อย่างที่บอกไปตามหัวข้อค่ะ
คนแรกเป็นรุ่นพี่ที่เรียนเนติในมหาลัยเดียวกัน พี่เขาเป็นคนชุมพรค่ะ นิสัยดีจริงใจตรงไปตรงมา คอยช่วยเหลือเราตลอด แนะนำวิชาเรียน สอนหนังสือให้ด้วยมีเขาเราก็สบายใจ แต่ไม่นานมานี้เขาย้ายกลับบ้านไปแล้ว ก่อนย้ายเขาบอกเราว่าเขารู้สึกดีกับเราน่ะประมาณนี้ เราก็งงๆตอบไปว่า ไม่จริงมั้ง เขาตอบกลับมาว่าน้องไม่รู้จริงๆเหรอ!!ที่พี่ทำไปทั้งหมดเพราะอะไร
คนที่2 เป็นนักศึกษาแพทย์จะจบปีนี้แล้ว เขาเป็นคนดีเหมือนกันน่ะพูดเพราะปฎิบัติกับเราเหมือนองค์หญิงในนิยายเลย แต่เราว่าหลักการไปหน่อย ชีวิตมีแบบแผนตลอดขนาดเลือกข้าวจะกินยังต้องคิด ที่บ้านเขาค่อนข้างฐานะดี ให้กำลังใจเราตลอด งานอดิเรกเราก็คล้ายๆกันน่ะ
คนที่3 เป็นรุ่นน้องที่โรงเรียนเก่าของเราเองน้องคนนี้ทำให้เรารู้สึกดีน่ะ น้องค่อนข้างน่ารักจะทำอะไรก็บอกเราก่อนตลอดเลย ขี้งอลแต่เราก็ชอบแบบนี้น่ารักไปอีกแบบนึง น้องมีปัญหาอะไรก็บอกเรา ล่าสุดน้องคนนี้บอกว่าเขาชอบเราตั้งแต่เราอยู่ม.4 ตอนนี้ปี2 เราไม่รู้จะตอบไงดีก็คุยมาเรื่อยๆจนถึงตอนนี้ปฎิเสธใครไม่ค่อยเป็นด้วย
คนที่4เขาเป็นพี่กลุ่มเราเองเรียนวิศวกรรมโยธาปี3 คนนี้จะออกลุยๆหน่อยเป็นประธานเมเจอร์ด้วย เรียนเก่งมาก เป็นคนเถรตรง คนนี้คงจะเป็นคนที่เราเปิดตัวกับคนอื่นมากที่สุดล่ะ เพราะเราชอบนิสัยพี่เขาเป็นคนแมนๆยอมเสียสละส่วนตัวเพื่อส่วนรวม เป็นคนสังคมสูงด้วย เฟรนลี่ไปไหนใครก็รักก็ไม่แปลกใจเลยที่เราก็ชอบ
แต่เเล้วสักวันเราก็ต้องเลือกเราคงเสียใจอ่าถ้าต้องเสียใครไปเพราะเรารู้สึกดีกับพวกเขามาก เราก็เป็นคนเห็นแก่ตัวคนนึงนั่นแหละ เราไม่ได้สวยน่ะแค่พอดูได้เป็นผู้เป็นคนหน้าตาก็ธรรมดานี่ล่ะ มีเพื่อนถามว่าทำไมเรายังไม่มีแฟน ให้เลือกเอาสักคนเพื่อนก็เตือนบ่อยๆน่ะ จับปลาหลายมือมันไม่ดี เราตัดสินใจไม่ได้จริงๆคือมันอึดอัด อีกอย่างเราปฎิเสธใครไม่เก่งเราไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดขึ้นเลยน่ะ
แต่ถึงเราจะคุยกับใครเราก็ลืมคนรักเก่าไม่ได้พอคิดจะเปิดใจแค่นั้นล่ะหน้าเขาก็ลอยมาในใจก็คิดว่า ถ้าเขากลับมาล่ะแล้วเราจะทำยังไงต้องบอกเลิกคนปัจจุบันแล้วต้องบอกเลิกยังไง เราสงสารงั้นเราไม่เลือกไม่คบดีกว่า เพราะเรายังรักคนรักเก่าของเรามากก เเต่เราไม่รู้ตัวว่าเราทำผิดอะไรอยู่ๆเขาก็เงียบไปเฉยๆทักไลน์ไปไม่ค่อยตอบเราก็ส่องเฟสเขาน่ะ ก็ไม่มีอะไรเขาก็ยังไม่มีใคร แต่ทำไมเขาไม่บอกเลิกเราให้จบๆไปล่ะ ปล่อยให้เรารอแบบนี้ทำไม มันทรมานมาก..... เรารอแค่เขา อาจเป็นเพราะตัวเราด้วยที่นิสัยเเย่เอาแต่ใจ เหวี่ยง ห่วงเขามากเกินไป เตือนเขาในสิ่งที่ผิด ชอบบ่นเวลาที่เขาไปกินเหล้า ชอบบอกให้เขาเลิกบุหรี่ไวๆ แต่ทั้งหมดที่บ่นจนน่ารำคาญไม่คิดบ้างเหรอว่าเพราะใคร ถึงจะมีคนเข้ามาตลอดแต่ภาพคนรักเก่ายังอยู่ในหัวเราก็คบกับใครไม่ไดหรอก ถึงจะรู้สึกดี ทุกอย่างเราลังเลไปหมดปฎิเสธก็ทำไม่เป็น
ถึงจะอ้างว่าเรื่องเลยเถิดมาจนปัจจุบันว่าไม่ได้ตั้งใจแต่ถ้าใครมาเป็นเราแล้วจะเข้าใจเอง เราไม่รู้จะแก้ไขเรื่องนี้ยังไงดี?
มีคนเข้ามาในชีวิต 4คน 4แบบ เราไม่รู้ว่าจะเลือกใครดี อีกอย่างเราลืมคนรักเก่าไม่ได้เลย เข้ามาพร้อมๆกัน
คนแรกเป็นรุ่นพี่ที่เรียนเนติในมหาลัยเดียวกัน พี่เขาเป็นคนชุมพรค่ะ นิสัยดีจริงใจตรงไปตรงมา คอยช่วยเหลือเราตลอด แนะนำวิชาเรียน สอนหนังสือให้ด้วยมีเขาเราก็สบายใจ แต่ไม่นานมานี้เขาย้ายกลับบ้านไปแล้ว ก่อนย้ายเขาบอกเราว่าเขารู้สึกดีกับเราน่ะประมาณนี้ เราก็งงๆตอบไปว่า ไม่จริงมั้ง เขาตอบกลับมาว่าน้องไม่รู้จริงๆเหรอ!!ที่พี่ทำไปทั้งหมดเพราะอะไร
คนที่2 เป็นนักศึกษาแพทย์จะจบปีนี้แล้ว เขาเป็นคนดีเหมือนกันน่ะพูดเพราะปฎิบัติกับเราเหมือนองค์หญิงในนิยายเลย แต่เราว่าหลักการไปหน่อย ชีวิตมีแบบแผนตลอดขนาดเลือกข้าวจะกินยังต้องคิด ที่บ้านเขาค่อนข้างฐานะดี ให้กำลังใจเราตลอด งานอดิเรกเราก็คล้ายๆกันน่ะ
คนที่3 เป็นรุ่นน้องที่โรงเรียนเก่าของเราเองน้องคนนี้ทำให้เรารู้สึกดีน่ะ น้องค่อนข้างน่ารักจะทำอะไรก็บอกเราก่อนตลอดเลย ขี้งอลแต่เราก็ชอบแบบนี้น่ารักไปอีกแบบนึง น้องมีปัญหาอะไรก็บอกเรา ล่าสุดน้องคนนี้บอกว่าเขาชอบเราตั้งแต่เราอยู่ม.4 ตอนนี้ปี2 เราไม่รู้จะตอบไงดีก็คุยมาเรื่อยๆจนถึงตอนนี้ปฎิเสธใครไม่ค่อยเป็นด้วย
คนที่4เขาเป็นพี่กลุ่มเราเองเรียนวิศวกรรมโยธาปี3 คนนี้จะออกลุยๆหน่อยเป็นประธานเมเจอร์ด้วย เรียนเก่งมาก เป็นคนเถรตรง คนนี้คงจะเป็นคนที่เราเปิดตัวกับคนอื่นมากที่สุดล่ะ เพราะเราชอบนิสัยพี่เขาเป็นคนแมนๆยอมเสียสละส่วนตัวเพื่อส่วนรวม เป็นคนสังคมสูงด้วย เฟรนลี่ไปไหนใครก็รักก็ไม่แปลกใจเลยที่เราก็ชอบ
แต่เเล้วสักวันเราก็ต้องเลือกเราคงเสียใจอ่าถ้าต้องเสียใครไปเพราะเรารู้สึกดีกับพวกเขามาก เราก็เป็นคนเห็นแก่ตัวคนนึงนั่นแหละ เราไม่ได้สวยน่ะแค่พอดูได้เป็นผู้เป็นคนหน้าตาก็ธรรมดานี่ล่ะ มีเพื่อนถามว่าทำไมเรายังไม่มีแฟน ให้เลือกเอาสักคนเพื่อนก็เตือนบ่อยๆน่ะ จับปลาหลายมือมันไม่ดี เราตัดสินใจไม่ได้จริงๆคือมันอึดอัด อีกอย่างเราปฎิเสธใครไม่เก่งเราไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดขึ้นเลยน่ะ
แต่ถึงเราจะคุยกับใครเราก็ลืมคนรักเก่าไม่ได้พอคิดจะเปิดใจแค่นั้นล่ะหน้าเขาก็ลอยมาในใจก็คิดว่า ถ้าเขากลับมาล่ะแล้วเราจะทำยังไงต้องบอกเลิกคนปัจจุบันแล้วต้องบอกเลิกยังไง เราสงสารงั้นเราไม่เลือกไม่คบดีกว่า เพราะเรายังรักคนรักเก่าของเรามากก เเต่เราไม่รู้ตัวว่าเราทำผิดอะไรอยู่ๆเขาก็เงียบไปเฉยๆทักไลน์ไปไม่ค่อยตอบเราก็ส่องเฟสเขาน่ะ ก็ไม่มีอะไรเขาก็ยังไม่มีใคร แต่ทำไมเขาไม่บอกเลิกเราให้จบๆไปล่ะ ปล่อยให้เรารอแบบนี้ทำไม มันทรมานมาก..... เรารอแค่เขา อาจเป็นเพราะตัวเราด้วยที่นิสัยเเย่เอาแต่ใจ เหวี่ยง ห่วงเขามากเกินไป เตือนเขาในสิ่งที่ผิด ชอบบ่นเวลาที่เขาไปกินเหล้า ชอบบอกให้เขาเลิกบุหรี่ไวๆ แต่ทั้งหมดที่บ่นจนน่ารำคาญไม่คิดบ้างเหรอว่าเพราะใคร ถึงจะมีคนเข้ามาตลอดแต่ภาพคนรักเก่ายังอยู่ในหัวเราก็คบกับใครไม่ไดหรอก ถึงจะรู้สึกดี ทุกอย่างเราลังเลไปหมดปฎิเสธก็ทำไม่เป็น
ถึงจะอ้างว่าเรื่องเลยเถิดมาจนปัจจุบันว่าไม่ได้ตั้งใจแต่ถ้าใครมาเป็นเราแล้วจะเข้าใจเอง เราไม่รู้จะแก้ไขเรื่องนี้ยังไงดี?