ผมก็วัยรุ่นนะครับ ผมเคยเป็นอดีตป็อบปูล่าสตาร์คนหนึ่งในสังคมมหาวิทยาลัยครับ (ทั้งป.ตรี และ ป.โท) ผ่านกิจกรรมต่างๆ ประสานงานต่างๆ มากมายได้รับรางวัลกิจกรรมต่างๆ เพียงแต่ว่าชีวิตการเริ่มต้นทำงานมันไม่ง่ายนัก ผมทำงานมาหลายที่ไม่ค่อยประสบความสำเร็จ ไม่ค่อยรู้เป้าหมาย ถูกเลิกจ้างหลายครั้งเพราะพิษเศรษฐกิจกับผลงานไม่ถึงเป้าหมาย เพื่อนผมเคยมาปรึกษาผมเรื่องที่ทำงานเหมือนกัน ผมก็ให้คำปรึกษาที่ดีๆให้ครับ แต่พอผมตกงาน มีปัญหากับที่ทำงาน ผมกลับได้คำพูดว่า ผมมันเป็นคนทำอะไรไม่สำเร็จ ดูไร้น้ำยา แล้วแปลกมากนะครับ เวลาที่ผมตกงานหรือมีปัญหาไม่มีเพื่อนคนไหนเลยที่จะรับฟังคำพูดเรา ผมนะเครียดไปช่วงนึง แต่ดีที่เรามีครอบครัวอบอุ่นเป็นกำลังใจให้ตลอด ตลอดเวลา 2-3 ปีที่เราเรียนปริญญาโทมา เราก็คงพบแต่สังคมใส่หน้ากากเหมือนๆกับสังคมในบริษัทซินะครับแบบนี้ เพื่อนๆช่วยแนะนำหน่อยว่าผมควรทำอย่างไรกับเพื่อนดี บางครั้งเราก็ไม่อยากพูดอะไรมากมายกับเพื่อน โดยเฉพาะเพื่อนสนิทจนมันอาจจะทำให้ผมดูกลายเป็น "หมาหัวเน่า" ในสายตาคนอื่น
เคยเป็นคนที่นิยมชมชอบในมหาวิทยาลัยแต่ปัจจุบันกลับกลายสภาพเป็น "หมาหัวเน่า" ในสายตาคนอื่น