สวัสดีค่ะ วันนี้อยากมาเล่าประสบการณ์ด้านการเรียน พร้อมกับขอความคิดเห็นด้วยค่ะ
เรามาเรียนต่อโทที่ต่างประเทศค่ะ ก่อนมาก็คิดไว้อยู่แล้วว่าคงไมได้เรียนกับ native อย่างแน่นอนและก็เตรียมใจไว้บ้างแล้ว
แต่เราก็คิดก่อนมาว่า ถึงมันยากยังไง จะตั้งใจให้สุดแล้วเราก็จะทำได้ค่ะ
ก่อนได้เรียนโทจริงๆนั้น เราเรียนคอสปรับภาษาก่อนค่ะ ส่วนใหญ่มีแต่คนจีน เพื่อนคนจีนที่เราเจอนิสัยดี และคุยกันได้ไม่ยากค่ะ เพราะวัฒนธรรมเราคล้ายๆกัน และพื้นฐานภาษาอังกฤษก็ไม่แข็งแรงเหมือนกัน เราจึงเข้าอกเข้าใจกันมาก 555
พอจบคอสเรียนภาษาไปอย่างแฮปปี้ ชีวิตจริงมันเพิ่งเริ่มต้นก็ตอนนี้แหละค่ะ
ถึงจะเตรียมใจไว้บ้างแล้ว เราก็เกิดอาการ culture shock อยู่ดีค่ะ
คณะทีเราเรียน ไม่มีใครซักคนเดียวที่พื้นฐานภาษาพอกับเรา ที่สำคัญสำเนียงฟังยากมากก ทั้งคนสอน และคนเรียนเปนชาติเดัยวกัน จนบางทีนึกว่าหลงมาเรียนผิดประเทศ ลักษณะนิสัยของเค้าก็ต่างกับบ้านเรามาก คือเวลาเค้า discuss กันในห้องนี่เหมือนสงครามย่อยๆเลยค่ะ เรานี่นั่ง shock ตามไม่ทัน ฟังก็ไม่รุ้เรื่อง เพื่อนก็ถามว่าทำไม you dont talk คือ ก้อยากจะ talk ด้วยอ่ะนะถ้าฟังรู้เรื่อง
Lecture ผ่านไปอย่างยากลำบาก (เพราะไม่เข้าใจ 555) งานช้างงานต่อไปคืองานกลุ่มค่ะ ลำบากมากกก ถือเป็นหายนะ และเป็นการฝึกความอดทนอย่างมาก (คิดแง่ดี T T)
งานกลุ่มทำกันสะเปะสะปะมากก ไม่มีการวางแผนใดใด และไม่เสร็จตามเวลาค่ะ เราต้องคอยตามม ถามไปก็ไม่มีคนตอบ อยากจะทำเองซะให้รู้แล้วรู้รอด แย่มากเลยค่ะ อยากถามเพื่อนๆว่า ทำยังไงดี ปวดหัวมาก และกลุ้มมากค่ะ เวลาไปเรียนก็เครียด
นอกเรื่องเรียนนิดคือ มีหนึ่งในพวกเค้ามาชอบเราค่ะ ทักมา โทรมา เดินตามไปกินข้าวด้วย อยุ่ในห้องเรียนก็ชอบมองเรา ซึ่งมันทำให้เราประสาทเสียยมาก พูดตรงๆก็แล้ว ไล่ก็แล้ว ก็ยังไม่ไปค่ะ
เวลาไปเรียนยิ่งเครียดหนัก ไม่อยากเจอไอจิตคนนี้ สภาพแวดล้อม น้ำหอมฟุ้งๆ ทำให้เรายิ่งเวียนหัวค่ะ สรุปคือทุกวันนี้สภาพจิตใจแย่มาก เพื่อนก็พอมี แต่คุยตามเค้าไม่ค่อยทัน การเรียนก็ย่ำแย่ ที่สำคัญคือ เวลากดดันตัวเองให้ทำงาน ก็จะยิ่งเหงาค่ะ เพราะไม่ได้เจอเพื่อนคนไทยเลย วันๆนึงพูดแทบนับคำได้ เหนื่อยค่ะ เพื่อนๆคนไหนมีประสบการคล้ายๆแบบนี้ เราควรจะทำยังไงดีคะให้รู้สึกดีขึ้น และมีวิธีจัดการกับการทำงานกลุ่มยังไงดี
ขอบคุณสำหรับพื้นที่ให้ระบายนะคะ
เมื่อการมาเรียนต่อต่างประเทศไม่สวยงามอย่างที่คิด
เรามาเรียนต่อโทที่ต่างประเทศค่ะ ก่อนมาก็คิดไว้อยู่แล้วว่าคงไมได้เรียนกับ native อย่างแน่นอนและก็เตรียมใจไว้บ้างแล้ว
แต่เราก็คิดก่อนมาว่า ถึงมันยากยังไง จะตั้งใจให้สุดแล้วเราก็จะทำได้ค่ะ
ก่อนได้เรียนโทจริงๆนั้น เราเรียนคอสปรับภาษาก่อนค่ะ ส่วนใหญ่มีแต่คนจีน เพื่อนคนจีนที่เราเจอนิสัยดี และคุยกันได้ไม่ยากค่ะ เพราะวัฒนธรรมเราคล้ายๆกัน และพื้นฐานภาษาอังกฤษก็ไม่แข็งแรงเหมือนกัน เราจึงเข้าอกเข้าใจกันมาก 555
พอจบคอสเรียนภาษาไปอย่างแฮปปี้ ชีวิตจริงมันเพิ่งเริ่มต้นก็ตอนนี้แหละค่ะ
ถึงจะเตรียมใจไว้บ้างแล้ว เราก็เกิดอาการ culture shock อยู่ดีค่ะ
คณะทีเราเรียน ไม่มีใครซักคนเดียวที่พื้นฐานภาษาพอกับเรา ที่สำคัญสำเนียงฟังยากมากก ทั้งคนสอน และคนเรียนเปนชาติเดัยวกัน จนบางทีนึกว่าหลงมาเรียนผิดประเทศ ลักษณะนิสัยของเค้าก็ต่างกับบ้านเรามาก คือเวลาเค้า discuss กันในห้องนี่เหมือนสงครามย่อยๆเลยค่ะ เรานี่นั่ง shock ตามไม่ทัน ฟังก็ไม่รุ้เรื่อง เพื่อนก็ถามว่าทำไม you dont talk คือ ก้อยากจะ talk ด้วยอ่ะนะถ้าฟังรู้เรื่อง
Lecture ผ่านไปอย่างยากลำบาก (เพราะไม่เข้าใจ 555) งานช้างงานต่อไปคืองานกลุ่มค่ะ ลำบากมากกก ถือเป็นหายนะ และเป็นการฝึกความอดทนอย่างมาก (คิดแง่ดี T T)
งานกลุ่มทำกันสะเปะสะปะมากก ไม่มีการวางแผนใดใด และไม่เสร็จตามเวลาค่ะ เราต้องคอยตามม ถามไปก็ไม่มีคนตอบ อยากจะทำเองซะให้รู้แล้วรู้รอด แย่มากเลยค่ะ อยากถามเพื่อนๆว่า ทำยังไงดี ปวดหัวมาก และกลุ้มมากค่ะ เวลาไปเรียนก็เครียด
นอกเรื่องเรียนนิดคือ มีหนึ่งในพวกเค้ามาชอบเราค่ะ ทักมา โทรมา เดินตามไปกินข้าวด้วย อยุ่ในห้องเรียนก็ชอบมองเรา ซึ่งมันทำให้เราประสาทเสียยมาก พูดตรงๆก็แล้ว ไล่ก็แล้ว ก็ยังไม่ไปค่ะ
เวลาไปเรียนยิ่งเครียดหนัก ไม่อยากเจอไอจิตคนนี้ สภาพแวดล้อม น้ำหอมฟุ้งๆ ทำให้เรายิ่งเวียนหัวค่ะ สรุปคือทุกวันนี้สภาพจิตใจแย่มาก เพื่อนก็พอมี แต่คุยตามเค้าไม่ค่อยทัน การเรียนก็ย่ำแย่ ที่สำคัญคือ เวลากดดันตัวเองให้ทำงาน ก็จะยิ่งเหงาค่ะ เพราะไม่ได้เจอเพื่อนคนไทยเลย วันๆนึงพูดแทบนับคำได้ เหนื่อยค่ะ เพื่อนๆคนไหนมีประสบการคล้ายๆแบบนี้ เราควรจะทำยังไงดีคะให้รู้สึกดีขึ้น และมีวิธีจัดการกับการทำงานกลุ่มยังไงดี
ขอบคุณสำหรับพื้นที่ให้ระบายนะคะ