงการลงเรือคลองแสนแสบตอนกลางคืนเพราะมนุษย์เพศผู้เพศเมียที่ได้นั่ง จะหยิบมือถือมาส่องไฟหน้าจออวดซะไม่แคร์คนอื่น คือแสงมือถือเนี่ยจ้าระดับสามารถส่องเป็นไฟส่องหาของได้เลยนะ บางคนเบาแสงก็ดีหน่อย บางคนไม่ อันนี้ก็ไม่ไหวนะ เห็นแก่ตัวเกินรับไหว (ส่วนมากผมต้องยืน มันก็เห็นแบบเลี่ยงไม่ได้ น่ารำคาญมาก)

เหมือนบ่นเลย แต่แค่อยากบอก ลดนิสัยขี้อวดลงบ้างก็ดีนะ จะมือถือเครื่องละหลายหมื่น หรือไม่ถึงพัน ผมก็มองว่าพวกหยิบมาเล่นเนี่ย ขี้อวดมาก (กรณีเล่นแป๊บๆ นั่นอีกเรื่อง ไม่ได้ว่าหมดทุกคน คนมีธุระต้องแชทตอบจริงก็มี แต่พวกเอามาสไลด์ดูโปรแกรม ทำเป็นเข้าเมนูออกเมนู เอ่อ คือ ไม่เรียกอวด ไม่เรียกอยากโชว์ ก็คงเขาเอามาเช็คโปรแกรมงั้นเหรอ หราาาา....)

ขออภัยที่อาจจะตรงๆเกินไป

ป.ล. tag ตรงตามที่เอ่ยถึงแล้วนะ