ผมได้มีโอกาสไปเที่ยวภูกระดึงเป็นครั้งที่สอง ซึ่งก็ห่างจากครั้งแรกนานมาก ๆ กว่า 30 ปี สิ่งที่เปลี่ยนไปคือมีสิ่งอำนวยความสะดวกเพิ่มขึ้น มีร้านค้าอยู่ตามจุดต่าง ๆ คอยบริการนักท่องเที่ยว แต่เสน่ห์ของภูกระดึง คือการเดินขึ้นเขา สูงชันระยะทางกว่า 5 กม. และอีกกว่า 2 กม.ไปถึงที่พัก
การไปท่องเที่ยวจุดต่าง ๆ บนภูกระดึง คือต้องเดิน (หรืออาจเช่าจักรยาน) แน่นอน จุดหมายปลายทางที่ทุกคนอยากไปถึง ในช่วงพระอาทิตย์ตก ซึ่งเป็นไฮไลต์สำคัญ คือ ผาหล่มสัก ซึ่งอยู่ห่างจากที่พักถึง 9 กม. (แม้ปั่นจักรยานยังเกินกว่า 1 ชม.) ซึ่งขากลับจะต้องเดินกลับ หรือปั่นกลับ ท่ามกลางความมืด ซึ่งก็นับว่าคุ้ม สำหรับการได้เก็บภาพสวย ๆ
แต่สิ่งที่น่าเศร้า คือ มีนักท่องเที่ยวนับสิบคน ไปจับจองที่นั่งตรงชะง่อนผาหล่มสัก นั่งดื่มกาแฟ ถ่ายภาพ คุยกันอย่างเพลิดเพลิน โดยไม่สนใจว่า จะมีคนอื่นอีกตั้งหลายสิบคน รอคอยที่จะถ่ายภาพสวย ๆ ยามพระอาทิตย์ใกล้ตก ที่ผาหล่มสัก โดยที่ไม่มีคนอื่น ๆ อีกเป็นสิบ มาเป็นส่วนเกินของภาพ พวกเขาเหล่านั้น นั่งตั้งแต่ 5 โมงเย็น จนพระอาทิตย์ตก โดยที่ไม่คิดจะหลบออกมาให้คนอื่นถ่ายภาพบ้างเลย
อนิจจา ภูกระดึง เจริญขึ้นด้วยสิ่งอำนวยความสะดวก แต่คนที่มาเที่ยว กลับมีน้ำใจและคิดถึงคนอื่นน้อยลง น้อยลง หรือไม่...?
โปรดเห็นใจนักท่องเที่ยวคนอื่นบ้าง อย่าไปนั่งแช่ที่ๆคนอื่นจะถ่ายภาพ
การไปท่องเที่ยวจุดต่าง ๆ บนภูกระดึง คือต้องเดิน (หรืออาจเช่าจักรยาน) แน่นอน จุดหมายปลายทางที่ทุกคนอยากไปถึง ในช่วงพระอาทิตย์ตก ซึ่งเป็นไฮไลต์สำคัญ คือ ผาหล่มสัก ซึ่งอยู่ห่างจากที่พักถึง 9 กม. (แม้ปั่นจักรยานยังเกินกว่า 1 ชม.) ซึ่งขากลับจะต้องเดินกลับ หรือปั่นกลับ ท่ามกลางความมืด ซึ่งก็นับว่าคุ้ม สำหรับการได้เก็บภาพสวย ๆ
แต่สิ่งที่น่าเศร้า คือ มีนักท่องเที่ยวนับสิบคน ไปจับจองที่นั่งตรงชะง่อนผาหล่มสัก นั่งดื่มกาแฟ ถ่ายภาพ คุยกันอย่างเพลิดเพลิน โดยไม่สนใจว่า จะมีคนอื่นอีกตั้งหลายสิบคน รอคอยที่จะถ่ายภาพสวย ๆ ยามพระอาทิตย์ใกล้ตก ที่ผาหล่มสัก โดยที่ไม่มีคนอื่น ๆ อีกเป็นสิบ มาเป็นส่วนเกินของภาพ พวกเขาเหล่านั้น นั่งตั้งแต่ 5 โมงเย็น จนพระอาทิตย์ตก โดยที่ไม่คิดจะหลบออกมาให้คนอื่นถ่ายภาพบ้างเลย
อนิจจา ภูกระดึง เจริญขึ้นด้วยสิ่งอำนวยความสะดวก แต่คนที่มาเที่ยว กลับมีน้ำใจและคิดถึงคนอื่นน้อยลง น้อยลง หรือไม่...?