คุณเป็นเหมือนเราไหม?? จากคนที่เชื่อในความรัก กลายเป็นคนที่กลัว ความรัก

เราเป็นคนหนึ่งแหละ ที่เชื่อในความรัก
เมื่อเราก็เจ้าชู้แหละ คบซ้อนงี้ (เลวป้ะหล่ะ)
แต่หลังจากนั้นเราก็ได้สัญญากับตัวเองว่า
ถ้ามีความรักครั้งใหม่ เราจะไม่คุยกับใคร
เพราะเราเชื่อว่า การที่เรามีคนอื่นมันเริ่มจากการคุยกัน
พอเจอแฟนคนนี้ เราก็ตัดทุกคนเลย ไม่คุยกับใคร
คือ ไม่คุยกิ๊กกั๊ก ไม่หยอดใส่ใครอะไรประมาณนี้
เรารักแฟนคนนี้มาก เราคิดไว้เสมอว่าจะไม่ทำให้เขาผิดหวัง
จะไม่ทำให้เขาต้องร้องไห้ ทำให้เขาเห็นว่า ไว้ใจเราได้นะ
ค่อยอยู่ข้างๆเขาตอนเขาเจอปัญหา ให้กำลังใจกันและกัน
เราง้อเขาทุกครั้งไม่ว่าใครจะเป็นฝ่ายผิด
ที่ทำไปทั้งหมด ก็เพราะรัก รักมากนะ

เขากผ้ทำให้เรารู้สึกว่า เขารักเราจริงๆนะ
ไม่นอกใจ ไม่มีใคร

จนวันหนึ่ง เขาแอบไปเที่ยวกับคนอื่น(คนอื่นที่ว่านี้คือ มันแอบชอบแฟนเราไง)
แต่เรามารู้เรื่องทีหลัง (จริงๆก็สังหรณ์ใจอยู่บ้างแหละ)
ตอนนั้น หัวใจเราแบบ เจ็บจิ้ดดดดด เจ็บเหมือนมีใครมาบีบ
แต่สุดท้ายก็ให้อภัยเขาแหละ เพราะรักไง
เขาบอกเราว่าจะไม่ทำให้เสียใจอีก
แน่นอนแหละสิ่งที่เสียไปแล้วเอากลับคืนมาไม่ได้ ก็คือความรู้สึก
แต่ใช่ว่าจะสร้างใหม่ไม่ได้นี่น่า(ถึงแม้มันจะไม่เหมือนเดิม)
เราก็พยายามไม่คิดถึงเรื่องเลวร้ายที่ผ่านๆมา

พอเวลาผ่านไป เขาก็ทำให้เรารู้ว่า เขาพยายามปรับตัวเพื่อเรา
กลับมาเป็นคนเดิม คนที่รักเรา เขาทำให้เราเชื่อใจ ทำให้เราไว้ใจ
เราตัวติดกันมากๆ กินข้าวด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน ดูหนังด้วยกัน
ไปซื้อนั้นนู้นนี้ด้วยกัน ไปเรียนพิเศษด้วยกัน คุยแชทกันทุกวัน
มันทำให้เรารู้สึกว่า เขาไม่ห่างเราไปไหนเลย เหมือนอยู่ด้วยกันตลอด

เชื่อว่าหลายคนเคยได้ยินคำๆนี้
"เวลาเปลี่ยน ใจคนก็เปลี่ยน"
ใช่ เขามีคนอื่น.....
ด้วยเหตุที่ว่า เราทั้งสองต้องแยกที่เรียนกัน
มันทำให้เราเริ่มห่างกัน  คุยกันน้อยลง
เพราะกิจกรรมบ้างหรือเหนื่อยกับอะไรๆที่เข้ามา
แต่เราก็พยายามคุยกับเขา ทำทุกๆอย่างให้เหมือนเดิม
ทำให้เขารู้สึกว่า เขายังมีเราอยู่ข้างๆแม้จะอยู่ไกลกันก็ตาม

แต่เขาคงไม่รู้สึกกับเราแล้วหละ เพราะเขามีคนอื่นแล้วไง
คนที่จะอยู่ข้างเขา คนที่จะทำให้เขามีความสุข
และที่สำคัญ เป็นคนที่ไม่ใช่เรา

เขาบอกเลิกเรา เขาขอเราให้กลับมาเป็นเพื่อนเดิมเหมือน
เราก็ยอมอีกตามเคย ถึงแม้เขาจะไม่ได้รักเราแล้ว
หลังจากนั้น เขาก็ไม่ค่อยตอบแชทเรา
ถามคำตอบคำบ้าง อ่านไม่ตอบบ้าง ไม่อ่านเลยก็มี
(นี้คนเป็นเพื่อนเขาทำกันแบบนี้ใช่ไหม - -)

เราร้องไห้หนักมาก บอกเลย
จากคนที่มีคนปลอบตอนร้องไห้ ตอนนี้ ไม่มีแล้ว
จากคนที่มีคู่กินข้าว ตอนนี้ ไม่มีอีกแล้ว
จากคนที่มีคนเดินจับมือ ตอนนี้ ไม่มีแล้ว
จากคนที่มีคนให้กอดตอนหลับ ตอนนี้ ได้แต่กอดตุ๊กตา
จากคนที่ชอบหัวเราะดังๆ ตอนนี้ มีแต่น้ำตา
จากคนที่มีคนบอกฝันดีทุกคืน ตอนนี้ ได้แต่บอกตัวเอง
แล้วข่มตานอนทั้งน้ำตา

ทุกๆอย่างที่เคยทำด้วยกัน ตอนนี้ ไม่มีอีกแล้ว

ได้แต่นอนร้องไห้คนเดียว ทำได้แค่คิดถึงวันเก่าๆ
วันที่มีความสุข วันที่มีเขาอยู่ข้างๆ แต่ก็ทำได้คิดถึง

เพราะรักครั้งนี้ มันทำให้เราไม่กล้ารักใครอีกแล้วหละ
คงต้องเรียนรู้กับการอยู่คนเดียวให้เป็น

อยากรู้ว่ายังมีคนเป็นเหมือนเราไหม หรือเรารู้สึกไปเอง

ปล.1 ไม่มีคนให้ระบาย เลยมาลงกับกระทู้
ปล.2 อยู่คนเดียว เหงา ไม่มีไรทำ

ขอบคุณคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
อย่าว่าเรานะ เราไม่มีที่ไปแล้ว