สวัสดีครับเพื่อนๆทุกคน
ผมติดตามกระทู้พันทิปมาหลายกระทู้แล้วครับ แต่วันนี้ที่ผมตัดสินใจจะตั้งกระทู้ตัวเองขึ้นมา เพราะผมแอบชอบผู้หญิงคนนึงครับ แต่...เธอมีแฟนแล้วครับ ผมไม่อยากทำผิด เลยคิดว่าวิธีนี้อาจจะทำให้เธอเห็นความร็สึกตลอดเวลา1ปี4เดือนกับการแอบรักครับ อ่านไม่ผิดครับ 1ปี4เดือนที่ผมแอบรักโดยที่เธอไม่เคยรู้เลย ผมเป็นนักศึกษาปี4ที่ มรภ.ชื่อดังแห่งหนึ่ง (ที่มีแต่บังขายถั่ว) หลายคนอ่านอาจจะพอรู้แล้ว เรื่องเกิดตอนวันรับน้องปี57ครับ ตอนนั้นผมเจอเธอเพราะเราไปป๊ะกัน สาขาผมกับสาขาน้องต้องมาเต้นโชว์กัน แน่นอน เธอออกมาเพราะโดนบังคับซึ่งผมเองครับที่รีเควชผ่านเพื่อนไป ผมทราบชื่อน้องจากป้ายชื่อที่ห้อยครับ ดูแล้วน้องเต้นไม่เป็นแน่ ดูเก้ๆกังๆ เพลงที่มันเซกซี่กลายเป็นฮาไปเลยครับ แต่ทำไมมันถึงดูน่ารักจังเจ้าเด็กคนนี้ หลังจากวันนั้นผมกลับมา รู้สึกแปลกๆอยู่ๆก็หัวเราะออกมาเพราะคิดถึงตอนที่เธอเต้น ผมคิดว่ามันต้องไม่ธรรมดาแล้วความรู้สึกนี้ วันฟันปาร์คผมพูดกับเพื่อนไว้แล้วว่าจะไม่ไป แต่ผมอยากให้แน่ใจว่าความรู้สึกของผม ไม่ใช่เเค่เอ็นดูเด็กคนนั้นแน่ๆ555 วันฟันปาร์คผมอยู่ห่างจากเธอแต่สามารถมองเห็นเธอ วันนี้เธอรวบผมด้วยยางสีแดงเลือดหมู เธอดูเด่นจากเพื่อนๆผู้หญิงด้วยกัน เอกเธอส่วนมากผู้หญิงเรียนครับ คณะมนุษย์ ใบ้สุดขีด อยากให้รู้ตัวจริงๆนะเธอ ไม่นานผมได้เฟซบุ๊คเธอ ผู้ชายจะรู้ว่าเวลาอยากได้เฟซบุ๊คใครให้สืบจากเพื่อน แล้วเพื่อนมันจะถามต่อๆ มอเราเลยไม่ยาก ผมได้เฟซเธอจากรุ่นพี่ในเอกเธอเอง ต้องกราบขอบคุณมากๆ แต่เธอมีแฟนอยู่แล้วครับแต่คนละที่ ผมก็เอ๋อรับประทานแต่ผมคิดเตรียมใจไว้แล้วว่าเธอต้องมีแฟน ผมเลยยังไม่แอดเธอไปครับมันดูไม่ดีที่จะจีบผู้หญิงที่มีแฟนแล้วและเธอคงไม่สนใจผมแน่ เอ่าผมก็ทำได้แค่กดติดตามเธอไป เพราเเธอเปิดสาธารณะทำให้ผมทราบความเคลื่อนไหวเธอแทบทุกอย่าง วันเปิดโลกชมรมมาถึง เธอแชร์รูปคอนเสิร์ตครับ ตอนนั้นเธอต้องไปแน่ๆผมคิดแบบนั้น ผมไม่รอช้าไปเลยครับ ไม่ได้คิด ลืมไปว่ามันคนเยอะจะไปเจอได้ไง แน่นอนครับผมเดินหาเธอ สุดท้ายไม่เจอ เลยเปิดเฟซส่องเธอ ดันมีเพื่อนเธอคนนึงอัพรูปเธอและแท๊ก ผมดูรอบๆก็รู้แล้วครับว่าว่าที่ไหนส่วนไหน ด้วยความที่เรียนมานาน555 ตามครับตอนนั้น สุดท้ายผมก็เจอจนได้ผมเเทรกผู้ชายที่อยู่หลังๆเพื่อไปอยู่หลังเธอ สาบานครับมือไม้ไม่ได้ซุกซน เป็นปกติคอนเสิร์ตมันและสนุกเพราะคนข้างๆ จนมาถึงเพลงรอยยิ้มของสครับ เหมือนหยุดผมไว้ตรงนั้นเลยครับ แต่ติดที่ผมรู้สึกคนเดียว จบคอนเสิร์ตก็แยกย้าย แต่ยังแอบเดินตามไปจนถึงหน้ามอ เพราะมืดมากแล้ว ผมก็เฝ้าติดตามเธอมาแบบนี้ทุกวันครับ จนวันนึงเธอเริ่มอัพอะไรเศร้าๆเพลงเศร้าๆ ผมก็คิดว่าอาจจะต้องมีอะไรเกิดขึ้นกับเธอแน่ๆ แล้วเธอก็เลิกกับแฟน ผมทั้งสงสารทั้งดีใจ แอบดีใจมากกว่านิดนึง วันนั้นเอาว่ะจะใช้จังหวะนี้แหละเข้าหาเธอ ในตอนที่เธออ่อนแอ แต่ไม่ใช่แค่ผมที่คิดแบบนั้นครับยังมีผู้ชายอีกคนที่คิดเหมือนกันและเค้าก็เร็วกว่าผมหนึ่งก้าวเสมอ เค้าซื้อของให้เธอ เธอก็อัพรูปขอบคุณเขาคนนั้น จุกดิครับไปไม่เป็น เธอออาจจะมีใจให้เค้าก็ได้ คิดไปเองจนไม่ได้ทำ ไม่ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ จนตอนนี้เค้าและเธอเป็นแฟนกันแล้วครับ หลายคนอาจจะถามว่าแล้วทำไมไม่เข้าไปทำความรู้จัก ทำไมไม่เดินหน้าบอกเธอว่ารู้สึกดีกับเธอ เพราะผมไม่กล้าครับ ผมกลัวทุกอย่าง ผมไม่เคยเป็นแบบนี้เลย สำหรับที่ผ่านมาเวลาเห็นใครน่ารักผมเดินเข้าไปขอไลน์ แต่กับเธอผมไม่กล้าจริงๆ ผมยังติดตามเธอครับ เศร้าเล็กน้อยต้องให้สุราเข้ามาช่วยให้ดีขึ้น และวันนั้นเองเหตุการณ์ที่ทำให้ผมห่างกับเธอออกไปอีกก็เกิดขึ้น เพื่อเพื่อนชายที่แสนดีของผม หวังดี เอาเฟซผมไปแอดน้องให้ แต่กลับโดนปฏิเสธคำขอ มันส่งข้อความไปหาน้องเลยครับ ว่าอยากรู้จักจริงๆ ตอบกลับมาด้วยถ้อยคำรุนแรงว่า อย่ามายุ่งกับแฟน-ู ใช่แล้วครับแฟนเธอตอบ จากนั้นผมก็โดนแฟนเธอบล็อค จบกัน -*- มันยิ่งแย่ลงไป น้องต้องคิดว่าผมเป็นพวกม่อแน่ๆทั้งที่จริงผมแอบชอบน้องเค้ามาก่อนผู้ชายคนนั้นอีก ผมยังหน้าด้านครับ ด้วยความที่ไม่มีอะไรจะเสียผมสมัครเฟซใหม่ใช้ชื่อแบ๊วๆ แต่ตอนนี้คำขอของผมก็โดนดองอยู่ ผมมารู้จากการเอาของเพื่อนไปส่องเธอ ว่าแฟนเธอไอ้โหดคนนั้นมันบงการเฟซบุ๊คน้องแล้วครับ มันเล่นประกาศด่าทุกคนที่มายุ่งกับน้อง เหลือวิธีสุดท้ายคือการที่ผม แอบรอเธอที่หน้าตึก บางวันก็เจอ บางวันก็เก้อครับถามว่าเหนื่อยไหม เหนื่อยครับการแอบรักคนที่มีแฟนแล้ว แต่มันยังต้องการเห็นได้เห็นสักนิดก็ดีใจ ผมแอบอยู่แบบนี้จนวันนี้ครับ วันที่13/11/2558
ผมอยากให้เธอรู้ว่า ผมแอบชอบเธอมานานมากกกกกกกก ถ้าเธอได้อ่านเธออาจจะคุ้นอยู่บ้าง คนที่เธอกระโดดเหยียบเท้าเต็มแรงในวันเปิดโลกชมรม แล้วหันมาขอโทษ คนที่ลุกให้เธอและเพื่อนเธอนั่งกินเข้าในโรงอาหารทั้งที่ผมเองก็ยังไม่ได้กิน และโดนเพื่อนด่าเพราะไม่มีโต๊ะกินข้าว ผมเองครับ ที่คอยเดินตามเธอทุกครั้งที่เจอเธอ ที่ผมเลือกพันทิปเพราะเธอชอบแชร์กระทู้เศร้าๆในพันทิป ผมอยากให้เธอเเชร์กระทู้ผม และจำผมได้ ตอนนี้ผมจะเลือกตามเธอแล้วครับเพราะผมจะจบแล้วคงอยู่ตามเธอไม่ได้อีก ผมอยากให้เธอสดใสแบบนี้ไปตลอด อย่างน้อยก็มีคนแบบผมที่มีความสุขเวลาที่เธอยิ้ม เธอชอบอัพตัสภาษาอีสาน(เธอเป็นคนขอนแก่นครับ) ผมไม่รู้เรื่องหรอก แต่ชอบเอาตัสเธอไปให้เพื่อนแปลให้ฟัง ก็น่ารักดีครับ เวลาเธอกลับบ้านเธอจะดูมีความสุขมาก ภาษาอีสานมาเต็ม ผมจะจำไว้ว่าครั้งนึงผมเคยแอบรักเธอ ซึ่งเธอไม่เคยรู้เลย ไม่เคยเล้ยยยย ผมยังแอบหวังว่าสักวันเราอาจจะอยู่ในสายงานเดียวกันแบบที่เราอยู่มอ.เดียวกัน ขอบคุณที่ทำให้ผมเจอเธอ แม้สุดท้ายผมไม่ได้ทำความรู้จักกับเธอ แต่เวลาที่ผ่านมามันดีที่สุดแล้วครับ สำหรับการแอบรัก ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ หวังว่าเจ้านั่นมาอ่านจะจำผมได้สักนิดนะ
-
แอบรักผู้หญิงที่มีแฟนแล้ว สุดท้ายก็เป็นแค่การแอบรัก
ผมติดตามกระทู้พันทิปมาหลายกระทู้แล้วครับ แต่วันนี้ที่ผมตัดสินใจจะตั้งกระทู้ตัวเองขึ้นมา เพราะผมแอบชอบผู้หญิงคนนึงครับ แต่...เธอมีแฟนแล้วครับ ผมไม่อยากทำผิด เลยคิดว่าวิธีนี้อาจจะทำให้เธอเห็นความร็สึกตลอดเวลา1ปี4เดือนกับการแอบรักครับ อ่านไม่ผิดครับ 1ปี4เดือนที่ผมแอบรักโดยที่เธอไม่เคยรู้เลย ผมเป็นนักศึกษาปี4ที่ มรภ.ชื่อดังแห่งหนึ่ง (ที่มีแต่บังขายถั่ว) หลายคนอ่านอาจจะพอรู้แล้ว เรื่องเกิดตอนวันรับน้องปี57ครับ ตอนนั้นผมเจอเธอเพราะเราไปป๊ะกัน สาขาผมกับสาขาน้องต้องมาเต้นโชว์กัน แน่นอน เธอออกมาเพราะโดนบังคับซึ่งผมเองครับที่รีเควชผ่านเพื่อนไป ผมทราบชื่อน้องจากป้ายชื่อที่ห้อยครับ ดูแล้วน้องเต้นไม่เป็นแน่ ดูเก้ๆกังๆ เพลงที่มันเซกซี่กลายเป็นฮาไปเลยครับ แต่ทำไมมันถึงดูน่ารักจังเจ้าเด็กคนนี้ หลังจากวันนั้นผมกลับมา รู้สึกแปลกๆอยู่ๆก็หัวเราะออกมาเพราะคิดถึงตอนที่เธอเต้น ผมคิดว่ามันต้องไม่ธรรมดาแล้วความรู้สึกนี้ วันฟันปาร์คผมพูดกับเพื่อนไว้แล้วว่าจะไม่ไป แต่ผมอยากให้แน่ใจว่าความรู้สึกของผม ไม่ใช่เเค่เอ็นดูเด็กคนนั้นแน่ๆ555 วันฟันปาร์คผมอยู่ห่างจากเธอแต่สามารถมองเห็นเธอ วันนี้เธอรวบผมด้วยยางสีแดงเลือดหมู เธอดูเด่นจากเพื่อนๆผู้หญิงด้วยกัน เอกเธอส่วนมากผู้หญิงเรียนครับ คณะมนุษย์ ใบ้สุดขีด อยากให้รู้ตัวจริงๆนะเธอ ไม่นานผมได้เฟซบุ๊คเธอ ผู้ชายจะรู้ว่าเวลาอยากได้เฟซบุ๊คใครให้สืบจากเพื่อน แล้วเพื่อนมันจะถามต่อๆ มอเราเลยไม่ยาก ผมได้เฟซเธอจากรุ่นพี่ในเอกเธอเอง ต้องกราบขอบคุณมากๆ แต่เธอมีแฟนอยู่แล้วครับแต่คนละที่ ผมก็เอ๋อรับประทานแต่ผมคิดเตรียมใจไว้แล้วว่าเธอต้องมีแฟน ผมเลยยังไม่แอดเธอไปครับมันดูไม่ดีที่จะจีบผู้หญิงที่มีแฟนแล้วและเธอคงไม่สนใจผมแน่ เอ่าผมก็ทำได้แค่กดติดตามเธอไป เพราเเธอเปิดสาธารณะทำให้ผมทราบความเคลื่อนไหวเธอแทบทุกอย่าง วันเปิดโลกชมรมมาถึง เธอแชร์รูปคอนเสิร์ตครับ ตอนนั้นเธอต้องไปแน่ๆผมคิดแบบนั้น ผมไม่รอช้าไปเลยครับ ไม่ได้คิด ลืมไปว่ามันคนเยอะจะไปเจอได้ไง แน่นอนครับผมเดินหาเธอ สุดท้ายไม่เจอ เลยเปิดเฟซส่องเธอ ดันมีเพื่อนเธอคนนึงอัพรูปเธอและแท๊ก ผมดูรอบๆก็รู้แล้วครับว่าว่าที่ไหนส่วนไหน ด้วยความที่เรียนมานาน555 ตามครับตอนนั้น สุดท้ายผมก็เจอจนได้ผมเเทรกผู้ชายที่อยู่หลังๆเพื่อไปอยู่หลังเธอ สาบานครับมือไม้ไม่ได้ซุกซน เป็นปกติคอนเสิร์ตมันและสนุกเพราะคนข้างๆ จนมาถึงเพลงรอยยิ้มของสครับ เหมือนหยุดผมไว้ตรงนั้นเลยครับ แต่ติดที่ผมรู้สึกคนเดียว จบคอนเสิร์ตก็แยกย้าย แต่ยังแอบเดินตามไปจนถึงหน้ามอ เพราะมืดมากแล้ว ผมก็เฝ้าติดตามเธอมาแบบนี้ทุกวันครับ จนวันนึงเธอเริ่มอัพอะไรเศร้าๆเพลงเศร้าๆ ผมก็คิดว่าอาจจะต้องมีอะไรเกิดขึ้นกับเธอแน่ๆ แล้วเธอก็เลิกกับแฟน ผมทั้งสงสารทั้งดีใจ แอบดีใจมากกว่านิดนึง วันนั้นเอาว่ะจะใช้จังหวะนี้แหละเข้าหาเธอ ในตอนที่เธออ่อนแอ แต่ไม่ใช่แค่ผมที่คิดแบบนั้นครับยังมีผู้ชายอีกคนที่คิดเหมือนกันและเค้าก็เร็วกว่าผมหนึ่งก้าวเสมอ เค้าซื้อของให้เธอ เธอก็อัพรูปขอบคุณเขาคนนั้น จุกดิครับไปไม่เป็น เธอออาจจะมีใจให้เค้าก็ได้ คิดไปเองจนไม่ได้ทำ ไม่ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ จนตอนนี้เค้าและเธอเป็นแฟนกันแล้วครับ หลายคนอาจจะถามว่าแล้วทำไมไม่เข้าไปทำความรู้จัก ทำไมไม่เดินหน้าบอกเธอว่ารู้สึกดีกับเธอ เพราะผมไม่กล้าครับ ผมกลัวทุกอย่าง ผมไม่เคยเป็นแบบนี้เลย สำหรับที่ผ่านมาเวลาเห็นใครน่ารักผมเดินเข้าไปขอไลน์ แต่กับเธอผมไม่กล้าจริงๆ ผมยังติดตามเธอครับ เศร้าเล็กน้อยต้องให้สุราเข้ามาช่วยให้ดีขึ้น และวันนั้นเองเหตุการณ์ที่ทำให้ผมห่างกับเธอออกไปอีกก็เกิดขึ้น เพื่อเพื่อนชายที่แสนดีของผม หวังดี เอาเฟซผมไปแอดน้องให้ แต่กลับโดนปฏิเสธคำขอ มันส่งข้อความไปหาน้องเลยครับ ว่าอยากรู้จักจริงๆ ตอบกลับมาด้วยถ้อยคำรุนแรงว่า อย่ามายุ่งกับแฟน-ู ใช่แล้วครับแฟนเธอตอบ จากนั้นผมก็โดนแฟนเธอบล็อค จบกัน -*- มันยิ่งแย่ลงไป น้องต้องคิดว่าผมเป็นพวกม่อแน่ๆทั้งที่จริงผมแอบชอบน้องเค้ามาก่อนผู้ชายคนนั้นอีก ผมยังหน้าด้านครับ ด้วยความที่ไม่มีอะไรจะเสียผมสมัครเฟซใหม่ใช้ชื่อแบ๊วๆ แต่ตอนนี้คำขอของผมก็โดนดองอยู่ ผมมารู้จากการเอาของเพื่อนไปส่องเธอ ว่าแฟนเธอไอ้โหดคนนั้นมันบงการเฟซบุ๊คน้องแล้วครับ มันเล่นประกาศด่าทุกคนที่มายุ่งกับน้อง เหลือวิธีสุดท้ายคือการที่ผม แอบรอเธอที่หน้าตึก บางวันก็เจอ บางวันก็เก้อครับถามว่าเหนื่อยไหม เหนื่อยครับการแอบรักคนที่มีแฟนแล้ว แต่มันยังต้องการเห็นได้เห็นสักนิดก็ดีใจ ผมแอบอยู่แบบนี้จนวันนี้ครับ วันที่13/11/2558
ผมอยากให้เธอรู้ว่า ผมแอบชอบเธอมานานมากกกกกกกก ถ้าเธอได้อ่านเธออาจจะคุ้นอยู่บ้าง คนที่เธอกระโดดเหยียบเท้าเต็มแรงในวันเปิดโลกชมรม แล้วหันมาขอโทษ คนที่ลุกให้เธอและเพื่อนเธอนั่งกินเข้าในโรงอาหารทั้งที่ผมเองก็ยังไม่ได้กิน และโดนเพื่อนด่าเพราะไม่มีโต๊ะกินข้าว ผมเองครับ ที่คอยเดินตามเธอทุกครั้งที่เจอเธอ ที่ผมเลือกพันทิปเพราะเธอชอบแชร์กระทู้เศร้าๆในพันทิป ผมอยากให้เธอเเชร์กระทู้ผม และจำผมได้ ตอนนี้ผมจะเลือกตามเธอแล้วครับเพราะผมจะจบแล้วคงอยู่ตามเธอไม่ได้อีก ผมอยากให้เธอสดใสแบบนี้ไปตลอด อย่างน้อยก็มีคนแบบผมที่มีความสุขเวลาที่เธอยิ้ม เธอชอบอัพตัสภาษาอีสาน(เธอเป็นคนขอนแก่นครับ) ผมไม่รู้เรื่องหรอก แต่ชอบเอาตัสเธอไปให้เพื่อนแปลให้ฟัง ก็น่ารักดีครับ เวลาเธอกลับบ้านเธอจะดูมีความสุขมาก ภาษาอีสานมาเต็ม ผมจะจำไว้ว่าครั้งนึงผมเคยแอบรักเธอ ซึ่งเธอไม่เคยรู้เลย ไม่เคยเล้ยยยย ผมยังแอบหวังว่าสักวันเราอาจจะอยู่ในสายงานเดียวกันแบบที่เราอยู่มอ.เดียวกัน ขอบคุณที่ทำให้ผมเจอเธอ แม้สุดท้ายผมไม่ได้ทำความรู้จักกับเธอ แต่เวลาที่ผ่านมามันดีที่สุดแล้วครับ สำหรับการแอบรัก ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ หวังว่าเจ้านั่นมาอ่านจะจำผมได้สักนิดนะ
-