เราเลิกกับแฟนได้ประมาณ 5 เดือนละ เรากับแฟนเราชอบเลิกๆคบๆกันมาตลอด เพราะเราไปขอคืนดีกับเค้าและทุกครั้งที่เลิกเราก็เป็นคนบอกเลิกเค้าก่อน เรายอมรับเลยว่าเรานิสัยเสียมากๆชอบบอกเลิกลองใจเค้า หลายครั้งที่เลิกกันกว่าจะกลับไปขคืนดีได้เราก็ใช้เวลาเป็นปี เราคิดถึงเค้าตลอด ที่เราบอกเลิกเค้าเราไม่รู้ว่าเพราะอะไรมันถึงทำให้รู้สึกว่าเค้ามีใคร มีใครอยู่ตลอดเวลาซึ่งตอนนั้นเราก็ไม่ได้รักกันมากเท่าไหร่เพราะเรายังเด็กอยู่ เค้าห่างกับเรา 11 ปี ปล.เราเป็นผญ.ทั้งคู่ เราชอบผญ. และเค้าก็เป็นคุณครู เราขอสรุปเหตุการณ์เลยนะ เมื่อเดือนเมษาที่ผ่านมาเราไปนอนหอเค้า เราอาบน้ำอยู่ พอเปิดประตูจะเข้าห้อง (ห้องน้ำอยู่ข้างนอกห้อง) พอเปิดมาก็เจอผญ.คนนึง ซึ่ง 6 ปีที่ผ่านมา เค้าบอกเราตลอดว่า ผญ.คนนี้เป็นหลาน คือ เราก็เชื่อบ้างไม่เชื่อบ้างนะ แต่ก็เก็บเงียบไว้คนเดียว เพราะเราเคยเจอผญ.คนนี้แล้วตอนเรียนอยู่ม.6 คือผญ.คนนี้ตัวเล็กมากกกก เราเลยเชื่อว่าเป็นหลาน แต่อีกใจนึงที่ไม่เชื่อคือ ผญ.คนนี้เคยโทรมาหาเราแล้วด่าเราว่า เมื่อไหร่จะเลิกยุ่งกับแฟนคนอื่นสักที? เราเลยงง? ว่าเราไปยุ่งกับแฟนใคร เพราะแฟนเราก็บอกว่าไม่มีใคร มีแค่เราคนเดียว เราก็เลยบอก อ่าว? แล้ว
ไรอ่ะ เป็นหลานก็อยู่ส่วนหลานดิ ทำไมต้องทำให้คนอื่นแตกแยก? มันก็ตอบกลับมาว่า "นี่ยังคิดว่ากูเป็นหลานอีกอ่อ" จากนั้นแฟนเราก็เอาแต่ร้องไห้แล้วก็บอกเราว่า "เลิกกันเถอะเค้ามีแฟนแล้ว" ตอนนั้นเราก็ทำตัวไม่ถูกนะ ไม่เสียใจ ไม่ร้องไห้ แต่งง? พอวันต่อมาแฟนเราก็โทรมาหาแล้วบอกว่าอย่าเข้าใจผิดนะ เค้าแค่พูดไปเฉยๆรำคาญหลาน เราก็ไม่ได้คิดอะไรคิดว่าเป็นเรื่องไร้สาระ จนมาวันนี้ก็คือเดือนเมษานั่นแหละ ต่อจากอาบน้ำเสร็จเราก็เจอผญ. คนนี้ ความจริงก็เลยเกิดขึ้น สรุปว่าแฟนเรามีเจ้าของแล้ว ก็คือหลานที่เค้าโกหกนั่นแหละ หลานเค้าที่ว่าก็คือลูกศิษย์จากร.ร เก่า ตอนนั้นเราเงียบ เรางง เราอึ้ง เราไม่รู้จะเสียใจหรือตลกดีอ่ะ คือ ถ้าเป็นผช. เราคงจะแค่รู้สึกเสียใจ แต่นี่มันทั้งสับสน ทั้งตลก ทั้งเสียใจ อะไรต่ออะไรมันงงไปหมด สรุปก็คือเราเป็นคนมาทีหลังหรือที่เค้าเรียกกันว่า "มือที่ 3" เราก็เลือกที่จะไป แต่แฟนเราขอร้องให้เราอย่าไป เค้าเลือกเราแต่เค้าทิ้งผญ.คนนั้นไป เค้าบอกว่าถ้าเราไปเค้าก็ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ เรากลัวเค้าจะฆ่าตัวตายเลยอยู่กับเค้า คืนนั้นเราก็จะกลับบ้านก็กลับไม่ได้เพราะมันดึกแล้ว อีกอย่างเราเป็นผญ. จะไปไหนดึกๆก็อันตรายเราเลยต้องอยู่ที่หอแฟน คืนนั้นอยู่ได้กันทั้ง 3 คน เรานั่งฟังเพลงอยู่บนเตียงอย่างคนไม่รู้สึกอะไร ส่วน 2 คนนั้นก็คุยอะไรกันไม่รู้อยู่หลังห้อง เราก็กำลังรู้สึกเหมือนกำลังอยู่ในความฝัน คือ มโนมากตอนนั้น ความรู้สึกคือเหมือนคนปลงต่อโลกไม่สนใจอะไรแล้ว โลกหยุดหมุนทันที....
พอเช้าเราก็กลับบ้านเรา เท่านั้นแหละถึงรู้อาการตัวเอง "ร้องไห้หนักมาก" ร้องจนเสียสติไปเลยแหละ แฟนเราก็โทรมาขอโทษเรา เราก็เลยบอกไปว่าขออยู่คนเดียวสักพัก เดี๋ยวติดต่อกลับไปเอง คือตอนนั้นเราไม่มีอารมณ์จะคุยกับใคร ไม่มีอารมณ์จะมานั่งคิดว่า 2 คนนั้นยังอยู่ด้วยกันในห้องเหมือนเดิม เราร้องไห้จนปวดตาปวดหัวไปหมด ตั้งสติได้ 1 วัน ก็เลยโทรไปหาแฟน แต่แฟนไม่รับ เลยโทรไปหาแม่ของแฟน แม่เค้าก็คุยกับเราว่าเกิดอะไรขึ้น เราก็บอกไปว่าเราไม่คิดว่าเค้าจะมีเจ้าของอยู่แล้ว แต่เค้าเลิกกับผญ.คนนั้นไปแล้ว แล้วเลือกเรา จากนั้นแม่เค้าตอบมาว่า "แม่ขอให้เลิกกันได้ไหม?" "หนูยังเด็กยังมีอนาคตอีกไกล" เราเลยตอบไปทั้งน้ำตาว่า หนูรู้ว่าหนูทีอนาคตอีกไกล แต่แม่สัญญากับหนูได้มั้ยว่าถ้าหนูออกไปจากชีวิตของลูกสาวแม่ แม่จะดูแลเค้าไม่ปล่อยให้เค้าฆ่าตัวตาย จากนั้นแม่ของแฟนเราก็เงียบแล้วถอนหายใจ พร้อมกับบอกว่า "แม่ไม่รู้จะทำไงแค่นี้หัวใจก็จะวายแล้ว เอางี๊เดี๋ยวแม่ไปบอกให้เค้ารับสายหนูละกัน" จากนั้นแฟนเราก็รับสายเรา แล้วเค้าก็ได้แต่โทษตัวเองว่าเค้าไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้เค้าร้องไห้ ส่วนเราก็ฟังและก็พูดว่าไม่เป็นไรเริ่มต้นใหม่ ด้วยความที่เรารักเค้ามาก ถึงเค้าจะทำผิดแต่เค้าก็เลือกเรา เรารักเค้าเราต้องให้โอกาสเค้าเราคิดแค่นี้แหละ จากนั้นเราก็ดีกัน แต่ถามความรู้สึกตัวเองนะคือ ความรักมันไม่มีทางเพิ่มมากขึ้นและลดลงอีกแล้ว ทุกๆอย่างมันหยุดตั้งแต่วันนั้น รักมากแค่ไหนก็คือแค่นั้น รักมากกว่านี้คงไม่ได้แล้วเพราะเราจะแย่แน่ๆถ้าเรารักเค้ามากกว่านี้.....
ดีกันได้ไม่นานเราก็ลองใจเค้าชอบบอกเลิกเค้าแต่เค้าก็ไม่ไปไหน เค้าก็ยังอยู่เราก็รู้สึกดีนะ แต่มาวันนึงไปกินข้าวด้วยกันเราเห็น ผญ. คนนั้นโทรมา เราจะรับแต่แฟนเราบอกว่าไม่ต้องรับ เราเลยบอกว่าทำไมถึงไม่รับ ให้เรารับให้ก็ได้ถ้าไม่อย่างคุย เค้าบอกว่าไม่อยากรับ ไม่อยากให้เรามีเรื่อง คือเราก็งง เราจะพูดดีๆแล้วมันจะมีเรื่องได้ยังไง? เราเลยบอกจะรับ แฟนเราก็ไม่ให้รับ เราเลยโมโหเดินออกไปจากห้องแล้วกลับบ้านไป เค้าส่งไลน์มาขอโทษเรา เค้าบอกว่าเค้าเองก็ไม่ได้รับสาย ไม่ได้คุยกัน แต่เราเห็นอ่ะ เราเห็นว่า ผญ. คนนั้นส่งไลน์มา และก็โทรมา คนเราถ้าไม่คุยอะไรจริงๆทำไมต้องปิดบัง ทำไมถึงไม่ให้รับสาย อืมมมมม เราก็ได้แต่คิดคนเดียวไม่ได้บอกใคร เราก็เลยยกโทษให้ เวลาผ่านไปเราก็เริ่มทะเลาะกันหนักมากขึ้นทุกวันๆ จนวันที่ไปกินหมูกะทะด้วยกัน ก็เดินด้วยกันดีจากนั้นมีข้อความเฟสเด้งขึ้นมา เราเห็น ผญ. คนนั้นส่งข้อความมาว่า "จะเอายังไง ถ้าให้ไปก็จะไป" อะไรทำนองนี้ จากนั้นเราก็เลยโมโหวันนั้นดื่มหนักมาก แฟนไปส่งที่บ้านเราเมาแล้วร้องไห้ตลอด ไม่รู้จะทำยังไง รักก็รักเจ็บก็เจ็บ จนเวลาผ่านไปเราก็ได้เลิกกัน เพราะเราเป็นคนบอกเลิกเองแต่เราก็บอกเลิกเล่นๆลองใจเค้าดู เราหายไปไม่คุยกับเค้า 2 วัน แล้วตอนกลางคืนก็ส่งไลน์ไปหาเค้าเพื่อบอกเลิก เค้าอ่านแต่ไม่ตอบ เรานอนทรมานทั้งคืน เค้าไม่ตอบเราเราคิดว่าเค้าจะฆ่าตัวตาย เห็นคนอื่นบอกว่าเค้าไม่มาร.ร เราเลยติดต่อหาเค้า เค้าส่งกลับมาหาเราว่า "เราเลิกกันแล้ว เธอเป็นคนบอกเลิกฉันเอง ตอนที่ฉันกำลังจะตายฉันคิดตลอดว่าจะเป็นเธอที่เข้ามาช่วย แต่ไม่เลย...กลับเป็น (แฟนเก่า) เค้า" ตอนนั้นเราเสียใจมาก เรารู้ว่าเราผิดที่บอกเลิก แต่ทำไมเค้าถึงไม่คิดบ้างว่าเราไม่เคยมีใคร ถึงเราจะบอกเลิกเค้าบ่อย เราก็ดีกับเค้ามาตลอด เราให้โอกาสเค้ามาตลอดแต่ทำไม เค้าถึงไม่ให้โอกาสเราบ้าง เราโกรธมาก เราเลยพิมพ์ตอบกลับไป "อืม เลิกแล้วเลิกเลยนะ ฉันจะไม่กลับไป จะไม่ตอแยเหมือนแฟนเก่าของเธอหรอก" พอเราเลิกกันเสร็จ เรื่องต่างๆที่เราเก็บไว้มันออกมาหมด เราเล่าให้เพื่อนฟัง ให้แม่ฟัง แม่เราตั้งไลน์ด่าแฟนเราเลยด่าแรงมากจนแฟนเราโทรมาถามว่าเราไปเล่าให้แม่ฟังหรอ เราบอกว่า ใช่!!! ทำไมหรอ? แฟนก็บอกว่าทำไมถึงทำแบบนี้อ่ะ จบกันด้วยดี ทำไมต้องเล่าให้คนอื่นฟัง เราเลยตอบกลับไปว่า ทำไมหรอ? แม่เราไม่ใช่คนอื่นนะ ทำไมเราจะเล่าให้ฟังไม่ได้ว่าเรามีอะไรกับเธอแล้ว แล้วเธอก็มีแฟนอยู่แล้ว แล้วเธอก็อยู่กับแฟนของเธอตอนนี้ แฟนเราก็บอกเราว่า "เค้าเคยคิดนะว่าเธอดีกว่าแฟนคนเก่า แต่ไม่เลยอ่ะ" แล้วก็ตัดสายไป สรุปคือ ด่ากูว่ากูเลว จบ!!!! จะพูดให้เป็นนิยายทำไม นางเอกมาสิงร่างหรออืมมมม ขอระบายหน่อย 55555555555+ ต่อๆ จากนั้นก็เลิกกัน ผ่านไป 3 เดือน แฟนเราส่งพัสดุมา เป็นมือถือที่เราซื้อให้ มือถือกากๆไว้คุยโทรสับ เพราะเค้ามีไอโฟนเครื่องนึง เลยอยากได้มือถือกากๆเครื่องนึงไว้คุยกับเราเผื่อเน็ตในไอโฟนกากไรงี๊ อือออออ เค้าก็ส่งคืนมาพร้อมกับบัตรบีทีเอส ที่เราให้เค้าไว้ใช้กลับบ้าน เราก็เลยโทรไปหาเค้าว่าเค้าทำแบบนี้ต้องการอะไร แฟนเค้าก็บอกว่า ไม่ได้ต้องการอะไรแค่เห็นว่ามันยังใช้ได้และมันยังจำเป็นกับเราอยู่ เค้าก็เก็บของทุกชิ้นที่เราให้อยู่นะ เราก็เลยบอกว่า ไหนบอกว่าไม่ได้กลับไปคบกับผญ. คนนั้นไง (คือตอนเลิกกันเราไปเจอเค้าที่ห้างกับผญ.คนนั้นเดินด้วยกันเค้าเห็นเรามากับแม่เค้าหันหลังให้เรา) ต่อๆ เค้าก็บอกว่าเดินด้วยกันแต่ก็ไม่จำเป็นต้องเป็นแฟนกัน เราบอกว่าเราไม่คิดว่าเราจะต้องเลิกกับเค้า เค้าก็บอกว่าแล้วทำไมถึงไม่คิดว่าจะเลิกล่ะ? เราก็เงียบเพราะเราไม่กล้าพูดคำว่ารัก เราก็เลยบอกว่าช่างเถอะยังไงฉันก็เป็นคนเลวในสายตาเธออยู่ดีแล้วเราก็ตัดสายไป ผ่านไปหลายเดือนจนล่าสุดเราขอรหัสเฟสเพื่อน เพราะเพื่อนเรามีเค้าเป็นเพื่อนในเฟส พอเข้าไปดูเราก็เห็นเค้าโพสต์ถึงผญ. คนนั้นอยู่ตลอด ทั้งตอนที่คบกับเราและตอนที่ไม่คบกับเรา ไม่เคยพูดเรื่องของเราเลยสักโพสต์นึง เรานั่งร้องไห้ แล้วคิดว่า "ถ้า 2 คน จะรักกันมากขนาดนี้ ทำไมไม่บอกกูให้รู้ กูจะได้หลีกทางให้ตั้งแต่ตอนก็ยังไม่ได้รัก" เราเสียใจมาก เค้ายอมเสียตัวให้เราแต่เค้าไม่เคยเสียตัวให้ ผญ. คนนั้น เราเชื่อนะ แต่ทำไมเค้าถึงแสดงออกขนาดนั้นว่าเค้ารัก ผญ. คนนั้น ซึ่งในเฟสเค้าไม่มีเราเลย มีเราแค่ในชีวิตจริง? แต่กับผญ. คนนั้น ทั้งชีวิตจริงและชีวิตในโซเชี่ยล คือเราอยากให้ทุกคนตัดสินว่า เราจะเอายังไงดี ควรตัดใจ หรือ กลับไปเพราะเรายังรักเค้าอยู่ เราคิดถึงเค้าทุกวันทั้งๆที่รู้ว่าเค้าผิด คำพูดสุดท้ายของเค้าเหมือนมีเยื่อใยกับเรา ถ้าเรากลับไปผญ.คนนั้นก็ต้องเจ็บ เราอยู่แบบนี้คนเดียวเราทำถูกแล้วใช่มั้ย? เรายอมทุกข์คนเดียวเพื่อนให้เค้า 2 คนมีความสุข เรารักใครไม่ได้อีก นอกจากเค้า เราทำถูกแล้วใช่มั้ยค่ะทุกคน?
จะเอายังไงกับหัวใจตัวเอง
พอเช้าเราก็กลับบ้านเรา เท่านั้นแหละถึงรู้อาการตัวเอง "ร้องไห้หนักมาก" ร้องจนเสียสติไปเลยแหละ แฟนเราก็โทรมาขอโทษเรา เราก็เลยบอกไปว่าขออยู่คนเดียวสักพัก เดี๋ยวติดต่อกลับไปเอง คือตอนนั้นเราไม่มีอารมณ์จะคุยกับใคร ไม่มีอารมณ์จะมานั่งคิดว่า 2 คนนั้นยังอยู่ด้วยกันในห้องเหมือนเดิม เราร้องไห้จนปวดตาปวดหัวไปหมด ตั้งสติได้ 1 วัน ก็เลยโทรไปหาแฟน แต่แฟนไม่รับ เลยโทรไปหาแม่ของแฟน แม่เค้าก็คุยกับเราว่าเกิดอะไรขึ้น เราก็บอกไปว่าเราไม่คิดว่าเค้าจะมีเจ้าของอยู่แล้ว แต่เค้าเลิกกับผญ.คนนั้นไปแล้ว แล้วเลือกเรา จากนั้นแม่เค้าตอบมาว่า "แม่ขอให้เลิกกันได้ไหม?" "หนูยังเด็กยังมีอนาคตอีกไกล" เราเลยตอบไปทั้งน้ำตาว่า หนูรู้ว่าหนูทีอนาคตอีกไกล แต่แม่สัญญากับหนูได้มั้ยว่าถ้าหนูออกไปจากชีวิตของลูกสาวแม่ แม่จะดูแลเค้าไม่ปล่อยให้เค้าฆ่าตัวตาย จากนั้นแม่ของแฟนเราก็เงียบแล้วถอนหายใจ พร้อมกับบอกว่า "แม่ไม่รู้จะทำไงแค่นี้หัวใจก็จะวายแล้ว เอางี๊เดี๋ยวแม่ไปบอกให้เค้ารับสายหนูละกัน" จากนั้นแฟนเราก็รับสายเรา แล้วเค้าก็ได้แต่โทษตัวเองว่าเค้าไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้เค้าร้องไห้ ส่วนเราก็ฟังและก็พูดว่าไม่เป็นไรเริ่มต้นใหม่ ด้วยความที่เรารักเค้ามาก ถึงเค้าจะทำผิดแต่เค้าก็เลือกเรา เรารักเค้าเราต้องให้โอกาสเค้าเราคิดแค่นี้แหละ จากนั้นเราก็ดีกัน แต่ถามความรู้สึกตัวเองนะคือ ความรักมันไม่มีทางเพิ่มมากขึ้นและลดลงอีกแล้ว ทุกๆอย่างมันหยุดตั้งแต่วันนั้น รักมากแค่ไหนก็คือแค่นั้น รักมากกว่านี้คงไม่ได้แล้วเพราะเราจะแย่แน่ๆถ้าเรารักเค้ามากกว่านี้.....
ดีกันได้ไม่นานเราก็ลองใจเค้าชอบบอกเลิกเค้าแต่เค้าก็ไม่ไปไหน เค้าก็ยังอยู่เราก็รู้สึกดีนะ แต่มาวันนึงไปกินข้าวด้วยกันเราเห็น ผญ. คนนั้นโทรมา เราจะรับแต่แฟนเราบอกว่าไม่ต้องรับ เราเลยบอกว่าทำไมถึงไม่รับ ให้เรารับให้ก็ได้ถ้าไม่อย่างคุย เค้าบอกว่าไม่อยากรับ ไม่อยากให้เรามีเรื่อง คือเราก็งง เราจะพูดดีๆแล้วมันจะมีเรื่องได้ยังไง? เราเลยบอกจะรับ แฟนเราก็ไม่ให้รับ เราเลยโมโหเดินออกไปจากห้องแล้วกลับบ้านไป เค้าส่งไลน์มาขอโทษเรา เค้าบอกว่าเค้าเองก็ไม่ได้รับสาย ไม่ได้คุยกัน แต่เราเห็นอ่ะ เราเห็นว่า ผญ. คนนั้นส่งไลน์มา และก็โทรมา คนเราถ้าไม่คุยอะไรจริงๆทำไมต้องปิดบัง ทำไมถึงไม่ให้รับสาย อืมมมมม เราก็ได้แต่คิดคนเดียวไม่ได้บอกใคร เราก็เลยยกโทษให้ เวลาผ่านไปเราก็เริ่มทะเลาะกันหนักมากขึ้นทุกวันๆ จนวันที่ไปกินหมูกะทะด้วยกัน ก็เดินด้วยกันดีจากนั้นมีข้อความเฟสเด้งขึ้นมา เราเห็น ผญ. คนนั้นส่งข้อความมาว่า "จะเอายังไง ถ้าให้ไปก็จะไป" อะไรทำนองนี้ จากนั้นเราก็เลยโมโหวันนั้นดื่มหนักมาก แฟนไปส่งที่บ้านเราเมาแล้วร้องไห้ตลอด ไม่รู้จะทำยังไง รักก็รักเจ็บก็เจ็บ จนเวลาผ่านไปเราก็ได้เลิกกัน เพราะเราเป็นคนบอกเลิกเองแต่เราก็บอกเลิกเล่นๆลองใจเค้าดู เราหายไปไม่คุยกับเค้า 2 วัน แล้วตอนกลางคืนก็ส่งไลน์ไปหาเค้าเพื่อบอกเลิก เค้าอ่านแต่ไม่ตอบ เรานอนทรมานทั้งคืน เค้าไม่ตอบเราเราคิดว่าเค้าจะฆ่าตัวตาย เห็นคนอื่นบอกว่าเค้าไม่มาร.ร เราเลยติดต่อหาเค้า เค้าส่งกลับมาหาเราว่า "เราเลิกกันแล้ว เธอเป็นคนบอกเลิกฉันเอง ตอนที่ฉันกำลังจะตายฉันคิดตลอดว่าจะเป็นเธอที่เข้ามาช่วย แต่ไม่เลย...กลับเป็น (แฟนเก่า) เค้า" ตอนนั้นเราเสียใจมาก เรารู้ว่าเราผิดที่บอกเลิก แต่ทำไมเค้าถึงไม่คิดบ้างว่าเราไม่เคยมีใคร ถึงเราจะบอกเลิกเค้าบ่อย เราก็ดีกับเค้ามาตลอด เราให้โอกาสเค้ามาตลอดแต่ทำไม เค้าถึงไม่ให้โอกาสเราบ้าง เราโกรธมาก เราเลยพิมพ์ตอบกลับไป "อืม เลิกแล้วเลิกเลยนะ ฉันจะไม่กลับไป จะไม่ตอแยเหมือนแฟนเก่าของเธอหรอก" พอเราเลิกกันเสร็จ เรื่องต่างๆที่เราเก็บไว้มันออกมาหมด เราเล่าให้เพื่อนฟัง ให้แม่ฟัง แม่เราตั้งไลน์ด่าแฟนเราเลยด่าแรงมากจนแฟนเราโทรมาถามว่าเราไปเล่าให้แม่ฟังหรอ เราบอกว่า ใช่!!! ทำไมหรอ? แฟนก็บอกว่าทำไมถึงทำแบบนี้อ่ะ จบกันด้วยดี ทำไมต้องเล่าให้คนอื่นฟัง เราเลยตอบกลับไปว่า ทำไมหรอ? แม่เราไม่ใช่คนอื่นนะ ทำไมเราจะเล่าให้ฟังไม่ได้ว่าเรามีอะไรกับเธอแล้ว แล้วเธอก็มีแฟนอยู่แล้ว แล้วเธอก็อยู่กับแฟนของเธอตอนนี้ แฟนเราก็บอกเราว่า "เค้าเคยคิดนะว่าเธอดีกว่าแฟนคนเก่า แต่ไม่เลยอ่ะ" แล้วก็ตัดสายไป สรุปคือ ด่ากูว่ากูเลว จบ!!!! จะพูดให้เป็นนิยายทำไม นางเอกมาสิงร่างหรออืมมมม ขอระบายหน่อย 55555555555+ ต่อๆ จากนั้นก็เลิกกัน ผ่านไป 3 เดือน แฟนเราส่งพัสดุมา เป็นมือถือที่เราซื้อให้ มือถือกากๆไว้คุยโทรสับ เพราะเค้ามีไอโฟนเครื่องนึง เลยอยากได้มือถือกากๆเครื่องนึงไว้คุยกับเราเผื่อเน็ตในไอโฟนกากไรงี๊ อือออออ เค้าก็ส่งคืนมาพร้อมกับบัตรบีทีเอส ที่เราให้เค้าไว้ใช้กลับบ้าน เราก็เลยโทรไปหาเค้าว่าเค้าทำแบบนี้ต้องการอะไร แฟนเค้าก็บอกว่า ไม่ได้ต้องการอะไรแค่เห็นว่ามันยังใช้ได้และมันยังจำเป็นกับเราอยู่ เค้าก็เก็บของทุกชิ้นที่เราให้อยู่นะ เราก็เลยบอกว่า ไหนบอกว่าไม่ได้กลับไปคบกับผญ. คนนั้นไง (คือตอนเลิกกันเราไปเจอเค้าที่ห้างกับผญ.คนนั้นเดินด้วยกันเค้าเห็นเรามากับแม่เค้าหันหลังให้เรา) ต่อๆ เค้าก็บอกว่าเดินด้วยกันแต่ก็ไม่จำเป็นต้องเป็นแฟนกัน เราบอกว่าเราไม่คิดว่าเราจะต้องเลิกกับเค้า เค้าก็บอกว่าแล้วทำไมถึงไม่คิดว่าจะเลิกล่ะ? เราก็เงียบเพราะเราไม่กล้าพูดคำว่ารัก เราก็เลยบอกว่าช่างเถอะยังไงฉันก็เป็นคนเลวในสายตาเธออยู่ดีแล้วเราก็ตัดสายไป ผ่านไปหลายเดือนจนล่าสุดเราขอรหัสเฟสเพื่อน เพราะเพื่อนเรามีเค้าเป็นเพื่อนในเฟส พอเข้าไปดูเราก็เห็นเค้าโพสต์ถึงผญ. คนนั้นอยู่ตลอด ทั้งตอนที่คบกับเราและตอนที่ไม่คบกับเรา ไม่เคยพูดเรื่องของเราเลยสักโพสต์นึง เรานั่งร้องไห้ แล้วคิดว่า "ถ้า 2 คน จะรักกันมากขนาดนี้ ทำไมไม่บอกกูให้รู้ กูจะได้หลีกทางให้ตั้งแต่ตอนก็ยังไม่ได้รัก" เราเสียใจมาก เค้ายอมเสียตัวให้เราแต่เค้าไม่เคยเสียตัวให้ ผญ. คนนั้น เราเชื่อนะ แต่ทำไมเค้าถึงแสดงออกขนาดนั้นว่าเค้ารัก ผญ. คนนั้น ซึ่งในเฟสเค้าไม่มีเราเลย มีเราแค่ในชีวิตจริง? แต่กับผญ. คนนั้น ทั้งชีวิตจริงและชีวิตในโซเชี่ยล คือเราอยากให้ทุกคนตัดสินว่า เราจะเอายังไงดี ควรตัดใจ หรือ กลับไปเพราะเรายังรักเค้าอยู่ เราคิดถึงเค้าทุกวันทั้งๆที่รู้ว่าเค้าผิด คำพูดสุดท้ายของเค้าเหมือนมีเยื่อใยกับเรา ถ้าเรากลับไปผญ.คนนั้นก็ต้องเจ็บ เราอยู่แบบนี้คนเดียวเราทำถูกแล้วใช่มั้ย? เรายอมทุกข์คนเดียวเพื่อนให้เค้า 2 คนมีความสุข เรารักใครไม่ได้อีก นอกจากเค้า เราทำถูกแล้วใช่มั้ยค่ะทุกคน?