เด็ก ม.1 ในยุคนี้ ทำไมช่าง...

พี่ๆคะ หนูชื่อนิ่ง(นามสมมติ) ปัจจุบันอายุ 15 แล้วหล่ะค่ะ แต่ยัง้องกลับมาซ้ำชั้น ม.1 ไม่เชิงซ้ำชั้นหรอกค่ะ แต่อยากย้ายที่เรียนจากตัวจังหวัดมาเป็นโรงเรียนใกล้ เพราะเป็นที่ป่วยง่ายๆมากๆ เน้นนะคะมาก เพราะเป็นหอบนอนโรงพยาบาล พ่นยาจนพี่พยาบาลจำหน้าได้ อายมากเลค่ะ แต่ถ้าไม่นอนก็ตายหล่ะค่ะ เข้าเรื่องดีกว่านะคะ หนูเรียนโรงเรียน(ที่พี่พุฒเคยเรียน)ขอใบ้นะ ซึ่งวันแรกหนูก็มีเพื่อนนะใช้ว่าไม่มี พอผ่านไปสัก2-3 เพื่อนก็เริ่มน้อยลงจนเหลือนหนูแค่คนเดียว ซึ่งหนูพึ่งรู้ว่าการที่หนูช่วยเหลืองานเพื่อน ทำดีด้วยคือการ คือแบบ โอ้ย ตลกดีอ่ะ ที่หนูเฟลนลี่ก็จริง ชอบเหลือก็หาว่าได้หน้าทั้งที่คนที่ว่าคือคนไหว้วานให้มาช่วย หนูไม่อยากเชื่อว่า เด็ก ม.1 สมัยนี้มีเรื่องหน้าตลก น่าแปลกและน่าเศร้ามากเลยค่ะ การที่หนูช่วยเหลือคนอื่นคือสิ่งที่แย่? แต่หนูก็โอเครนะคะ ทีแรกก็คิดนะว่าเราทำผิดไร ทำไมเพื่อนไม่อยากคบ แต่เพราะหนูคงคิดไปเองแหละค่ะ แต่ก็นะหนูมักจะต้องเจออะไรแย่ๆเสมอกับการเรียน เกรดหนูก็ไม่ได้หน้าเกลียด ปานกลางกลาง แต่เนื่องจากหนูเป็นคนหยุดบ่อย คืออย่าพึ่งหมั่นไส้หนูนะคะ แต่ถ้าหนูมาเรียนทุกวันเกรดหนุก็คงจะดีกว่านี้ คือเดือนนึงมาเรียนแค่ 10กว่าวัน ที่เหลือหยุด ทุกๆเดือน บางเดือนก็ไม่เข้าเรียนในบางคาบ แต่เพราะหนูอาจมีพื้นฐาน ม1 หนูก็ไม่ได้บอกว่าตัวเองเรียนเก่งแต่เพื่อนนี่ชอบ แซะหนูจัง  หนูไม่ได้สวยอะไรด้วย อ้วนก็อ้วนแต่ขอบคุณที่เป็นคนขาว สรุปทุกคนเข้าใจไหมคะ ว่า การที่คนอื่นมาแซะเราบ่อยๆ ทำให้รู้สึกไม่ดีเลยค่ะ หนูก้พยายามทำตัวเองให้อยู่เงียบ ตอนนี้หนูก็มีเพื่อนเป็นกลุ่มแล้ว แต่ก็ยังรู้สึกว่าสังคมเด็กสมัยนี้นิยมแซะเรื่องไม่เป็นเรื่องเติมน้ำเติมไฟให้อื่นดูคนที่ถูกกล่าวดูแย่ทันตาเห็น...