อะไรเอ่ยที่เล่นแล้วสนุก ความรู้สึกเราไง นี่ไงเราเอง คนในความลับอะจำไม่ได้หรอ

สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นต้องขอบอกไว้ก่อนเลยว่านี่เป็นกระทู้แรกของเรา (เห็นเขียนแบบนี้กันหมด เอาบ้างๆ)
เริ่มเรื่องเลยนะ เดี๋ยวดิแนะนำตัวละครหลักก่อน มีสามคนนะ แยม(เราเองเจ้าของกระทู้) ศักริน (ผู้ชายที่เข้ามาคุบกับเจ้าของกระทู้)  และคนสุดท้ายขนม(คนที่ศักรินเข้าไปจีบอีกหนึ่งคน)
อะเริ่มเรื่องของแท้ คือแยมย้ายบ้านไปอยู่แบบไกลอะอีกฝั่งนึง เพราะว่าต้องย้ายตามพ่อแม่ไป  ช่วงเวลาอันแสนน่าเบื่อก็เกิดขึ้นทุกอาทิตต้องไปกลับจากบ้านที่อยุ่ไกล มาหอย่านบางนา คือมันน่าเบื่อมาก เวลากลับบ้านมีหน้าที่คือไปช่วยพ่อแม่ทำงาน(อันนี้ไม่เบื่อสนุกได้กินตลอดเวลา) ช่วงแรกนั้นแยมได้รู้จักกับผู้ชายคนนึงคุยกันมาสักพักละจนแยมเริ่มรู้สึกละว่าแบบเห้ย ยังไงวะ คิดไรกันมั้ยเลยตัดสินใจถามไปตรงๆได้คำตอมาว่า 'เราชัดเจนับเทอมากนะว่าเป็นเพื่อนกัน' ก็เฮิทไปได้หนึ่งวันเต็ม
หลังจากนั้นเหมือนมีเสียงสวรรค์จาก tinder แยมก็กดเข้าไปดู เห้ยผู้ชายทักมา ดูๆแล้วก็คือโอเคอะ แบบในรูปอะนะ อ้วนๆคือแยมชอบคนอ้วนอยุ่แล้ว เออคือผ่าน แต่ก้คุยติดตลกไปไม่คิดไรนะ ผู้ชายคนนี้ชื่อศักริน คุยกันวันแรกศักรินเหมือนหลอกถามแยมอะว่ามีแฟนยัง แต่ศักรินใช้คำถามว่า มาคุยกับเราแฟนไม่ว่าหรอ แยมก็แบบแอะมุกอย่างนี้อีกละหรอวะ ก็เลยถามไปตรงๆว่า จะถามว่ามีแฟนยังก็พูดดด แยมยังไม่มีอะ ศักรินก็ไม่อะไรนะ ก็คุยไลน์กันไป ได้สักประมาณสี่ห้าวัน ก็พัฒนาเป็น คลอไลน์ได้ป่าว สันยานไม่ดีขอเบอหน่อย ตามสเต็ป แยมก็อะให้ไปไม่อะไรมาก  จนได้มาเจอกัน วันนั้นที่เจอกันคือสองทุ่มละนะ ศักรินก็ขับรถมารับแยมถึงที่ เราก็ไปนั่งร้านกาแฟกัน ก้คุยกันนุ้นนี่สารพัด สักประมาณ เกือบชั่วโมง แล้วศักรินก็มาส่งแยมถึงบ้าน คือตอนนั้นถ้าถามแยมนะแยมว่าเห้ยโอเคอะ คนนี้ โอเคๆ แยมก็เริ่มปล่อยใจตัวเองไปกับศักรินแล้วนะเริ่มคุยกันมากขึ้น เฟสทามคุยกันทุกวัน ก่อนนอน ระหว่างวันจะทำอะไรก็ถ่ายรูปส่งมาให้ดูตลอด จนแยมแบบเห้ยจะเก้อเหมือนคนที่แล้วปะวะ เลยถามตรงๆเลย เข้ามาแบบนี้นี่มายังไงหรอ ศักรินบอกคือดูไม่ออกหรือไรเนี่ย จีบไง คือจีบนะ เค้าใช้คำว่าจีบแล้ว  จนกระทั่งมีเหตุการณ์ คือเหมือนประมาณว่าศักรินยังไม่ลืมแฟนเก่าเหมือนยังฝังใจอยู่ ศักรินจะโพสในเฟสบุ้คถึงแฟนเก่า แยมก็เริ่มรู้สึกว่าเห้ยไม่โอเคแล้วอะถ้าแบบนี้ ถ้าจะมาฝังใจกันอยู่ก็ไม่ดีอะ แยมเลยลองคุยกับศักรินตรงๆ เค้าก็พูดหมดทุกอย่างนะ ชักแม่น้ำทั้งห้าออกมาทั้งหมด 'เราไม่ได้รู้สึกอะไรแล้วนะ บางทีมันก้หมันไส้เฉยๆ เชื่อใจเราดิ' อะเราก็เชื่อ แต่ไม่ร้อยเปอเซนนะคือก็ระแวงอยู่บ้าง(เพราะเคยเจอแบบคบๆกันอยุ่สึดท้ายทิ้งเราไปหาแฟนเก่า) แยมก็พยายามเล่าเรื่องนี้นะ ศักรินก็บอกแยมว่า'เราไม่ได้เป็นเหมือนคนที่เทอเคยเจอมานะ มันคนละคนอย่าเอามาเปรียบเทียบดิ' ไอ้เราก็เอ้อออพอๆนี่คนใหม่ ไม่ใช่คนเก่าอะแยมก็พยายามปล่อยผ่านเรื่องนี้ไป จนกระทั่งๆคุยกันมาได้ประมาณสองอาทิตจะเข้าอาทิตที่สาม(แต่คือรู้สึกเหมือนคุยกันนานมากแล้วอะ) วันนั้น เราก็กำลังจะเฟสทามกัน แล้วศักรินก็ส่งรูปผู้หญิงมาให้แยม ถามแยมว่าเพื่อนแยมป่ะ แยมก็แบบไม่ใช่อะ ไมหรอ เค้าก็บอกไว้เดี๋ยวเล่านะ พอตอนเฟสทามกัน ศักรินก็บอกอ่อแฟนเพื่อนไม่มีไร แต่วันนั้นเค้าดูยิ้ม มีความสุขแปลกๆนึกออกปะ ดูดี๊ด๊า ไอ้เราก็ทักแหมมีความสุขมากปะ ไม่คิดไร ก็คุยกันเหมือนปกติ (เออลืมบอกไปคือแยมอะเจอกับศักรินทุกอาทิตเลยนะ เวลากลับบ้านเพราะว่าบ้านเราอยู่ไม่ไกลกันอะ แยมเลยเหมือนรู้สึกว่าศักรินเค้าเข้ามาแล้วทำให้การกลับบ้านทุกอาทิตย์ของแยมไม่น่าเบื่ออีกต่อไป) ทุกอย่างก็โอเคปกติดี จนกระทั่งๆๆๆวันฮาโลวีน วันนั้นศักรินต้องไปคลอง5 แยมก็เพื่อนชวนออกไปดูแสงสี ลังเลอยู่ว่าจะไปดีมั้ย เลยทักไปถามศักรินว่าจะไปต่อมั้ย คือถ้าเคิาไปเราจะได้ไปบ้าง เค้าก็บอกยังไม่แน่ เราก็ไม่อะไร ก็เข้าเล่นเฟสบุ้คปกติ กะจะไปส่องเฟสบุ้คเค้าแหละ ช้อคค่ะ ในเฟสบุ้คเราไม่ได้เป็นเพื่อนกัน แยมก็แบบเห้ยไรอะลบทำไมอะ หยิบโทรศัพท์โทรเลยค่ะ เค้าก็บอกเห้ยไม่ได้เล่นเลยเนี่ยจะไปเล่นตอนไหน โทรศัพท์พังนู้นี่เค้าก็อ้าง (คงต้องใช้คำว่าอ้าง) แยมก็แบบไม่โอเคหวะแบบนี้อะ แยมเลยตัดสินใจ ออกไปหาเพื่อนเลยค่ะ เที่ยวเลยเลิกคิดละเรื่องนี้ (ลืมเล่าอีกอะว่าตลอดเวลาที่คุยกันมาเค้าขอแยมว่าแบบในเฟสบุ้คอะ อย่าเม้นอย่าอะไรได้มั้ย พูดง่ายๆคือช่วยเป็นคนไร้ตัวตนได้ปะ ไรงี้ แยมก็ไม่ไรนะ ก็เออไม่ยุ่งก็ได้) ตอนนั้นแยมรู้สึกว่า ทำไมต้องลบแยม อะไรแยมก็ไม่เคยก้าวก่าย ไม่ให้มีตัวตนก็ไม่มีแล้วไง เช้าวันรุ่งขึ้น เราคุยกันปกติ แยมก็ถามย้ำนะลบไมอะ เค้าก็ยืนยันทุกครั้งที่ถามว่าไม่ได้ลบ แต่เค้าก็ไม่แอดมาใหม่ โอเคแยมเลยปล่อยผ่าน ไม่มีก็ดี แยมจะได้ไม่ต้องเห็นที่ศักรินเพ้ออะไรถึงแฟนเก่า แล้ววันต่อมาหลังจากที่เค้าลบเฟสแยม เราก็ทะเลาะกันสาเหตุมาจากแฟนเก่าของศักรินประมาณว่าเปิดตัวกับแฟนใหม่แล้วเค้ารู้สึกแย่ไม่โอเค พอเค้าเฟสทามหาเราก็เปิดแต่เพลงเศร้า จนเราทนไม่ไหวก็พูดกับเคิาไปตรงๆว่าถ้าแบบนี้ไม่โอเคนะ ศักรินก็เอาอีกละค่ะชักแม่น้ำทั้งห้ามา คืนนั้นเหมือนเราได้เปิดใจพูดทุกอย่างที่รุ้สึก ถ้าถามแยมคือแยมอะพูดจากใจแยมจริงๆแต่ในส่วนของเค้าคงพูดเพื่อให้แยมสบายใจ แล้วก็ได้ผลค่ะ แยมสบายใจขึ้นเยอะมาก เชื่อใจเค้ามากขึ้น แต่แล้ววึนนึงแยมก็ลองเข้าไปส่องเฟสศักรินแบบที่ไม่ได้เป็นเพื่อนนั้นแหละ เค้าโพสกระทู้พันทิพเรื่องราวเกี่ยวกับความผูกพันที่พอถึงเวลาก็ต้องปล่อย ศักรินเขียนโพสนั้นว่า เข้าใจขึ้นเยอะ แยมก้คิดในใจเออคิดได้สักทีเถอะ ก็ส่องคอมเม้น มีผู้หญิงคนนึงมาเม้นด้วยความอยากรู้อยากเห็นก็เข้าไปส่องเฟสผู้หญิงคนนั้น ดูรูปไปเรื่อยๆ เห้ยนี่คนเดียวกันกับที่ศักรินถามเราหนิ ว่าใช่เพื่อนเราป่าว ใจเราก็เริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว แต่ก็ตัดสินใจบล้อคไปและไม่ถาม เพราะคิดว่าถามไปก็เท่านั้น บล้อคเลยจะได้ไม่เห็น และเราก็ยังมีความสัมพันในสถานะที่ไม่มีชื่อเรียกเหมือนเดิม แต่ในระยะหลังมานี้ ศักรินเริ่มมีท่าทีที่แปลกไป เช่น ตอนที่อยู่ด้วยกันยืมหูฟังเราออกไปข้างนอกบอกว่าจะไปหยิบสายชารตแบตแปปนึง แล้วคือหายไปนาน คือเค้าไปคุยกับใครสักคนแหละ เราก็ปิดหูปิดตาไป เพราะคิดไว้ตลอดว่าช่วงเวลาที่มีความสุข มันมีมากกว่าเรื่องที่ต้องมานั่งคิดมาก เราก็ปล่อยผ่านอีกเช่นเคย (อย่าด่าแยมเลยนะ) บางทีมีคนโทรมาก็ไม่รับ มีครั้งนึงศักรินบอกแยมว่าโทรศัพท์ตัดนะ แต่ตอนที่อยุ่ด้วยกันคือเล่นไลน์(เราเห็นเพราะว่าเรานั่งบนรถเพื่อนเค้า เพื่อนเค้าขับ ศักรินนั่งข้างหน้า แยมนั่งหลังเค้านะ ตอนนั้นคือมืดแล้วอะ กระจกมันก็สะท้อนนึกออกปะ ก็เห็นสิคะ แยมก็นั่งอ่านที่เค้าคุยกับผญคนนุ้นทีคนนี้ที มีแบบญส่งรุปมาด้วยนะ จนแยมไม่ไหวละแยมเลยพูดว่า ไหนบอกเล่นไลน์ไม่ได้ไง ศักรินก็แบบเห้ยเห็นหรอวะ น้องๆ ไม่มีไร แยมก็เออปล่อยผ่าน (ผ่านอีกแล้วว)ระยะหลังมานี้มันเริ่มมีอะไรหลายอย่างที่ทำให้เราอยากหยุด ทั้งเรื่องการที่เราต้องกลายเป็นคนในควาบลับ คือแยมอะถามหลายรอบมากนะเมื่อไหร่จะให้แยมมีตัวตนสักที ศักรินก็แบบรอให้เราพร้อมก่อนนะจะแอดเฟสไปพร้อมกับสถานะเลย นู้นนี่แยมก็เออรอไม่อยากอะไรมาก  คิดตลอดว่าเรื่องที่ดีมันมากกว่าเรื่องที่ไม่ดี เลยปล่อยผ่าน อีกแล้วครัช จนกระทั่ง เหตุการณ์ล่าสุดคือเราจะกลับบ้านทุกอาทิตย์แล้วเราจะได้เจอกัน อาทิตย์นี้เรานัดกันว่าจะเจอวันอาทิตย์เย็น ประมาณ5โมง แยมก็รีบกลับบ้านเพื่ออาบน้ำแต่งตัว พอดีมันเป็นวันที่เราคุยกันครบเดือนนึงพอดี อิอิ (แค่เดือนเดียวเองนะเนี่ย55555) เสร็จปุ้บเราก็โทรหา เนี่ยเสร็จแล้วนะจะมายัง เค้าก็แบบไม่น่าจะไปได้แล้วอะ แยมก็เฟลเลย ไรวะนัดดิบดี ทีนี้ทุกอย่างที่ปล่อยผ่านๆก็ผุดขึ้นมา จนรู้สึกว่าไมีไหวละ ทำไงดี ตัดสินใจโทรหาเพื่อนเค้าค่ะ (เพื่อนเค้าคนนี้คือเราเจอกันบ่อยสี่ห้าครั้งบ่อยปะก็บ่อยอยุ่อะ)แยมโทรละก็ขอไลน์คือแต่สักพักกว่าๆเลยกว่าจะได้คุย ระหว่างรอแยมก้แบบเห้ยเค้าจะบอกกันปะวะ มันจะแย่ปะวะ คือคุยกันสองคนก้ควรพูดกันสองคนมัยอะ เลยตัดสินใจว่าเออไม่ถามละ รอเคลียกับศักรินเองเลย) สักัพก เหมือนรุ้เลยอะศักรินเฟสทามมาเราก้คุยกันปกติดีทุกอย่าง พอจะวางแยมเลยบอกเค้าไปตรงๆว่าเออเนี่ยแยมทักไปหาเพื่อนศักรินนะ เค้าก้ไม่อะไรบอกว่าทีหลังถ้ามีอะไรให้ถามกันตรงๆ แยมก้เออโล่งใจขึ้น แล้วก็ทักไปหาเพื่อนเค้าว่าไม่มีอะไรแล้วนะ คุยกันแล้ว เพื่อนเค้าก้บอกแยมว่าไม่มีไรหรอกอย่าคิดมากดินุ้นนี่ เราก้โอเค ผ่านเรื่องนี้ไป วันต่อมาเราเจอกัน เค้ามารับเราเหมือนเดิม เราก็ไปนั่งร้านกาแฟด้วยกัน พร้อมกับเพื่อนของเค้าด้วยคนเดิม มาถึงร้านไม่ถึงห้านาทีมีสายเข้า เค้าออกไปคุยโทรศัพนานมาก น่าจะประมานเกือบยี่สิบนาทีเลยมั้ง แยมก้เริ่มฮึดฮัดแล้วแหละ อะไรมันจะขนาดนั้นอะไรคือความสบายใจที่เค้าทำให้แยม แยมเริ่มคิดละ ค่าของตัวเองอยุ่ที่ไหนวะ  พยายามนะปล่อยผ่าน จนกระทั่งเรากำลังจะออกไปมหาลัยแห่งหนึ่งที่เพื่อนเค้าเรียนนั้นแหละ เพื่อนเค้าขับ ศักรินนั่งข้าง เรานั่งหลังที่เดิม ระหว่างทางเค้าพูดคุยกับเพื่อนสนุกสนานถึงผู้หญิงคนอื่น ประมาณว่าญตูอะ ดีนะแยกกันคนละที่ แต่ค่าน้ำมันนี่บานเลย แล้วก้ขำกันสนุกสนาน ในใจแยมนี่น้ำตาตกแหมะๆก้คิดนะ ความรู้สึกแยมเค้าเอาไปวางไว้ตรงไหนกัน มันไม่ไหวแล้วอะพอดีแวะปั้ม ศักรินลงไปซื้อของ เราตัดสินใจบอกเพื่อนเคิาเออแยมกลับเลยนะ ไม่ไหวแล้วหวะไม่โอเค ก้ออกไปโบกแท้กซี่ กลับบ้านแต่เค้าก็ทักมานะ ไปไหน เอาที่สบายใจนะ  แยมเลยโทรไป เค้าก็บอกว่าไปคิดให้ดีๆก่อนแล้วค่อยมาคุย แยมก็ถามว่าจะเอายังไงอะ เค้าก็บอกแล้วแต่เลย ดูสิ่งที่ทำด้วยมันถูกมั้ย แยมก็เออโอเคเรื่องที่ลงรถออกมาเลยนี้แยมก็ผิด แต่เรื่องที่เค้าพูดถึงคนอื่นคือแยมกับเค้าเคยคุยกันแล้วว่าเค้าเล่นกะเพื่อนแบบนี้ตลอดแต่นึกออกปะว่าพอมันได้ยินได้ฟังอะไม่มีใครไม่คิดหรอก ถูกปะ ใครมันจะไปทนไหววะ จนกลับมาถึงบ้าน แยมตัดสินใจเลิกบล้อคเฟสเค้า แล้วก็ส่อง ล่าสุดเค้าลงรูปอาหาร เพื่อนก็มาแซวกันประมานว่า ชีวิตขาดขนมไม่ได้ นุ้นนี่ เราเลยเห้ยคนนั้นชื่ออะไรวะ ที่เค้าเคยให้เราดูรูปอะ เข้าไปส่องเฟส จุดพีคคือชื่อขนมค่ะ ช้อคมากกกก!!!!! จุกไปสามนาที คิดจะเอาไงดีวะ คือยังไงก็ต้องจบแล้วอะ แต่แยมก็อยากให้เค้ารุ้นะ ว่าคือไอ้ศักรินเนี่ยมันก็มีคนคุย แยมเลยฟอลโล่ไอจีผญไป แล้วแยมก็ลงรูปคู่กับศกริน ตอนนั้นแยมคิดละว่ายังไงก้ต้องจบ ขอเคลียแบบต่อหน้า พอเจอกันแยมก็พูดทุกอย่าง แยมเหนแยมรับรุ้อะไรมาบอกเค้าหมด ศักรินเค้าก็บอก เนี่ยคนนี้คุยเฉยๆนะไม่อะไร แต่กับแยมเค้าจริงจัง เค้าพาไปเจอเพื่อนนุ้นนี่ แยมเลยบอกว่าคุยเล่นอะไรของแยมอะไม่มีแม้แต่คนเดียวเลยนะ เค้าก้บอกว่าให้แยมรับเค้าให้ได้เรื่องทีเค้าพูดเล่นกับเพื่อน ถ้าแยมโอเคเค้าจะเลิกคุยกับทุกคน ใจแยมก้แบบแฟร์หรอวะ แต่ก้อะ พอตอนเคลียกันก้ดีอะ ทุกอย่างเหมือนจะดีเค้าก้มาส่งเราที่ป้านรถเมแถวๆนั้นแหละ ทางผ่านอะ