วันนี้ขึ้นรถเมล์สาย 170 ตอนประมาณเกือบๆ 18.00 น. ที่เซนปิ่น คือรถก็ไม่ได้แน่นอะไรมากนะคะ ตอนที่เราขึ้นโล่งมากที่นั่งว่างก็หลายที่อยู่ เราก็รอคนลงมาแล้วก็ขึ้นไปนั่ง
แล้วสิ่งที่ทำให้รู้สึกแย่มากก็คือมีที่ว่างสองที่ข้างหน้า ไม่มีคนนั่ง เราก็ชะโงกไปดู มีเด็กประมาณ 3-4 ขวบนอนหลับอยู่ ตัวเราได้นั่งแต่พี่เราไม่ได้นั่งค่ะ เราก็เลยโวยวายว่าที่นั่งนั้นให้เด็กนอนได้ยังไง แต่พี่เราห้ามไม่ให้เราพูดเสียงดัง ทั้งที่ใจเราอยากจะเดินไปถามพนักงานรถมากว่าเอาเด็กมานอนตรงนี้ได้ยังไง (เดาว่าเป็นลูกของพนักงานรถอ่ะค่ะ)
เรามีความรู้สึกว่าสิ่งนี้มันไม่ถูกต้อง คนขึ้นรถเมล์มาเขาจ่ายเงินซื้อตั๋วนะคะ บางคนนี่เห็นแบกของหนักด้วย เห็นเก้าอี้ว่างๆแทนที่จะได้นั่ง ต้องมาเจออะไรแบบนี้ เพื่อนๆคิดเห็นว่าอย่างไรบ้างคะ และเราจะทำอะไรได้บ้างถ้าเกิดเป็นเราที่ต้องยืนและอยากนั่งจริงๆ เรารู้สึกว่ามันไม่ถูกต้องและไม่อยากปล่อยผ่านเรื่องเล็กๆ?ไปแบบนี้เลย
เดี๋ยวนี้ที่นั่งบนรถเมล์กลายเป็นที่นอนของเด็กไปแล้วหรอคะ?
แล้วสิ่งที่ทำให้รู้สึกแย่มากก็คือมีที่ว่างสองที่ข้างหน้า ไม่มีคนนั่ง เราก็ชะโงกไปดู มีเด็กประมาณ 3-4 ขวบนอนหลับอยู่ ตัวเราได้นั่งแต่พี่เราไม่ได้นั่งค่ะ เราก็เลยโวยวายว่าที่นั่งนั้นให้เด็กนอนได้ยังไง แต่พี่เราห้ามไม่ให้เราพูดเสียงดัง ทั้งที่ใจเราอยากจะเดินไปถามพนักงานรถมากว่าเอาเด็กมานอนตรงนี้ได้ยังไง (เดาว่าเป็นลูกของพนักงานรถอ่ะค่ะ)
เรามีความรู้สึกว่าสิ่งนี้มันไม่ถูกต้อง คนขึ้นรถเมล์มาเขาจ่ายเงินซื้อตั๋วนะคะ บางคนนี่เห็นแบกของหนักด้วย เห็นเก้าอี้ว่างๆแทนที่จะได้นั่ง ต้องมาเจออะไรแบบนี้ เพื่อนๆคิดเห็นว่าอย่างไรบ้างคะ และเราจะทำอะไรได้บ้างถ้าเกิดเป็นเราที่ต้องยืนและอยากนั่งจริงๆ เรารู้สึกว่ามันไม่ถูกต้องและไม่อยากปล่อยผ่านเรื่องเล็กๆ?ไปแบบนี้เลย