สวัสดีครับ อันนี้เป็นครั้งแรกที่ผมเขียนกระทู้นี้ขึ้น
ผมมีปันหากับแฟนผมบ่อย เราสองคนทะเลาะกันบ่อยมาก เวลาเราทะเลาะกันแฟนผมก็จะทำเหมือนจะเลิกกับผมตลอด อะไรนิดหน่อยก็โกรธผม งอลผม ด่าผม เวลาผมโพสอะไรในเฟสบุค ผมโพสเพราะความน้อยใจ ไม่ได้โพสเพราะจะหาเรื่องแต่อย่างใด แต่แฟนผมก็หาว่าผมเหมือนเก่งแต่ในเฟส เหมือนเก่งแต่ปาก แต่จิงๆแล้วผมไม่ได้เก่ง ผมแค่น้อยใจ ผมรุ้ตัวผมว่าผมเปลี่ยนไป แต่ที่ผมเปลี่ยนไปไม่ใช่อะไรเลย เพราะว่าผมเครียดกับปันหาภายในครอบครัว อีกอย่างผมเป็นเด็กต่างจังหวัดที่เข้ามาใน กทม เพื่อมาเล่นฟุตบอล เพื่อมาหาอนาคต แต่ตอนที่ผมอยุ่ ม.4 แม่ผมก็ได้ประสบอุบัตติเหตุ รถคว่ำเสียชีวิต มี น้อง 2 คน และก็แม่ของผม หลังจากนั้นชีวิตผมก็เปลี่ยนไปมาก ผมทรมานมากๆกับชีวิตบบนี้ที่ ไม่มีทั้ง พ่อ และ แม่ ( พ่อผมเสียตั้งแต่ผมยังเด็ก ) แม่ผลักดันผมให้มาเล่นบอลที่ กทม ตามที่ผมต้องการ และผมก็จะทำให้แม่ของผมภาคภูมิใจในตัวผมให้ได้ ตั้งแต่วันนั้นวันที่แม่ของผมเสียชีวิตผมก็เริ่มแย่ แย่มากๆจนผมท้อมากๆ แต่ผมก็ไม่คิดที่จะหยุดตามหาอนาคต ผมพยายามตั้งใจซ้อมบอล จนผมเริ่มพัฒนามาก และผมก็ได้ย้าย โรงเรียน มายังโรงเรียน
ผมควรที่จะต้องทำยังไงดีครับ
ผมมีปันหากับแฟนผมบ่อย เราสองคนทะเลาะกันบ่อยมาก เวลาเราทะเลาะกันแฟนผมก็จะทำเหมือนจะเลิกกับผมตลอด อะไรนิดหน่อยก็โกรธผม งอลผม ด่าผม เวลาผมโพสอะไรในเฟสบุค ผมโพสเพราะความน้อยใจ ไม่ได้โพสเพราะจะหาเรื่องแต่อย่างใด แต่แฟนผมก็หาว่าผมเหมือนเก่งแต่ในเฟส เหมือนเก่งแต่ปาก แต่จิงๆแล้วผมไม่ได้เก่ง ผมแค่น้อยใจ ผมรุ้ตัวผมว่าผมเปลี่ยนไป แต่ที่ผมเปลี่ยนไปไม่ใช่อะไรเลย เพราะว่าผมเครียดกับปันหาภายในครอบครัว อีกอย่างผมเป็นเด็กต่างจังหวัดที่เข้ามาใน กทม เพื่อมาเล่นฟุตบอล เพื่อมาหาอนาคต แต่ตอนที่ผมอยุ่ ม.4 แม่ผมก็ได้ประสบอุบัตติเหตุ รถคว่ำเสียชีวิต มี น้อง 2 คน และก็แม่ของผม หลังจากนั้นชีวิตผมก็เปลี่ยนไปมาก ผมทรมานมากๆกับชีวิตบบนี้ที่ ไม่มีทั้ง พ่อ และ แม่ ( พ่อผมเสียตั้งแต่ผมยังเด็ก ) แม่ผลักดันผมให้มาเล่นบอลที่ กทม ตามที่ผมต้องการ และผมก็จะทำให้แม่ของผมภาคภูมิใจในตัวผมให้ได้ ตั้งแต่วันนั้นวันที่แม่ของผมเสียชีวิตผมก็เริ่มแย่ แย่มากๆจนผมท้อมากๆ แต่ผมก็ไม่คิดที่จะหยุดตามหาอนาคต ผมพยายามตั้งใจซ้อมบอล จนผมเริ่มพัฒนามาก และผมก็ได้ย้าย โรงเรียน มายังโรงเรียน