ดื่มเหล้าครั้งแรก ตื่นมาเจอ...? แทบกริ๊ดดดด!!! [18+]

ขั้นแรกอิชั้นขออินโทดิ้วซ์มายเซลฟ์ก่อนละกันนะ เราชื่อว่า ปริ๊นซ์ (ที่จิงป๊าตั้งเป็น ปิ๊นๆๆ เสียงแตรรถ)
พี่ชายชื่อ ปาล์ม อยู่ปี 3ล่ะ เราอยู่ปี 1 อยู่ พี่เราเรียนวิดวะเครื่องกล อวดหน่อยๆ พี่เราเกือบได้เป็นเดือนคณะแล้วนะ
ติดตรงที่ตอบคำถามกวนทีน และรุ่นพี่ที่เป็นกรรมการไปเจอพี่เรายกแก้งค์ตีกันหน้าร้านเหล้า -0-
เสียดายเลยว่าจะควงโชว์สาวๆรอบมหาลัยซะหน่อย อิอิ
เราเรียนสถาปัตถ์ ต่างกันมาก สมองก็ต่างกัน ><
จนป๊าทะเลาะกับม๊าบ่อยๆเรื่องที่ม๊าอุ้มเราตกหัวกระแทกพื้นตอน 3 ขวบ เกี่ยวไม่เกี่ยวไม่รุ้ 555+
เราเป็นคนเรียบร้อยนะ ชอบออกแบบ วาดรูปเก่ง ชอบทำอะไรที่แนวๆ ไม่เก่งการคำนวณเลย อยู่ในกรอบของป๊าม๊าตลอด
ต่างจากพี่ชายที่เรียนเก่งสุดๆ  (เก่งยังไงไม่รู้ไม่เคยเห็นอ่านหนังสือ) กินเหล้าเคล้านารีก็เก่งไม่แพ้กัน
เริ่มเลยละกัน ...
เราเข้ามหาลัยมาใหม่ๆ ก็ไม่รุ้จักใครเลยสักคน รุ้จักแต่ไอปาล์มนี่แหละ ป๊าก็บอกให้ปาล์มตลอดให้ดูแลน้องดีๆนะ
สอนน้องบ้าง ไปรับไปส่งน้องบ้าง แต่พูดไปก็แค่นั้นแหละ มันไม่เคยดูแลไรเลย เจอหน้ากันก็ขยี้หัวเล่น บีบจมูก ดึงแก้มแค่นี้
สาวๆ และเพื่อนๆก็มองเรา อยากบอกว่า "พี่ชายค่ะ บ่ใช่แฟน" -0-
เราคบเพื่อนหลายกลุ่มทั้งเด็กเรียนและเด็กแรด แต่ที่อยู่ด้วยกันตลอดก็คือ อิเพชร เพื่อนสาวที่มีไข่ไร้กลีบ
เราไปไหนด้วยกันตลอด ยกเว้นตอนอยู่หอ เพราะเขาให้ปี 1 แยกหอหญิงชาย

เราจำได้ดีเลย ในเดือนตุลาคม อิเพชรมันบอกว่าอกหัก อยากไประบาย เราก็นึกว่าไปร้องคาราโอเกะเหมือนทุกครั้ง
เราก็บอกว่าไปดิ มารับกุด้วย ประมาณ 2 ทุ่มครึ่งเกือบสามทุ่มมันก็มารับ เราก็ถามทำไมดึกจังฟ่ะ
มันก็บอกเรา อิดอกกก ใจจิงกุอยากไป 4 ทุ่มโน่นแหละ  มันก็มองเราจากเท้าขึ้นหัว แล้วให้ไปเปลี่ยนชุดสั้นๆ
เราก็งง ทุกทีไปร้องคาราโอเกะตรูก็ใส่ชุดกีฬาไปนะ แมนซิตี้นะเมิงงงง ฮ่าๆๆๆ เราบอกว่าไม่เปลี่ยนขี้เกียจขึ้นหอ
มันก็บอกว่า แล้วเมิงจะเสียใจ

พอไปถึง...
โอ้ววว แม่เจ้า นี่มันร้านเหล้านี่ เหมือนผับที่เห็นในทีวีเลย มีแต่รุ่นพี่ ทั้งญ ช แต่ละคนดูเหมือนแรงๆทั้งนั้น เพลงคลอเบาๆ เสียงคุยกันดังกระหึ่ม
เสียงน้ำแข็งกระทบแก้วดังกริ้งๆ
ยอมรับเลยว่าเราเคยเห็นแบบนี้ และเข้ามาสัมผัสแแบบนี้ครั้งแรกกกกก ใจแตกค่ะ ฮ่าๆ อยากลอง
เรามองรอบร้านไม่เห็นพี่ชายสุดเลิฟก็โล่งอกสิคะ อิเพชรก็ดึงแขนเราไปนั่งกับกลุ่มพี่ๆ ซึ่งเราไม่รู้จัก เห็นว่าอยู่มนุดอิ้งปี2
พี่เขามองเราแบบแปลกๆ บางคนก็หัวเราะเลย ใช่เซ้ๆๆๆ ก็ใส่ชุดกีฬานี่ พี่เขาบอกว่า เคยดื่มป่ะ เราก็บอกว่าไม่เคย
พี่เขาก็หันหน้าไปหาอิเพชร แล้วว่า อิเพชรไม่สอนเพื่อน แล้วพี่เขาาก็ยื่นแก้วเหล้ามาให้เรา
เราก็กิน ขมมากกกก ไม่อร่อยสุดๆ เราถามว่ามีโค้กมั้ย พี่เขาก็บอกว่า น้องต้องฝึกกินไว้ เวลามีคนมามอมเหล้าจะได้รู้
อย่าโลกสวย อย่าเรียบร้อยเกินจนเอาตัวไม่รอด เอาง่ายๆคือ ไม่แอ๊บ ไม่สะตอนะจ้ะ  เราได้ยินแบบนี้ขึ้นเลยย ยกหมดแก้ว
มาว่าตรูแอ๊บหรอ พี่เขาก็ผสมให้อีก และคุยเรื่องต่างๆกับเพื่อนเขาและเพชร ดื่มไม่รุ้กี่แก้ว รู้ว่าเอามือถือมาดูนาฬิกา
มันก็เกือบเที่ยงคืน พร้อม 51 สายไม่ได้รับ !!

แล้วเราก็ไม่รู้ตัวอีก..
ตื่นขึ้นมา เห็นตู้เสื้อผ้า พร้อมชุดศึกษาของผู้ชาย. ตายละสิ!! นี่มันนิยายไม่ใช่หรอ
มาเจอกับชีวิตเราได้ไง อยากร้องไห้มาก คิดถึงป๊ากับม๊า โทรศัพท์ก็หาย เรารีบก้มดูเสื้อผ้า มันเป็นชุดกีฬาเหมือนเดิม
แต่ไม่ใช่ตัวเดิม ใหญ่กว่าเดิม แค่สีก็ต่างกันละ TT ตอนนั้นเราร้องไห้หนักมาก กลัวไปหมด อายก็อาย
ขาขาวๆของเราก็แดงไปหมด เรารีบไปเข้าห้องน้ำ ว่ากกน.มีเลือดหรือป่าว ถ้ามีแสดงว่า ใช่แน่ๆ
ปรากฏว่า ..

มีคะ ใช่ละคะ คงเสียไปล่ะ เจ็บตรงนั้นขึ้นมาทันที

ยังไม่จบนะ