เพิ่งเข้ามาอยู่กรุงเทพฯ จริงๆ ก็ประมาณ 1 ปี เป็นคนจังหวัดสระแก้ว ตอนมัธยมเรียนที่โรงเรียนในอำเภอ ก็อยู่ห่างจากบ้าน8-10 กิโลเมตร ไป-กลับบ้านทุกวัน พอเข้ามหาวิทยาลัยก็เรียนที่ปราจีนบุรี ตอนอยู่มหาวิทยาลัย มันก็ไม่เหงานะ เพราะเรามีเพื่อน อยู่หอใน รูมเมทก็4 คน ห้องกว้าง (ต่างจังหวัด เวลาก่อสร้างอะไรก็จะใหญ่ ไม่คับแคบเหมือน กทม.)
>>>พอเข้าชีวิตวัยทำงานจริงๆ เรียนสายบริหารงานก่อสร้าง งานก่อสร้างมักมีใน กทม. ก็เลยมาทำงานบริษัทเอกชน สร้างคอนโดเป็นส่วนใหญ่ วันๆ ก็อยู่แต่หน้าคอม 8 โมงเช้า ถึง 6 โมงเย็น ทำ จ.-ศ. เพราะทำงานอยู่ออฟฟิต แต่ถ้าที่ไซต์จะทำงานถึงวันเสาร์ เลิกห้าโมงเย็น (ทำงานบริษัทก่อสร้างมักทำงานถึงวันเสาร์เกือบทุกที่) ก็มีแฟนนะ แต่เจอกันอาทิตย์ละครั้ง (วันอาทิตย์) ก็คบกันมาตั้งแต่ช่วงฝึกงาน จนมาทำงาน แต่เขาเป็นคนเงียบๆ พูดไม่เก่ง คุยโทรศัพท์มีแต่เราแหละที่โม้อยู่คนเดียว 555 ถ้าเจอกันก็จะพากันไปทำบุญ ดูหนัง ซื้อของ ทั่วไปนั่นแหละ
>>> ปกติกลับห้องก็ชอบดูละคร ดูหนัง เล่นกีต้าร์ แต่กีต้าร์ต้องเล่นแค่วันเสาร์-อาทิตย์ เพราะวันทำงาน กลับมาถึงห้องก็ดึกแล้ว ห้องไม่เก็บเสียงเดียวคนในหอด่าเอา555 ถึงจุดที่เราทำอะไรซ้ำๆ มาประมาณ7 เดือน (ที่ย้ายมาบริษัทใหม่ เลยย้ายหอ) มันก็เริ่มเบื่อ หมดไฟ เอื่อยๆ อยากให้ทุกวันมันสนุก แต่มันก็ไม่สนุกเหมือนตอนเรียนแล้ว วัยทำงานเป็นวัยที่เข้าใจยาก เด็กใหม่มักเจอทับถม นั่งฟังคนนินทากันทุกมื้อเที่ยง บางทีเลี่ยงๆ ก็ไปนั่งกินข้าวคนเดียว (บางบริษัทนะ) เพราะเคยทำที่บริษัทที่กันเองก็มี แต่ระบบการบริหารไม่ดี เลยออกมา
>>> มันเหงา คิดถึงบ้าน คิดถึงกับข้าวฝีมือแม่ ไม่ใช่แค่อาหารแช่แข็ง หรือเพิ่งพา 7-11 ยามเช้า คิดถึงอากาศบริสุทธิ์ ตื่นมาไม่เจอรถติดที่สี่แยก เดินข้ามทางม้าลาย กลายเป็นทางขอมอเตอร์ไซต์ติดไฟแดง ทั้งที่ป้ายติดตัวใหญ่มากว่าห้ามจอดล้ำเส้น เคยคิดจะให้แม่มาอยู่ด้วย แม่ก็คงไม่มาหรอก ถ้าทั้งวันเราทำงาน ท่านจะอยู่กับใคร อยู่ที่บ้าน ท่านก็มีเพื่อนบ้าน เพื่อนร่วมงาน งานที่ท่านรัก (เป็นผู้ดูแลเด็กเล็ก) จะมาอยู่ที่นี่ก็คงฝืนใจท่าน ก็ได้แต่กลับบ้านทุกเทศกาลที่หยุด 3 วันขึ้นไป เพราะไป-กลับ 2 วัน ก็หมดเวลาเดินทางไปเป็นวันแล้ว
>>>ขอโทษที่ระบายความรู้สึกยาวหน่อย มันเหงาก็พิมพ์ไปเรื่อยๆ เหมือนบันทึกหน้าหนึ่ง เฮ้อ อยากรู้ว่าคนอื่นในกรุงเทพ เขาเหงากันบ้างไหม? เขาทำอะไร? เขาเบื่อกรุงเทพไหม? ทำอะไรหายเหงา หายคิดถึงบ้าน
ใครมาอยู่กรุงเทพคนเดียว เวลาเหงา ทำอะไรกันบ้าง?
>>>พอเข้าชีวิตวัยทำงานจริงๆ เรียนสายบริหารงานก่อสร้าง งานก่อสร้างมักมีใน กทม. ก็เลยมาทำงานบริษัทเอกชน สร้างคอนโดเป็นส่วนใหญ่ วันๆ ก็อยู่แต่หน้าคอม 8 โมงเช้า ถึง 6 โมงเย็น ทำ จ.-ศ. เพราะทำงานอยู่ออฟฟิต แต่ถ้าที่ไซต์จะทำงานถึงวันเสาร์ เลิกห้าโมงเย็น (ทำงานบริษัทก่อสร้างมักทำงานถึงวันเสาร์เกือบทุกที่) ก็มีแฟนนะ แต่เจอกันอาทิตย์ละครั้ง (วันอาทิตย์) ก็คบกันมาตั้งแต่ช่วงฝึกงาน จนมาทำงาน แต่เขาเป็นคนเงียบๆ พูดไม่เก่ง คุยโทรศัพท์มีแต่เราแหละที่โม้อยู่คนเดียว 555 ถ้าเจอกันก็จะพากันไปทำบุญ ดูหนัง ซื้อของ ทั่วไปนั่นแหละ
>>> ปกติกลับห้องก็ชอบดูละคร ดูหนัง เล่นกีต้าร์ แต่กีต้าร์ต้องเล่นแค่วันเสาร์-อาทิตย์ เพราะวันทำงาน กลับมาถึงห้องก็ดึกแล้ว ห้องไม่เก็บเสียงเดียวคนในหอด่าเอา555 ถึงจุดที่เราทำอะไรซ้ำๆ มาประมาณ7 เดือน (ที่ย้ายมาบริษัทใหม่ เลยย้ายหอ) มันก็เริ่มเบื่อ หมดไฟ เอื่อยๆ อยากให้ทุกวันมันสนุก แต่มันก็ไม่สนุกเหมือนตอนเรียนแล้ว วัยทำงานเป็นวัยที่เข้าใจยาก เด็กใหม่มักเจอทับถม นั่งฟังคนนินทากันทุกมื้อเที่ยง บางทีเลี่ยงๆ ก็ไปนั่งกินข้าวคนเดียว (บางบริษัทนะ) เพราะเคยทำที่บริษัทที่กันเองก็มี แต่ระบบการบริหารไม่ดี เลยออกมา
>>> มันเหงา คิดถึงบ้าน คิดถึงกับข้าวฝีมือแม่ ไม่ใช่แค่อาหารแช่แข็ง หรือเพิ่งพา 7-11 ยามเช้า คิดถึงอากาศบริสุทธิ์ ตื่นมาไม่เจอรถติดที่สี่แยก เดินข้ามทางม้าลาย กลายเป็นทางขอมอเตอร์ไซต์ติดไฟแดง ทั้งที่ป้ายติดตัวใหญ่มากว่าห้ามจอดล้ำเส้น เคยคิดจะให้แม่มาอยู่ด้วย แม่ก็คงไม่มาหรอก ถ้าทั้งวันเราทำงาน ท่านจะอยู่กับใคร อยู่ที่บ้าน ท่านก็มีเพื่อนบ้าน เพื่อนร่วมงาน งานที่ท่านรัก (เป็นผู้ดูแลเด็กเล็ก) จะมาอยู่ที่นี่ก็คงฝืนใจท่าน ก็ได้แต่กลับบ้านทุกเทศกาลที่หยุด 3 วันขึ้นไป เพราะไป-กลับ 2 วัน ก็หมดเวลาเดินทางไปเป็นวันแล้ว
>>>ขอโทษที่ระบายความรู้สึกยาวหน่อย มันเหงาก็พิมพ์ไปเรื่อยๆ เหมือนบันทึกหน้าหนึ่ง เฮ้อ อยากรู้ว่าคนอื่นในกรุงเทพ เขาเหงากันบ้างไหม? เขาทำอะไร? เขาเบื่อกรุงเทพไหม? ทำอะไรหายเหงา หายคิดถึงบ้าน