เราทำงานสายไอที องค์กรใหญ่องค์กรหนึ่ง งานดี เงินดี สังคมดี เพื่อนร่วมงานดี อนาคตดูดี คิดว่าน่าจะก้าวหน้า มีทางเป็นใหญ่เป็นโตได้ไม่ยาก
เวลาเลิกงานปกติ คือ 5 โมงเย็น ปีก่อน ๆ ก็กลับบ้านราว ๆ 6 โมงเย็น จนมาปีนี้ มีโปรเจ็คท์ใหญ่มาก สำคัญมากต่อองค์กร ระยะเวลาจนจบโปรเจ็คท์ น่าจะไม่ต่ำกว่า 3 ปี แต่ที่เป็นปัญหาคือ งานมันเยอะมากกกก กว่าจะได้กลับบ้านโน่น 2 - 4 ทุ่ม วันไหนออกจากที่ทำงานตอนทุ่มนึงได้นี่ดีใจมาก มีแต่คนทักทำไมวันนี้ได้กลับเร็ว -.-" (เพราะมันกลับดึกจนคนอื่นมองว่ามันเป็นปกติของคนแผนกนี้แล้ว กลับดึกกันทุกคน)
ตอนนี้เรามีลูกเล็กค่ะ เพิ่ง 1.6 ขวบเอง กำลังน่ารัก พูดเก่ง พัฒนาการดี มีคุณยายคอยช่วยเลี้ยงให้ตอนเราไปทำงาน แต่ลูกติดเราค่ะ กลางวันอยู่กับยายได้ แต่พอเย็นค่ำมานี่ เรียกหาแต่แม่ จะกินนมแม่ สามีเรากลับบ้านเร็วกว่าเรา ไปช่วยคุณยายเลี้ยง ยังพาเค้าเข้านอนไม่ค่อยได้ เพราะลูกจะหาแต่เรา รอกินนมเราแล้วให้เรากล่อมนอน ถึงจะนอนหลับได้ ซึ่งกว่าเราจะกลับถึงบ้าน ปาเข้าไป 3 - 4 ทุ่ม ลูกร้องไห้รอจนเหนื่อยค่ะ พอคุณยายกับพ่อเค้ารับมือไม่ค่อยไหว เค้าก็เริ่มจะหงุดหงิด บางครั้งเค้าไม่เข้าใจว่าทำไมเราทำงานดึกจัง แม่คนอื่น เย็นเลิกงานมา รีบกลับบ้าน พาลูกกินข้าว เดินเล่น แต่เราไม่มีช่วงเวลานั้นเลยในวันธรรมดา ห่วงลูกเราก็ห่วงนะ ห่วงมาก คิดถึงทั้งวัน ระหว่างวันคอยโทรหาบ่อย ๆ แต่บางครั้งงานมันปลีกตัวกลับไม่ได้จริง ๆ บางทีมีประชุมทีม ประชุมโน่นนี่ตอน 6 โมงเย็น ทุ่มนึง เลี่ยงก็ไม่ได้ .. พอเรากลับถึงบ้าน แทบจะไม่ได้เล่นกับลูกเลย กอดหอมกันนิดนึง เค้าก็ง่วงแล้ว กินนมนอนเลย เช้ามาเราออกทำงานก่อนลูกตื่น ไม่ได้เจอกันอีก เศร้ามาก แต่วันหยุดเสาร์อาทิตย์ เราให้เวลาเค้าเต็มที่ค่ะ แต่เราคิดว่ามันไม่พอ เราอยากมีเวลาช่วงวันธรรมดากับลูกให้มากกว่านี้ แต่มันทำไม่ได้ เคยคิดอยากหางานใหม่ แต่ก็ไม่รู้จะไปไหน อายุก็ไม่น้อยแล้ว ไม่เคยมีประสบการณ์เปลี่ยนงานเลย เรียนจบก็ทำที่นี่เลย 13 - 14 ปีแล้ว
ระบายกับสามี สามีก็ปลอบไม่เป็น บอกแต่ให้ลาออก ๆ แต่งานไม่ได้หาได้ง่าย ๆ นะเศรษฐกิจแบบนี้ รายได้เราเป็นหลักในครอบครัวอยู่ เพราะรายได้สามีน้อยมาก รายได้เรามากกว่าสามี 4 - 5 เท่าน่ะ บ้านก็ยังผ่อนอยู่ (อีก 2 ปีกว่าถึงจะหมด) .. พอระบายกับแม่ แม่ก็บอกว่าให้อดทนทำไป เพื่ออนาคตที่ดีของลูก เราเครียด เราปวดหัวไปหมด ร้องไห้ทุกวัน เหนื่อยมาก ไม่รู้จะแก้ปัญหาให้ตัวเองยังไง มาคิดดู ถ้าเราต้องกลับดึกอย่างนี้อีก 2 - 3 ปี เราต้องไม่มีเวลาสอนการบ้านลูก ไม่มีเวลาพูดคุยในวันธรรมดากับลูก แค่คิดก็เครียดแล้ว ร้องไห้สงสารลูก สงสารตัวเอง -.-"
เราควรทำไงดี เราหาทางออกไม่เจอเลยค่ะ เราอยากเลือกลูก อยากมีเวลาให้ลูก แต่เราก็อยากได้เงิน มาไว้ให้เค้าได้เรียนสูง ๆ ไว้เพื่อคุณภาพชีวิตที่ดีของลูก เราคิดไม่ตกเลย รบกวนขอคำปรึกษาด้วยนะคะ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ
===== งานหนักมาก จนแทบไม่มีเวลาให้ลูกเลย ไม่รู้จะไปปรึกษาใคร =====
เวลาเลิกงานปกติ คือ 5 โมงเย็น ปีก่อน ๆ ก็กลับบ้านราว ๆ 6 โมงเย็น จนมาปีนี้ มีโปรเจ็คท์ใหญ่มาก สำคัญมากต่อองค์กร ระยะเวลาจนจบโปรเจ็คท์ น่าจะไม่ต่ำกว่า 3 ปี แต่ที่เป็นปัญหาคือ งานมันเยอะมากกกก กว่าจะได้กลับบ้านโน่น 2 - 4 ทุ่ม วันไหนออกจากที่ทำงานตอนทุ่มนึงได้นี่ดีใจมาก มีแต่คนทักทำไมวันนี้ได้กลับเร็ว -.-" (เพราะมันกลับดึกจนคนอื่นมองว่ามันเป็นปกติของคนแผนกนี้แล้ว กลับดึกกันทุกคน)
ตอนนี้เรามีลูกเล็กค่ะ เพิ่ง 1.6 ขวบเอง กำลังน่ารัก พูดเก่ง พัฒนาการดี มีคุณยายคอยช่วยเลี้ยงให้ตอนเราไปทำงาน แต่ลูกติดเราค่ะ กลางวันอยู่กับยายได้ แต่พอเย็นค่ำมานี่ เรียกหาแต่แม่ จะกินนมแม่ สามีเรากลับบ้านเร็วกว่าเรา ไปช่วยคุณยายเลี้ยง ยังพาเค้าเข้านอนไม่ค่อยได้ เพราะลูกจะหาแต่เรา รอกินนมเราแล้วให้เรากล่อมนอน ถึงจะนอนหลับได้ ซึ่งกว่าเราจะกลับถึงบ้าน ปาเข้าไป 3 - 4 ทุ่ม ลูกร้องไห้รอจนเหนื่อยค่ะ พอคุณยายกับพ่อเค้ารับมือไม่ค่อยไหว เค้าก็เริ่มจะหงุดหงิด บางครั้งเค้าไม่เข้าใจว่าทำไมเราทำงานดึกจัง แม่คนอื่น เย็นเลิกงานมา รีบกลับบ้าน พาลูกกินข้าว เดินเล่น แต่เราไม่มีช่วงเวลานั้นเลยในวันธรรมดา ห่วงลูกเราก็ห่วงนะ ห่วงมาก คิดถึงทั้งวัน ระหว่างวันคอยโทรหาบ่อย ๆ แต่บางครั้งงานมันปลีกตัวกลับไม่ได้จริง ๆ บางทีมีประชุมทีม ประชุมโน่นนี่ตอน 6 โมงเย็น ทุ่มนึง เลี่ยงก็ไม่ได้ .. พอเรากลับถึงบ้าน แทบจะไม่ได้เล่นกับลูกเลย กอดหอมกันนิดนึง เค้าก็ง่วงแล้ว กินนมนอนเลย เช้ามาเราออกทำงานก่อนลูกตื่น ไม่ได้เจอกันอีก เศร้ามาก แต่วันหยุดเสาร์อาทิตย์ เราให้เวลาเค้าเต็มที่ค่ะ แต่เราคิดว่ามันไม่พอ เราอยากมีเวลาช่วงวันธรรมดากับลูกให้มากกว่านี้ แต่มันทำไม่ได้ เคยคิดอยากหางานใหม่ แต่ก็ไม่รู้จะไปไหน อายุก็ไม่น้อยแล้ว ไม่เคยมีประสบการณ์เปลี่ยนงานเลย เรียนจบก็ทำที่นี่เลย 13 - 14 ปีแล้ว
ระบายกับสามี สามีก็ปลอบไม่เป็น บอกแต่ให้ลาออก ๆ แต่งานไม่ได้หาได้ง่าย ๆ นะเศรษฐกิจแบบนี้ รายได้เราเป็นหลักในครอบครัวอยู่ เพราะรายได้สามีน้อยมาก รายได้เรามากกว่าสามี 4 - 5 เท่าน่ะ บ้านก็ยังผ่อนอยู่ (อีก 2 ปีกว่าถึงจะหมด) .. พอระบายกับแม่ แม่ก็บอกว่าให้อดทนทำไป เพื่ออนาคตที่ดีของลูก เราเครียด เราปวดหัวไปหมด ร้องไห้ทุกวัน เหนื่อยมาก ไม่รู้จะแก้ปัญหาให้ตัวเองยังไง มาคิดดู ถ้าเราต้องกลับดึกอย่างนี้อีก 2 - 3 ปี เราต้องไม่มีเวลาสอนการบ้านลูก ไม่มีเวลาพูดคุยในวันธรรมดากับลูก แค่คิดก็เครียดแล้ว ร้องไห้สงสารลูก สงสารตัวเอง -.-"
เราควรทำไงดี เราหาทางออกไม่เจอเลยค่ะ เราอยากเลือกลูก อยากมีเวลาให้ลูก แต่เราก็อยากได้เงิน มาไว้ให้เค้าได้เรียนสูง ๆ ไว้เพื่อคุณภาพชีวิตที่ดีของลูก เราคิดไม่ตกเลย รบกวนขอคำปรึกษาด้วยนะคะ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ