สวัสดีครับ
จะเกริ่นจะแนะนำตัวเองอย่างไรดี เพราะจะว่าหน้าใหม่ก็คนเก่าของพันทิป จะว่าคนเก่าคนแก่ก็เพิ่งจะ
เข้ามาในห้องถนนนักเขียนอย่างเป็นทางการเป็นครั้งแรก เคยแต่ถือตะหลิวทัพพีอยู่ในก้นครัวมา 4-5 ปี มีกระทู้
ร่วม 1,000 ที่เป็นการนำเสนอเรื่องอาหารการกินและคุยสัพเพเหระ จนถึงปัจจุบันวัตถุดิบชักจะตัน ข้อมูลมัน
วนเวียนซ้ำซาก จนเกรงจะเกิดการเบื่อหน่าย
ที่ผ่าน ๆ มาบนถนน ฯ แห่งนี้ก็ไม่ใช่ว่าหน้าใหม่เสียเลยทีเดียว คือเป็นคนเบื้องหลังแอบอ่านและชื่นชมมาตลอด
เพียงแต่ว่ายังไม่กล้าที่จะมาโลดแล่นบนถนนสายนี้
คำว่า "สล่า" เป็นภาษาเหนือความหมายที่แท้จริงหมายถึง "ช่างผู้มีความชำนาญงานในเฉพาะอย่าง" แต่ตอนที่เอามา
ตั้งเป็นชื่อตัวเองเมื่อเข้าสู่ก้นครัวครั้งแรก ได้เอามาอนุโลมว่าตัวเองเป็นช่างทำกับข้าว ซึ่งจริง ๆ แล้วไม่ถูกเสียเลยทีเดียว
เพราะกับข้าวมันมีมากมายหลายหลากชนิด ซึ่งคนทำกับข้าวเป็นหรือเก่งทางเหนือจะเรียกว่า พ่อครัว แม่ครัว ไม่ใช้คำว่า
"สล่า" ยกเว้นอาจมีใครสักคนที่อาจทำลาบเมืองเหนือได้เก่ง เป็นที่ยอมรับของคนทั่วไปเวลาเขามีงานเลี้ยง งานบุญ ภายใน
หมู่บ้าน ถ้าเป็นแบบนี้คนนั้นจะถูกเรียกว่าเป็น "สล่าลาบ" ซึ่งหมายถึง คน ๆ นั้นเป็นผู้มีความสามารถเฉพาะอย่างคือทำลาบได้
โดดเด่นเป็นที่ยอมรับ
นอกจากนั้นคำว่า "สล่า" สามารถนำมาใช้เป็นสรรพนามนำหน้าชื่อคนที่เป็นช่างผู้มีความชำนาญงานในเฉพาะอย่างคนนั้น
แทนที่จะเรียก คุณ พี่ อ้าย หรืออื่นใดที่ใช้นำหน้า อย่างเช่นคำว่า สล่าปู่ ก็เป็นคำที่ใช้เรียกชายคนหนึ่งที่ยังหนุ่มฟ้อ เพียงแต่
มีความเห่อในความเป็นปู่เสียเหลือเกินในปีพ.ศ.นั้น (2555)
ทั้งอ้อน ทั้งอธิบายมาอย่างยาวนาน ถือว่าเป็นการมารายงานตัวพร้อมกับเป็นบททดสอบว่า สล่าปู่จะเดินไปบนถนนสายนี้ได้
หรือไม่ หรืออาจจะแป๊กสนิทอยู่กับที่ ซึ่งตรงนั้นก็ต้องเป็นหน้าที่ของท่านเป็นผู้ตัดสินว่าจะช่วยอุ้มชูหรือไม่
เท่าที่คิดไว้ในใจ วางแผนการในอนาคตไว้ว่าถ้าได้รับการตอบรับ น่าจะมีเกล็ดเล็กเกล็ดน้อยจากประสบการณ์ในห้วงชีวิต
ที่ผ่านมา คือ
"ทุ่งนา เสมา ป่าเขา เตาไฟ" มาเล่าสู่กันฟังในสไตล์สนุกสนานเฮฮา ไม่มียาขมมารำคาญใจ
จะว่าอย่างไรกันพวกเรา
บทแรกหรือจะเรียกว่าเป็นคำนำก็น่าจะใช่ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยดอกบัวตองสวยงามที่กำลังบานสะพรั่งเต็มดอย ที่สล่าปู่
เพิ่งจะไปเยือนมาเมื่อ 2 วันก่อน ที่ทุ่งบัวตองดอยแม่อูคอ อ.ขุนยวม จ.แม่ฮ่องสอน และจะบานรอท่านนักท่องเที่ยวได้ไป
เยี่ยมชมจะถึงประมาณปลาย ๆ เดือนนี้ แล้วก็จะเหี่ยวโรยไปเพื่อรอสะพรั่งเต็มดอยอีกครั้งในเดือนพฤศจิกายนปีหน้าต่อไป
"บัวตองบานอยู่ยอดดอย
ยังคอยแรงเติมเสริมขวัญ
มอบกำลังใจให้กัน
ก้าวเดินมุ่งมั่นฝันตน"
สล่าปู่
14/11/2558
ป.ล. ขออนุญาต แท๊ก ห้องกลอนเพราะแอบคิดเองว่ามีพรรคพวกอยู่ในนั้นกันหลายคนอยู่นะ 555
"สล่าปู่" แอบย่องมาดูถนนนักเขียน
จะเกริ่นจะแนะนำตัวเองอย่างไรดี เพราะจะว่าหน้าใหม่ก็คนเก่าของพันทิป จะว่าคนเก่าคนแก่ก็เพิ่งจะ
เข้ามาในห้องถนนนักเขียนอย่างเป็นทางการเป็นครั้งแรก เคยแต่ถือตะหลิวทัพพีอยู่ในก้นครัวมา 4-5 ปี มีกระทู้
ร่วม 1,000 ที่เป็นการนำเสนอเรื่องอาหารการกินและคุยสัพเพเหระ จนถึงปัจจุบันวัตถุดิบชักจะตัน ข้อมูลมัน
วนเวียนซ้ำซาก จนเกรงจะเกิดการเบื่อหน่าย
ที่ผ่าน ๆ มาบนถนน ฯ แห่งนี้ก็ไม่ใช่ว่าหน้าใหม่เสียเลยทีเดียว คือเป็นคนเบื้องหลังแอบอ่านและชื่นชมมาตลอด
เพียงแต่ว่ายังไม่กล้าที่จะมาโลดแล่นบนถนนสายนี้
คำว่า "สล่า" เป็นภาษาเหนือความหมายที่แท้จริงหมายถึง "ช่างผู้มีความชำนาญงานในเฉพาะอย่าง" แต่ตอนที่เอามา
ตั้งเป็นชื่อตัวเองเมื่อเข้าสู่ก้นครัวครั้งแรก ได้เอามาอนุโลมว่าตัวเองเป็นช่างทำกับข้าว ซึ่งจริง ๆ แล้วไม่ถูกเสียเลยทีเดียว
เพราะกับข้าวมันมีมากมายหลายหลากชนิด ซึ่งคนทำกับข้าวเป็นหรือเก่งทางเหนือจะเรียกว่า พ่อครัว แม่ครัว ไม่ใช้คำว่า
"สล่า" ยกเว้นอาจมีใครสักคนที่อาจทำลาบเมืองเหนือได้เก่ง เป็นที่ยอมรับของคนทั่วไปเวลาเขามีงานเลี้ยง งานบุญ ภายใน
หมู่บ้าน ถ้าเป็นแบบนี้คนนั้นจะถูกเรียกว่าเป็น "สล่าลาบ" ซึ่งหมายถึง คน ๆ นั้นเป็นผู้มีความสามารถเฉพาะอย่างคือทำลาบได้
โดดเด่นเป็นที่ยอมรับ
นอกจากนั้นคำว่า "สล่า" สามารถนำมาใช้เป็นสรรพนามนำหน้าชื่อคนที่เป็นช่างผู้มีความชำนาญงานในเฉพาะอย่างคนนั้น
แทนที่จะเรียก คุณ พี่ อ้าย หรืออื่นใดที่ใช้นำหน้า อย่างเช่นคำว่า สล่าปู่ ก็เป็นคำที่ใช้เรียกชายคนหนึ่งที่ยังหนุ่มฟ้อ เพียงแต่
มีความเห่อในความเป็นปู่เสียเหลือเกินในปีพ.ศ.นั้น (2555)
ทั้งอ้อน ทั้งอธิบายมาอย่างยาวนาน ถือว่าเป็นการมารายงานตัวพร้อมกับเป็นบททดสอบว่า สล่าปู่จะเดินไปบนถนนสายนี้ได้
หรือไม่ หรืออาจจะแป๊กสนิทอยู่กับที่ ซึ่งตรงนั้นก็ต้องเป็นหน้าที่ของท่านเป็นผู้ตัดสินว่าจะช่วยอุ้มชูหรือไม่
เท่าที่คิดไว้ในใจ วางแผนการในอนาคตไว้ว่าถ้าได้รับการตอบรับ น่าจะมีเกล็ดเล็กเกล็ดน้อยจากประสบการณ์ในห้วงชีวิต
ที่ผ่านมา คือ "ทุ่งนา เสมา ป่าเขา เตาไฟ" มาเล่าสู่กันฟังในสไตล์สนุกสนานเฮฮา ไม่มียาขมมารำคาญใจ
จะว่าอย่างไรกันพวกเรา
บทแรกหรือจะเรียกว่าเป็นคำนำก็น่าจะใช่ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยดอกบัวตองสวยงามที่กำลังบานสะพรั่งเต็มดอย ที่สล่าปู่
เพิ่งจะไปเยือนมาเมื่อ 2 วันก่อน ที่ทุ่งบัวตองดอยแม่อูคอ อ.ขุนยวม จ.แม่ฮ่องสอน และจะบานรอท่านนักท่องเที่ยวได้ไป
เยี่ยมชมจะถึงประมาณปลาย ๆ เดือนนี้ แล้วก็จะเหี่ยวโรยไปเพื่อรอสะพรั่งเต็มดอยอีกครั้งในเดือนพฤศจิกายนปีหน้าต่อไป
"บัวตองบานอยู่ยอดดอย
ยังคอยแรงเติมเสริมขวัญ
มอบกำลังใจให้กัน
ก้าวเดินมุ่งมั่นฝันตน"
สล่าปู่
14/11/2558
ป.ล. ขออนุญาต แท๊ก ห้องกลอนเพราะแอบคิดเองว่ามีพรรคพวกอยู่ในนั้นกันหลายคนอยู่นะ 555