เรารู้นะ ว่าความซื่อสัตย์เป็นสิ่งที่อาจต้องปลูกฝังกันตั้งแต่เด็กๆ หรือเพราะปลูกฝันแต่เฉพราะเรื่องให้ซื่อสัตย์กับอย่างอื่นอย่างเดียว เช่นซื่อสัตย์ต่องานที่ทำ ซื่อสัตย์ต่อตนเอง ฯลฯ แต่พอมาซื่อสัตย์ต่อเรื่องของความรักต่อคนรักกลับทำไม่ได้ หรือความรักมันไม่จำเป็นต้องซื่อสัตย์งั้นหรอ ถ้าเจอคนที่ใช่กว่า คนที่ดีกว่าก็ยอมนอกใจ ยอมทิ้งคนที่รักเราไปงั้นหรอ? เราเห็นหลายคู่แล้วนะ ที่ยอมทิ้งคนที่ดี เพื่อไปหาคนที่ดีกว่า ตอนแรกเราก็เหมือนจะเข้าใจนะ เพราะแต่ละคู่ต่างก็ต้องมีเหตุผลบางอย่างที่เราก็ไม่สามารถรู้ได้ จนมาเจอกับตัวเองนี่แหล่ะคร้าาาาา T^T เฮ้ยย! เราคบกันมาปีกว่าๆ เจอกันเกือบทุกวัน อยู่ๆเค้าก็บอกว่าเค้าเบื่อผญ อยากอยู่คนเดียว ตอนแรกเราคิดว่าเราคงจะเยอะมากไป แต่เค้าบอกไม่ใช่ แล้วเราก็ยอมห่างๆกัน เผื่ออะไรๆจะดีขึ้น จากนั้นไม่กี่วัน ไปอยู่กับผญ อีกคน ....ความรู้สึกตอนนั้นมีคำถามเกิดขึ้นในใจมากมาย เมื่อเราถามทำไมต้องนอกใจ เค้าบอกไม่รู้ เราก็ถามว่าเราไม่ดีหรอ เค้าก็บอกว่าเราดีทุกอย่างนะ เห็นตัวมันเองสำคัญ แต่ก็บอกไม่ได้ว่าทำไมนอกใจ สุดท้ายเราก็ต้องยอมปล่อย ยอมสูญเสียทุกอย่าง ทำไมกันคนที่ซื่อสัตย์กับความรัก ต้องเป็นคนที่สูญเสียทุกอย่าง?
ทำไมคนที่ซื่อสัตย์กับความรัก จึงต้องเป็นคนที่สูญเสียทุกอย่างไป