เราจะเล่าให้กระชับที่สุด ถ้าสงสัยอะไรถามเพิ่มได้ เราพิมโทรสับอาจมีผิดบ้างขออภัย
เราอยู่บ้านเป็นตึก มี4 ชั้น เป็นบ้านของแม่สามีแต่เค้ายกให้พวกเราอยู่
มีสมาชิกทั้งหมด 5 คน มี เรา ลูก สามี แม่เรา และพี่ชายแฟน
มันมีเรื่องเคลียดที่สะสมมานานมากกกกก เกิดจากพี่ชายสามี เป็นคนที่สกปรกมากที่สุดที่เคยเจอมาซึ่งทุกคนมีห้องนอนเป็นของตัวเอง
แต่เค้าไม่ค่อยจะนอนห้องของต้วเองชอบนอนที่โซฟาห้องรับแขกของของเขาก็รกเต็มห้องรับแขก เช่น กระเป๋าทำงาน เอกสาร ถุงเท้า
รองเท้า เสื้อคลุม กางเกงก็ไว้บนโต๊ะกินข้าว สูบบุหรี่ก็ทิ้งไว้ในห้องน้ำ มีตู้ใส่รองเท้า แต่เค้าไม่เคยเก็บเลย รองเท้าเค้ามี4-5 คู่ อยู่กระจัดกระจายตามมุมบ้านเราต้องมาตามเก็บ แม้กระทั่งตะกร้าผ้าก็อยู่ห้องรับแขก แล้วผ้าไม่ซักเป็นเดือน รองเท้าถุงเท้าเหม็นอับมาก ซึ่งเค้าก็อายุ 25 แล้ว ทำไมเค้าไม่มีความคิด
เรามีลูกเล็กไม่ถึง3 เดือน แม่เราก็จะพามานอนเล่นข้างล่าง แม่เราต้องมาคอยเก็บของของเขาอ่ะ ไหนแม่เราต้องคอยเลี้ยงหลาน ทำกับข้าว
ทำงานบ้าน เนืองจากเราทำงาน เราสงสารแม่เราอะ จะให้สามีเราบอกเค้าก็เป็นน้องอะ จะเราบอกเดียวก็มองหน้ากันไม่ติด จะให้แม่เรามันก็ไม่ใช่อีก
ตอนนี้เราวางแผนจะหาบ้านเช่าแต่เรากับสามีเงินเดือนเท่าไหร่เอง เราเพิ่งอายุ21 สามี 20 แม่เราไม่ได้ทำงานเพราะช่วยเลี้ยงหลาน
เคยมีพี่ชายคนโตอยู่ด้วยพี่มีภรรยาก็เลยอยู่ส่วนตัวนิดนึงตัวของพี่ชายคนโตนนั้นไม่ทำงานบ้านหรอกแต่เค้าไม่เคยทำรกเลยย
แต่พี่ชายคนรองคนนี้ไม่ช่วยทำแถมยังทำรกอีก
เวลาแม่เราทำกับข้าวพี่ชายนั้นทั้งกินทั้งห่อแต่ไม่เคยช่วยค่ากับข้าวสักบาทเดียว ชอบบอกว่าไม่มีเงินแต่เที่ยวทุกอาทิตย์ ไม่ช่วยค่าน้ำค่าไฟ
เวลากลับบ้านมาชอบเปิดคอม เล่นโทสับเสียงดัง คือออ ลูกเราก็นอนอยู่ตรงนั้นอะ เวลาเขานอนที่ห้องรับแขกชอบลืมปิดไฟ ทีวี คอม
เวลาสามีเราไปเข้าห้องน้ำต้องไปปิดให้ ในห้องอาบน้ำซึ่งเป็นห้องรวม เค้าก็ชอบเอาของส่วนตัวไปไว้ เช่น บ็อกเซอร์ ผ้าเช็ดตัว กางเกง
ทั้งหมดที่เราระบายมานี้ เราอยากจะถามว่าเราควรจะบอกเขายังไงดี
เพราะว่าเราไม่ไหวแล้ว เราก็สงสารแม่เรา สงสารลูก ถ้ามันเกินจะเยียวยาจริงๆ
เราก็คงต้องยอมย้ายบ้าน เราอาจจะลำบากหน่อยแต่ขอให้แม่เรากับลูกอยู่สบายก็พอ
ปัญหาโลกแตกของการอยู่ร่วมกัน
เราอยู่บ้านเป็นตึก มี4 ชั้น เป็นบ้านของแม่สามีแต่เค้ายกให้พวกเราอยู่
มีสมาชิกทั้งหมด 5 คน มี เรา ลูก สามี แม่เรา และพี่ชายแฟน
มันมีเรื่องเคลียดที่สะสมมานานมากกกกก เกิดจากพี่ชายสามี เป็นคนที่สกปรกมากที่สุดที่เคยเจอมาซึ่งทุกคนมีห้องนอนเป็นของตัวเอง
แต่เค้าไม่ค่อยจะนอนห้องของต้วเองชอบนอนที่โซฟาห้องรับแขกของของเขาก็รกเต็มห้องรับแขก เช่น กระเป๋าทำงาน เอกสาร ถุงเท้า
รองเท้า เสื้อคลุม กางเกงก็ไว้บนโต๊ะกินข้าว สูบบุหรี่ก็ทิ้งไว้ในห้องน้ำ มีตู้ใส่รองเท้า แต่เค้าไม่เคยเก็บเลย รองเท้าเค้ามี4-5 คู่ อยู่กระจัดกระจายตามมุมบ้านเราต้องมาตามเก็บ แม้กระทั่งตะกร้าผ้าก็อยู่ห้องรับแขก แล้วผ้าไม่ซักเป็นเดือน รองเท้าถุงเท้าเหม็นอับมาก ซึ่งเค้าก็อายุ 25 แล้ว ทำไมเค้าไม่มีความคิด
เรามีลูกเล็กไม่ถึง3 เดือน แม่เราก็จะพามานอนเล่นข้างล่าง แม่เราต้องมาคอยเก็บของของเขาอ่ะ ไหนแม่เราต้องคอยเลี้ยงหลาน ทำกับข้าว
ทำงานบ้าน เนืองจากเราทำงาน เราสงสารแม่เราอะ จะให้สามีเราบอกเค้าก็เป็นน้องอะ จะเราบอกเดียวก็มองหน้ากันไม่ติด จะให้แม่เรามันก็ไม่ใช่อีก
ตอนนี้เราวางแผนจะหาบ้านเช่าแต่เรากับสามีเงินเดือนเท่าไหร่เอง เราเพิ่งอายุ21 สามี 20 แม่เราไม่ได้ทำงานเพราะช่วยเลี้ยงหลาน
เคยมีพี่ชายคนโตอยู่ด้วยพี่มีภรรยาก็เลยอยู่ส่วนตัวนิดนึงตัวของพี่ชายคนโตนนั้นไม่ทำงานบ้านหรอกแต่เค้าไม่เคยทำรกเลยย
แต่พี่ชายคนรองคนนี้ไม่ช่วยทำแถมยังทำรกอีก
เวลาแม่เราทำกับข้าวพี่ชายนั้นทั้งกินทั้งห่อแต่ไม่เคยช่วยค่ากับข้าวสักบาทเดียว ชอบบอกว่าไม่มีเงินแต่เที่ยวทุกอาทิตย์ ไม่ช่วยค่าน้ำค่าไฟ
เวลากลับบ้านมาชอบเปิดคอม เล่นโทสับเสียงดัง คือออ ลูกเราก็นอนอยู่ตรงนั้นอะ เวลาเขานอนที่ห้องรับแขกชอบลืมปิดไฟ ทีวี คอม
เวลาสามีเราไปเข้าห้องน้ำต้องไปปิดให้ ในห้องอาบน้ำซึ่งเป็นห้องรวม เค้าก็ชอบเอาของส่วนตัวไปไว้ เช่น บ็อกเซอร์ ผ้าเช็ดตัว กางเกง
ทั้งหมดที่เราระบายมานี้ เราอยากจะถามว่าเราควรจะบอกเขายังไงดี
เพราะว่าเราไม่ไหวแล้ว เราก็สงสารแม่เรา สงสารลูก ถ้ามันเกินจะเยียวยาจริงๆ
เราก็คงต้องยอมย้ายบ้าน เราอาจจะลำบากหน่อยแต่ขอให้แม่เรากับลูกอยู่สบายก็พอ